Ιγνάσιο Πένια: Ο σκόρερ του ξεχασμένου ντέρμπι «αιωνίων» με τα μπλεξίματα στη Βολιβία

Ο μοναδικός λόγος για να θυμάται κανείς το ντέρμπι που έδωσε ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό στις 29 Μαρτίου 1975 στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας (1-1), είναι το γκολ που πέτυχε ο Ιγνάσιο Πένια.

Αλλά και για τον Αργεντινό επιθετικό, ο οποίος είχε ανοίξει το σκορ με κοντινό σουτ στο 7′ (ισοφάρισε με πέναλτι στο 16′ ο Αντώνης Αντωνιάδης), δεν υπάρχουν πολλές αφορμές για να τον θυμάται κανείς. Εκείνο το γκολ αποτελεί το σημαντικότερο σημείο αναφοράς της σύντομης καριέρας του στον πειραϊκό σύλλογο, αφού αποδείχθηκε και το μοναδικό που πέτυχε στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αν και είχε αποκτηθεί από τη γαλλική Ρενς και είχε ανδρωθεί ποδοσφαιρικά στην Μπόκα Τζούνιορς, δεν δικαίωσε τις υψηλές προσδοκίες.

Ο Πένια διέψευσε και τον ισχυρό άνδρα του ποδοσφαιρικού τμήματος του Ολυμπιακού, Νίκο Γουλανδρή, ο οποίος τον είχε παρομοιάσει με τον… Γιώργο Σιδέρη, όταν πρωτοείδε το γεροδεμένο κορμί του στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, τον Σεπτέμβριο του 1974. Για διαφόρους λόγους δεν μπόρεσε να «πιάσει», όπως λέμε, και αποχώρησε στο τέλος της σεζόν.

Έστω κι έτσι, πάντως, ο μακρυμάλλης άσος με το παχύ μουστάκι (κλασικό παρουσιαστικό Λατινοαμερικάνου ποδοσφαιριστή των ’70s) δικαιούται να λέει ότι είχε συνεισφορά και στους δύο τίτλους που πανηγύρισε με τον Ολυμπιακό. Το γκολ που πέτυχε ο Κώστας Δαβουρλής στον τελικό του Κυπέλλου, πάλι με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό, προήλθε από δική του μπαλιά.

Αγωνιζόταν κυρίως στη θέση του αριστερού εξτρέμ, όμως κάλυπτε και τη δεξιά πτέρυγα. Όπως κάθε Αργεντινός που σέβεται τον εαυτό του, ήταν δυναμικός και ενίοτε σκληρός, ήξερε όμως μπάλα και μπορούσε να ξεσηκώσει τον κόσμο με τις ενέργειές του. Μια εικόνα για το παιχνίδι του είναι η κριτική της απόδοσής του στο ντέρμπι της 29ης Μαρτίου 1975 από τον Βαγγέλη Φουντουκίδη, στην «Αθλητική Φωνή» που κυκλοφόρησε δύο ημέρες αργότερα.

«Κλασικός Νοτιοαμερικάνος φανταιζίστας και σαματατζής. Τέτοιοι παίκτες είναι να μπαίνουν στο παιχνίδι όταν η ομάδα τους κερδίζη 3-0 και να προσφέρουν θέαμα στην εξέδρα. Κατά τ’ άλλα, ήταν επιζήμιος».

Ο Πένια, πάντως, υπέστη κάταγμα στη γνάθο από χτύπημα που δέχθηκε κατά τη διάρκεια εκείνου του ντέρμπι και έχασε τα επόμενα παιχνίδια του Ολυμπιακού. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πειραϊκή ομάδα αν και προπορευόταν στη βαθμολογία περνούσε περίοδο βαθιάς κρίσης. Μετά την αποχώρηση του Γουλανδρή, την περίοδο των Χριστουγέννων, ακολούθησε η παραίτηση του προπονητή, Λάκη Πετρόπουλου και η κατάσταση ήταν οριακή, με καθυστερήσεις στις πληρωμές, αποχή απ’ τις προπονήσεις και άλλα τινά που δεν συμβαίνουν συχνά στον σύλλογο.

Κοινή πορεία με τον μπαμπά Γκαλέτι

Ο Ιγνάσιο Ραμόν Πένια, όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 31 Ιουλίου 1949 στην Κλορίντα, μια πόλη στο βόρειο τμήμα της Αργεντινής που απέχει μόλις τέσσερα χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Παραγουάη.

