Ολυμπιακός: Ο Μάρτης ήρθε νωρίς για τον Μεντιλίμπαρ και τους πρωταγωνιστές του

Ο Μάρτης, φέτος, ήρθε νωρίς και δεν ήρθε στη Μπάτσκα Τόπολα, αλλά στον Πειραιά για τον Ολυμπιακό, που έκανε τη Μπράγκα, Μακάμπι Τελ Αβίβ και το ματς του Φαλήρου, αφορμή για «restart».

Κι αν τότε η ιστορική εξάρα είχε οσμή θαύματος, το προχθεσινό ήταν περισσότερο δικαίωση των πρωταγωνιστών του. Ηταν η εμφάνιση ενός ποιοτικού συνόλου υπό τις οδηγίες ενός προπονητή, που του ταιριάζει και του αξίζει ένας σύλλογος όπως ο Ολυμπιακός.

Ηταν το παιχνίδι μίας ομάδας που… πάτησε στα πόδια της, πίστεψε στον εαυτό της και τελικά αγωνίστηκε σαν κυπελλούχος Ευρώπης.

Η επικράτηση δεν έχει ονοματεπώνυμο, παρά τα δύο γκολ του Ελ Καμπί. Αν έχει, είναι αυτό του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, όμως… δεν είναι τόσο απλό. Ο Βάσκος λειτούργησε σα μαέστρος, αλλά είχε από κάτω του μία ορχήστρα, που πέρα από ποιότητα, είχε και δίψα. Για πρώτη φορά φέτος, οι παίκτες του Ολυμπιακού έδειξαν τι μπορούν να κάνουν όταν αφοσιώνονται στον στόχο. Γιατί οι στόχοι δε σταματούν να εμφανίζονται, ακόμα και μετά από κατάκτηση ευρωπαϊκού.

Τα λεπτά μετά την αναμέτρηση, τα σόσιαλ μίντια αφιερώνονταν σε πολλά πρόσωπα. Η ευγενική φυσιογνωμία του Χρήστου Μουζακίτη ήταν παντού χάρη στην αδιανόητα ώριμη εμφάνισή του. Το τρελαμένο πρόσωπο του Ελ Καμπί εξέπεμπε την απόλυτη σιγουριά, αυτή του Εσε σήμαινε… εγγύηση, εκείνη του Ροντινέι θύμιζε την κλάση του Βραζιλιάνου, ο οποίος σήμερα είναι ο καλύτερος εξτρέμ. Όχι λόγω της σχετικής ένδειας στη θέση, αλλά λόγω της ποιότητάς του.

Ο Ζέλσον Μαρτίνς απέδειξε πόσο χρήσιμος μπορεί να είναι σε μία «ανοιχτή» άμυνα, όπως αυτή της Μπράγκα, ο Τσικίνιο έδειξε ότι «απελευθερώνεται» σε βράδια όπως αυτό, ο Κάρμο θύμισε τον καλό του – δημιουργικό – εαυτό. Ο Τζολάκης μπήκε σε λειτουργία… Ευρώπης, ενώ ο Κοστίνια έκανε νωρίς – νωρίς τα λεγόμενα των ανόητα βιαστικών να μοιάζουν αστεία.

Λέξη κλειδί:

«Επιθετικότητα»! Αυτήν επαναλάμβανε στη συνέντευξη Τύπου ο Χοσέ Λουίς Μετνιλίμπαρ και την ουσία αυτής είδε – επιτέλους – στο Φάληρο. Δεν επέστρεψε ο Φορτούνης, ούτε ο Ποντένσε, που νοσταλγούν δύο φορές τη βδομάδα οι μόνιμοι λάτρεις των απόντων και δικαστές των παρόντων. Ο Ολυμπιακός, απλά… λειτούργησε διαφορετικά, αξιώθηκε να πρεσάρει και να φτιάξει τα λάθη των αντιπάλων του.

Κάλυψε την απουσία ενός κάθετου δημιουργού μέσω της ενέργειάς του. Τεράστιο ρόλο σε αυτό έπαιξε η παρουσία του Χρήστου Μουζακίτη, που έκανε… τα πάντα στον αγωνιστικό χώρο και εκτόξευε την ένταση της ερυθρόλευκης μηχανής, η οποία είχε ένα νέο μοτέρ στη θέση που άλλες φορές είχε τους  – προς το παρόν εκτός αγωνιστικού κλίματος – Στάμενιτς και Γκαρθία.

Το χεράκι του έβαλε, βέβαια, κι ο ανανεωμένος (κυριολεκτικά και μεταφορικά) Ροντινέι, με τον Μεντιλίμπαρ να βρίσκει λύση στο ντερφορμάρισμά του, μετατοπίζοντάς τον. Και ναι, δείγματα του επιθετικού του ταλέντου μας τα είχε δείξει, όμως αυτό… παραπάει. Και τα νέα γίνονται καλύτερα όταν κανείς αναλογίζεται τη σταθερότητα του Κοστίνια, ο οποίος έκανε υπομονή, δούλεψε, «κόλλησε» και φαίνεται πως βρήκε ήδη τον ρόλο του.

Υπομονή, μεγάλη δουλειά

Είναι κρίμα που ένας προπονητής πρέπει να πάρει ολάκερο ευρωπαϊκό για να κερδίσει λίγη εμπιστοσύνη στον βιότοπο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και είναι πιο κρίμα, που… ακόμα και αυτός δε γλίτωσε εντελώς την αμφισβήτηση όταν προέκυψε η πρώτη κακή περίοδος. «Οσα έγιναν στη Σεβίλλη επαναλαμβάνονται», έγραψαν κάποιοι, παρακάμπτοντας ότι η εν λόγω ομάδα φλερτάρει ακόμα και σήμερα, έναν χρόνο μετά την απομάκρυνση του Βάσκου, με τον υποβιβασμό.

Κι αν όλα τα προβλήματα του Σεπτέμβρη δε διορθώθηκαν μέσα σε μια νύχτα του Οκτώβρη, ο Ολυμπιακός έδειξε ότι είναι μία ομάδα με αρχή, μέση, τέλος, προπονητή και ποδοσφαιριστές που ξέρουν το πλάνο και πιστεύουν σε αυτό. Ο Μεντιλίμπαρ αξίζει όλη την υπομονή και όλη την εμπιστοσύνη γιατί ο Μεντιλίμπαρ έχει αποδείξει πιο εμφατικά από τον καθέναν ότι… έχει τον τρόπο.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News