Νίκος Σαρίδης: Οι μικροί της... Athens και του επινείου της
Για τα κυβικά της, η νεοφώτιστη καλλιθέα παρουσιάζει μέχρι τώρα μια χαρά εικόνα. Απλώς, σ’ επίπεδο αποτελεσμάτων θα μπορούσε να έχει πετύχει κάποια νίκη, ώστε να σπάσει τη μονοτονία που δημιουργούν τα τέσσερα «χηνάρια».
Έχουμε και λέμε: στο 0-0 της πρεμιέρας, στη Λιβαδειά, ο διαιτητής τής στέρησε στο φινάλε εξόφθαλμο πέναλτι, στο Καραϊσκάκη ηττήθηκε κυριολεκτικά παρά τρίχα, αφού οριακά οι γραμμές του VAR νομιμοποίησαν τη θέση του Γιάρεμτσουκ· κόντρα στον Παναθηναϊκό ο Τετέ ισοφάρισε σε 2-2 στις καθυστερήσεις, στη Λαμία η Καλλιθέα πήρε 0-0, έχοντας περισσότερες τελικές απ’ τους γηπεδούχους· προχθές έκοψε δύο βαθμούς απ’ την ΑΕΚ. Δείχνει, δηλαδή, η ομάδα του (παντελώς άσημου προπονητή) Μάσιμο Ντονάτι ότι ήρθε στη Super League 1 για να μείνει.
Το θέμα, βέβαια, είναι για πόσο. Καλό το… τσάι κι η συμπάθεια για την ΠΑΕ που έχει στη φανέλα διαφήμιση του εθνικού μουσείου σύγχρονης τέχνης, απόλυτα δικαιολογημένοι κι οι έπαινοι με τη σέσουλα για το τρέχον αγωνιστικό της πρόσωπο, αλλά προχθές, όπου δεν είχαν παραχωρηθεί εισιτήρια σε οπαδούς της ΑΕΚ, έβλεπε κανείς «αραία αραία καμιά πενηνταρέα».
Ομάδες σαν την Athens Kallithea…
Αντε να ήταν κατά τι περισσότεροι. Συνήθως, ομάδες σαν την Καλλιθέα κρατάνε όσο βαστάνε τα κουράγια του χρηματοδότη, ενώ ακόμη κι όταν οι αντοχές της ιδιοκτησίας κρατήσουν χρόνια, όπως είχε συμβεί με τον Πανόπουλο στην Ξάνθη ή όπως εξακολουθεί να συμβαίνει με τον Μπάκο και τον Καϋμενάκη στην Τρίπολη, θα έρθει κι εκεί η στιγμή που η λάμψη θα σβήσει.
Οσο άδηλο και κρύφιο κι αν είναι το μέλλον, δυστυχώς γι’ αυτές κάπως έτσι εξελίσσονται τα πραγματα. Ειδικά στην πρωτεύουσα… Athens και στο επίνειό της, όπου υπάρχει υπερσυσσώρευση ομάδων, βλέπουμε πού έχουν καταλήξει, ελλείψει ισχυρών λαϊκών ερεισμάτων και συνακόλουθου ενδιαφέροντος από οικονομικά δυνατούς «παίκτες», αρκετές μικρές που κάποτε έπαιξαν στο πρώτο τη τάξει πρωτάθλημα: ο Ιωνικός προχθές είχε ματς για την Α’ Πειραιώς στο γήπεδο… Σιταποθηκών, η Προοδευτική βρίσκεται κι αυτή στα… αλώνια, ο Αθηναϊκός, ο Απόλλων Σμύρνης κι ο Φωστήρας παίζουν στην Α’ ΕΠΣΑ, ο Εθνικός αγωνίζεται στην Γ’ Εθνική, ενώ ο Ακράτητος μετέχει στην Α’ ΕΠΣΔΑ. Η αλήθεια είναι πως στην Καλλιθέα έγινε μια προσπάθεια να μεγαλώσει το «εκτόπισμα».
Συνήθως, ομάδες σαν την Καλλιθέα κρατάνε
όσο βαστάνε τα κουράγια του χρηματοδότη.
Αλλά, όποιος κι αν είναι ο πεφωτισμένος γκουρού του μάρκετινγκ που συμβούλευσε τ’αμερικανοθρεμμένα στελέχη της ΠΑΕ να μετατρέψουν τ’όνομά της σε «Αthens Kallithea», η ουσία είναι πως κανέναν καινούργιο υποστηρικτή δεν προσέλκυσε η καινούργια μαρκίζα, άσε που μπορεί ν’ απώθησε και ορισμένους απ’τους παραδοσιακούς φιλάθλους της.
Ποια θα είναι η αντοχή της Athens Kallithea;
Η πραγματικότητα είναι πως ποτέ δεν θα δεις τους δρόμους ενός εκ των μεγαλυτέρων δήμων της Αττικής πλημμυρισμένους από παιδάκια με φανέλες του Μανθάτη και του Μουτίνιο. Και στην Καλλιθέα, λοιπόν, όσο κρατήσουν τα κουράγια του αφεντικού. Ισως να μην έχει, μάλιστα, νόημα να το συζητούμε. Αυτό είναι το ελληνικό πρωτάθλημα. Ποτέ δεν θα έχει όλα τα υπόλοιπα γήπεδα γεμάτα. Αυτά είναι γι’ αλλού, για Αγγλίες και Γερμανίες. Και σύλλογοι δίχως γερή οπαδική βάση και κατ’ επέκταση εμπορικότητα, είναι μοιραίο να μην έχουν μονιμότητα στην πρώτη γραμμή.
Τον Ντονάτι και τους παίκτες του, πάντως, ποσώς τους απασχολούν όλα αυτά και πού θα είναι η Καλλιθέα σε 20 χρόνια. Επαγγελματίες είναι, σήμερα βρίσκονται εδώ, αύριο κάπου αλλού, μεθαύριο παραπέρα. Αυτό που κοιτάζουν είναι το «τώρα», να κάνουν το καλύτερο δυνατό, κερδίζοντας ό,τι περισσότερο γίνεται, σε βαθμούς, εντυπώσεις και προσωπική «χρηματιστηριακή» αξία.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί