Θωμάς Μαύρος: «Όταν μπήκα πρώτη φορά στο Μαρακανά ανατρίχιασα»

Σύμφωνα με τον αστικό μύθο που μεταφερόταν από γενιά σε γενιά αθλητικών συντακτών, ο απεσταλμένος της εφημερίδας στο Ρίο ντε Τζανέιρο για το φιλικό παιχνίδι του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος με τη Βραζιλία, Κώστας Κυριαζής, δεν πρόλαβε να ενημερώσει τους συναδέλφους του για το τελικό αποτέλεσμα του αγώνα της εθνικής μας με την παγκόσμια πρωταθλήτρια!

Όταν… έπιασε ξανά γραμμή λίγα λεπτά αργότερα δεν έγινε πιστευτός από τους συναδέλφους του. «Τι εννοείς 0-0; Δηλαδή… Χ; Είσαι σίγουρος;»…

Η πρώτη και… τελευταία ελληνική αναμέτρηση στο Μαρακανά

Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που Έλληνες ποδοσφαιριστές πάταγαν το χορτάρι του θρυλικού Μαρακανά. Ενός συμβόλου, ενός μνημείου όχι μόνο της Βραζιλίας αλλά ενός ολόκληρου αθλήματος.

Ήταν η μέρα που ο “ιπτάμενος” Τάκης Οικονομόπουλος, ο “στρατηγός” Μίμης Δομάζος, ο Αντώνης Αντωνιάδης, ο Κώστας Ιωσηφίδης, ο Χρήστος Πάλλας, ο Δημήτρης Καμπάς, ο Τάκης Συνετόπουλος, ο Κώστας Ελευθεράκης, ο Σταύρος Σαράφης, ο Χρήστος Τερζανίδης και ο “αρτίστας” Γιώργος Δεληκάρης έγραψαν ιστορία κρατώντας στο 0-0 την ανίκητη “Σελεσάο”.

Κι ανάμεσά τους βρισκόταν ένας… πιτσιρικάς! Ένας 20χρονος επιθετικός γέννημα – θρέμμα της “ποδοσφαιρομάνας”, Νέας Σμύρνης που σε ηλικία εννέα ετών πραγματοποιούσε τα πρώτα του βήματα με μια μπάλα στα πόδια σε μια αλάνα με το όνομα “Μαρακανά” στο Παλαιό Φάληρο.

Έχουν περάσει 50 ολόκληρα χρόνια από τη στιγμή που ο Θωμάς Μαύρος έζησε από κοντά τη μυσταγωγία της παρουσίας σε ένα από τα δύο (μαζί με το Γουέμπλεϊ) πιο εμβληματικά γήπεδα στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

Κι απόψε, βράδυ Σαββάτου της 24ης Αυγούστου 2024 κάποιοι άλλοι… θρυλικοί πιτσιρικάδες που ευελπιστούν μια μέρα να πραγματοποιήσουν την καριέρα του “Θεωμά” θα βρεθούν στον ίδιο ναό. Θα έχουν την ευκαιρία να ζήσουν μια εμπειρία που θα μνημονεύουν στα παιδιά και τα εγγόνια τους.

Μια εμπειρία ζωής για τους “μικρούς” του Ολυμπιακού στο ναό του παγκόσμιου ποδοσφαίρου

Στις 22.00 οι “χρυσοί πρωταθλητές” του Σωτήρη Συλαϊδόπουλου, τα παιδιά της ομάδας Κ19 του Ολυμπιακού που υπέγραψαν πριν λίγους μήνες την επική κατάκτηση του UEFA Youth League στη Νιόν της Ελβετίας, θα έχουν την ευκαιρία όχι απλά να διεκδικήσουν τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας, απέναντι στη βραζιλιάνικη Φλαμένγκο, αλλά να βιώσουν μια από τις στιγμές που ονειρεύονται να ζήσουν στο ξεκίνημα της καριέρας τους εκατομμύρια ποδοσφαιριστές απ’ άκρη σ’ άκρη του πλανήτη!

