Μάρκο Ταρντέλι: Ο πανηγυρισμός που έχει επισκιάσει τον θρίαμβο της Ιταλίας

Για να χαρακτηριστεί ο πανηγυρισμός σου εμβληματικός, δεν είναι αναγκαίο να κάνεις κάτι χιουμοριστικό ή ακραίο, όπως π.χ. να παραστήσεις ότι σνιφάρεις τη σκόνη τη γραμμής του άουτ (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε).

Αρκεί μερικές φορές να αφήσεις ελεύθερο τον εαυτό σου να εκφραστεί. Όπως έκανε ο Μάρκο Ταρντέλι στις 11 Ιουλίου 1982, όταν «έγραψε» το 2-0 για την Ιταλία κόντρα στη Δυτική Γερμανία στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου». Γνωρίζοντας πλέον ότι το τρόπαιο δεν χανόταν για τη «Σκουάντρα Ατζούρα», σηκώθηκε και ξέσπασε.

Οι σφιγμένες γροθιές που πάνε πάνω-κάτω με ένταση και η κραυγή «γκολ, γκολ» που δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός στο διάβασμα χειλιών για να την «πιάσεις», καθιστούν τον πανηγυρισμό του Ταρντέλι αξέχαστο από την πρώτη στιγμή που θα τον δεις. Ποτέ άλλοτε η έκσταση δεν αποτυπώθηκε τόσο έντονα στις εκφράσεις και τις κινήσεις ενός ποδοσφαιριστή.

Μνημονεύεται ακόμα ως «η κραυγή του Ταρντέλι» («l’urlo di Tardelli» στα ιταλικά) και πολλοί τον θεωρούν έναν απ’ τους κορυφαίους πανηγυρισμούς στην ιστορία όχι μόνο του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά και του ποδοσφαίρου γενικότερα. Κι όλα αυτά, χωρίς να χρειαστεί να σκεφτεί κάτι εξεζητημένο ο Ιταλός μέσος. Όπως εξήγησε πριν από μερικά χρόνια σε συνέντευξή του στην επίσημη ιστοσελίδα της FIFA, άφησε απλά να βγει αυτό που ένιωθε μέσα του.

«Μοιάζει λίγο με αυτό που λένε πως όταν βρεθείς αντιμέτωπος με τον θάνατο, όλη η ζωή σου περνά μπροστά απ’ τα μάτια σου σαν ταινία. Θυμήθηκα τις μέρες που είχα αρχίσει να παίζω ποδόσφαιρο όταν ήμουν μικρός», είπε ο Ταρντέλι και πρόσθεσε: «Η χαρά της επίτευξης ενός γκολ στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου είναι ασύγκριτη, ήταν κάτι που ονειρευόμουν από τότε που ήμουν παιδί. Ο πανηγυρισμός δεν ήταν τίποτα άλλο παρά το ξέσπασμά μου όταν συνειδητοποίησα ότι εκείνο το όνειρο είχε γίνει πραγματικότητα».

Σε άλλο αφιέρωμά της η FIFA έχει συμπεριλάβει τον πανηγυρισμό του Ταρντέλι ανάμεσα στις 100 σημαντικότερες στιγμές στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου, μαζί με τη λόμπα του Ροναλντίνιο στον Ντέιβιντ Σίμαν το 2002 ή το ωραιότερο γκολ που δεν πέτυχε ποτέ ο Πελέ στον ημιτελικό της Βραζιλίας κόντρα στην Ουρουγουάη, το 1970. Το BBC το είχε κατατάξει στην τέταρτη θέση στη λίστα που είχε καταρτίσει το 2014, πίσω από τους θριάμβους της Βραζιλίας το 1970 και της Αγγλίας το 1966 και το δεύτερο γκολ του Ντιέγκο Μαραντόνα κόντρα στην Αγγλία, το 1986.

