Αντώνης Καρπετόπουλος: Η ζωή χωρίς τον Εμπαπέ

Προέκυψε σε ένα ματς που λίγοι το περίμεναν, στο Γαλλία – Ολλανδία. Χρειάστηκε επίσης να περάσει μια εβδομάδα για να έχουμε την ίδια μέρα όχι ένα, αλλά τρία ματς, στα οποία οι αρχικές αποφάσεις, αλλά και οι παρεμβάσεις των προπονητών μέτρησαν στο τελικό αποτέλεσμα. Ας τα πάρουμε με την σειρά.

Με και χωρίς τον Εμπαπέ

Ο Ντιντιέ Ντεσάν είχε να λύσει το δύσκολο πρόβλημα της απουσίας του ΕμΠαπέ. Προτίμησε να κάνει μια επιλογή που σε κάθε περίπτωση θα μείωνε τις όποιες συζητήσεις μετά το ματς. Αντί να χρησιμοποιήσει ένα παίκτη στη θέση του, μετατόπισε τον Γκριεζμάν αρχικά στην θέση του φορ και στην συνέχεια τον Τουράμ κι απλά πρόσθεσε στην αρχική ενδεκάδα τον αμυντικό χαφ Τσουαμενί. Με αυτό τον τρόπο δεν άφησε την παραμικρή συζήτηση να ξεκινήσει: η θέση του ΕμΠαπέ στην ενδεκάδα απλά τον περιμένει. Όμως αυτές οι επιλογές αποδιοργάνωσαν κομμάτι την Γαλλία – κυρίως επιθετικά. Η τριάδα Τουράμ- Γκριεσμάν – Ντεμπελέ δεν λειτούργησε μολονότι κάποιες ευκαιρίες δεν έλειψαν. Η Γαλλία δεν ήταν καθόλου τακτοποιημένη στο γήπεδο – στα αριστερά πχ έμοιαζε να μην υπάρχει κανείς πλην του Ερνάντεζ. Ο Ντεσάν φάνηκε να μην έχει καμία εναλλακτική λύση στο μυαλό του: έκανε μόλις δυο αλλαγές πιστεύοντας πως ο γερο Ζιρού θα του γεμίσει την περιοχή κι ο Κομάν θα βρει ένα ρήγμα. Οι Ολλανδοί ήταν σαφώς καλύτεροι, τουλάχιστον στις λεπτομέρειες.

Το ολλανδικό πλάνο

Οι δυο ήττες στα προκριματικά έκαναν τον Κούμαν πολύ προσεχτικό. Η απουσία του ΕμΠαπε βοήθησε ώστε να μην χρειάζεται αυτή τη φορά μηχανισμός υποστήριξης στον Ντούμφρις που απλά δεν πήρε επιθετικές πρωτοβουλίες. Ο Ακε ως αριστερός μπακ κράτησε τον Ντεμπελέ και ο φαν Ντάικ κατηύθυνε γενικά την άμυνα. Αλλά οι Ολλανδοί έδειξαν χθες αυτό που είναι το καλύτερο ίσως χαρακτηριστικό του ποδοσφαίρου τους: η λειτουργία του πλάνου. Όταν η ιδέα είναι σαφής μπορούν πάντα να την υπηρετούν.

Χθες το πράγμα ήταν απλό: η Γαλλία δεν έπρεπε να βρει χώρους και η ολλανδική μεσαία γραμμή έπρεπε να παίξει πιο πολύ για την άμυνα παρά για την επίθεση. Η Ολλανδία ήταν συμπαγής αμυντικά και έτοιμη να χτυπήσει όταν κι εφόσον θα της το επέτρεπαν οι αντίπαλοι παίρνοντας κάποιο ρίσκο παραπάνω. Ο Χάπκο ήταν για τους Γάλλους ένας μπελάς, κυρίως στο πρώτο ημίχρονο κι ο τερματοφύλακας Μενιάν χρειάστηκε σε αρκετές περιπτώσεις. Όταν στο 69΄ο Σίμονς σκόραρε φάνηκε ότι ο Κούμαν θα κάνει το τέλειο ριφιφί μολονότι ο Καντέ είχε καταπιεί τους μέσους του, όταν αυτοί επιχειρούσαν να πάρουν τις λίγες επιθετικές πρωτοβουλίες: ο Κούμαν δεν ήθελε ένα ματς κατοχής μπάλας, αλλά να δει μυαλό κι αυτό υπήρχε. Αλλά υπάρχει και το VAR και το γκολ ακυρώθηκε – το πράγμα σηκώνει συζήτηση, να τιο ματς ήταν νοκ αουτ θα είχε γίνει χαμός αφού η παρενόχληση του Μενιάν δεν είναι σαφής. Στο τέλος μου φάνηκε πως και οι δυο δέχτηκαν τον βαθμό της ισοπαλίας: στο τουρνουά υπάρχει μια γενική βεβαιότητα ότι όποιος φτάνει τους τέσσερις βαθμούς προκρίνεται.

