Νίκος Σαρίδης: Γύρος θριάμβου στη Βασιλίσσης Σοφίας

Πριν από μία εβδομάδα είχαμε τα βραβεία του ΠΣΑΠΠ και σήμερα τ’ απόγευμα, στις 18:30, στο Μέγαρο  Μουσικής (στην αίθουσα «Banquet»), είναι η ώρα και των βραβείων του ΠΣΑΤ.

Πέρα απ’ τη μόνιμη σύγχυση που δημιουργούν στον απλό κόσμο τα δύο αρκτικόλεξα, με συνέπεια να μας βρίζουν φέτος οπαδοί του ΠΑΟΚ, επειδή δεν επιλέξαμε τον Τάισον και τον Ζίβκοβιτς, νομίζοντας ότι είχαν
λάβει μέρος στη διαδικασία «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι» ενώ στην πραγματικότητα είχαν ψηφίσει επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, είναι οι δύο σημαντικότερες τελετές –με όλη τη (μικρή ή μεγάλη) λαμπρότητα που τις περιβάλλει- για την αθλητική αριστεία.

Ακόμη και αν διατυπώνει κάποιος ενστάσεις για το γεγονός ότι η ψηφοφορία του ΠΣΑΤ παραμένει στον πυρήνα της ίδια εδώ και δεκαετίες, με τους αθλητικούς συντάκτες να καλούνται να συγκρίνουν… μήλα με πορτοκάλια (με τι κριτήρια λ.χ. να διαλέξει κάποιος για την καλύτερη ομάδα του 2024 μεταξύ του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού και του μπασκετικού Παναθηναϊκού, που διακρίθηκαν σε διαφορετικά
αθλήματα και σε διαφορετικό διεθνές περιβάλλον;), είναι ένας θεσμός που έχει την αξία του.

Ενστάσεις, βέβαια, εύκολα μπορεί να εγείρει κανείς και για κάποιες ειδικές βραβεύσεις που έβαλε στο φετινό πρόγραμμα ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητικού Τύπου, όπως του Μάριου Ηλιόπουλου.

Ναι, ειδική βράβευση του Ηλιόπουλου απ’ τον ΠΣΑΤ, για τη δωρεά του στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο κι ενώ υπάρχουν στα τοπικά πρωταθλήματα παράγοντες που κυριολεκτικά απ’ το υστέρημά τους, συστηματικά κι επί χρόνια, «ματώνουν» για την ομάδα τους. Δεν θα κάνουμε δίκη προθέσεων για το αφεντικό της ΑΕΚ, αν η συγκεκριμένη χειρονομία υπαγορεύτηκε από άδολη αγάπη για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο ή αν έγινε από διάθεση εντυπωσιασμού, ούτε αν υπέκρυπτε κάποια άλλη υστεροβουλία.

Απλώς, είναι άδικο για τους ανθρώπους που υπηρετούν το σωματείο της γειτονιάς τους ή του χωριού τους και δεν διαθέτουν τις οικονομικές δυνατότητες του εφοπλιστή που την είδε ξαφνικά «μαικήνας». Αδικο να έρχεται ο διοικητικός ηγέτης «Ενωσης» και να τους αρπάζει, επειδή του περισσεύει 1,5 εκατ.
ευρώ, την όποια αναγνώριση δυνητικά θα διεκδικούσαν. Ομολογούμε, πάντως, πως η ενδεχόμενη παρουσία Ηλιόπουλου (λογικά θα παραστεί, αφού όπου ντόρος και χαρά ο Super Mario πρώτος…) είναι
και κάπως ερεθιστική· εξάπτει τη φαντασία για το τι μπορεί να ζήσουμε. Θα πιάσει, άραγε, μετά την επίδειξη των ερμηνευτικών του ικανοτήτων σε διάφορα κέντρα νυχτερινής διασκέδασης, το μικρόφωνο
και στο Μέγαρο Μουσικής, για να τραγουδήσει το αγαπημένο του «Αγάπα με», βάζοντας το όνομά του δίπλα στης… Καμεράτας; Ή μήπως θα πάει στον κόσμο που θα βρίσκεται εκεί και θα τον παροτρύνει να
φωνάξει «γ@@@ τους τον πάτο, Ηλιό-πουλε!», όπως δηλαδή έπραξε προχθές στο «Αθανάσιος Διάκος» (για τους ενδιαφερόμενους, το σχετικό βίντεο κυκλοφορεί στο διαδίκτυο);

Εδώ να διευκρινιστεί ότι δεν είναι θέμα σεμνοτυφίας, αλλά να… όταν είσαι «θεσμικός», επιβάλλεται μία διαφορετική συμπεριφορά. Ασε που μπορεί να εκληφθεί κι ως παρακίνηση / υποκίνηση των οπαδών σε
έξαλλες αντιδράσεις. Αλλά γι’ αυτό πιο αρμόδιοι είναι ο Βρούτσης και το υπουργείο του…

Τι άλλο (φαιδρό ή πρωτότυπο, όπως το βλέπει ο καθένας) μπορούμε να περιμένουμε απ’ τον Ηλιόπουλο στη «Γιορτή των Κορυφαίων» του ΠΣΑΤ; Πολλά.

Προσωπικά, θα πω ψέματα αν υποστηρίξω πως δεν τον έχω ικανό να βγαίνει ακόμα και στη Βασιλίσσης Σοφίας για γύρο θριάμβου με την ειδική βράβευση στα χέρια! Εδώ έκανε σαν τρελός για ένα «διπλό» με την προτελευταία Λαμία, στη Βασιλίσσης Σοφίας δεν θα κάνει, που περνάει και (βλέπει) τόσος κόσμος;

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News