Αργεντινή: Με τον μπερέ του Ντιέγκο Σιμεόνε

Το Παγκόσμιο Κύπελλο θα τελειώσει λίγο πριν τα Χριστούγεννα, ο Λιονέλ Μέσι και ο Άνχελ ντι Μαρία θα αποχωρήσουν της εθνικής Αργεντινής και, πιθανότατα, ο πάγκος θα… χηρέψει, με την περίπτωση του Ντιέγκο Σιμεόνε να μοιάζει θελκτική.

Σε ό,τι αφορά το προσωπικό συμφέρον του και μόνο, ο Ντιέγκο Σιμεόνε πέτυχε μια περιφανή νίκη στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Έπεισε τους ιθύνοντες να υπογράψουν συμβόλαιο συνεργασίας ως το 2024 και σκάρτο δίμηνο από αυτό, οι «ροχιμπλάνκος» είναι στην επικαιρότητα επειδή ψάχνουν για προπονητή. Ο Ντιέγκο Σιμεόνε είναι, δίχως τον Χέρμαν Μπούργος, ένας άλλος προπονητής στην Ατλέτικο. Η ασφαλιστική δικλίδα δεν υπάρχει. Το μυαλό δεν δίνει τις εντολές όπως θα έπρεπε. Αν το ζήτημα που δημιουργήθηκε με το νέο προπονητή του Άρη δεν είναι αναπόδραστο, δεν γίνεται να αποκλειστεί η πιθανότητα οι κίτρινοι να ψάχνουν προπονητή από τον… Ιανουάριο του 2023. Όταν, δηλαδή, η Ομοσπονδία της Αργεντινής ανακοινώσει το δίδυμο Σιμεόνε-Μπούργος για την τεχνική ηγεσία της χώρας.

Για τον πρώτο, οπωσδήποτε, τα στοιχεία δείχνουν ότι η περίπτωσή του «δένει» σχεδόν άριστα με το χρονοδιάγραμμα. Και όχι μόνο. Τον ευνοεί απολύτως η συγκυρία, από την οποία πρόκειται να προκληθούν τριγμοί μόνο αν η Αργεντινή κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κατάρ, τον Δεκέμβριο. Και πάλι, ακόμα και στην περίπτωση αυτής της ευοίωνης εξέλιξης, το όνομά του δεν γίνεται να αποκλειστεί.

Το… σιγουράκι

Η αλλαγή εποχής

Με όλα τα μεταγραφικά σενάρια και τις εναλλαγές στα ρεπορτάζ, το μόνο σίγουρο συμβάν μέσα στο 2022 είναι ότι ο Λιονέλ Μέσι δεν θα φορέσει ξανά τη φανέλα της «αλμπισελέστε» μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ. Έπειτα από τη θριαμβευτική νίκη του επί της Βραζιλίας στο «Μαρακανά», 1-0, και την κατάκτηση του Copa America ύστερα από 27 χρόνια λειψυδρίας, δίχως η εθνική ομάδα της χώρας να έχει κατακτήσει ένα διεθνή τίτλο, ο Μέσι εκπλήρωσε ένα μεγάλο μέρος των Γραφών και οδεύει προς το γκράντε κόλπο: την κατάκτηση του Παγκόσμιου Κυπέλλου που, εκτός των άλλων, θα προσυπογράψει τη θέση του ως κορυφαίου όλων των εποχών, πάνω και από τον Ντιέγκο Μαραντόνα.