Παραδόξως Γάλλοι και Ολλανδοί δείχνουν ένα πρόβλημα στο γκολ: είναι αλήθεια πως χθες εκτός από τον Μενιάν ήταν πολύ καλός και ο Ολλανδός τερματοφύλακας Φερμπρούγκεν, που σταμάτησε δυο φορές τον Γκριεσμάν, αλλά οι εκτελέσεις των κυνηγών των δυο ομάδων για την ώρα είναι κάκιστες. Το επισημαίνω γιατί ίσως η πρώτη θέση στον όμιλο κριθεί στην διαφορά των γκολ.

Ο Ράνγκινγκ ξέρει

Οι Ολλανδοί έχουν πάντως πιο δύσκολη συνέχεια από τους Γάλλους αφού παίζουν με την Αυστρία. Η Αυστρία, κερδίζοντας την Πολωνία με 3-1 για πρώτη φορά στην ιστορία της σε τελικά Εuro, δικαίωσε τα καλά λόγια που είχαν ακουστεί για αυτή μετά την εμφάνιση της με τους Γάλλους, παρά την ήττα της. Η ομάδα του Γερμανού Ραλφ Ράνγκινγκ, του οποίου το πέρασμα από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ λίγοι θυμούνται, είναι μια μεικτή της Μπουντεσλίγκα που παίρνει μέρος στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα: επτά από τους παίκτες που ξεκίνησαν στην ενδεκάδα της αγωνίζονται στην Γερμανία. Οι Αυστριακοί μπήκαν πολύ δυνατά στο παιχνίδι προηγήθηκαν μόλις στο 9’ με τον Τράουνερ,  αλλά δεν ήταν δυνατόν να κρατήσουν τον ρυθμό που επέβαλαν: ο Ράνγκινγκ ισχυρίζεται ότι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο το μυστικό είναι η άμεση ανάκτηση της μπάλας, αλλά όση διάθεση για τρέξιμο κι αν υπάρχει αυτό δεν είναι εύκολο. Οι Πολωνοί ισορρόπησαν το παιχνίδι και ισοφάρισαν με τον Πιόντεκ. Αλλά στο δεύτερο ημίχρονο μίλησαν οι πάγκοι.

Ο προπονητής Πολωνίας Μίχαλ Προμπιερζ περίμενε προφανώς κάποιο θαύμα και έριξε στο ματς τον Λεβαντόφσκι, που εμφανώς δεν μπορούσε να βοηθήσει – χρεώθηκε μέχρι και με κίτρινη κάρτα για μια αγκωνιά. Όταν είδε ότι ο φορ της Μπάρτσα δεν μπορούσε να του δώσει πολλά, πέρασε στο παιγνίδι και τους Σφιντέρσκι και Γκροτσίσκι περιμένοντας από όλους αυτούς τους κυνηγούς μια ενέργεια. Ο Ράνγκινγκ από τη μεριά του άλλαξε την άμυνα, φέρνοντας δεξιά τον Λάιμερ και περνώντας στο ματς τον Ντάνσο αντί του σκόρερ Τράουνερ, αλλά κυρίως με τους Βίμερ και Πρας βρήκε δυο παίκτες που έδωσαν στην μεσαία γραμμή τον δυναμισμό που ήταν απαραίτητος στην Αυστρία για να κερδίσει το παιγνίδι. Η αλλαγή θέσης του Σάμπιτσερ, που βρέθηκε πίσω από τον Αρναούτοβιτς αποδιοργάνωσε την Πολωνία που είδε στο τελευταίο μισάωρο του ματς τους Αυστριακούς να βγαίνουν από παντού! Ο Μπάουμγκάρντερ έκανε το 2-1 στο 68΄και ο Αρναούτοβιτς με πέναλτι που κέρδισε ο Σάμπιτσερ το 3-1 – οι Αυστριακοί είχαν κι άλλες ευκαιρίες αφού η Πολωνία έμοιαζε μετά τις αλλαγές να παίζει με παίκτες λιγότερους.

