Ρομάν Ρικέλμε: Το φιλί του Ιούδα στην μπάλα με την Άρσεναλ

Η Άρσεναλ είχε κρατήσει την εστία της καθαρή για εννιά παιχνίδια. Αλλά στο 88’ του δεύτερου ημιτελικού του Champions League με τη Βιγιαρεάλ στο «Μαδριγάλ», ο Χουάν Ρομάν Ρικέλμε είχε την ευκαιρία να σπάσει αυτό το σερί. Δεν το έκανε.

Για τον Μανουέλ Πελεγκρίνι, κόουτς της Ρεάλ Μπέτις, αυτές οι μέρες είναι χαράς. Το Σάββατο, 23 Απριλίου, στο «Στάδιο δε λα Καρτούχα», η ομάδα του κατέκτησε το Copa del Rey, νικώντας τη Βαλένθια στα πέναλτι (5-4, 1-1 κανονική διάρκεια). Το πρόσωπο των ημερών είναι ο 40χρονος Χοακίν, ένας αρτίστας στα νιάτα του που σίγουρα δεν του το είχες να παίζει μπάλα σε τέτοια ηλικία. Μάλιστα, ο θρύλος της Μπέτις μπήκε στο 86’ του παιχνιδιού και έβαλε το δεύτερο πέναλτι για λογαριασμό της ομάδας του. Ο Γιουνούς Μούσα, που μπήκε στο 100’, έχασε το τρίτο και η ομάδα από την Ανδαλουσία νίκησε στο «σπίτι» της.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Κύπελλο Ισπανίας: Το σήκωσε ο 40άρης Χοακίν και έσπασε όλα τα ρεκόρ

Αν ο Πελεγκρίνι, 68άρης πια, λεγεωνάριος από το 1999, όταν προπόνησε την LDU Κίτο από το Εκουαδόρ, νιώθει κάπως διαφορετικά τα πέναλτι, δεν θα μπορούσε και ο ίδιος να το περιγράψει. Η αγωνία του μέλλοντος είναι αρκετή ώστε να απορροφήσει την οδυνηρή εμπειρία του παρελθόντος. Ο Χιλιανός, όμως, σίγουρα θυμάται. Η ανάμνηση, που έχει εισέλθει, πια, στο φαντασιακό του, θα μπορούσε να καταλάβει ένα σεβαστό κομμάτι του χώρου. Κι αν ήταν αφηγητής εις ώτα κάποιου αγνώστου, ενός εξωγήινου που προσγειώθηκε στον κόσμο μόλις, θα ξεκινούσε: «Μαδριγάλ», 25 Απριλίου 2006, Βιγιαρεάλ-Άρσεναλ 0-0, 88’.

 

Ο αμυντικά άτρωτος Αρσέν Βενγκέρ

Όποιος θυμάται την εποχή -έχουν περάσει και 16 χρόνια, για κάποιους τα γεγονότα είναι δεδομένα, αλλά το παιδί που γεννήθηκε εκείνη την ημερομηνία θέλει 1,5 μήνα για να τελειώσει την Α’ λυκείου- μπορεί να επαναφέρει στο μυαλό του την ατμόσφαιρα. Η Άρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ ήταν η πιο… περίεργη της θητείας του. Με τον Τιερί Ανρί μπροστά, βεβαίως, και το νεαρό Θεσκ Φάμπρεγας να δίνει ένα στοιχείο για τους Ισπανούς μέσους που επρόκειτο να καταδυναστεύσουν το παγκόσμιο ποδόσφαιρο τα επόμενα χρόνια, η ομορφιά δεν εξέλιπε. Παρ’ όλα αυτά, αναγνωρίζοντας ότι ενδεχομένως να ήταν η τελευταία χρονιά του Γάλλου στράικερ στην ομάδα και με το Champions League να έχει δημιουργήσει μια εστία στην οποία εύκολα θα έμπαινε φωτιά και για τον ίδιο, δεν ακολούθησε την πεπατημένη.