Όπως και να έχει, όμως, οποιοδήποτε και αν είναι το αποτέλεσμα, ο Μέσι θα αποχωρήσει σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, κάτι που είναι ταιριαστό και για τον ίδιο το θρύλο του: αυτός που λογιζόταν ως… μη Αργεντινός, θα έχει παίξει σε πέντε Παγκόσμια Κύπελλα, από το 2006 έως και το 2022. Μία διαδρομή 16 χρόνων με ελάχιστες απουσίες, με δυναμικό «παρών» σε κάθε διεθνή διοργάνωση, με ταξίδια και για παιχνίδια προκριματικών τα οποία κρίνονταν ως αχρείαστα. Ο Μέσι συνεχίζει στην εθνική ομάδα παρά τις δύο φορές που ο κόσμος κόχλαζε ότι θα αποχωρούσε. Η ενθύμιση στην προσφορά του είναι πολύ σημαντική, διότι, σε κάθε περίπτωση, απαίτησε η ομάδα να είναι δική του. Οι ιστορίες για το παρεάκι, με τον Κουν Αγουέρο εκ δεξιών του, και την προνομιακή μεταχείριση δεν είναι λίγες. Είναι δεδομένο πως η Ομοσπονδία της Αργεντινής, μετά τον Χοσέ Πέκερμαν, έκανε προσλήψεις προπονητών, ακόμα και αυτή του Ντιέγκο Μαραντόνα, υπολογίζοντας και την ικανοποίηση του ηγέτη της Εθνικής. Ιδιαίτερα αυτή η τελευταία, του Λιονέλ Σκαλόνι, μοιάζει αποκλειστικά να συνέβη με αυτόν τον τρόπο.

Πώς, λοιπόν, θα μείνει ένας διαχειριστής που η πρώτιστη δουλειά του είναι να έχει ευχαριστημένο τον παίκτη με το νούμερο «10» στην πλάτη μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο, όταν η εθνική ομάδα θα πρέπει να στραφεί σε νέες… εναλλακτικές πηγές ενέργειας;

Χρειάζεται ένας προπονητής που να ξέρει ποιες είναι αυτές. Κάποιος, ρε παιδί μου, που θα μπορούσε να γίνει πρωτοσέλιδο στην «Gazzetta dello Sport» φορώντας τον μπερέ του Ερνέστο Γκεβάρα.

Δίχως ηγέτη

Ο νέος κύκλος θα έχει… καμικάζι

Δεν θα αποχωρήσει μόνο ο Μέσι της Εθνικής, αλλά, κατά πάσα πιθανότητα, και ο Άνχελ ντι Μαρία. Ο Κουν Αγουέρο πήρε την άγουσα νωρίς αυτήν τη σεζόν, λόγω ζητήματος με την καρδιά του. Δεν πρόκειται, δηλαδή, απλώς για τέλος εποχής, αλλά για την αποχώρηση των πυλώνων της Εθνικής, των οποίων προφανώς ανακύπτει ζήτημα αντικατάστασης.

Γι’ αυτόν το λόγο, ό,τι θα χρειαστεί για να καλυφθεί το κενό τους εξαρχής, είναι ένας στιβαρός προπονητής. Στον επόμενο κύκλο, ο Πάουλο Ντιμπάλα, που θα μπορούσε να φιγουράρει ως ο ποδοσφαιριστής-διάδοχος του Μέσι στην εθνική ομάδα, θα διαβεί τα πρώτα χρόνια της τρίτης δεκαετίας της ζωής του, όχι ακριβώς στο άνθος της νιότης του, παρ’ όλα αυτά ούτε παρωχημένος. Ουσιαστικά, θα παίζει τα τελευταία πολύ καλά χρόνια του. Ο Ντιμπάλα έχει «πρόβλημα» με την εθνική ομάδα από το 2015, όταν η Γιουβέντους δεν τον «άφησε» να πάει στο Copa America. Ακόμα κι αν δεν γίνεται παρά να προεξοφληθεί ότι ο Μέσι ούτως ή άλλως θα εξάλειφε τον ανταγωνισμό με «παρόμοιο» με εκείνον ποδοσφαιριστή, αυτή ήταν η κατάλληλη δικαιολογία ώστε ο πλέον 28χρονος, γεννημένος στις 15 Νοεμβρίου 1993 στη Λαγκούνα Λάργκα, να μείνει στον πάγκο.

