ΤΣΑΒΙ ΕΡΝΑΝΤΕΘ: Η Μπαρτσελόνα πρέπει να τον προστατέψει με κάθε κόστος

Σκάρτος χρόνος έχει περάσει από τότε που το «France Football» τοποθέτησε, μέσω ψηφοφορίας, στην κορυφαία ενδεκάδα όλων των εποχών τον Τσάβι Ερνάντεθ. Μπορεί να μην αντιμετώπισε την… κυκλοφοριακή συμφόρηση που έχουν οι μπροστινές θέσεις, στο σύστημα 4-3-3, όμως βρέθηκε εκεί που δεν κατάφεραν να είναι ο Γιόχαν Κρόιφ, ο Ζινεντίν Ζιντάν και ο Μάρκο φαν Μπάστεν.

Σχετικότητα, ναι, μπατ στιλ…

Η Μπαρτσελόνα πήρε το τελευταίο Champions League της το 2015, όταν ακόμα ο Τσάβι έπαιζε. Από εκεί και ύστερα, κατέκτησε ακόμα δύο τίτλους, το Super Cup Ευρώπης και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Με τη φυγή του Τσάβι, ο Σαμψών έχασε τα μαλλιά του και οι ιστοί τελείωσαν από το χέρι του Σπάιντερμαν, χωρίς καν στάση για ανεφοδιασμό. Αυτό που εκτιμήθηκε ήταν το εγκεφαλικό πλαίσιο στο οποίο είχε θέσει το παιχνίδι του. Έπαιζε τη θέση όπως ουδείς άλλος στον κόσμο και το γνωστικό πεδίο του υπήρξε μοναδικό. Το πρώτο γκολ της Μπαρτσελόνα στο 5-0 επί της Ρεάλ Μαδρίτης τον Νοέμβριο του 2010 για τη Liga έδειξε πόσο εξελιγμένη ήταν εκείνη η ομάδα. Ο Τσάβι βρέθηκε μόνος του σε μια άδεια περιοχή και άνοιξε το σκορ. Οι «μπλαουγκράνα» είχαν την πολυτέλεια να μπορούν να ανεβάζουν τον box to box μέσο τους στις αντίπαλες περιοχές, μόνο επειδή ο ίδιος κέρδιζε χώρους. Ο Τσάβι έβαλε στη μορφή του ποδοσφαίρου ένα φουτουριστικό στοιχείο, ένα ανδραγάθημα γαργαντουικής αξίας, αν αναλογιστεί κάποιος ότι θεωρούνταν αργός.

Προπονητής στο γήπεδο

Ο εγκέφαλος της κορυφαίας ομάδας όλων των εποχών

Ο Τσάβι ήταν από τις περιπτώσεις που από την τηλεόραση έχανε την αξία του -ας φανταστούμε λοιπόν πώς θα φαινόταν από κοντά. Διαρκώς σε κίνηση, έκανε ένα δεκάρι χιλιόμετρα σε κάθε παιχνίδι και ταυτοχρόνως είχε ένα τεράστιο και γελοίο ποσοστό σε πάσες: στις 10 Απριλίου 2013, στον επαναληπτικό προημιτελικό του Champions League στο «Καμπ Νου» με την Παρί Σεν Ζερμέν, 1-1, που σηματοδότησε την πρόκριση της Μπαρτσελόνα στα ημιτελικά, ο Τσάβι είχε 96 στις 96 μεταβιβάσεις, 24 περισσότερες από τον αμέσως προηγούμενο με τέλειο ποσοστό, δηλαδή τον Χαβιέρ Ζανέτι το 2010. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, στη Νότιο Αφρική, ολοκλήρωσε 600 πάσες σε εφτά παιχνίδια (84,3 ανά ματς) και στον τελικό που κρίθηκε με το γκολ του Ανδρές Ινιέστα, με την ασίστ να χρεώνεται ο Σεσκ Φάμπρεγας, διένυσε 15 χιλιόμετρα. Η καριέρα του τελείωσε με τον επιβλητικό αριθμό των 34 τροπαίων, μεταξύ αυτών τέσσερα Κύπελλα Πρωταθλητριών (2006, 2009, 2011, 2015), δύο Euro (2008, 2012) -στο πρώτο εκ των οποίων ψηφίστηκε κορυφαίος παίκτης της διοργάνωσης- και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο (2010). Όσο για τη «Χρυσή Μπάλα», που λείπει από το παλμαρέ του, αυτή είναι μια πονεμένη ιστορία που ουδείς, πλην των Λιονέλ Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο, θέλει να εντρυφήσει.