Η μεταμόρφωση και ο Ρόσι

Μεγάλο ρόλο στη μυθοποίηση του πανηγυρισμού του Ταρντέλι έχει παίξει και η σημασία του γκολ. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβαν όλοι ότι η Ιταλία ήταν η νέα παγκόσμια πρωταθλήτρια. Μια Ιταλία που είχε περάσει με τρεις ισοπαλίες από τον 1ο γύρο, επειδή υπερτερούσε στο τελευταίο κριτήριο ισοβαθμίας έναντι του Καμερούν (καλύτερη επίθεση), αλλά είχε μεταμορφωθεί στη συνέχεια με αποτέλεσμα να λογίζεται ως φαβορί στον τελικό.

Οι νίκες επί της Αργεντινής (2-1) και της Βραζιλίας (3-2) την έφεραν στους «4» κόντρα στα αρχικά προγνωστικά. Και η άνετη επικράτηση στον ημιτελικό επί της Πολωνίας (2-0), έστω κι αν η τελευταία είχε παραταχθεί χωρίς τον τιμωρημένο ηγέτη της, Ζμπίγκνιεφ Μπόνιεκ, δεν άφηνε περιθώρια λανθασμένων αναγνώσεων. Οι «ατζούρι» είχαν τον πρώτο λόγο για το τρόπαιο κόντρα στη Δυτική Γερμανία, αφού πέρα απ’ το γεγονός ότι έπαιζαν καλό ποδόσφαιρο, είχαν κι έναν σέντερ φορ με μεγάλη ρέντα. Τον Πάολο Ρόσι.

Ο 25χρονος τότε επιθετικός, ο οποίος είχε μόλις εκτίσει ποινή διετούς αποκλεισμού από τα γήπεδα λόγω της εμπλοκής του στο σκάνδαλο των στημένων αγώνων που είχε ξεσπάσει το 1980, είχε αρχίσει μουδιασμένα τη διοργάνωση. Πέτυχε, όμως, χατ τρικ στον ουσιαστικό προημιτελικό με τη Βραζιλία και στη συνέχεια ήταν ο σκόρερ και των δύο τερμάτων στον ημιτελικό με τους Πολωνούς. Αυτός έμελλε να ανοίξει το σκορ και στον τελικό, με κεφαλιά στο 57′ και με έξι γκολ στο σύνολο να κερδίσει τον τίτλο του πρώτου σκόρερ.

Η Ιταλία είχε χάσει πέναλτι στο πρώτο ημίχρονο με τον Αντόνιο Καμπρίνι, αλλά ύστερα από το γκολ του Ρόσι ήταν ασταμάτητη. Δεν πάτησε φρένο ούτε μετά το δεύτερο γκολ απ’ τον Ταρντέλι στο 69′ κι έφτασε και στο 3-0 στο 81′ με τον Σάντρο Αλτομπέλι. Τότε ήταν που ο αξέχαστος Γιάννης Διακογιάννης είπε, στην περιγραφή του για την ΕΡΤ, ότι «η εξυπνάδα, το μπρίο, η φαντασία (νικούν) 3-0 το ποδόσφαιρο της δύναμης, του ρεαλισμού, το ποδόσφαιρο των ρομπότ».

Ο ενθουσιώδης τρόπος με τον οποίο πανηγύρισε τα γκολ ο 85χρονος πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας, Σάντρο Περτίνι, μόνο με εκείνον του Ταρντέλι μπορεί να συγκριθεί. Τα «πάντσερ» μείωσαν στο 83′ με τον Πάουλ Μπράιτνερ, όμως ήταν πια αργά. Ο τερματοφύλακας και αρχηγός της Ιταλίας, Ντίνο Τζοφ, σήκωσε στα 40 του ψηλά το χρυσό τρόπαιο λίγα λεπτά αργότερα.