Το 1966 εντάχθηκε στις ακαδημίες της Μπόκα Τζούνιορς και μάλιστα ως εσώκλειστος στη La Candela, το παλιό αθλητικό της κέντρο. Έκανε το άλμα στην πρώτη ομάδα το 1969, όταν τη θέση του προπονητή είχε αναλάβει ο μεγάλος Αλφρέδο Ντι Στέφανο και στο ντεμπούτο του ήταν εντυπωσιακός. Πέτυχε ένα γκολ στον θρίαμβο με 4-1 επί της Ιντεπεντιέντε και άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις. Στη συνέχεια, όμως, δυσκολεύτηκε να καθιερωθεί στο βασικό της σχήμα, αλλά είχε συνεισφορά σε δύο πρωταθλήματα κι ένα Κύπελλο που κατέκτησε η Μπόκα μέχρι το 1970.

Ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρας είναι ότι συνοδοιπόρος του Πένια στα πρώτα χρόνια της καριέρας του ήταν ο Ρούμπεν Γκαλέτι, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον πατέρα του Λουτσιάνο, που έγραψε χρυσές σελίδες στην ιστορία του Ολυμπιακού! Μαζί έφυγαν από την Μπόκα για την Εστουδιάντες Λα Πλάτα στα τέλη του 1972, ως έμψυχα ανταλλάγματα για τη μεταγραφή του Βισέντε Περνία, όμως οι δρόμοι τους χώρισαν γρήγορα. Χάρη στα 17 γκολ που σημείωσε ο Πένια στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος Αργεντινής του 1973, πήρε μεταγραφή στη Ρενς.

Στην Μπόκα, ο μυστακοφόρος άσος είχε συμπαίκτη τον Μίλτον Βιέρα, τον Ουρουγουανό μέσο που συνάντησε και στον Ολυμπιακό και τον Μιγκέλ Νικολάου, τον οποίο οι «ερυθρόλευκοι» είχαν αποκτήσει το 1972 ως ομογενή (μια και το επώνυμό του έμοιαζε με ελληνικό), αλλά δεν έπαιξε καθόλου λόγω ενός σοβαρού τραυματισμού. Μαζί τους ήταν και ο Χουάν Ραμόν Βερόν, ο οποίος αγωνιζόταν στον Παναθηναϊκό την εποχή που ο Πένια ήρθε στην Ελλάδα.

Κατηγορήθηκε για γυναικοκτονία στη Βολιβία!

Μετά την αποχώρησή του από τον Ολυμπιακό ο Πένια επέστρεψε αρχικά στην Αργεντινή, για λογαριασμό της Ροζάριο Σεντράλ και κατόπιν στη Γαλλία, όπου έπαιξε για  τρία χρόνια στη Ρουέν με αξιοσημείωτη επιτυχία. Ύστερα από ένα πέρασμα απ’ τη Σαν Λορένσο (1980) πήρε μεταγραφή στη Δε Στρόνγκεστ της Βολιβίας, όπου έγινε γρήγορα είδωλο των οπαδών. Mέχρι που πρωταγωνίστησε και σε μία σκοτεινή και εξόχως δυσάρεστη ιστορία.

Τον Οκτώβριο του 1982 συνελήφθη ως βασικός ύποπτος για τη δολοφονία της κατά δέκα χρόνια νεότερης φίλης του, Σουλέμα Φλόρες Αντράντε. Η 23χρονη κοπέλα είχε πέσει απ’ το μπαλκόνι του δωματίου τους στο ξενοδοχείο της πρωτεύουσας Λα Παζ και ο Πένια έμεινε προσωρινά κρατούμενος στη φυλακή για αρκετούς μήνες!

Αφέθηκε ελεύθερος όταν οι βολιβιανές αρχές απέτυχαν να στοιχειοθετήσουν τη γυναικοκτονία και απέδωσαν τον θάνατο της Αντράντε σε αυτοκτονία. Οι κακές γλώσσες, πάντως, λένε ότι οι δικηγόροι του Πένια πέτυχαν συμβιβασμό με τους γονείς της κοπέλας αντί ενός σεβαστού χρηματικού ποσού. Ο πρώην άσος του Ολυμπιακού συνέχισε να αγωνίζεται στη Δε Στρόνγκεστ μέχρι το 1985 και επέστρεψε στον σύλλογο για να κλείσει την καριέρα του την περίοδο 1988-89. Ενδιάμεσα είχε αγωνιστεί στην Αλφόνσο Ουγκάρτε του Περού και στη Σαν Χοσέ της Βολιβίας.

