Ντίντα: Πρωταγωνιστής στον πιο σκληρό τελικό στην ιστορία του Champions League

Ποτέ δεν θεωρήθηκε ένας από τους κορυφαίους τερματοφύλακες στον κόσμο ο Νέλσον ντε Ζεσούς Σίλβα, γνωστός σε όλο τον ποδοσφαιρικό κόσμο ως Ντίντα.

Αν και αγωνιζόταν επί δέκα χρόνια (2000-2010) σε μία από τις κορυφαίες ομάδες της Υφηλίου και κατέκτησε όλους σχεδόν τους σημαντικούς τίτλους, ο υψηλόσωμος Βραζιλιάνος δεν έπειθε για τη σταθερότητά του. Έγραψε, πάντως, το δικό του κομμάτι ιστορίας στη Μίλαν και είχε καθοριστική συμβολή στο έκτο Champions League της ιστορίας της. Αυτό που κατέκτησε στις 28 Μαΐου 2003, κόντρα στη Γιουβέντους στο «Ολντ Τράφορντ» (0-0, 3-2 στα πέναλτι).

Ο Ντίντα απέκρουσε τα σουτ τριών παικτών της «Κυρίας». Του Νταβίντ Τρεζεγκέ, του Μαρσέλο Ζαλαγέτα και του Πάολο Μοντέρο, χάρη στις οποίες έδωσε τη δυνατότητα στον Αλεσάντρο Νέστα και τον Άντριι Σεφτσένκο να χαρίσουν το τρόπαιο στους «ροσονέρι», μετουσιώνοντας σε γκολ τις δικές τους εκτελέσεις (είχε μεσολαβήσει ενδιάμεσα και η ευστοχία του Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο).

Όπως θα δείτε στο βίντεο, βέβαια, ο Ντίντα δεν έμεινε ακίνητος στη γραμμή του σε καμία από τις τρεις αποκρούσεις – όπως όριζε τότε ο κανονισμός, ο οποίος όμως εφαρμοζόταν σπάνια από τους διαιτητές. Ειδικά στο πέναλτι του Μοντέρο, όπου βρέθηκε τουλάχιστον ένα μέτρο μπροστά και περιόρισε το οπτικό πεδίο του αντιπάλου, ο Γερμανός διαιτητής Μάρκους Μερκ έπρεπε να είχε δώσει επανάληψη. Οι Γιουβεντίνοι διαμαρτυρήθηκαν, όμως και ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν είχε κάνει κι εκείνος βηματάκια όταν απέκρουσε τα σουτ του Κλάρενς Ζέεντορφ και του Κάχα Καλάτζε.

Ήταν η στιγμή της δικαίωσης για τον Ντίντα, ο οποίος είχε κάνει μεγάλη υπομονή μέχρι να καθιερωθεί στη Μίλαν. Παρά την καλή φήμη που τον συνόδευε από την εποχή που αγωνιζόταν στην Κρουζέιρο – άλλωστε ήταν αναπληρωματικός του Κλαούντιο Ταφαρέλ στην Εθνική Βραζιλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 – ο Αλμπέρτο Τζακερόνι που ήταν τότε προπονητής των «ροσονέρι», τον λόγιζε ως τρίτο πίσω απ’ τους Κριστιάν Αμπιάτι και Σεμπαστιάνο Ρόσι όταν ολοκληρώθηκε η μεταγραφή του, το καλοκαίρι του 1999.

Αν και δεν ήταν… παιδάκι (γεννήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 1973), ο Ντίντα κατέληξε δανεικός στην Κορίνθιανς για να πάρει παιχνίδια. Το καλοκαίρι του 2000 που επέστρεψε στο Μιλάνο, πήρε ευκαιρίες κυρίως στο Champions League, όμως δεν τα πήγε καλά (κυρίως σε έναν αγώνα με τη Λιντς στο «Έλαντ Ρόουντ», όπου έφερε ευθύνη στο γκολ που κόστισε την ήττα). Γρήγορα έμεινε εκτός εντεκάδας και ειδικά στη Serie A έπαιξε μόνο ένα ματς, ενω ο Τζακερόνι τον άφηνε συνήθως εκτός αποστολής.

Συν τοις άλλοις, την άνοιξη του 2001 βρέθηκε μπλεγμένος στο σκάνδαλο των πλαστών ιταλικών διαβατηρίων, που κόστισε τον ετήσιο αποκλεισμό του από την ιταλική ομοσπονδία! Επέστρεψε ως δανεικός στην Κορίνθιανς και από τον Μάρτιο του 2002 που έληξε η ποινή του, έπαιξε σε αρκετά παιχνίδια και συμπεριλήφθηκε στην αποστολή της Βραζιλίας για το Μουντιάλ της Άπω Ανατολής. Έστω και χωρίς να παίξει καθόλου, μια και ήταν αναπληρωματικός του Μάρκος, επέστρεψε ως παγκόσμιος πρωταθλητής στη Μίλαν για να διεκδικήσει θέση βασικού.