Τα πήρε όλα με τη Γιουβέντους

Είναι εντυπωσιακό ότι ο πανηγυρισμός του Μάρκο Ταρντέλι, πιο πολύ κι απ’ το ίδιο το γκολ που ήταν υπέροχο σε εκτέλεση, επισκιάζει συχνά ακόμα και τον θρίαμβο της Ιταλίας στο Μουντιάλ του 1982 όσο και την υπόλοιπη καριέρα του, που ήταν γεμάτη διακρίσεις. Για πολλούς, μάλιστα, συγκαταλέγεται ακόμα ανάμεσα στους κορυφαίους χαφ που έχει αναδείξει η χώρα του.

Γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1954 στο Καρετζίνε, ένα χωριό γνωστό για τη συμβολή του στον αγώνα της αντίστασης κατά του φασισμού. Εκεί προφανώς οφείλονται οι αριστερές πεποιθήσεις του Ταρντέλι, ο οποίος δεν έκρυψε ποτέ ότι είναι κομουνιστής. Στα εφηβικά του χρόνια, άρχισε να δουλεύει τα καλοκαίρι ως σερβιτόρος σε μαγαζιά της Πίζα και κάπως έτσι βρέθηκε να παίζει ποδόσφαιρο στην ομάδα της πόλης, που τότε (1972) μετείχε στο πρωτάθλημα της Serie C. Το 1974 ο ταλαντούχος μέσος πήρε μεταγραφή στην Κόμο, με την οποία κέρδισε την άνοδο στη Serie A στην παρθενική του σεζόν και τον Οκτώβριο του 1975 έκανε το άλμα στη Γιουβέντους.

Τα πρώτα χρόνια στην «Κυρία» είχε παρτενέρ στη μεσαία γραμμή τον Ρομέο Μπενέτι, έναν από τους πιο σκληρούς χαφ που έχει αναδείξει το ιταλικό ποδόσφαιρο. Ο Ταρντέλι δεν υστερούσε σε δύναμη αλλά δεν ήταν αντιαθλητικός, ενώ διέθετε καλή τεχνική κατάρτιση και κινούταν έξυπνα στους κενούς χώρους. Φημιζόταν ακόμα για την ικανότητά του να προσαρμόζεται στα διαφορετικά συστήματα των προπονητών του, γι’ αυτό κατά καιρούς είχε αγωνιστεί και στα άκρα του κέντρου, αλλά και στην άμυνα, ως πλάγιος ή κεντρικός μπακ.

Στη «Γιούβε» έπαιξε δέκα χρόνια και κέρδισε τα πάντα. Είναι μάλιστα ένας από τους τρεις πρώτους ποδοσφαιριστές που κέρδισαν και τα τρία Κύπελλα Ευρώπης, μαζί με τους συμπαίκτες του Γκαετάνο Σιρέα και Αντόνιο Καμπρίνι: το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 1977, το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1984 και το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1985, στον «ματωμένο» τελικό του «Χέιζελ».

Το Σούπερ Καπ Ευρώπης (1984), τα πέντε πρωταθλήματα Ιταλίας (1977, 1978, 1981, 1982, 1984) και τα δύο Coppa Italia (1979, 1983) κάνουν ακόμα πιο εντυπωσιακό το παλμαρέ του, στο οποίο λάμπει φυσικά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982. Όταν έφυγε από τη Γιουβέντους, το 1985, αγωνίστηκε για άλλα δύο χρόνια σε υψηλό επίπεδο με την Ίντερ κι έκλεισε την καριέρα του αγωνιζόμενος μία σεζόν με την ελβετική Σεν Γκάλεν. Με την Εθνική Ιταλίας έπαιξε και στα Μουντιάλ του 1978 και του 1986 αλλά και στο Euro ’80, καταγράφοντας συνολικά 81 συμμετοχές και 6 γκολ.