Λίγες ώρες πριν από την ιστορική αναμέτρηση των «ερυθρόλευκων», ο Θωμάς Μαύρος γυρνάει το χρόνο πίσω και προσπαθεί να θυμηθεί εκείνες τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησαν το 1974 τα μέλη της “ευλογημένης” αποστολής της εθνικής Ελλάδος.

«Έτσι ακριβώς είναι! Όσα παιδιά συμμετείχαμε σ’ εκείνο το ταξίδι αισθανόμασταν ευλογημένοι που βρεθήκαμε στη Βραζιλία. Είναι μια εμπειρία που δεν μπορείς να περιγράψεις με απλά λόγια. Δεν είναι εύκολο να καταγράψεις το δέος που αισθάνεσαι μπαίνοντας σε ένα γήπεδο όπως το Μαρακανά», αναπολεί ο ανυπέρβλητος επιθετικός που έγραψε ιστορία με τη φανέλα της ΑΕΚ και της εθνικής Ελλάδος τη δεκαετία του ’70 και του ’80.

Πως θα νιώσουν αλήθεια παιδιά όπως ο Κωστούλας, ο Μπακούλας, ο Κουτσίδης, ο Παπακανέλλος, ο Μουζακίτης αντικρίζοντας αυτό το αχανές στάδιο των 200.000 θέσεων;

O Θωμάς Μαύρος και το αξέχαστο εμπειρία στο Μαρακανά: «Ό,τι ονειρευόμουν από μικρό παιδί»

«Θυμάμαι όταν πατήσαμε τον αγωνιστικό χώρο την παραμονή του αγώνα για προπόνηση. Σε άλλους… κόπηκαν τα πόδια! Άλλοι χάζευαν! Προσωπικά είχα ανατριχιάσει. Προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω το μέγεθος και την αξία της στιγμής. Μικρό παιδί ονειρευόμουν να βρεθώ μια μέρα αντιμέτωπος με τον Πελέ. Και αυτό ακριβώς πίστευα ότι ζούσα: Ένα όνειρο!»…

Ο Θωμάς Μαύρος είχε χρησιμοποιηθεί ως αλλαγή από τον Αλκέτα Παναγούλια, αντικαθιστώντας στο τελευταίο ημίωρο του παιχνιδιού τον Γιώργο Δεληκάρη. «Το μόνο για το οποίο είχα στεναχωρηθεί ήταν ότι δεν μπόρεσα να αντιμετωπίσω μέσα στο γήπεδο τον Πελέ. Είχε μόλις ολοκληρώσει τη μεταγραφή του στους “Cosmos” της Νέας Υόρκης και δεν ήταν πλέον μέλος της εθνικής τους», συνεχίζει να ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων ο 70χρονος, πλέον, παλαίμαχος άσος, ο οποίος σε εκείνο το ταξίδι ήταν ακόμη ο… βενιαμίν της εθνικής μας ομάδας.

«Θυμάμαι τις συζητήσεις των μεγαλύτερων στα αποδυτήρια. Κακά τα ψέματα! Η Βραζιλία εκείνης της εποχής σκορπούσε τον τρόμο! Όχι ίντερνετ, ούτε τηλεόραση καλά-καλά δεν υπήρχε και όλοι μας μαθαίναμε για την υπερομάδα του Πελέ, του Ζαϊρζίνιο, του Ριβελίνο. Όταν κλείστηκε, λοιπόν, εκείνο το φιλικό όλοι τρελαθήκαμε από τη χαρά μας που θα συμμετείχαμε σ’ αυτό το ιστορικό υπερατλαντικό ταξίδι, αλλά φοβόμασταν και το ενδεχόμενο διασυρμού. Να μην αφήσουμε το σκορ να ξεφύγει! Αυτή ήταν η πρώτη μας σκέψη στα αποδυτήρια»…

Το τελικό 0-0 έμοιαζε βγαλμένο από σενάριο επιστημονικής φαντασίας! Οι Βραζιλιάνοι αδυνατούσαν να πιστέψουν πως δεν κατάφεραν να σκοράρουν απέναντι σε μια άγνωστη εθνική που μέχρι τότε δεν είχε προκριθεί ποτέ σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης, είτε Παγκοσμίου Κυπέλλου, είτε Κυπέλλου Εθνών (το μετέπειτα Euro).