Ο Πένια υπήρξε στενός φίλος με τον μετέπειτα γνωστό προπονητή, Κάρλος Μπιάνκι, με τον οποίο υπήρξαν συμπαίκτες στη Ρενς τη σεζόν 1973-74. Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας άνοιξε ακαδημία ποδοσφαίρου στην Κλορίντα, την οποία ονόμασε La Candela, από το προπονητικό κέντρο της Μπόκα Τζούνιορς.

Πηγές: Wikipedia, www.tiempoar.com.ar.

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 29 Μαρτίου

2007: Σ’ ένα καρτέρι θανάτου μεταξύ οπαδών του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο Λαυρίου, στο περιθώριο του αγώνα των συλλόγων τους στο βόλεϊ γυναικών, μαχαιρώνεται και χάνει τη ζωή του ο 25χρονος οπαδός του «τριφυλλιού», Μιχάλης Φιλόπουλος. Η κυβέρνηση αποφασίζει να αναβάλει τους αγώνες όλων των ομαδικών αθλημάτων για δύο εβδομάδες, ενώ όταν έρχεται η ώρα της δίκης, τέσσερις από τους κατηγορούμενους καταδικάζονται σε ποινές κάθειρξης από 10 έως και 16 ετών.

1987: Ο ΟΦΗ συντρίβει τον σχεδόν βέβαιο πρωταθλητή Ολυμπιακό με 4-1 στο Ηράκλειο. Δύο γκολ πετυχαίνει ο Γιώργος Βλαστός κι από ένα ο Νίκος Τσίμπος κι ο Νίκος Νιόπλιας.

1981: Ο Παναθηναϊκός αποσπά ισοπαλία 0-0 από τον Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης», έχοντας κορυφαίο παίκτη τον τερματοφύλακα, Βασίλη Κωνσταντίνου. Πρόκειται για την έκτη διαδοχική «λευκή» ισοπαλία του «τριφυλλιού» σε εκείνο το πρωτάθλημα, κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ ξανά στην Α’ Εθνική.

1981: Διεξάγεται ο 1ος Διεθνής Μαραθώνιος του Λονδίνου, ύστερα από έμπνευση των παλαιμαχων Βρετανών ολυμπιονικών των 3.000 μ. στιπλ, Τζον Ντίσλι και Κρις Μπρέισερ. Νικητής στους άνδρες αναδεικνύεται ο Αμερικανός Ντικ Μπίρντσλι και στις γυναίκες η Βρετανίδα Τζόις Σμιθ.

1979: Πεθαίνει από καρκίνο σε ηλικία 52 ετών ο Νίκος Πεντζαρόπουλος, ο θρυλικός τερματοφύλακας του Πανιωνίου που έμεινε γνωστός ως «ο ήρωας του Τάμπερε», για τη συγκινητική του απόδοση στον αγώνα της Εθνικής Ελλάδας κόντρα στη Δανία για το προολυμπιακό τουρνουά του 1952.

1970: Ο ΠΑΟΚ συντρίβει με 4-0 την ΑΕΚ στην Τούμπα και σημειώνει την ευρύτερη, μέχρι τότε, νίκη επί ομάδα του τέως ΠΟΚ στην Α’ Εθνική. Δύο γκολ πετυχαίνει ο Σταύρος Σαράφης (4′ πέν., 43′) κι από ένα οι Παρίδης (48′) και Κούδας (90′).

1964: Ο Ολυμπιακός αποσπά ισοπαλία 0-0 από τον ΠΑΟΚ, σε ένα ματς που αμαυρώνεται από τη βροχή αντικειμένων που ρίχνουν οι 30.000 οπαδοί του «Δικεφάλου» προς τους «ερυθρόλευκους» ποδοσφαιριστές.

1940: Ο Τζο Λούις νικά με νοκ άουτ στον 2ο γύρο τον Τζόνι Πέιτσεκ και διατηρεί τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή στα βαρέα βάρη της πυγμαχίας.

1896: Ο Σπύρος Λούης κατακτά την πρώτη θέση στον Μαραθώνιο στους 1ους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Δεύτερος τερματίζει ένας άλλος Έλληνας, ο Χαρίλαος Βασιλάκος.

1890: Ο Γουίλιαμ Τάουνλι πετυχαίνει το πρώτο χατ τρικ σε τελικό Κυπέλλου Αγγλίας και οδηγεί την Μπλάκμπερν στον θρίαμβο με 6-1 επί της Σέφιλντ Γουένσντεϊ και στην κατάκτηση του τροπαίου.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News