Έτσι άλλαξε η τύχη του

Ο τραυματισμός του Αμπιάτι στον πρώτο αγώνα του 3ου προκριματικού γύρου του Champions League με τη Σλόβαν Λίμπερετς, στις 14 Αυγούστου 2002, άλλαξε την τύχη του Ντίντα. Μπήκε ως αλλαγή στην ανάπαυλα, είχε καλή απόδοση στη νίκη με 1-0 (αλλά και στη ρεβάνς της Τσεχίας, παρά την ήττα με 2-1) και ο Κάρλο Αντσελότι που ήταν πλέον προπονητής τον καθιέρωσε και στο πρωτάθλημα. Όσο περνούσε ο καιρός ο Βραζιλιάνος τερματοφύλακας αποκτούσε αυτοπεποίθηση και εξελίχθηκε στον μεγάλο πρωταγωνιστή της κατάκτησης του Champions League.

Tη σεζόν που ακολούθησε (2003-04) ο Ντίντα έπαιξε στα 32 από τα 34 ματς του πρωταθλήματος της Serie A που κατέκτησε η Μίλαν, της οποίας συνέχισε να είναι ο βασικός τερματοφύλακας μέχρι και το 2006, όταν τραυματίστηκε στον αγώνα με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Ενδιάμεσα είχε αγωνιστεί με την Εθνική Βραζιλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας, ενώ ήταν και το θύμα των επεισοδίων των οπαδών της Ίντερ στον προημιτελικό του Champions League (2005), που κόστισαν τον μηδενισμό των «νερατζούρι».

Φυσικά όλα αυτά τα χρόνια είχε βιώσει και άσχημες στιγμές στο τέρμα, όπως τη συντριβή από τη Λα Κορούνια με 4-0 το 2004 και τον χαμένο τελικό με τη Λίβερπουλ στην Κωνσταντινούπολη, το 2005. Παρά τα αδιαμφισβήτητα προσόντα του, ειδικά στις αποκρούσεις πέναλτι, δεν έπειθε για τη σταθερότητά του. Το 2007, πάντως, πρωταγωνίστησε στον τελικό του Champions League στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, όπου με αρκετές σωτήριες επεμβάσεις βοήθησε τους «ροσονέρι» να πάρουν ρεβάνς από τη Λίβερπουλ νικώντας τη 2-1.

Οι τραυματισμοί που τον ταλαιπώρησαν την περίοδο που ακολούθησε σήμαναν την αρχή του τέλους της καριέρας του στο Σαν Σίρο, που όμως δεν ήρθε παρά το καλοκαίρι του 2010. Αν και ο Ντίντα είχε ανακτήσει τη θέση του στο βασικό σχήμα, η Μίλαν δεν ανανέωσε το συμβόλαιό του. Ήταν πλέον 37 ετών και δεν βρήκε ομάδα υψηλού επιπέδου στην Ευρώπη με συνέπεια να αποσυρθεί σιωπηρά από τη δράση.

Τελικά το 2012 επέστρεψε στη Βραζιλία και κατέγραψε γεμάτες σεζόν στις Πορτουγκέζα, Γκρέμιο και Ιντερνασιονάλ μέχρι το 2015, οπότε και κρέμασε οριστικά τα γάντια του σε ηλικία 42 ετών.

Ήταν τόσο κακός ο τελικός του 2003;

Γράψαμε και στον πρόλογό μας ότι ο τελικός του Champions League στις 28 Μαΐου 2003, που μας έδωσε αφορμή να διηγηθούμε την ιστορία του Ντίντα, θεωρείται ο χειρότερος στην ιστορία του θεσμού από το 1993 που η διοργάνωση άλλαξε μορφή.

Μέρες που είναι, όλο και κάποιο αφιέρωμα που κατατάσσει τους τελικούς απ’ τον καλύτερο στον χειρότερο θα πετύχετε, για να το διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι. Το γεγονός ότι παραμένει ο μοναδικός στον οποίο δεν έχει σημειωθεί γκολ στα 120 λεπτά της κανονικής διάρκειας και της παράτασης ενισχύει τον ισχυρισμό. Ήταν, όμως, τόσο κακός ο αγώνας όσο λένε ή όσο θυμόμαστε;

Ξαναβλέποντας τα στιγμιότυπα συνειδητοποιούμε ότι ο τελικός του «Ολντ Τράφορντ» είχε αρκετές δυνατές στιγμές. Όπως το ακυρωθέν γκολ του Σεφτσένκο στο 9′ (για παθητικό οφσάιντ του Ρούι Κόστα – συζητήσιμη απόφαση) ή το δοκάρι που είχε η Γιουβέντους στο 46′ σε κεφαλιά του νεοεισελθόντα Αντόνιο Κόντε καθώς και αρκετές άλλες ευκαιρίες.

