ΑΕΚ: Όταν ο Τσιάρτας έγινε... Μπέκαμ και «τρέλανε» τη Νέα Φιλαδέλφεια!

Ο Γκάρι Νέβιλ ρώτησε, σε συνέντευξη που έκανε για λογαριασμό του Sky Sports, τον Ντέιβιντ Μπέκαμ για το αγαπημένο του γκολ. Η αρετή να σκέφτεται τις ερωτήσεις για κάποιο χρονικό διάστημα πριν απαντήσει, δεν καταστρατηγήθηκε σε αυτήν την περίπτωση για τον «Μπεκς».

Δεν του πήρε περισσότερη ώρα από άλλες περιπτώσεις, δηλαδή, για να πει ότι το φάουλ που πέτυχε με την Ελλάδα για την τελευταία αγωνιστική των προκριματικών που οδηγούσαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, σε Ιαπωνία και Κορέα, ήταν το αγαπημένο του.

Εκεί, η συζήτηση θα έπρεπε να έχει λάβει τέλος. Η Αγγλία ισοφάρισε την Εθνική του Ότο Ρεχάγκελ, στο πρώτο μεγάλο «ρεχαγκελικό» παιχνίδι της, στο 94’, και με εκείνο το 2-2 στο «Ολντ Τράφορντ» πήρε απευθείας την πρόκριση για το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Ο Νέβιλ, όμως, είχε μία αντίρρηση: «Το γκολ με τη Γουίμπλεντον;» Ο Μπέκαμ κοντοστάθηκε. Το σχόλιο του πάλαι ποτέ συμπαίκτη του και ενός από τους συνδαιτημόνες σε εκείνη την περίφημη φουρνιά που η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει καμάρι, δηλαδή την «γενιά του ‘92», δεν ήταν άκαιρο.

Ο Μπέκαμ ήταν ένα από τα «χρυσά» παιδιά της Γιουνάιτεντ και εκείνη τη χρονιά, το 1996, από τους ηγέτες της ομάδας που κατέκτησε την Premier League ανατρέποντας διαφορά 12 πόντων από τη Νιούκαστλ. Στις 17 Αυγούστου, όμως, έγινε σούπερ σταρ.

Παρ’ ότι δεν διακυβευόταν η νίκη, οι «κόκκινοι διάβολοι» προηγούνταν ήδη 2-0 με τα γκολ των Ερίκ Καντονά και Ντένις Έργουιν, οι θεατές που βρίσκονταν στο «Σέλχαστ Παρκ» δεν τα είχαν δει ακόμη όλα. Ο δεξιός ακραίος της Γιουνάιτεντ με το παράλογα ακριβές δεξιό πόδι -ίσως το πιο ακριβές στην Ιστορία του ποδοσφαίρου- είδε στο 90’ τον Νιλ Σάλιβαν έξω από την εστία του και το… επιχείρησε.

Οι σχολιαστές εξερράγησαν. Ο Μπέκαμ βρισκόταν στις παρυφές τού να θεωρείται σύμβολο για την ποπ κουλτούρα και αυτή η φάση τον έκανε.

Το αισθητικό ισοδύναμο εκείνου του γκολ στο ελληνικό ποδόσφαιρο ήρθε στις 6 Σεπτεμβρίου του 2000, σε ένα παιχνίδι Κυπέλλου της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό Βόλου στο «Νίκος Γκούμας».

Κι αν ρωτούσες «ποιος μπορεί να πέτυχε αυτό το γκολ;» κάποιον που δεν θα θυμόταν το συγκεκριμένο παιχνίδι, το όνομα του Βασίλη Τσιάρτα σίγουρα θα εμφανιζόταν.

