Σαν Σήμερα: Τα δύο γκολ που έδειξαν όλο το ρεπερτόριο του Ντέμη Νικολαΐδη στην ΑΕΚ

Από όλους τους πρωταθλητές Ευρώπης του 2004, ο Ντέμης Νικολαΐδης είναι ο μόνος που αποτελεί κομμάτι της κοινωνικής σφαίρας χωρίς να κάνει οτιδήποτε για να το προκαλέσει. Ξέρετε, να μην είναι σεξιστής, ακροδεξιός και ρατσιστής σε μια εποχή που όλοι προσπαθούν να εξισορροπήσουν ακόμα και τους τρόπους συμπεριφοράς τους.

Ο Ντέμης δεν είναι διαφορετικός από τους περισσότερους Έλληνες διεθνείς εκείνης της ομάδας, που δεν τρελαίνονται για δημοσιότητα. Θα δώσουν συνέντευξη πού και πού, αλλά δεν θα σκάσουν αν δεν ακουστεί το όνομά τους.

Ο Νικολαΐδης, όμως, έγινε πρόεδρος της ΑΕΚ και ήταν παντρεμένος με τη Δέσποινα Βανδή. Αυτές οι δύο ιδιότητες, ως επί το πλείστον, τον κράτησαν στον αφρό και, πια, μπορεί να σχολιάζει για ποδόσφαιρο.

Άλλωστε, τη σεζόν 2003-04, δηλαδή την τελευταία της γενικώς σύντομης καριέρας του, πήγε στην Ατλέτικο Μαδρίτης και έκανε δίδυμο με τον Φερνάντο Τόρες, σκοράροντας, μάλιστα, μέσα στο «Καμπ Νου» ένα περίφημο γκολ, στη νίκη της Μπαρτσελόνα με σκορ 3-1, ενώ το ημερολόγιο έδειχνε 15 Φεβρουαρίου.

Πάει να πει ότι το τελευταίο παιχνίδι στο οποίο (δεν) συμμετείχε ήταν ο τελικός του Euro 2004 και ήταν αρκετά θαρραλέος και έξυπνος ώστε να ξέρει πως ο μόνος τρόπος για να εξαργυρώσει ο ίδιος αυτήν την επιτυχία ήταν να βοηθήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο έξω από αυτό. Πολλοί φίλοι της ΑΕΚ θα διαφωνήσουν με την άποψη ότι τα κατάφερε, πάντως δεν μπορούν να αντεπιχειρηματολογήσουν στο ότι, τουλάχιστον αρχικά, τα κίνητρά του ήταν άδολα.

Το να είσαι πρόεδρος μιας τέτοιας ΠΑΕ είναι δύσκολο ακόμα κι αν το φαντάζεσαι.

Για το μόνο Έλληνα παίκτη που δεν ήταν προσβλητικό να έχει σηκωμένο το γιακά, τα περίφημα γκολ δεν ήταν θέμα. Ο Ντέμης έχει δεκάδες τέτοια. Ήταν ένας επιθετικός που είχε ποικιλία στο παιχνίδι του. Δεν είναι κοντός, στο 1,74μ., αλλά έχει τέτοιο δέμας ώστε να μην σπρώχνεται εύκολα, αντίληψη στη θέση που έπρεπε να πάρει και σε εκείνη που βρισκόταν και εξαιρετικό παιχνίδι με το κεφάλι.

Έχει σημειώσει δεκάδες όμορφα γκολ στην καριέρα του και πάρα πολλά σημαντικά. Στην ΑΕΚ λατρεύτηκε σαν θεός, πρώτον επειδή την προτίμησε από τον Ολυμπιακό και δεύτερον επειδή σκόραρε πολύ απέναντι στους «ερυθρόλευκους».

Θα ήταν ανώριμο να ειπωθεί ποιο γκολ έχει μείνει περισσότερο στη συλλογική μνήμη από όλα που πέτυχε απέναντι στον Ολυμπιακό, κυρίως λόγω της σημασίας τους: το ένα από τα δύο γκολ στο βούρκο της Νέας Φιλαδέλφειας, στο παιχνίδι της 13ης Ιανουαρίου 1997, που ο Ντούσαν Μπάγεβιτς επέστρεψε ως αντίπαλος και που είχε γίνει Δευτέρα λόγω κακοκαιρίας;

Εκείνο του παιχνιδιού στο ΟΑΚΑ στις 22 Σεπτεμβρίου του 1997, το 0-1 στο οποίο η ΑΕΚ έκανε μία ευκαιρία στο παιχνίδι και ο Ολυμπιακός είχε σχεδόν μια ντουζίνα και 23 κερδισμένα κόρνερ;

Το άλλο στο Κύπελλο (0-1), στις 26 Φεβρουαρίου του 1997, στο οποίο ο Τιμούρ Κετσπάγια «κατάπιε» στο σπριντ τον Κυριάκο Καραταΐδη και του έδωσε το γκολ σε κενή εστία; Εκείνο της 31ης Ιανουαρίου του 1998, το 2-0 στη Φιλαδέλφεια, που έκανε κοντρόλ έξω από την περιοχή, εκτέλεσε τον Δημήτρη Ελευθερόπουλο και κυριολεκτικά ανέβηκε στα κάγκελα;

Οι μνήμες, όπως και να έχει, επαναφέρονται ακαριαία. Ο Ντέμης δεν κατέκτησε ποτέ το πρωτάθλημα, αλλά δεν οπισθοχώρησε απέναντι στην πρόκληση. Μόνο που ουδέν από τα δύο γκολ στα οποία αναφέρεται αυτό το κείμενο σημειώθηκαν απέναντι στον Ολυμπιακό.