Ωστόσο, από κάποια στιγμή και μετά κυριάρχησε το σκληρό παιχνίδι κι από τις δύο πλευρές (η Μίλαν, μάλιστα, έπαιξε τη μισή παράταση με παίκτη λιγότερο λόγω τραυματισμού του Ρόκε Ζούνιορ, ενώ η Γιουβέντους είχε χάσει από το πρώτο μέρος τον Ιγκόρ Τούντορ), ενώ στην παράταση… φοβόταν ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη.

Μάλλον αυτή η τελευταία γεύση άφησε την αίσθηση ότι εκείνος ο τελικός δεν βλεπόταν, που έχει μείνει σε όσους είχαν την τύχη (;) να τον παρακολουθήσουν.

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 28 Μαΐου

2022: Η Ρεάλ Μαδρίτης κατακτά το Champions League για 14η φορά χάρη στη νίκη της με 1-0 επί της Λίβερπουλ στον τελικό του Παρισιού.

2017: Ο Φραντσέσκο Τότι αγωνίζεται για τελευταία φορά με τη φανέλα της Ρόμα, στο νικηφόρο ματς με την Τζένοα στο Ολίμπικο (3-2) για την τελευταία αγωνιστική της Serie A. Ο 40χρονος μεσοεπιθετικός αποχωρεί έχοντας καταγράψει ρεκόρ συμμετοχών (785) και επίτευξης γκολ (262) σε όλες τις διοργανώσεις με τους «τζιαλορόσι», με τους οποίους έκανε ντεμπούτο το 1993.

2016: Η Ρεάλ Μαδρίτης κατακτά το Champions League για εντέκατη φορά, νικώντας με 5-3 στα πέναλτι την Ατλέτικο Μαδρίτης στον τελικό του Σαν Σίρο. Ο κανονικός αγώνας είχε λήξει 1-1 (15′ Ράμος/79′ Καράσκο).

2012: Ο Διομήδης Άργους γίνεται η πρώτη ελληνική ομάδα που κατακτά ευρωπαϊκό τίτλο στο χάντμπολ, το Challenge Cup, παρότι ηττάται με 22-20 στην έδρα της ελβετικής Βάκερ Τουν (είχε νικήσει με 26-23 στον πρώτο τελικό στο Άργος). Προπονητής είναι ο Δημήτρης Δημητρούλιας και παίκτες οι Θοδωρής Μεγαλοοικονόμου, Χάρης Μάλλιος, Νίκος Σαμαράς, Μίλαν Ουρόσεβιτς, Νταβόρ Τάσκοβιτς, Χρήστος Πριόβολος, Γιώργος Ζαραβίνας, Ηλίας Τσούλος, Νίκος Ρουμελιώτης, Νίκος Πασσιάς κ.ά.

2011: Η Μπαρτσελόνα αναδεικνύεται πρωταθλήτρια Ευρώπης για τέταρτη φορά στην ιστορία της, μια και νικά με 3-1 τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον τελικό του Γουέμπλεϊ. Πολυτιμότερος παίκτης του τελικού ανακηρύσσεται ο Λιονέλ Μέσι, ο οποίος πετυχαίνει το δεύτερο γκολ των Μπλαουγκράνα.

2002: Ο διάσημος τραγουδιστής, Έλτον Τζον, παραιτείται από την προεδρία της Γουότφορντ ύστερα από 25 χρόνια.

2000: Ο Δημοσθένης Ταμπάκος κατακτά το χρυσό μετάλλιο στους κρίκους στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ενόργανης γυμναστικής της Βρέμης (9.737 βαθμοί).

2000: Ολοκληρώνεται το 41ο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής με τον Ολυμπιακό (ο οποίος νικά με 5-1 την Παναχαϊκή στο ΟΑΚΑ) να τερματίζει πρώτος με 92 βαθμούς έναντι 88 του Παναθηναϊκού. Οι «ερυθρόλευκοι» γίνονται η πρώτη ομάδα που σημειώνει 30 νίκες σε μία σεζόν, αλλά και η πρώτη που κατακτά τον τίτλο έχοντας αλλάξει τρεις προπονητές (Ντούσαν Μπάγεβιτς, Αλμπέρτο Μπιγκόν, Γιάννης Ματζουράκης).