Η ΑΕΚ του αρτίστα

Ο Ολυμπιακός Βόλου, όπως θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος, υπέφερε σε εκείνο το ματς. Είχε ήδη δεχθεί τρία γκολ πριν ο Τσιάρτας, που με την άνεσή του ντρίμπλαρε την μπάλα μακριά από την εμβέλεια του αμυντικού που είχε στην πλάτη του, την έφερε στο αριστερό και εξαπέλυσε το σουτ που κρέμασε τον

Το σκορ έγινε 4-0 σε εκείνο το σημείο, με την ΑΕΚ να φτάνει στην επικράτηση 9-1, ένα άνετο απόγευμα στο «Νίκος Γκούμας». Ο Βασίλης Λάκης έκανε χατ τρικ, οι Χρήστος Μαλαδένης, Σωτήρης Κωνσταντινίδης και Τσιάρτας (που η φανέλα του έγραφε Τσάρτας) πέτυχαν από δύο γκολ.

Εκείνο το παιχνίδι, μάλιστα, σηματοδότησε την επανεμφάνιση του Χρήστου Κωστή, τρία χρόνια μετά το σοβαρό τραυματισμό του. Μία από τις πικρές ιστορίες του ελληνικού ποδοσφαίρου, ένα διάφανο ταλέντο με εύθραυστα γόνατα.

Δεν είναι το μόνο γκολ που έχει μπει από τη σέντρα στην Ελλάδα. Μάνι μάνι, κάποιος θα θυμηθεί την εκπληκτική εκτέλεση του Ζιοβάνι στο δεύτερο ημιτελικό Κυπέλλου το 2002, το εντυπωσιακό 5-4 του Ολυμπιακού επί του Ηρακλή.

Είναι, όμως, ένα τέρμα που έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες και που αναδεικνύει το αμιγώς ποδοσφαιρικό μεγαλείο ενός δεκαριού που προικίστηκε με ταχύτητα σκέψης, με εντυπωσιακή σύνδεση του εγκεφάλου του με το αριστερό πόδι του.

Ο Τσιάρτας από νωρίς έπαψε να απορεί για το τι μπορεί να κάνει με αυτό. Η αγωνία του, η οποία τον ταλάνιζε ως το τέλος της καριέρας του, συμπυκνωνόταν στο γιατί ο κόσμος δεν απέτινε διαρκώς τα του Καίσαρος τω Καίσαρι στον ίδιο, αφού τα κόλπα που έκανε δεν είχαν ταίρι. Αν δεν ήταν λατρεία, δεν ήταν αρκετό.

Το πόδι του υπήρξε απαστράπτον, στο βαθμό που επιτρέπεται ακόμα και ο επιθετικός προσδιορισμός για ένα ξεχωριστό μέλος του σώματος. Από τη στιγμή που αποκαλύφθηκε, ο Τσιάρτας φαινόταν ότι μπορούσε να στείλει την μπάλα όπου ήθελε.

Η αποκάλυψή του, για εκείνους που δεν ασχολούνταν εις βάθος με το ρεπορτάζ της ΑΕΚ, ήταν εντυπωσιακή, υπό την έννοια πως εκείνο το Σάββατο που ο ΑΝΤ1 έδειξε το παιχνίδι της Νάουσας με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, δεν γίνονταν παιχνίδια στην Α’ Εθνική.

Εκείνο το παιχνίδι, που ο Τσιάρτας έκανε χατ τρικ και η Νάουσα νίκησε 4-0, ήταν από εκείνα που όσοι τα έχουν δει τα θυμούνται, αφού το ατόφιο ταλέντο του τον έκανε να ξεχωρίζει στο γήπεδο. Επρόκειτο για τη σεζόν 1991-92 και ο παίκτης της ομάδας από τη βόρεια Ελλάδα άφησε να εννοούνται οι ικανότητές του.

Ήταν, άλλωστε, μόλις 19 χρόνων και οι προοπτικές του υπήρξαν τεράστιες. Η ΑΕΚ τον απέκτησε τον Δεκέμβριο του 1992, στα 20 του, και εξασφάλισε έναν ποδοσφαιριστής ο οποίος, μαζί κυρίως με τον Τόνι Σαβέβσκι στο κέντρο, θα έδινε το σπάνιο μπαχάρι σε μία ομάδα που λογίζεται από τις κορυφαίες ελληνικές, τουλάχιστον στη διάσταση του θεαματικού ποδοσφαίρου.