Αντιλαμβανόταν ότι για να υπάρχει ελευθεριότητα στο παιχνίδι, δηλαδή για να μπορεί να παρουσιάζεται κατά έναν τρόπο που παρέπεμπε σε έναν ατέρμονο παιχνιδότοπο γεωμετρικού μεγαλείου η ομάδα που είναι σίγουρα η κορυφαία όλων των εποχών στην κατηγορία πενταετίας, έπρεπε να υπάρξει βάσανο. Η πειθαρχία γεννούσε το άπλωμα συναισθημάτων και χαράς στον αγωνιστικό χώρο και ο Τσάβι πρωτίστως -με τον Ινιέστα να γίνεται ο έτερος Καππαδόκης- το καταλάβαινε απολύτως.

Ο γεννημένος στην Τεράσα της Καταλονίας μέσος ξεπέρασε τον πρόγονο και πρότυπό του, Πεπ Γουαρδιόλα, σε αξία και κατορθώματα και μάλλον είναι εκείνος ο ποδοσφαιριστής που η ισπανική σχολή βασίστηκε, που ήθελε να καλουπώσει, ώστε να μπορεί να βγάζει παίκτες που θα καταλάβαιναν σε βάθος το παιχνίδι, θα περνούσαν από την ουσία στην πεμπτουσία του, θα είχαν καλλιεργηθεί κατά τέτοιον τρόπο ώστε να δημιουργήσουν την Ακαδημία, με την πλατωνική έννοια.

Το ραντεβού και η ανετοιμότητα

Η ανήθικη προσέγγιση στο Κατάρ

Μια υπόθεση εργασίας είναι, στο κεφάλαιο του Τσάβι, ο οποίος είχε οδηγήσει ως τα τέλη Οκτωβρίου την Αλ Σαντ σε ένα εντυπωσιακό αήττητο 34 παιχνιδιών στο πρωτάθλημα -αν και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε εσφαλμένα συμπεράσματα, αφού θα έπρεπε να εξεταστούν όλες οι παράμετροι, συμπεριλαμβανομένων του οικονομικού και του ανταγωνισμού- ως νέου τεχνικού της Μπαρτσελόνα, ότι η βασική επικοινωνία του γινόταν με τον Μέσι.

Από όλες τις κινήσεις που έκανε η διοίκηση Μπαρτομέου, άλλωστε, ουδεμία γέννησε περισσότερη θυμηδία από εκείνο το ραντεβού που έκανε, στις αρχές του προηγούμενου έτους, ο Έρικ Αμπιντάλ, τεχνικός διευθυντής της ομάδας και μάλλον φερέφωνο του προέδρου της, Ζόσεπ Μαρία Μπαρτομέου, ώστε να συμφωνήσει μαζί του και να «καπελώσει» τον Ερνέστο Βαλβέρδε. Τότε ο «Άμπι», η περιπέτεια του οποίου με τον καρκίνο ως παίκτη είχε συγκινήσει την οικουμένη και ο ίδιος ο Τσάβι του παραχώρησε τη θέση του για να σηκώσει το τρόπαιο μετά το 3-1 επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Γουέμπλεϊ, στον τελικό του 2011, είχε αρνηθεί εκείνη τη συνάντηση και ο προπονητής της Αλ Σαντ είχε γίνει έξαλλος.

Θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος ότι ο νυν 41χρονος τεχνικός βρισκόταν σε απόλυτη συμφωνία με τον Αργεντινό για την αλληλουχία που θα οδηγούσε στην πρόσληψή του. Φαίνεται ότι προαπαιτούμενο ήταν να φύγει ο Μπαρτομέου, αλλά, όταν έγινε αυτό, οι συνθήκες με την Covid είχαν διαφοροποιήσει αισθητά την κατάσταση, ενώ το καλοκαίρι ήταν ο ίδιος ο Μέσι που καθυστερούσε στις συζητήσεις την ανανέωσή του και, όπως απορρέει του ρεπορτάζ, η νέα διοίκηση της Μπαρτσελόνα, με τον… πρώην πρόεδρο Ζοάν Λαπόρτα, που εξύφανε το μίτο της φυγής του.

Ο Τσάβι, άλλωστε, ήταν το αγαπημένο παιδί του Βίκτορ Φοντ, αφού έγινε το βασικό βέλος στην προεκλογική φαρέτρα του για την προεδρία της ομάδας. Ο τελευταίος, όμως, δεν βγήκε και φαίνεται ότι η παραμονή του Κούμαν «πάγωσε» την επιστροφή του Καταλανού.

Μια υπερανθρώπινη πρόσληψη

Αναγκαιότητα το «mes que un club»

Αν υπάρχει κάτι από την πρώιμη εποχή Γουαρδιόλα που να θυμίζει την τωρινή ομάδα των «μπλαουγκράνα», η οποία φυτοζωεί σε βαθμό που οι εικόνες να προσομοιάζουν τη «μαύρη» εποχή από το 2000 έως το 2005, όταν η Μπαρτσελόνα ήταν άφαντη σε τίτλους, είναι τα παιδιά της Μασία, δηλαδή της ακαδημίας του συλλόγου, που βρίσκονται τώρα στην πρώτη ομάδα: Άνσου Φάτι, Γκάβι, Νίκο Γκονθάλεθ, Έρικ Γκαρθία, Όσκαρ Μινγκέθα, Ρίκι Πουτζ. Ο Τσάβι δεν έχει προσληφθεί ακόμη, γενικώς αφέθηκε η αίσθηση ότι βρισκόταν πολύ κοντά, αλλά το Σαββατοκύριακο η απόσταση μάλλον μεγάλωσε, παρά μειώθηκε. Η Αλ Σαντ έβγαλε ανακοίνωση ότι έχει ακόμα δύο χρόνια συμβόλαιο, ενώ ο Λαπόρτα τόνισε ότι δεν υπάρχει συμφωνία. Ο Τσάβι θεωρείται γενικώς επιτυχημένος, αλλά και ένας προπονητής που δεν έχει πρόβλημα να αλλάξει το σύστημά του με βάση τους ποδοσφαιριστές που έχει: αυτό ενδεχομένως του έχει στοιχίσει ένα ασιατικό Champions League, το οποίο είναι ο διακαής πόθος των Καταριανών και που, παρά την κυριαρχία εντός συνόρων, δεν έχει πάρει.

Αν η Μπαρτσελόνα, πάντως, προχωρήσει στην πρόσληψή του, πρέπει να τον προστατέψει με κάθε κόστος. Δεν είναι ένας κανονικός προπονητής για αυτήν την ομάδα. Τα ιδανικά του κλαμπ, αν υπήρχαν ποτέ -είναι εμφανές, πάντως, ότι δεν υπάρχουν τώρα- αγγίζουν αυτήν τη συγκεκριμένη φυσιογνωμία, μία από τις μεγαλύτερες στην ιστορία του συλλόγου. Ο Τσάβι είναι ένα χαρτί που στην παρτίδα το κρατάς για το τέλος και πρέπει να εμπεριέχει το στοιχείο της έκπληξης. Η… γιαννάκεια υπομονή είναι υποχρέωση και όχι επιλογή. Άλλωστε, ο ίδιος κοιτούσε το ποδόσφαιρο και ως δρομέας μεγάλων αποστάσεων -και αυτό φαίνεται ότι τον συνοδεύει στη θητεία του στους πάγκους. Αν η Μπαρτσελόνα τον «κάψει», η τωρινή κρίση θα μετατραπεί σε εικόνες νοσταλγίας στο εγγύς και λίγο πιο μακρινό μέλλον.