Αντώνης Καρπετόπουλος: Κρίμα που αυτά τα υπέροχα ματς η Εθνική μας τα κάνει στο Nations League
Είναι πολύ νωρίς για μεγάλα συμπεράσματα για αυτή την ομάδα. Όπως ωστόσο την βλέπω υπάρχει ένα δεδομένο.
Δίνοντας συνέχεια στην σπουδαία της πορεία στο εφετινό Nations League, και παρά την κούραση που άφησε η μεγάλη εμφάνιση στο Γουέμπλεϊ κόντρα στους Άγγλους, η Εθνική μας κέρδισε με 2-0 για δεύτερη φορά στον όμιλο την Ιρλανδία διατηρώντας μάλιστα μια τρομερή παράδοση αποτελεσμάτων απέναντί της: η Εθνική μας από αυτή δεν έχει χάσει ποτέ κι όχι τυχαία – οι Έλληνες παίζουν πιο έξυπνο ποδόσφαιρο από τους μαχητικούς Ιρλανδούς, που συχνά χάνονται στην οργανωμένη μονοτονία του παιγνιδιού τους.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έφτασε τις τέσσερις σερί νίκες ως ομοσπονδιακός στο ξεκίνημά του, κάτι που έχει να γίνει πάνω από 30 χρόνια – αν θυμάμαι καλά ο τελευταίος που έχει καταφέρει ένα ανάλογο σερί ήταν ο μακαρίτης Κώστας Πολυχρονίου, που σερί νίκες είχε έξι! Τον Γιοβάνοβιτς βέβαια αυτά δεν τον ενδιαφέρουν: η ομάδα του τον ενδιαφέρει. Χθες θα κρατούσε στην αρχική ενδεκάδα και τους 11 που κέρδισαν στο Γουέμπλεϊ, κι όχι μόνο για να τους ανταμείψει για το κατόρθωμα: θα το έκανε γιατί αυτοί αποτελούν την ομάδα του. Ξεκίνησαν τελικά οι δέκα κι έλειψε μόνο ο τιμωρημένος Κουλιεράκης που αντικαταστάθηκε από τον Χατζηδιάκο. Και η ομάδα ήταν – για μια ώρα τουλάχιστον – υπέροχη.
Με αέρα νίκης
Η επίδραση της νίκης στο Γουέμπλεϊ ήταν εμφανέστατη στην απόδοση των παικτών, που μπήκαν στο ματς με ένα αέρα που η Εθνική Ελλάδος δεν είχε ούτε και στους καιρούς που έπαιρνε προκρίσεις για τα τελικά των μεγάλων διοργανώσεων κάνοντας την δουλειά της. Αν στην Αγγλία το έξτρα κίνητρο ήταν το να υπάρξει ένα μεγάλο αποτέλεσμα για να αφιερωθεί στον αδικοχαμένο Μπάλντοκ, χθες σε αυτό προστέθηκε και η διάθεση όλων να ευχαριστήσουν τον κόσμο, που μετά από χρόνια γέμισε για χάρη της Εθνικής ένα γήπεδο: το Καραϊσκάκη ήταν ζεστό όσο έπρεπε κι ο κόσμος στις εξέδρες λίγο θύμιζε το συνηθισμένο κοινό των ελληνικών γηπέδων. Το συνεχές χειροκρότημα, ακόμα και για ενέργειες που δεν ήταν θεαματικές, όπως μια ντρίπλα ενός αμυντικού ή δυο κερδισμένες κόντρες στη μεσαία γραμμή, ήταν το μουσικό θέμα ενός ματς που νόμιζες ότι γίνεται σε μια άλλη χώρα!
Οι παίκτες έδωσαν για μια ώρα γεμάτη τον καλύτερο εαυτό τους κι αν το σκορ δεν πήρε μεγάλες διαστάσεις είναι γιατί ειδικά στο πρώτο ημίχρονο ο τερματοφύλακας των Ιρλανδών Κέλεχερ ήταν άψογος σταματώντας τρεις φορές τον Μασούρα, μια τον Παυλίδη και δυο τον Μπακασέτα. Αλλά και στο τελευταίο μισάωρο, όταν και η Εθνική μας κουράστηκε, υπήρχε καθαρό μυαλό: η άμυνα στα γεμίσματα των Ιρλανδών ήταν καλή, τα κερδισμένα φάουλ αρκετά ώστε η ομάδα να αναπνέει, οι παρεμβάσεις του Γιοβάνοβιτς προσεχτικές ώστε η κουρασμένη ομάδα του να μην κλειστεί πιο πολύ από όσο η περίσταση απαιτούσε.
