FOOTBALL BUSINESS: Η αγορά στρέφεται στους free agents που δεν είναι... δωρεάν

Αυξάνονται οι ποδοσφαιριστές που αρνούνται ν’ ανανεώσουν και είτε πιέζουν για μεταγραφή είτε θέλουν να μείνουν ελεύθεροι

Η βιομηχανία του ποδοσφαίρου ένιωθε άτρωτη. Τίποτα δεν μπορούσε να την αγγίξει. Τα νούμερα αυτό έδειχναν. Από το 2008 όταν άρχισε η διεθνής οικονομική κρίση – που για ορισμένες χώρες ακόμη δεν έχει τελειώσει – «άνθησε» η μπάλα και πολλαπλασιάστηκαν τα χρήματα που κινούσε το άθλημα. Τηλεοπτικά συμβόλαια, σπόνσορες, μεταγραφές, συμβόλαια, προμήθειες σε ατζέντηδες – όλα πήραν τα πάνω τους. Από το 2010 ως το 2019 τα έσοδα στην Ευρώπη, που είναι η ατμομηχανή του ποδοσφαίρου, ουσιαστικά διπλασιάστηκαν: από τα 12,8 στα 23 δισεκατομμύρια ευρώ. Πριν δύο χρόνια οι προβλέψεις έκαναν λόγο πως φέτος θα είχαν τζίρο 25+ δισεκατομμύρια ευρώ.

Η πανδημία του κορωνοϊού, όμως, ανέτρεψε τα πάντα. Ο ιός γονάτισε τη βιομηχανία με απώλειες σχεδόν εννιά δισεκατομμυρίων ευρώ στην Ευρώπη. Πλέον, προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα. Ένας από τους τομείς που αλλάζει είναι κι αυτός των μεταγραφών. Στη νέα εποχή, το όνομα του παιχνιδιού είναι «η αφαίρεση του πλεονεκτήματος και της ισχύος των συλλόγων στο διαπραγματευτικό τραπέζι». Οπότε οι κορυφαίοι ποδοσφαιριστές είτε πιέζουν για μεταγραφή στον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου τους, είτε μένουν ελεύθεροι.

 

Ελεύθεροι, αλλά όχι δωρεάν

Το περασμένο καλοκαίρι έγιναν αρκετές μετακινήσεις ελεύθερων υψηλού προφίλ. Οι τέσσερις πιο σημαντικές περιπτώσεις ήταν του Ντάβιντ Αλάμπα, του Τζανλουΐτζι Ντοναρούμα, του Τζορτζίνιο Βαϊνάλντουμ και του Μέμφις Ντεπάι. Αφήνουμε εκτός τους Λιονέλ Μέσι, Σέρχιο Ράμος και Σέρχιο Αγουέρο γιατί εκείνοι ήθελαν να μείνουν στην Μπαρτσελόνα, στη Ρεάλ Μαδρίτης και στη Μάντσεστερ Σίτι, αντίστοιχα. Ήταν οι σύλλογοι που επέλεξαν να μην τους κρατήσουν για αιτίες που είναι καταγεγραμμένες.

Πέραν των αγωνιστικών λόγων που είχε ο καθένας τους για να κάνει αυτή την επιλογή υπήρχαν και οικονομικοί, τουλάχιστον στην πλειονότητα τους. Ο Ντάβιντ Αλάμπα, που ήταν εκείνος που συμφώνησε πρώτος με τη Ρεάλ Μαδρίτης, έθεσε και τους κανόνες της αγοράς: πριμ υπογραφής 17,7 εκατομμύρια ευρώ, συν απολαβές περί τα δέκα εκατομμυρία ευρώ ετησίως χωρίς τα μπόνους. Ο Βαϊνάλντουμ, έπειτα, πήρε δέκα εκατομμύρια ευρώ το χρόνο από την Παρί Σεν Ζερμέν, όσα είναι κατά μέσο όρο τα χρήματα που θα πάρει ο Ντοναρούμα από το γαλλικό σύλλογο στη διάρκεια του συμβολαίου του.

Αυτό δείχνει πως και οι ελεύθεροι δεν είναι… δωρεάν. Πίσω από αυτές τις κινήσεις κρύβονται ορισμένοι από τους ισχυρούς ατζέντηδες όπως ο Πίνι Ζάχαβι κι ο Μίνο Ραϊόλα. Κερδισμένοι οι παίκτες (αυτού του επιπέδου) και το παράδειγμά τους αναμένεται να το ακολουθήσουν κι άλλοι. Το τελευταίο διάστημα έγινε γνωστό πως δεν ανανεώνει ο Ντούσαν Βλάχοβιτς με τη Φιορεντίνα (συμβόλαιο ως το 2023), ενώ στην αγορά ως ελεύθεροι αναμένεται να βγουν το καλοκαίρι ο Φρανκ Κεσί της Μίλαν, ο Λορέντσο Ινσίνιε της Νάπολι κι ο Αντρέα Μπελότι της Τορίνο.

Η ποδοσφαιρική βιομηχανία παρατηρεί με ενδιαφέρον το τί θα κάνουν ο Κιλιάν Εμπαπέ κι ο Πολ Πογκμπά που επίσης έχουν συμβόλαιο ως το καλοκαίρι με την Παρί Σεν Ζερμέν και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αντίστοιχα. Οι ειδικοί και οι ατζέντηδες εκτιμούν πως ο Εμπαπέ μπορεί να πάρει μπόνους υπογραφής 80 εκατομμύρια ευρώ κι ο Πογκμπά τουλάχιστον 40.