Ο Ντιμπάλα, άλλωστε, τώρα αντιμετωπίζει πρόβλημα με τη Γιουβέντους, που βρήκε την ευκαιρία, μέσω ενός τραυματισμού του, να μην του κάνει την αύξηση των 10 εκατομμυρίων ευρώ που ήθελε. Αυτό σημαίνει ότι πιθανότατα θα αλλάξει ομάδα, φιλολογικά ο Πεπ Γουαρδιόλα φαίνεται ότι τον θέλει στη Μάντσεστερ Σίτι, και άρα θα κάνει νέα αρχή.

Ο Σιμεόνε, εφόσον αναλάμβανε, δεν θα είχε οποιοδήποτε ζήτημα να στήσει την ομάδα πάνω του, υπό την έννοια ότι θα απολάμβανε να είναι θυμωμένος και με κίνητρο ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του, ενώ θα μπορούσε να ζήσει και χωρίς αυτό, σε αντίθεση με ό,τι γινόταν από το 2010 και έπειτα, όταν η εξάρτηση από τον Μέσι ήταν καταφανής και φυσιολογική και επηρέαζε το σύστημα της ομάδας, που έπρεπε να την στήνουν πάνω του.

Το ζήτημα

Ο πολύ νέος «Τσόλο» και η δεύτερη ευκαιρία ως οφειλή

Υπάρχουν, βεβαίως, διάφορα ζητηματάκια στην επιλογή του Σιμεόνε, που αφορούν κυρίως τον ίδιο. Το πρώτο είναι ότι, στα 51 του τώρα, είναι ακόμη πολύ νέος και ενεργός για να αφήσει ένα σύλλογο και να αναλάβει την εθνική ομάδα της χώρας του. Βεβαίως, το να είσαι υποψήφιος για μία τέτοια δουλειά είναι πάρα πολύ σημαντικό, αλλά θεωρητικά, και με την προοπτική του να δοθεί η διοργάνωση του 2030 σε Ουρουγουάη, Αργεντινή, Χιλή και Περού, στο «centennial» από το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο, εκείνη θα είναι η δουλειά που θα πρέπει να κυνηγήσει. Αυτό θα γίνει γνωστό στις αρχές της επόμενης αγωνιστικής περιόδου, όταν, δηλαδή, δεν θα έχει κριθεί η θέση του ομοσπονδιακού. Ο Σιμεόνε μπορεί να μείνει για λίγο χωρίς δουλειά, άλλωστε στη Μαδρίτη ζει τα τελευταία 11 χρόνια, οπότε θα πρέπει να… οξυγονωθεί ο εγκέφαλός του.

Επίσης, υπάρχει η περίπτωση να παραμείνει αν η Ατλέτικο κατακτήσει το… Champions League. Είναι ένα σενάριο που δεν γίνεται να αποκλειστεί, αφού είναι μία από τις 16 ομάδες που συνεχίζουν στο θεσμό. Και η Ομοσπονδία, βεβαίως, έχει πλείστες όσες επιλογές. Από τον ίδιο τον «Τσόλο» μεχρι την προσέγγιση στον Μαουρίσιο Ποτσετίνο πριν αυτός συμφωνήσει οριστικά με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την παραμονή του Σκαλόνι, ακόμα και την απόφαση να προβεί σε ένα φόρο τιμής σε έναν πραγματικά μεγάλο, ένα μύθο του ποδοσφαίρου: τον Μαρσέλο Μπιελσα, που είναι ένας φάρος φωτεινός του ποδοσφαίρου, ένας φιλόσοφος περιωπής και που θα ήταν ωραίο, μετά τα δάκρυα του Γκαμπριέλ Μπατιστούτα το 2002, να πάρει τη δική του δεύτερη ευκαιρία ώστε να κάνει, ακόμα κι αν έχει κατακτήσει ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, το 2004 στην Αθήνα, ό,τι δεν κατάφερε πριν από 20 χρόνια: Να ολοκληρώσει το ταξίδι του στην ποδοσφαιρική ζωή με έναν προορισμό που θα έχει κυρίως συναισθηματική σημασία.