EURO 2024: Οι Λαμποργκίνι χωρίς καύσιμα, οι σημαιοφόροι του ωραίου και η αλήθεια του τρελού
Ολα είναι πιο γρήγορα αλλά βαριέσαι. «Οι θεατές αυξάνονται, αλλά τεχνητά», λέει ο Μπιέλσα. Στο βάθος ο Ινφαντίνο και το Παγκόσμιο Κύπελλο συλλόγων. Κάτι τρέχει με το ποδόσφαιρο και αυτό δεν κρύβεται στο Euro.
Δίνει τούτο το Euro με τα ατελείωτα απογεύματα μπόλικο χρόνο για σκέψη και φιλοσοφική ποδοσφαιρική αναζήτηση. Τι κι αν μπροστά σου παίζουν μπάλα γύρω στα δύο δισεκατομμύρια ευρώ, το μυαλό ταξιδεύει σε προτάσεις με ερωτηματικά.
Είναι πράγματι καλύτερο στις μέρες μας το ποδόσφαιρο; Τι διάολο συνέβη και από τους ντελικάτους της Μπαρτσελόνα του Ενρίκε πήγαμε στους σπρίντερ και στα ρομπότ, μέσα σε τόσο λίγα καλοκαίρια; Ηπιαν, μήπως, και την τελευταία στάλα της τεχνικής των μπακ ο Μαρσέλο με τον ακατανόμαστο, πριν καμιά δεκαριά χρόνια;
Ανοίγεις, εντωμεταξύ, το twitter και συναντάς απόψεις με χιλιάδες συνυπογράφοντες να ρίχνουν το ανάθεμα… στον Γκουαρντίολα. Σε αυτόν που «έφτιαξε» τον Μέσι, τον Τσάβι, τον Ινιέστα, τον Μπουσκέτς και – στην τελική – το καλύτερο ποδόσφαιρο 90 λεπτών που είδαμε ποτέ. Μοιάζει όμοιο, στα μάτια τους, το τίκι τάκα του Πεπ έξω από το κουτί με το ατελείωτο λιβάνισμα της ομάδας του Σάουθγκεϊτ, που είναι τέλεια στο να κάνει το απόλυτο τίποτα. Αυτό δε της το παίρνει κανείς.
Στην τελική, με αυτό το περίπου ποδόσφαιρο ο Σάουθγκεϊτ έγινε ο πιο πετυχημένος προπονητής της εθνικής. «Ο Μπέλιγχαμ τον έκανε μάγκα με τη Σλοβακία και ο Σάκα με την Ελβετία». Ε, λοιπόν, έγινε μάγκας. Μπορεί αυτός να είναι ο τρόπος, ποιος ξέρει. Πολλοί που τη συμπαθούσαν, φέτος την αντιπάθησαν. Η ουσία, όμως, θα φανεί στη νεκροψία. Αλλιώς, στη διάθεση των αγγλικών μεθυσιών στα μέσα του Ιούλη.
Η αγωνία όμως δεν έγκειται στο αν οι Άγγλοι θα θριαμβεύσουν ή θα αφήσουν τη Γερμανία με τρεις ή τέσσερις ανολοκλήρωτες προκρίσεις. Το ερώτημα που γεννάται έχει να κάνει με το αν «αυτό είναι το ποδόσφαιρο του σήμερα». Λαμποργκίνι χωρίς καύσιμα. Δέκα από τη μία, δέκα από την άλλη.
Γενικά μιλώντας, ο μέσος όρος της ποιότητας ανεβαίνει, όμως μάλλον οι κορυφές χαμηλώνουν. Δεν έχουν τον χώρο, δεν έχουν τη δημιουργική ελευθερία.
Κάπως σα να ζητάς από τον Καραβάτζο να συνεργαστεί για ένα έργο με άλλους δέκα. Λειτουργεί, δεν εντυπωσιάζει. Και στην άκρη, κάτι Ισπανοί να κρατούν ψηλά τη σημαία του ωραίου. Σημαιοφόρος ο άγνωστος Ντε Λα Φουέντε, εν είδη παραστάτη οι Γιαμάλ και Γουίλιαμς. Πάντα εκεί ο ίσως καλύτερος του κόσμου, Ρόδρι.
Και για να δικαιώσει τον λαό, έρχεται ο τρελός να πει κάτι που σήμερα μοιάζει πιο πολύ από ποτέ με την αλήθεια. Άνοιξε το στόμα του ο Λόκο Μπιέλσα για το ποδόσφαιρο και είπε «Το ποδόσφαιρο αποκτά όλο και περισσότερους θεατές, αλλά γίνεται ολοένα και λιγότερο ελκυστικό. Αυτά που έκαναν αυτό το παιχνίδι το καλύτερο παιχνίδι του κόσμου είναι αυτά που σήμερα δεν τους δίνουμε καμία σημασία. Μετά αυτή η διαδικασία θα τελειώσει.
Δεν έχει σημασία πόσος κόσμος παρακολουθεί το άθλημα εάν δεν διασφαλίσουμε ότι ο κόσμος θα έχει κάτι ευχάριστο για να παρακολουθήσει και το μόνο που θα επωφεληθεί θα είναι οι μπίζνες. Γιατί αυτούς τους νοιάζει πόσος κόσμος θα παρακολουθήσει. Αλλά σε λίγα χρόνια οι παίκτες που θα αξίζουν να καθίσεις να τους παρακολουθήσεις θα είναι λιγότεροι και το προϊόν θα είναι λιγότερο απολαυστικό. Αυτή η τεχνητή αύξηση θεατών θα τελειώσει».
Every football fan should spend 2 minutes watching this video.
Bielsa talking about the current state of football. Very poignant as we watch the worst European Championship of our generation pic.twitter.com/QLkhMSbWY4
— LUFC Worldwide ⚪️ (@LUFC_WorldWide) July 6, 2024
«Τεχνητή αύξηση θεατών», λοιπόν. Χιλιάδες παιχνίδια, διαιρεμένο ενδιαφέρον. Και στον ορίζοντα, Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Σα να ισχυρίζεται, δηλαδή, η FIFA ότι όλοι αυτοί (προπονητές, παίκτες, βετεράνοι, έξπερτς) που κρούουν τους κώδωνες όλο και περισσότερο σχετικά με τον αγωνιστικό φόρτο, το κάνουν από καπρίτσιο. Η απόλυτη αποδοχή της παράδοσης στον αθλητικό ιμπεριαλισμό.
Στο βραχυπρόθεσμο, προσευχόμαστε να στη ριμάδα ποδοσφαιρική δικαιοσύνη μπας και δώσει στους Ισπανούς αυτό που η ρώμη τους δικαιούται. Ιδανικά σε έναν τελικό νοτιοαφρικάνικο. Με κυκλοφορία και θέληση, με το φάντασμα του Ρόμπεν, με μία ευκαιρία για τους Ολλανδούς να εκδικηθούν τους Ισπανούς και τον Κρόιφ, δηλαδή τον ίδιο τους τον εαυτό.