Έδωσαν ό,τι είχαν
Η Εθνική μας ήταν επίμονη και μεθοδική – κυρίως είχε πολλούς διακριθέντες. Κάποιοι άντεξαν μόνο μια ώρα, κάποιοι μέχρι τέλους: όλοι έδωσαν ό,τι είχαν κι αυτό είναι που μετράει. Ο τερματοφύλακας Βλαχοδήμος έκανε δυο πολύ καλές επεμβάσεις – το πιο σημαντικό ήταν ότι ενέπνεε εμπιστοσύνη κυρίως στο διάστημα του ζόρικου τέλους. Ο Μαυροπάνος, ο Χατζηδιάκος, ο Ρότα κι ο Γιαννούλης που έπαιξαν στην άμυνα ήταν συγκεντρωμένοι: από τους τέσσερις ξεχώρισε βέβαια ο συγκλονιστικός Μαυροπάνος, που έκανε πλάκα με τα τρία φορ που χρησιμοποίησαν οι Ιρλανδοί στην διάρκεια του ματς. Ο Κουρμπέλης και ο Σιώπης που ξεκίνησαν στη μεσαία γραμμή μπαίνουν με το τρέξιμό τους στους καλύτερους της βραδιάς: κρίμα που ο Κουρμπέλης θα χάσει το ματς με τους Αγγλους και δεν ξέρω ποιος μπορεί να τον αντικαταστήσει. Στον αρχηγό Τάσο Μπακασέτα πρέπει να γίνει ειδική αναφορά: είχε όλες τις τελικές της Εθνικής μας στο δεύτερο ημίχρονο, και βρήκε με ένα σουτ από τα δικά του στο 48΄το γκολ που λύγισε την ιρλανδική άμυνα. Η έξοδός του, λόγω κόπωσης, επέτρεψε στους Ιρλανδούς να ανεβούν στο γήπεδο και να γίνουν διεκδικητικοί: ο Κωνσταντέλιας που έχει χαρακτηριστικά για να τον αντικαταστήσει ήταν εξαιτίας ίωσης εκτός αποστολής – ο Ζαφείρης έχει να μάθει πολλά. Κουρασμένοι βγήκαν από το γήπεδο και οι κυνηγοί. Ο Μασούρας είχε ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα, αλλά άντεξε για 65 λεπτά. Ο Παυλίδης είχε τρέξει 11 χιλιόμετρα στο Γουέμπλεϊ την Πέμπτη: χθες έπαιξε πιο πολύ στην περιοχή και λιγότερο με την μπάλα. Ο Τζόλης ήταν ο τελευταίος από τους τρεις που βγήκε γιατί ο Γιοβάνοβιτς ήθελε την σπιρτάδα του. Ο Μάνταλος που μπήκε στη θέση του στο 82΄αποδείχτηκε τυχερός: στις καθυστερήσεις βρήκε στρωμένη την μπάλα μπροστά του μετά από ένα λάθος του άριστου μέχρι εκείνη την στιγμή τερματοφύλακα Κέλεχερ κι έκανε το 2-0, αφού τον απέφυγε.
Το σήμα των τεσσάρων
Είναι πολύ νωρίς για μεγάλα συμπεράσματα για αυτή την ομάδα. Όπως ωστόσο την βλέπω υπάρχει ένα δεδομένο: αν τέσσερις παίκτες έχουν την απόδοση που πρέπει, η ομάδα αυτή μπορεί να είναι λειτουργική και περιμένοντας και χτυπώντας στην κόντρα (όπως με την Αγγλία στο Γουέμπλεϊ) και αναλαμβάνοντας την πρωτοβουλία του ματς όπως χθες. Ο πρώτος είναι ο Βλαχοδήμος γιατί η άμυνα έχει μάθει να παίζει με αυτόν και μόνο. Ο δεύτερος είναι ο Μαυροπάνος: όλη η άμυνα λειτουργεί γύρω του και η ηγεσία του βγάζει μάτια – είναι σπουδαίο ότι υπάρχει πια και ο Κουλιεράκης που μπορεί να είναι γρήγορα ισάξιος του. Ο τρίτος παίκτης – κλειδί είναι αναμφίβολα ο Σιώπης: γεμίζει το γήπεδο, τρέχει για τρεις, είναι ιδανικός συμπαίκτης. Κι ο τέταρτος είναι σαφώς ο Τάσος Μπακασέτας.
Τον έβλεπα χθες και δεν μπορούσα να καταλάβω πως ο Μπακασέτας μπορεί να είναι πρόβλημα για μια ομάδα όπως ο ΠΑΟ, αλλά και πως γίνεται να υπάρχουν άνθρωποι που παρακολουθούν ποδόσφαιρο να πιστεύουν πως υπάρχει κάποιος που μπορεί στην θέση αυτή να έχει μεγαλύτερη προσφορά από την δική του.