Αξιόλογη ήταν και η καριέρα του ως προπονητής, αν και δεν πλησίασε καν σε επιτυχία εκείνη του ποδοσφαιριστή. Για πολλά χρόνια απασχολήθηκε στις «μικρές» εθνικές ομάδες της Ιταλίας, με σημαντικότερη διάκριση της πορεία της Κ-23 μέχρι τα προημιτελικά των Ολυμπιακών Αγώνων του 2000 στο Σίδνεϊ. Τότε ήταν που η Ίντερ του έδωσε την ευκαιρία να δουλέψει στο κορυφαίο επίπεδο, όμως ο Ταρντέλι δεν μπόρεσε να ξεφύγει απ’ τη μετριότητα και η θητεία στιγματίστηκε από τη συντριβή με 6-0 από τη Μίλαν σε ένα «Ντέρμπι ντέλα Μαντονίνα».

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 11 Ιουλίου

2021: Η Ιταλία στέφεται πρωταθλήτρια Ευρώπης για δεύτερη φορά στην ιστορία της (και πρώτη μετά το 1968), επικρατώντας στον τελικό της Αγγλίας με 3-2 στα πέναλτι.

2021: Η εθνική ομάδα πόλο Κ15 επικρατεί της αντίστοιχης της Κροατίας με 11-7 στον μικρό τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Πορτογαλίας και κατακτά το χάλκινο μετάλλιο.

2018: Η Κροατία νικά με 2-1 στην παράταση την Αγγλία και προκρίνεται στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ρωσίας, όπου την περιμένει η Γαλλία. Ο Κίραν Τρίπιερ ανοίγει το σκορ για τους Άγγλους στο 5′, ο Ιβάν Πέρισιτς ισοφαρίζει στο 68′ και τη νίκη στους Κροάτες χαρίζει ο Μάριο Μάντζουκιτς στο 109′.

2015: Η 33χρονη Σερένα Γουίλιαμς γίνεται η μεγαλύτερη σε ηλικία νικήτρια του Γουίμπλεντον στην Open Era, όταν επικρατεί στον τελικό της Γκαρμπίνιε Μουγουρούθα με 2-0 σετ (6-4, 6-4).

2010: Με γκολ του Αντρές Ινιέστα στο 116′, η Ισπανία του Βιθέντε ντελ Μπόσκε νικά με 1-0 την Ολλανδία και κατακτά το Παγκόσμιο Κύπελλο για πρώτη φορά στην ιστορία της. Οι «οράνιε» έχουν μείνει με παίκτη λιγότερο απ’ το 109′ λόγω αποβολής του Τζον Χάιτινχα.

2000: Πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς στο καμπ των Ορλάντο Μάτζικ ο 29χρονος μπασκετμπολίστας Κόνραντ ΜακΡέι, ο οποίος είχε περάσει και από τον ΠΑΟΚ.

1999: Ο Ντέιβιντ Κούλταρντ γίνεται ο πρώτος Βρετανός πιλότος της Formula 1 που κερδίζει το γκραν πρι του Σίλβερστοουν της Αγγλίας μετά το 1995.

1998: Η Κροατία επικρατεί με 2-1 της Ολλανδίας στον μικρό τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Γαλλίας. Το νικητήριο γκολ σημειώνει στο 35′ ο Νταβόρ Σούκερ, ο οποίος φτάνει τα έξι στη διοργάνωση και κερδίζει τον τίτλο του πρώτου σκόρερ.

1989: Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Ρόναλντ Ρέιγκαν, σχολιάζει τo All-Star Game του μπέιζμπολ στην Καλιφόρνια όπου η American League νικάει τη National League με 5-3.

1988: Με ψήφους 4-1 το ΑΣΕΑΔ ακυρώνει τη μεταγραφή του Κώστα Αντωνίου στον Ολυμπιακό και διατάσσει την παραμονή του στον Παναθηναϊκό, με την αιτιολογία ότι είναι γηγενής παίκτης των «πράσινων».

1987: Πεθαίνει από AIDS σε ηλικία 50 ετών ο Τόμας Φ. Γουέντελ, ιδρυτής των «Αγώνων Ομοφυλοφίλων».

1981: Ο Βρετανός Σεμπάστιαν Κόου σημειώνει παγκόσμιο ρεκόρ στα 1.000 μέτρα με 2:12.18.0.

