Α. Καρπετόπουλος: Αναζητείται αντίπαλος για τη Ρεάλ Μαδρίτης

Ο Αντώνης Καρπετόπουλος γράφει στο karpetshow.gr για την αχτύπητη Ρεάλ Μαδρίτης που… δεν έχει αντίπαλο.

Ο τελικός του ευρωπαϊκού Super Cup είναι ένα μοναδικό παιχνίδι. Επειδή σε αυτόν αγωνίζονται οι δυο ομάδες που ξεχώρισαν στην προηγούμενη σεζόν, δηλαδή οι κάτοχοι του Champions League και του Europa League, το ματς μοιάζει με επίλογος της χρονιάς που προηγήθηκε (είναι κάτι σαν κερασάκι σε τούρτα).

Από την άλλη επειδή σε αυτό το ματς υπάρχει η πρωταθλήτρια Ευρώπης είναι και ένα ματς που μοιάζει με πρόγευμα για ό,τι θα ακολουθήσει: όχι παιχνίδι συμπερασμάτων, αλλά συχνά ένα είδος δοκιμασίας στην οποία νωρίς νωρίς φαίνονται οι αρετές (ή και τα προβλήματα) της ομάδας που στο Champions League όλη την χρονιά που αρχίζει θα παλέψουν για να εκθρονίσουν.

Η Αταλάντα ήταν ένα τέτοιο εμπόδιο για την πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ Μαδρίτης. Είναι η καλύτερα οργανωμένη και ίσως η πιο ευρωπαϊκή ιταλική ομάδα του καιρού μας, είναι εξαιρετική σε ό,τι έχει να κάνει με την νοοτροπία, έχει σχεδόν πάντα την κατάλληλη αγωνιστική συμπεριφορά και φυσικά έχει και μια ακόρεστη επιθυμίας για νίκες. Για μια ώρα στάθηκε πολύ καλά απέναντι στη «βασίλισσα». Όμως τελικά η διαφορά ποιότητας των παικτών του Κάρλο Αντσελότι έδωσε στην πρωταθλήτρια το πρώτο τρόπαιο και το ξέραμε από πριν.

Η Ρεάλ βρίσκεται πλέον σε ένα εξαιρετικό σημείο. Μπορεί να επιβεβαιώνει τα προγνωστικά που την θέλουν ως απόλυτο φαβορί χωρίς μάλιστα να κάνει θεαματικές εμφανίσεις. Ο τρόπος που κέρδισε στο σκέλος που αφορά τη βελτίωσή της εντός του ματς, μοιάζει με τον τρόπο που κέρδισε στον τελικό του Champions League την Μπορούσια Ντόρτμουντ, μια άλλη τίμια, αλλά κατώτερή της ομάδα.

 

Τα μπράβο της συμμετοχής

Εριξα από περιέργεια να δω τι ακριβώς γράφουν για το παιχνίδι οι Ιταλοί. Διαπίστωσα ότι οι έπαινοι όλων των ιταλικών ΜΜΕ για την Αταλάντα ήταν τόσοι πολλοί, που αν κάποιος δεν γνώριζε το τελικό αποτέλεσμα θα πίστευε πως η ομάδα του Γκασπερίνι κέρδισε το ματς!

«Η Αταλάντα», γράφει η “Gazzetta dello Sport”, «θα μπορούσε να είχε κερδίσει χθες βράδυ οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ομάδα και μάλιστα εύκολα, όπως συνέβη σχεδόν πριν από τρεις μήνες όταν συνέτριψε την πρωταθλήτρια Γερμανίας Μπάγερ Λεβερκούζεν με 3-0 στον τελικό του Europa League. Αλλά η Ρεάλ Μαδρίτης, αυτή η Ρεάλ Μαδρίτης, δεν είναι μια πολύ καλή ευρωπαϊκή ομάδα. Είναι κάτι άλλο».

Οι κρίσεις αυτές, περισσότερο ίσως και από την ίδια την εικόνα του παιχνιδιού που μόνο μονόλογος της Ρεάλ δεν ήταν, φανερώνουν το πώς ξεκινά η σεζόν: Ολοι περιμένουν να δουν αν και εφόσον θα βρεθεί ένας αντίπαλος για τη «βασίλισσα», προεξοφλώντας περίπου ότι θα κρατήσει τα σκήπτρα.

Εχει να κάνει αυτός ο θαυμασμός μόνο με το υλικό της; Οχι φυσικά. Πολλοί εξαιρετικοί παίκτες έχουν συνυπάρξει στη Μαδρίτη και στην εποχή των “Galacticos”, σε εκείνο το τρομερό παζλ πρωταθλητών που είχε δημιουργηθεί και τότε χάρη στις επιλογές του Φλορεντίνο Πέρεθ.

Αλλά αυτή τη φορά υπάρχει στον πάγκο ένας από τους καλύτερους προπονητές στην ιστορία του ποδοσφαίρου, ο Κάρλο Αντσελότι, ο οποίος όχι μόνο ξέρει πώς να διαχειριστεί πρωταθλητές, αλλά και να τους πείσει ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι σπορ επίδειξης και ότι ο σεβασμός της τακτικής οργάνωσης είναι κάτι απαραίτητο. Και υπάρχει και κάτι άλλο που διαφοροποιεί αυτή τη Ρεάλ από εκείνη των “Galacticos”: Το ίδιο το πλαίσιο – σήμερα μοιάζει να λείπει ο ανταγωνισμός.