Ο… Γκερντ Μίλερ και ο… Ούβε Ζέελερ

Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου του 1997, αθλητικές και πολιτικές εφημερίδες είχαν κάνει… προσκύνημα στα πρωτοσέλιδά τους στον Ντέμη Νικολαΐδη. Η ΑΕΚ είχε νικήσει 2-1 τον Παναθηναϊκό για την Α’ Εθνική το προηγούμενο βράδυ και όλοι ήταν μαγεμένοι με το γκολ της νίκης.

Το εύρημα ήταν για τη συντριπτική πλειονότητα των δημοσιογράφων το ίδιο: ήταν ο Έλληνας Γκερντ Μίλερ, αλλά… καλύτερος. Ο παραλληλισμός με το γκολ που σημείωσε ο σπουδαίος Γερμανός φορ το 1974, στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου απέναντι στην Ολλανδία, ήταν αναπόφευκτος, μόνο που του Ντέμη το γκολ κρίθηκε πιο δύσκολο.

Ήταν και… δεν ήταν. Το σουτ που κάνει απέναντι στον Γιόζεφ Βάντσικ, τον οποίο έχει προσπαθήσει να αιφνιδιάσει τουλάχιστον δύο φορές σε αυτό το παιχνίδι, είναι καταπληκτικό, διότι είναι ψηλό και ο Ντέμης σημαδεύει την αριστερή πλευρά της εστίας έτσι όπως βλέπει το τέρμα, ένα εγχείρημα με υψηλό δείκτη δυσκολίας, διότι μπροστά του έχει τον Θανάση Κολιτσιδάκη.

Η διαφορά είναι πως o Μίλερ σουτάρει την μπάλα αμέσως μόλις την κοντρολάρει και δεν την φέρνει στα δεξιά του. Ο Ντέμης την χαϊδεύει απαλά ώστε να αποκτήσει πλεονέκτημα στο χώρο. Όπως και να έχει, παρά το γεγονός ότι έμοιαζε ήδη φτασμένος, πήρε υπερφυσική υπόσταση μέσα από τα δημοσιεύματα.

Η ικανότητα που είχε ο Νικολαΐδης με τα πόδια, όμως, δεν αναιρούσε εκείνη που είχε με το κεφάλι. Όταν η ΑΕΚ υποδέχθηκε τη Ρεάλ Μαδρίτης στις 2 Οκτωβρίου του 2002, για την τρίτη αγωνιστική των πρώτων ομίλων στο Champions League, εκείνη τη χρονιά των έξι ισοπαλιών, απέμεναν 11 μέρες για να συμπληρωθούν τέσσερις μήνες από το γκολ που έβαλε ο Τζάρεντ Μποργκέτι στο 1-0 του Μεξικού επί της Ιταλίας, για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002.

Είναι το περίφημο γκολ που ο επιθετικός βρίσκεται πλάτη στο τέρμα, αλλά στρίβει το κεφάλι του και σημαδεύει την απέναντι γωνία από εκείνη που θα υπέθετε οποιοσδήποτε.

Ο Νικολαΐδης είχε δουλέψει πάρα πολύ αυτήν την κεφαλιά και είχε βάλει κάποια γκολ πριν καν ο Μποργκέτι σκοράρει κόντρα στο σύνολο του Τζιοβάνι Τραπατόνι. Ο πασέρ, μάλιστα, ήταν πάντα ίδιος. Δηλαδή ο Βασίλης Τσάρτας. Μόνο εκείνος διέθετε τη λεπτότητα να στέλνει την μπάλα εκεί που την ήθελε ο Ντέμης.

Έτσι έγινε και τότε, ώστε να σειστεί η Νέα Φιλαδέλφεια, αφού η ΑΕΚ προηγήθηκε 3-1 με αυτό το έργο τέχνης.

Η αλήθεια είναι ότι για αυτήν την κίνηση είχε αντλήσει έμπνευση από ακόμα έναν Γερμανό επιθετικό, το φαλακρό Ούβε Ζέελερ. Ο Νικολαΐδης, άλλωστε, γεννήθηκε τη 17η μέρα του Σεπτεμβρίου του 1973 στο Γκίσεν της Γερμανίας, οπότε πιθανότατα δεν ήταν τυχαίο που παρατηρούσε Γερμανούς επιθετικούς.

Ο Ζέελερ βάζει το γκολ της ισοφάρισης, 2-2, με την Αγγλία στον προημιτελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1970. Ο Μποργκέτι σκοράρει από γωνιακή θέση, με τρόπο τέτοιο που στην Ολλανδία ψηφίστηκε το 12ο πιο όμορφο στην Ιστορία των Παγκόσμιων Κυπέλλων.

Με τη σειρά του, ο θρυλικός επιθετικός που πέρασε όλη την καριέρα του στο Αμβούργο, κάνει κάτι απίστευτα δύσκολο στο παιχνίδι που έληξε 3-2 υπέρ των Δυτικογερμανών στην παράταση. Για να φτάσει τη σέντρα που γίνεται πρέπει να τρέξει, αφού η μπάλα δεν πάει στο κεφάλι του, αλλά αρκετά πιο μπροστά από αυτό.

Ο Ζέελερ σχεδόν πηδάει προς την μπάλα και επιχειρεί μια κεφαλιά που είναι κατά το ήμισυ ανάποδη και πλάγια. Ήταν ένας ανέλπιστος τρόπος για να σκοράρει, αλλά υπέρ το δέον υπολογισμένος.

Για να σημειώσεις ένα από αυτά τα δύο γκολ, που αναδεικνύουν ισορροπία, ένστικτο και βαθιά γνώση του παιχνιδιού, πρέπει να είσαι πολύ καλός επιθετικός. Κι ο Ντέμης Νικολαΐδης ήταν ένας από τους κορυφαίους στην Ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News