1978: Ο Μίμης Δομάζος, ο οποίος έχει αποδεσμευθεί από τον Παναθηναϊκό ύστερα από 19 χρόνια ανελλιπούς προσφοράς, υπογράφει στην ΑΕΚ.

1971: Η Ελλάδα αναδεικνύεται πρωταθλήτρια Βαλκανίων στις Ελπίδες χάρη στην ισοπαλία με τη Βουλγαρία (0-0). Βασικά στελέχη της ομάδας μας είναι οι Βασίλης Κωνσταντίνου, Τάκης Νικολούδης, Γιάννης Γούναρης, Ανδρέας Μιχαλόπουλος, Αχιλλέας Ασλανίδης κ.ά.

1966: Ανοίγει η αυλαία του 8ου Παγκοσμίου Κυπέλλου, με τη γηπεδούχο Αγγλία να αναδεικνύεται ισόπαλη 0-0 με την Ουρουγουάη στο «Γουέμπλεϊ».

1962: Ο Φρεντ Μπαλντασάρε γίνεται ο πρώτος που διασχίζει υποβρυχίως το στενό της Μάγχης (καλύπτει 42 μίλια σε 18 ώρες).

1961: Ο διεθνής τερματοφύλακας του Ολυμπιακού, Σάββας Θεοδωρίδης, κάνει γνωστό ότι θα αναχωρήσει για την Ολλανδία προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές του στη φαρμακευτική. Αρχικός σκοπός του είναι να συνεχίσει το ποδόσφαιρο στην Αϊντχόφεν, αυτό όμως δεν θα καταστεί εφικτό και θα σημάνει το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας σε ηλικία μόλις 26 ετών.

1954: Ο Ολυμπιακός συντρίβει με 5-0 την ΑΕΚ στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» και εξασφαλίζει τον τίτλο του πρωταθλητή για δέκατη φορά στην ιστορία του. Δύο γκολ σημειώνει ο Μπάμπης Δρόσος (55′, 69′) κι από ένα οι Γιώργος Δαρίβας (22′), Κώστας Καρπαθάκης (57′) και Γιώργος Κανσός (86′).

1948: Δύο νεκροί και 41 τραυματίες είναι ο απολογισμός του τροχαίου δυστυχήματος του πούλμαν που μεταφέρει παίκτες και φιλάθλους της Αναγέννησης Ψυρρή στο Πόρτο Ράφτη. Ανάμεσα στους ελαφρά τραυματίες είναι και οι γνωστοί ποδοσφαιριστές Γιώργος Δαρίβας (Ολυμπιακός) και Γαβρήλος Γαζής (Παναθηναϊκός).

1924: Ο Βρετανός Έρικ Λίντελ κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 400 μ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, σημειώνοντας νέο παγκόσμιο ρεκόρ (47.6).

1912: O Αμερικανός Ραλφ Κρέιγκ κερδίζει το χρυσό μετάλλιο και στα 200 μ. των Ολυμπιακών Αγώνων της Στοκχόλμης, ύστερα από εκείνο των 100 μ. στις 7 Ιουλίου. Την ίδια ημέρα, ο συμπατριώτης του ρίπτης, Ραλφ Ρόουζ, κερδίζει το τελευταίο χρυσό μετάλλιο της καριέρας του, στη σφαιροβολία και με τα δύο χέρια.

1900: Η Βρετανίδα τενίστρια Σάρλοτ Κούπερ γίνεται η πρώτη γυναίκα που κερδίζει χρυσό μετάλλιο σε ατομικό αγώνισμα στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Νικά στον τελικό του μονού γυναικών στο Παρίσι τη Γαλλίδα Ελέν Πρεβό με 2-0 σετ (6-1, 6-4). Την ίδια ημέρα θα κερδίσει το χρυσό μετάλλιο και στο μικτό διπλό, με παρτενέρ τον Ρέτζιναλντ Ντόχερτι και αντιπάλους την Πρεβό και τον Βρετανό Χάρολντ Μαχόνι.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News