Ο Μπακασέτας είναι αρχηγός και το είδαμε στην συνταρακτική στάση του στα αποδυτήρια του Γουέμπλεϊ: όλοι θέλουν να παίζουν μαζί του κι αυτό, όταν μιλάμε για ομαδικά σπορ, είναι το σημαντικότερο. Ο Μπακασέτας κινεί την μπάλα (και την επίθεση) παίζοντας γρήγορα. Είναι πάντα έτοιμος να βγει στην πλάτη του φορ και γεμίζει την περιοχή. Δημιουργεί χώρους γιατί ο αντίπαλος, όποιος κι αν είναι, είναι υποχρεωμένος να ξοδέψει ένα παίκτη πάνω του. Δεν απαιτεί την μπάλα, αλλά την αξιοποιεί. Μπορεί να ρθει στα δεξιά για να δημιουργήσει υπεραρυθμία. Μαρκάρει, αλλά κυρίως σουτάρει άφοβα κι από παντού. Εχει με την Εθνική μας 15 γκολ, που για να τα βρεις από παίκτη που παίζει στη θέση του πρέπει να πας δεκαετίες πριν: δεν τα είχε ούτε ο Τσιάρτας. Δεν είναι γρήγορος αλλά λίγοι που παίζουν σε αυτή τη θέση είναι. Εχει όμως τσαγανό, τακτική εξυπνάδα και ξέρει να φτάνει σε θέση βολής: χθες το έκανε τέσσερις φορές.
Αν μια ομάδα είναι ανοργάνωτη επιθετικά ή έχει κυνηγούς που δεν κινούνται χωρίς τη μπάλα, ο τελευταίος που φταίει είναι ο Μπακασέτας. Η δική του εξαιρετική παρουσία (και τακτικά…) βοήθησε να μην φανεί στα δυο ματς η απουσία του Ιωαννίδη που έδωσε τις νίκες με την Φινλανδία στο Καραϊσκάκη και την Ιρλανδία στο Δουβλίνο. Μακάρι ο φορ του ΠΑΟ να έχει συνέρθει από τον τραυματισμό και να είναι έτοιμος στο ματς με τους Αγγλους που θα παιχτεί η πρωτιά στον όμιλο. Αλλιώς θα χρειαστεί πάλι ο Βαγγέλης Παυλίδης να κάνει υπερβάσεις που η ομάδα θα χει ανάγκη σε αυτό το μεγάλο βράδυ που έρχεται.
Τουλάχιστον να την σεβόμαστε
Είναι ίσως κρίμα που αυτά τα υπέροχα ματς η Εθνική μας τα κάνει στο Nations League που χαρίζει δεύτερες ευκαιρίες και θέσεις σε μπαράζ για τα τελικά του μουντιάλ και του Euro. Θα ήταν σαφώς προτιμότερο αυτές τις ματσάρες να τις έχει κάνει σε κάποιο προκριματικό όμιλο, όπου μια πρωτιά της σε αυτόν θα της έδινε αυτό το πολυπόθητο εισιτήριο επιστροφής στα τελικά μεγάλων διοργανώσεων που από το 2014 τόσο της λείπει. Αλλά δεν είναι όλα προκρίσεις και αποκλεισμοί: είναι θρίαμβος για αυτή την ομάδα το ότι γέμισε το Καραϊσκάκη για χάρη της με απλό κόσμο (κι όχι με «μαϊδανούς» που τρέχουν στα γήπεδα όταν τα ματς μιας Εθνικής είναι της μόδας…). Κι επειδή στη ζωή μια νέα αρχή γίνεται καμιά φορά χωρίς να το περιμένεις, ας αποδειχτεί ο άδικος θάνατος του Τζορτζ Μπάλντοκ αυτή η ευκαιρία για μια νέα αρχή που η Εθνική μας περιμένει χρόνια. Μια νέα αρχή όχι για την ομάδα αυτή, που είναι καιρό τώρα μια σπουδαία παρέα, αλλά μια νέα αρχή για μας που δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε πως και πόσο αυτή την παρέα πρέπει τουλάχιστον να την σεβόμαστε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
- Ολυμπιακός: Το νέο δίδυμο Μπιανκόν, Πιρόλα και τα μπράβο του Μεντιλίμπαρ
- Παναθηναϊκός: Το... πεντάκις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού
- Ολυμπιακός: Τι γίνεται με Ράιτ - Ποια η απόφαση του Μπαρτζώκα
- Καιρός: Προ των πυλών νέο βαρομετρικό χαμηλό με βροχές και καταιγίδες
- Αθλητικές μεταδόσεις: Που θα δείτε τo Παναθηναϊκός - Μπαρτσελόνα για τη Euroleague και το Άρης - ΑΕΚ για το Κύπελλο Ελλάδος