Υπάρχουν κι άλλοι, «δυνατοί» παίκτες, που είναι πιθανό να βγουν στην αγορά όπως ο Αντόνιο Ρίντιγκερ (Τσέλσι), ο Μαρτσέλο Μπρόζοβιτς (Ίντερ), ο Ντένις Ζακάρια (Γκλάντμπαχ), ο Ζερεμί Μπογκά (Σασουόλο), ο Νουσαΐρ Μαζραουΐ κι ο Αντρέ Ονάνα (Άγιαξ) καθώς κι ο Κορεντέν Τολισό (Μπάγερν Μονάχου).

 

Η πίεση προς τα κλαμπ

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, οι ποδοσφαιριστές ασκούν τεράστια πίεση προς τα κλαμπ. Η Μίλαν δέχθηκε κριτική που άφησε τον Ντοναρούμα να φύγει τζάμπα. Το ίδιο συμβαίνει τώρα και με τον Κεσί. Άλλες, όμως, αποφάσισαν να πουλήσουν κάτω από την αξία του παίκτη. Για παράδειγμα η Ρεν. Ήξερε πως θα έχανε τον Εντουάρντο Καμαβίνγκα δωρεάν και τον πούλησε στη Ρεάλ Μαδρίτης για 30 εκατομμύρια ευρώ. Μια εξαιρετική κίνηση από τον σούπερ ατζέντη Τζόναθαν Μπάρνετ. Κι αυτό που έκανε η Ρεάλ, της το έκανε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τον Ραφαέλ Βαράν – τον πήρε… κοψοχρονιά επειδή δεν ανανέωνε.

Η Μπάγερν Μονάχου και η Γιουβέντους βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο στις περιπτώσεις των ανανεώσεων του Γιόσουα Κίμιχ και του Λέον Γκορέτσκα οι μεν και σ’ αυτή του Πάουλο Ντιμπάλα οι δε. Ο Κίμιχ κι ο Γκορέτσκα ζητούσαν να μπουν στην ίδια κλίμακα με τους Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι, Τόμας Μίλερ και Μάνουελ Νόιερ. Οι Βαυαροί έκαναν παζάρια μέχρι που κατάλαβαν πως αν αργούσαν κινδύνευαν να τους χάσουν όπως τον Άλαμπα. Τελικά, οι παίκτες έμειναν ευχαριστημένοι. Το κλαμπ πρόσφερε τον Τολισό σε πολύ χαμηλή τιμή, αλλά κανείς δεν έδειξε σοβαρό ενδιαφέρον. Γιατί να πληρώσουν χρήματα, όταν σε λίγους μήνες μπορούν να τους πάρουν τζάμπα; Η Γιουβέντους ήθελε να δώσει οκτώ εκατομμύρια ευρώ και τριετές συμβόλαιο στον Ντιμπάλα. Ο Αργεντινός ήθελε δέκα εκατομμύρια ευρώ και 4ετές – φαίνεται πως πέρασε το δικό του.

 

Τί επιθυμούν οι σύλλογοι

Οι περισσότερες ομάδες θα ήθελαν να κάτσουν μαζί με την UEFA, τη FIFA και τη FIFProτο συνδικαλιστικό όργανο των ποδοσφαιριστών – και να ρυθμίσουν το θέμα των συμβολαίων. Η απώλεια του πλεονεκτήματος τις φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση. Επί του παρόντος μονάχα οι αγγλικές εμφανίζονται ικανές να αντέξουν στην πίεση, αλλά κι αυτές σε περιπτώσεις παικτών που έχουν τουλάχιστον δύο χρόνια ακόμη στο συμβόλαιό τους – το έκανε η Τότεναμ με τον Χάρι Κέιν και η Μάντσεστερ Σίτι με τον Ραχίμ Στέρλινγκ και τον Μπερνάρδο Σίλβα που παρουσιάζονται φευγάτοι.

Ωστόσο, η επιθυμία των κλαμπ μοιάζει με όνειρο θερινής νυκτός σα και το άλλο που είχαν για ενιαία φορολόγηση όλων των επαγγελματικών αθλητικών συλλόγων στα όρια της Ε.Ε. Τί είναι αυτό που τους ενδιαφέρει; Να μην βρίσκονται στην ανάγκη να πουλήσουν για να μη μείνουν με άδεια χέρια. Κι αυτό το «φαινόμενο» θεωρούν πως θα ενταθεί όταν μπει σε εφαρμογή το νέο Financial Fair Play από την 1η Ιουλίου του 2022. Στόχος είναι ν’ ανοίξουν την κουβέντα που θα οδηγήσει στην 3η μεγάλη επανάσταση της σύγχρονης εποχής του ποδοσφαίρου μετά από την κατάργηση του δικαιώματος της «διατήρησης» το 1981 και το νόμο Μποσμάν του 1995, ο οποίος, πλέον, δεν τους φαίνεται ιδιαίτερα βολικός, τώρα που γύρισε ο τροχός και οι παίκτες έχουν την ισχύ.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News