1997: Η Μπορούσια Ντόρτμουντ αναδεικνύεται πρωταθλήτρια Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία της, χάρη στη νίκη με 3-1 επί της Γιουβέντους στον τελικό του Ολυμπιακού Σταδίου του Μονάχου. Ο Καρλ-Χάιντς Ρίντλε δίνει προβάδισμα δύο τερμάτων στους Γερμανούς (29′, 34′), ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο μειώνει (65′), όμως στο 71′ ο Λαρς Ρίκεν σημειώνει ένα απίθανο γκολ λίγο κάτω απ’ το κέντρο στην πρώτη του επαφή με την μπάλα και «κλειδώνει» τη νίκη της ομάδας του.

1986: Ο Παναθηναϊκός συντρίβει με 4-0 τον Ολυμπιακό στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας και κάνει το νταμπλ, μια και είχε ήδη εξασφαλίσει και το πρωτάθλημα. Μεγάλος πρωταγωνιστής του αγώνα είναι ο Δημήτρης Σαραβάκος, ο οποίος πετυχαίνει τα δύο τελευταία γκολ (57′, 72′).

1980: Η Νότιγχαμ Φόρεστ του Μπράιαν Κλαφ κατακτά το Κύπελλο Πρωταθλητριών για δεύτερη διαδοχική χρονιά, χάρη στη νίκη της με 1-0 επί του Αμβούργου στον τελικό που διεξάγεται στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου». Το μοναδικό γκολ σημειώνει στο 19′ ο Τζον Ρόμπερτσον, ενώ ήρωας της αναμέτρησης αναδεικνύεται ο τερματοφύλακας, Πίτερ Σίλτον.

1977: Η Εθνική Ελλάδας ηττάται με 3-0 από την Ουγγαρία στο «Νεπ Στάντιον» της Βουδαπέστης και χάνει έδαφος στην προσπάθειά της για πρόκριση στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Αργεντινής.

1975: Η Μπάγερν Μονάχου αναδεικνύεται πρωταθλήτρια Ευρώπης για δεύτερη σερί σεζόν, χάρη στη νίκη της με 2-0 επί της Λιντς στον τελικό του Παρισιού. Τα γκολ των νικητών πετυχαίνουν ο Φραντς Ροτ (71′) και ο Γκερντ Μίλερ (81′), ενώ οι Άγγλοι μένουν με πολλά παράπονα από τη διαιτησία του Γάλλου Κιταμπτζιάν.

1975: Ο Ολυμπιακός συντρίβει με 4-0 τον ΠΑΟΚ στον νοκ άουτ ημιτελικό του «Γ. Καραϊσκάκης» και προκρίνεται στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, όπου θα αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό. Οι «πράσινοι» νικούν με 2-1 τον Ηρακλή στη Θεσσαλονίκη, όμως μία ημέρα αργότερα θα βρεθούν μπλεγμένοι στην περιβόητη «Υπόθεση των Λουλουδιών», που θα τον απειλήσει με υποβιβασμό.

1969: Η Μίλαν κατακτά το Κύπελλο Πρωταθλητριών για δεύτερη φορά στην ιστορία της συντρίβοντας με 4-1 τον Άγιαξ του εκκολαπτόμενου αστέρα Γιόχαν Κρόιφ στον τελικό του «Μπερναμπέου». Τρία γκολ πετυχαίνει ο Πιερίνο Πράτι, ο οποίος παραμένει έως και σήμερα ο τελευταίος παίκτης που σημείωσε χατ τρικ στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Ο συγκεκριμένος τελικός ήταν και ο πρώτος που παρακολούθησαν σε ζωντανή μετάδοση οι Έλληνες τηλεθεατές, μια και το ΕΙΡΤ μετέδωσε το δεύτερο ημίχρονο.

1967: Ο σερ Φράνσις Τσίτσεστερ κάνει ολομόναχος το γύρο του κόσμου με το ιστιοφόρο του σε διάστημα 119 ημερών.

1958: Με γκολ του Χέντο στην παράταση (107′) η Ρεάλ Μαδρίτης νικά τη Μίλαν με 3-2 τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στις Βρυξέλλες και κατακτά το τρόπαιο για τρίτη σερί χρονιά.

1950: Η ΑΕΚ κατακτά το Κύπελλο Ελλάδας συντρίβοντας στον τελικό τον Άρη με 4-0. Τα γκολ πετυχαίνουν οι Μαρόπουλος (6′), Γούλιος (45′) και Κουντούρης (63′, 67′).

1939: Ολοκληρώνεται το 3ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα μπάσκετ, το οποίο είχε αρχίσει στις 12 του ίδιου μήνα. Πρωταθλήτρια αναδεικνύεται η γηπεδούχος Λιθουανία, η οποία νικά στον τελευταίο αγώνα την Λετονία με 37-36.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News