Ο Δομάζος, ο Οικονομόπουλος και τα… χέρια από μαγνήτη

Όσοι ελάχιστοι Έλληνες κατέγραψαν ως αυτόπτες μάρτυρες το μεγαλείο της στιγμής, κάνουν λόγο για μια από τις μεγαλύτερες εμφανίσεις Έλληνα τερματοφύλακα στο εξωτερικό. “Ο Τάκης Οικονομόπουλος είχε χέρια από μαγνήτη”, ανέφερε στην περιγραφή του αγώνα ο ανταποκριτής του πρακτορείου Reuters.

Με το σκάουτινγκ να είναι άγνωστη λέξη ακόμη στην ορολογία του ποδοσφαίρου, ο σπουδαίος Μάριο Ζαγκάλο δεν είχε κρύψει τον ολοκληρωτικό αιφνιδιασμό του. “Αλλιώς μου τα είχαν πει για τους Έλληνες και άλλη ομάδα είδα στο χορτάρι”, είχε ομολογήσει ο μεγαλύτερος προπονητής στην ιστορία της Βραζιλίας μετά την ολοκλήρωση της αναμέτρησης, δηλώνοντας άφωνος από την εμφάνιση του Μίμη Δομάζου.

120.000 θεατές δεν πίστευαν στα μάτια τους! «Αυτό ήταν και το πιο απίθανο στοιχείο εκείνης της ημέρας. 120.000 θεατές βρέθηκαν στις εξέδρες για να μας δουν και νόμιζες ότι το Μαρακανά ήταν άδειο», θυμάται με δέος ο Θωμάς Μαύρος και αναρωτιέται τι διαστάσεις θα είχε πάρει εκείνη η ισοπαλία, αν είχε επιτευχθεί στη σημερινή εποχή.

«Ειλικρινά, πολλές φορές έχω αναρωτηθεί τι θα συνέβαινε αν εκείνο το παιχνίδι είχε την κάλυψη που έχουν οι ποδοσφαιρικοί αγώνες τη σημερινή εποχή. Να υπήρχε το διαδίκτυο, να υπήρχε η τηλεόραση στη σημερινή μορφή. Νομίζω ότι θα είχε αποδοθεί πολύ πιο μεγαλειωδώς η μοναδικότητα εκείνου του αποτελέσματος και της προσπάθειας που είχαμε καταβάλλει όλα τα παιδιά για να σταματήσουμε εκείνη την υπερομάδα. Το φοβερό είναι ότι στο τέλος μπορούσαμε να έχουμε κερδίσει κιόλας, αλλά έχασα μια πολύ μεγάλη ευκαιρία για να προηγηθούμε».

Η συμβουλή του Θωμά Μαύρου στα παιδιά του Ολυμπιακού

Ποια είναι, όμως, η συμβουλή που έχει να δώσει ο Θωμάς Μαύρος στα παιδιά του Ολυμπιακού ως ένας από τους μοναδικούς ευλογημένους Έλληνες ποδοσφαιριστές που είχαν έστω και μια φορά στην καριέρα τους το προνόμιο να αγωνιστούν στο Μαρακανά;

«Θα νιώσουν δέος μπαίνοντας στο γήπεδο, αυτό είναι σίγουρο. Θα αισθανθούν την ατμόσφαιρα να τους συνεπαίρνει, όσοι φίλαθλοι κι αν βρίσκονται στις κερκίδες. Είναι κάτι μοναδικό! Το μόνο που πρέπει να γνωρίζουν ότι πρέπει να αισθάνονται ευλογημένοι για την εμπειρία που θα ζήσουν. Όπως αισθανόμαστε κι εμείς σήμερα, κι ας έχει περάσει μισός αιώνας από το δικό μας ταξίδι! Να το χαρούν και να το απολαύσουν γιατί τέτοιες μοναδικές στιγμές αποτελούν την κορύφωση των ονείρων σου».

Πηγή: parapolitika.gr