Η τελευταία φορά που δέχθηκε γκολ η Άρσεναλ σε εκείνη τη διοργάνωση ήταν στις 27 Σεπτεμβρίου του 2005, όταν ο Μάρκους Ρόζενμπεργκ σκόραρε στο 71’ της νίκης της στο Άμστερνταμ επί του Άγιαξ, 2-1, για τη δεύτερη αγωνιστική των ομίλων του Champions League. Οι Λονδρέζοι, με τον Γερμανό Γενς Λέμαν κάτω από τα δοκάρια, κράτησαν την εστία τους απαραβίαστη για τα επόμενα εννιά παιχνίδια: δύο σερί με τη Σπάρτα Πράγας (κάποιος μπορεί να θυμάται το κοντρόλ-τακουνάκι του Ανρί και το πλασέ με το εξωτερικό φάλτσο από το πρώτο ματς), μία με την Τουν και μία με τον Άγιαξ. Όπα. Δεν γίνεται να συνεχιστεί το κείμενο χωρίς να υπενθυμιστεί το αριστούργημα στη Βιέννη. 

Αργότερα, δεν δέχθηκαν γκολ σε δύο παιχνίδια με τη Ρεάλ Μαδρίτης, με το 1-0 στο «Μπερναμπέου» από το πρώτο ματς, πάλι με το γκολ του «Τιτί», να τους προκρίνει στους «8», ενώ νίκησαν τη Γιουβέντους 2-0 στο «Χάιμπουρι», Φάμπρεγας και Ανρί τα γκολ, και πέρασαν με ένα ξέγνοιαστο 0-0 στο Τορίνο. Στο πρώτο παιχνίδι με τη Βιγιαρεάλ στο Λονδίνο, η Άρσεναλ επικράτησε 1-0 με το γκολ του Κόλο Τουρέ. Αλλά τώρα, λίγο πριν βγάλει και τη ρεβάνς στο «Μαδριγάλ» δίχως γρατζουνιά, ο εκ γονιδίων, εξ… υπηκοότητος και εκ φύσεως αφελής Άσλεϊ Κόουλ πέφτει θύμα της ισπανικής πανουργίας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Το δέκα

Ο Χοσέ Μάρι, που έχει μπει αλλαγή στο παιχνίδι, φτάνει στη μέθεξη, ύστερα από τη σέντρα του Χουάν Πάμπλο Σορίν, και όταν ο Άγγλος αριστερός μπακ πέφτει πάνω του, κατεδαφίζεται. Ο Βαλεντίν Ιβανόφ, που δύο μήνες αργότερα πρόκειται να ζήσει μια εξωπραγματική εμπειρία, σφυρίζοντας το Πορτογαλία-Ολλανδία 1-0 στο «Μαξ Μόρλοκ» της Νυρεμβέργης, για τη φάση των «16» του Παγκόσμιου Κυπέλλου -ένα από τα τελευταία παιχνίδια του «παλιού» ποδοσφαίρου- καταλογίζει το πέναλτι. Ο Ρομάν Ρικέλμε δεν φοράει το νούμερο 10, αυτό φοράει όλη τη χρονιά ο Ρότζερ Γκαρσία, Καταλανός από το Σαμπαντέλ, που βρίσκεται στον πάγκο. Ο μελαγχολικός ποιητής της μπάλας έχει το νούμερο 8. Και από τις εξέδρες του «Μαδριγάλ» βλέπουν αυτόν τον αριθμό να πηγαίνει προς την άσπρη βούλα.  

 

Ρικέλμε, ένας φοβισμένος ηγέτης

Στη Βαρκελώνη, επίσης, τρίβουν τα χέρια τους. Η Βιγιαρεάλ, έπειτα από δύο χρόνια που τον είχε ως δανεικό από την Μπαρτσελόνα, τον έχει αγοράσει, αλλά υπάρχει όρος στο συμβόλαιο, σε περίπτωση που φτάσει στον τελικό του Champions League, να δώσει ένα διόλου αμελητέο ποσό στους «μπλαουγκράνα». Όταν έφτασε στην Καταλονία το 2002, ενάμιση χρόνο αφού καταδυνάστευσε τους μέσους της Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του Διηπειρωτικού του 2000, που η Μπόκα Τζούνιορς νίκησε 2-1 με τα γκολ του Μαρτίν Παλέρμο, το πρώτο εκ των οποίων με μια δική του απερίγραπτη μπαλιά 30 μέτρων, ήταν σαν τενόρος που παρουσιάστηκε σε τηλεοπτικό σόου ταλέντων και τραγούδησε το «Nessun Dorma» όπως ο Λουτσιάνο Παβαρότι: οι κριτές κυριεύτηκαν από τη σαγήνη του, αλλά δεν ήξεραν τι να τον κάνουν.