Τα μπράβο για τη συμμετοχή, όπως τα πήρε η Αταλάντα, θα μπορούσε να τα πάρει οποιαδήποτε ιταλική ομάδα από τις πολλές που θα αγωνιστούν στο Champions League. Το τρόπαιο όμως δύσκολα θα το έχανε από κάποια εξ αυτών η Ρεάλ.

Φέτος ομάδες όπως η Παρί, η Λίβερπουλ και η Μπάγερν Μονάχου μπαίνουν σε μια φάση ανασύνταξης – ψάχνουν μια νέα αρχή. Η Μπαρτσελόνα και η Ατλέτικο Μαδρίτης λογικά θα είναι λίγο καλύτερες από πέρυσι όμως αμφιβάλω αν το Champions League είναι στόχος τους.

Το μεγάλο τρόπαιο είναι στόχος των Εγγλέζων, όμως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Αρσεναλ είναι χρόνια τώρα που δεν φτάνουν σε ημιτελικούς και η Μάντσεστερ Σίτι, μόνιμη διεκδικήτριά του τα τελευταία χρόνια, έχει φρενάρει σε ό,τι έχει να κάνει με το σημαντικότερο, δηλαδή τις επενδύσεις.

Πούλησε τον Αλβαρες στην Ατλέτικο Μαδρίτης, ψάχνει ένα σπουδαίο κυνηγό για μπακ-απ του Χάαλαντ, τρομάζει στην πιθανότητα οι Σαουδάραβες να σαγηνέψουν τον Ντε Μπρόιν κι έχει πάντα το πρόβλημα με τις διαπιστωμένες παραβάσεις του Financial Fair Play: ο Γκουαρδιόλα δίνει χρόνο σε μικρούς όπως ο Οσκαρ Μπομπ, ελπίζοντας να αξιοποιήσει τον χρόνο.

 

Σήκωσε το φρύδι

Ολα αυτά απασχολούν ελάχιστα τη Ρεάλ, που έχει μόνο προβλήματα πολυτελείας. «Τι θα αλλάξεις στη δομή του παιγνιδιού για να προσθέσεις τώρα τον Εμπαπέ στους Ροντρίγκο, Βινίσιους και Μπέλιγχαμ;» ρώτησαν οι δημοσιογράφοι τον Αντσελότι την προηγούμενη μέρα του πρώτου εφετινού τελικού.

Ο Καρλέτο, σηκώνοντας το φρύδι του, με ένα χαμόγελο απλοποίησε τα πάντα. «Το να ψάχνεις τρόπους για να παίξουν οι μεγάλοι παίκτες μαζί είναι πολύ βολικό. Το πρόβλημα είναι όταν ψάχνεις τρόπους να κερδίσεις με μέτριους» απάντησε.

Στο πρώτο δύσκολο ματς της σεζόν, ο Αντσελότι τους έστειλε στο γήπεδο όλους. Εκτός από τις ικανότητές τους, σημασία έχει και η ηλικία τους, ώστε να μην υπάρχει αμφιβολία για το τι μέλλον έχει η Ρεάλ: ο Ροντρίγκο είναι 23 ετών, ο Βινίσιους 24, ο Μπέλιγχαμ 21, ο Εμπαπέ 25.

Και σαφώς δεν είναι τυχαίο ότι οι τέσσερις τους δημιούργησαν τη φάση του δεύτερου γκολ. Εκείνου που τελείωσε το ματς στο 68ο λεπτό, με τον Εμπαπέ σε ρόλο τελικού εκτελεστή. Για τον Γάλλο είναι το πρώτο επίσημο γκολ αλλά και η πρώτη επιβεβαίωση ότι στη Μαδρίτη μπορεί να είναι καθοριστικός χωρίς να κουβαλά μια ομάδα όπως στο Παρίσι.

Η Ρεάλ είχε προηγηθεί στο 59’ όταν ο Βινίσιους έδωσε στον Βαλβέρδε την δυνατότητα να γίνει σκόρερ, αποζημιώνοντας τον για το τρέξιμο που καταθέτει.

Στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, η ομάδα του Αντσελότι έδειξε γρήγορα πως το πρώτο ημίχρονο το χρησιμοποίησε μάλλον για ζέσταμα δημιουργώντας τρεις καθαρές ευκαιρίες για γκολ που ανάγκασαν τον τερματοφύλακα Μούσο σε εξαιρετικές επεμβάσεις. Που απλά έδειχναν πως η επικράτηση της Ρεάλ ήταν θέμα χρόνου.

 

Σκληρή διοργάνωση

Να της δώσουμε το Champions League από τώρα; Oχι φυσικά. Το Super Cup το κερδίζεις με ένα ματς. Το Champions League, από τη φάση των «16» κι έπειτα, είναι μια σκληρή διοργάνωση. Ακόμα και μια σπουδαία ομάδα μπορεί να πληρώσει ακριβά ένα λάθος ματς. Οποιος νομίζει πως θα κάνει περιπάτους, συχνά στραβοπατάει και πέφτει μόνος του. Η Ρεάλ, βέβαια, σπανίως αυτοκαταστρέφεται. Απομένει απλώς να ευχηθούμε να βρει αντιπάλους.

Πηγή: karpetshow.gr

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News