Σταύρος Γεωργακόπουλος: Ο «άσχετος» Καμαρά, ο παιχταράς Μαντί

T ο καλοκαίρι δεν έχει ενδιαφέρον μόνο σε ό,τι αφορά το μεταγραφικό παζάρι. Το «πάρε-δώσε»
της κάθε ομάδας αντικατοπτρίζει ένα σημαντικό κομμάτι του σχεδιασμού, αλλά όχι όλο το παζλ.
Ασφαλώς κι έχουν σημασία οι προσθήκες, ωστόσο, εκείνο που μετράει περισσότερο είναι μετά
τις όποιες προσθαφαιρέσεις να φανεί πόσο ο κάθε προπονητής μπορεί να υλοποιήσει την κεντρική ιδέα που έχει στο μυαλό του.

Τις τελευταίες μέρες διάβασα κι άκουσα αρκετά ρεπορτάζ με επίκεντρο τον Μαντί Καμαρά. Αξιόλογοι ρεπόρτερ που καλύπτουν την ειδησεογραφία του ΠΑΟΚ, αλλά και σχολιογράφοι ασχολήθηκαν αρκετά με την επιβλητική παρουσία του πρώην «ερυθρόλευκου» μέσου, ο οποίος έμεινε ελεύθερος και αποφάσισε να συνεχίσει την καριέρα του στην Τούμπα. Προσωπικά, δεν περίμενα να ακούσω κάτι διαφορετικό απ’ ότι εισέπραξα. Η κοινή συνισταμένη των απόψεων που μεταφέρθηκαν από την προετοιμασία του  «δικεφάλου» είναι ότι ο διεθνής από το Μάλι χαφ, μόλις βρει τον απαιτούμενο αγωνιστικό ρυθμό θα αποτελέσει ένα από τα βασικά γρανάζια της ομάδας για την επόμενη περίοδο.

Οσοι έχουμε παρακολουθήσει τον Μαντί ως παίκτη του Ολυμπιακού από την ημέρα που πάτησε το πόδι του στον Πειραιά μέχρι τη μέρα που τέθηκε εκτός ομάδας, δεν είχαμε σοβαρές αμφιβολίες για το τι αξίζει.

Είναι ένα μηχανάκι στη μεσαία γραμμή, ένας παίκτης με αστείρευτες δυνάμεις, ιδανικός να μαζεύει  δεύτερες μπάλες και να φτάνει μέχρι την αντίπαλη περιοχή, ξεκινώντας από τη θέση του αμυντικού μέσου. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πέδρο Μαρτίνς τον εμπιστεύθηκε από το ξεκίνημα της περιόδου 2018-2019, παρότι προερχόταν από την άσημη Αζαξιό, χωρίς σοβαρές παραστάσεις στο υψηλό επίπεδο. Με τη φανέλα του Ολυμπιακού έφτασε τις 210 συμμετοχές, με 20 γκολ και 14 ασίστ. Πρόπερσι με τη φανέλα της Ρόμα και υπό την καθοδήγηση του Ζοζέ Μουρίνιο έπαιξε σε 21 παιχνίδια, ενώ πέρυσι πριν τεθεί εκτός ομάδας, απόρροια της δικής του αδιάλλακτης συμπεριφοράς στο ενδεχόμενο πώλησης του, έξι μήνες πριν μείνει ελεύθερος, αγωνίστηκε σε 29 παιχνίδια, σημείωσε ένα γκολ κι έδωσε άλλη μία ασίστ.

Το γιατί έφυγε από τον Πειραιά, ο μόνος που μπορεί να δώσει λογική εξήγηση είναι ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής, το περιβάλλον που τον επηρεάζει κι ενδεχομένως ο… καθρέφτης του, αλλά αυτό δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία. Εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι πως ξαφνικά μέσα σε διάστημα λίγων ημερών που έγινε μόνιμος κάτοικος Θεσσαλονίκης, έγινε… παικταράς, ενώ στο διάστημα που έπαιζε στον Ολυμπιακό περνούσε είτε απαρατήρητος, είτε προκαλούσε την ειρωνεία των αντιπάλων. Πόσες φορές άραγε δεν ακούσαμε από διάφορους εξυπνάκηδες ατάκες του στιλ «που πάτε με τους Καμαράδες και τους Σισέδες»… Τώρα ο Μαντί είναι εκτός Ρέντη απολαμβάνει της εκτίμησης που δικαιούται με βάση την αγωνιστική του εικόνα και τις ποδοσφαιρικές του αρετές. Με άλλα λόγια, όσο ένας παίκτης είναι στο δυναμικό του Ολυμπιακού, για τους απέναντι η φάμπρικα δουλεύει για να παρουσιαστεί ως… άσχετος ή έστω μετρίου επιπέδου, αλλά μόλις φεύγει, αυτόματα γίνεται παικταράς!

Δυστυχώς ο Καμαρά δεν είναι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος στην πατρίδα μας που προκαλεί  κωλοτούμπες. Είτε θέλουν να το  παραδεχθούν κάποιοι, ωστόσο, είτε όχι, ο Ολυμπιακός και τις
καλύτερες φουρνιές παικτών έχει φέρει από το εξωτερικό και τις ποιοτικότερες μεταγραφές έχει
πραγματοποιήσει, αν το εξετάσουμε συνολικά. Αυτή είναι η αλήθεια, αλλά κάποιοι δυσκολεύονται να την  παραδεχθούν και το κάνουν μόνο όταν νιώσουν τη σχετική ασφάλεια. Λουτσέσκου και Αλμέιδα, πάντως, μάλλον ξέρουν καλύτερα, για να τους διαλέξουν αντίστοιχα για τις ομάδες τους…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News