Η Αυστρία έχει τώρα μπροστά της ένα παιχνίδι με τους Ολλανδούς: χρειάζεται τουλάχιστον ένα βαθμό – δεν θα είναι εύκολο. Οι Πολωνοί για να προκριθούν πρέπει να κερδίσουν τη Γαλλία και να συμβούν κι άλλα πολλά απίθανα που κανείς δεν πιστεύει. Λογικά πάνε σπίτι: χωρίς τον Λέβα (αλλά και τον Μίλικ) η προσπάθεια του Ζελίνσκι πήγε χαμένη.

Μια κίνηση του Ρεμπρόφ

Μια ανάλογη νίκη χαρακτήρα ήταν κι αυτοί που πήραν οι Ουκρανοί από την Σλοβακία. Οι Ουκρανοί ξεκίνησαν ζαλισμένοι το παιχνίδι αφού η ήττα από τους Ρουμάνους στην πρεμιέρα τους συμμάζεψε. Η Σλοβακία, μια  ομάδα μεθοδική και τετράγωνη, χωρίς ούτε έναν ποδοσφαιριστή που να σου χτυπάει το μάτι γιατί σου μοιάζει ικανός να κάνει τη διαφορά, προηγήθηκε με κεφαλιά του Χράντς στο 17΄. Οι Ουκρανοί φλέρταραν με την καταστροφή: ένα πλάνο του Σεφτσένκο που έμοιαζε να αναρωτιέται τι συμβαίνει καθισμένος στην εξέδρα των επισήμων ήταν ενδεικτικό της σύγχυσης της ομάδας του Ρεμπρόφ. Όμως αντίθετα από την ομάδα του ο κόουτς Ρεμπρόφ είχε καθαρό μυαλό και δεν πανικοβλήθηκε όταν είδε τους παίκτες του να αδυνατούν να φτάσουν στην ισοφάριση παρα τις ευκαιρίες.  Στο δεύτερο ημίχρονο έδειξε εμπιστοσύνη αρχικά σε όσους άρχισαν το ματς και είδε τον Σαπαρένκο να ισοφαρίζει στο 58΄. Όμως παρά την ισοφάριση δεν δίστασε να πειράξει την επίθεση της ομάδας του και δικαιώθηκε: με τον Ζουμπκόφ αντί του Γιαρμολένκο και τον Γιάρεμτσουκ αντί του αγχωμένου Ντόβμπικ γύρισε το ματς. Η Ουκρανία έκανε μεγαλύτερη κατοχή μπάλας, σταμάτησε να παίζει μονότονα, χτύπησε τους Σλοβάκους εκεί που τελικά αποδείχτηκε ότι πονάνε δηλαδή στα πλάγια.

Ο χαρακτήρας δεν λείπει από την ομάδα του Ρεμπρόφ που έχει κερδίσει δυο προκρίσεις στα μπαράζ κάνοντας ανατροπές και έχει παίκτες που μπορούν να έρθουν από τον πάγκο και να αλλάξουν την μοίρα ενός αγώνα. Εν τέλει ότι έγινε είναι λογικό: μια ομάδα που έχει στον πάγκο Γιάρεμτσουκ, τον Ζούπκοφ, τον Τσιγκάνκοφ, τον Μαλινόφσκι,  ακόμα κι αν το αστέρι της (δηλαδή ο Ντόβμπικ) απογοητεύει δεν μπορεί να χαιρετήσει την διοργάνωση τόσο νωρίς.

Ο όμιλος είναι ο πιο ανοιχτός από όλους. Κι αν η Ρουμανία δεν κερδίσει σήμερα το Βέλγιο στην τρίτη και τελευταία αγωνιστική θα σπάσουν καρδιές.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News