Σε μια μικρότερης εμβέλειας ομάδα, ο Ρικέλμε βρήκε το «σπίτι» του. Από το 2004, όταν ο υπέροχος Ντιέγκο Φορλάν έφτασε στη Βαλένθια, οι φίλαθλοι του «κίτρινου υποβρύχιου» απολάμβαναν τη συνεργασία ανάμεσα στους δύο. Τα Σαββατοκύριακα περνούσαν με την αδημονία για το πρωτότυπο: η χάρη συναντούσε τη δύναμη. Αλλά ένα πέναλτι στον ημιτελικό του Champions League, απέναντι σε έναν Γερμανό τερματοφύλακα, για να στείλει το παιχνίδι στην παράταση, ήταν άλλο κόλπο. Είχε άμεση σύνδεση με την πραγματική πραγματικότητα, εκείνη που η δουλειά, τα χρέη, οι φόροι, οι αρρώστιες και ο θάνατος είναι μια αλήθεια και δεν γίνεται να κρυφτούν πίσω από ποδοσφαιρικά κόλπα.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Ρικέλμε: «Μας έκλεψαν»

Ο Ρικέλμε παρουσίασε ένα ολόκληρο θεατρικό μονόπρακτο με το πρόσωπο και το σώμα του. Έπιασε την μπάλα και την φίλησε. Ο Λέμαν κρατούσε συνεχώς οπτική επαφή με τον ίδιο και, πηγαίνοντας με την όπισθεν προς το τέρμα του, ήξερε ότι τον είχε. Ο εύθραυστος Αργεντινός φοβόταν. Τα μάτια του ήταν υγρά. Το πρόσωπό του έσπαζε από την ένταση της στιγμής. Πήρε μεγαλύτερη φόρα από το σύνηθες. Και το πέναλτί του ήταν, τελικά, η προσπάθεια ενός αγουροξυπνημένου να υλοποιήσει μια σοβαρή αγγαρεία χωρίς όλες τις αισθήσεις του σε λειτουργία.

Στη Βαλένθια δεν θα έβλεπαν αυτήν την παράταση. Ο Λέμαν, που του έμελλε να κρατήσει την εστία του άπαρτη και στον τελικό, όταν αποβλήθηκε στο 18’ το ματς στο «Σταντ ντε Φρανς» με την Μπαρτσελόνα (ήττα της Άρσεναλ 2-1), απέκρουσε το πέναλτι στη δεξιά γωνία του. Ύστερα από 15 χρόνια, στις 29 Απριλίου 2021, η ομάδα του Ουνάι Έμερι θα έπαιρνε την πολυπόθητη εκδίκηση νικώντας 2-1 τους «κανονιέρηδες» στον πρώτο ημιτελικό του Europa League. Θα έφευγε με τη «λευκή» ισοπαλία από το «Emirates» και στον τελικό με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στις 26 Μαΐου, θα κατακτούσε το τρόπαιο με 11 εύστοχα πέναλτι στη διαδικασία, μετά το 1-1 της κανονικής διάρκειας, και τον Νταβίντ ντε Χέα να αστοχεί στο δικό του.

Ο Ρικέλμε, που δύο μήνες αργότερα θα αποσυρόταν πριν λήξει ο προημιτελικός του Παγκόσμιου Κυπέλλου της Αργεντινής με τη Γερμανία, ενώ η ομάδα του προηγούνταν 1-0, θα ένιωθε ξανά την οδύνη του αποκλεισμού στα πέναλτι, με τον Λέμαν πάλι κάτω από τα δοκάρια. Όμως, θα απολάμβανε εκείνη την ασυλία που δίνει ο κόσμος στους καλλιτέχνες από κρύσταλλο Βοημίας. Οι άνθρωποι θα έβλεπαν στην κορμοστασιά και το πρόσωπο του ποδοσφαιρικού Μπάστερ Κίτον μια θλίψη, με την οποία θα ταυτίζονταν.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News