Ακριβώς αυτός, εξάλλου, είναι και ο λόγος που είχε την απαίτηση να πετυχαίνει γκολ όπως εκείνο με τον Ολυμπιακό Βόλου.

Ό,τι διαχωρίζει τη δική του περίπτωση, όπως και εκείνη του Μπέκαμ, από τις υπόλοιπες πρέπει να είναι η πληρότητα στην αυτεπίγνωση και βέβαια το στυλ. Όλες οι κινήσεις του έμοιαζαν άκοπες, πολλώ δε μάλλον αυτή, κατά την οποία φαινόταν λες και βρισκόταν στο ύψος της μεγάλης περιοχής και έκανε ένα απλό πλασεδάκι.

Η στάση και η κίνησή του είχαν αυτήν την απαλότητα, γι’ αυτό κιόλας μετά το γκολ οι πανηγυρισμοί δεν είχαν κάτι το πρωτόγονο: τα παιδιά στην κερκίδα γελούσαν και χειροκροτούσαν τον ποδοσφαιριστή που έπαιξε στην ΑΕΚ από το 1992 έως και το 1996 και από το 2000 μέχρι το 2004. Δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν, αλλά με κάποιον τρόπο το περίμεναν.

Ο ίδιος θα έκανε τον παραλληλισμό με το ποτήρι με το νερό, μετά την αριστουργηματική πάσα του στον Άγγελο Χαριστέα για το γκολ με το οποίο ισοφάρισε την Ισπανία στο Euro 2004, μία μεταφορά που δυστυχώς για εκείνον παραπέμφθηκε στις καλτ δηλώσεις του ελληνικού ποδοσφαίρου, αφού θα ήταν εντυπωσιακή αν την έλεγε κάποιος άλλος.

Το επίρρημα δεν είναι άτοπο, καθώς τώρα, που η ΑΕΚ επιστρέφει στη Νέα Φιλαδέλφεια, ο Τσιάρτας θα μπορούσε να βρίσκεται σε περίοπτη θέση, στη λίστα των καλεσμένων. Τα χρόνια του στην ΑΕΚ ήταν γεμάτα με στιγμές ποδοσφαιρικού θαυμασμού, με σέντρες ακριβείας, με απίθανες εκτελέσεις φάουλ -και επαναλήψεις του, όπως στο ματς με τη Ρεάλ Μαδρίτης για τους ομίλους του Champions League τη σεζόν 2002-03.

Από τον ίδιο, έχοντας αφήσει μια αίσθηση ότι προτίθεται να τα βάλει με όλους, απομακρύνθηκαν άπαντες, μάλλον με απολύτως δική του ευθύνη.

Στο ποδόσφαιρο, ένα από τα κυριαρχικά νούμερο 10 της ΑΕΚ έκανε πάρα πολλά πράγματα σωστά. Ήταν τόσο καλός, που ο μύθος του άτεγκτου Ότο Ρεχάγκελ, που έδιωχνε τους ατίθασους, δεν ίσχυσε στην περίπτωσή του, παρά τα παράπονά του, στη βράση, ότι ήταν αναπληρωματικός.

Το κακό ήταν -και παραμένει- ό,τι καταλόγιζαν στον Μάρλον Μπράντο: ο τελευταίος έπαιζε με τόσο πάθος στις ταινίες του, που στην πραγματική ζωή συνέχιζε να ενσαρκώνει ρόλους. Ο Τσιάρτας παρήγαγε μικρά διαμάντια στο γήπεδο, τέτοιας ομορφιάς που πιθανολογούμενα θεώρησε πως η συγκεκριμένη ποιότητα ισχύει σε όλες τις βαθμίδες.

Ο διαχωρισμός, σε ό,τι αφορά το κοινό αίσθημα, υπήρξε αναπότρεπτος, αλλά αυτό δεν αλλάζει ότι διέθετε το κορυφαίο αριστερό πόδι στην Ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, στο σημείο που αν σκεφτόσουν ότι ήταν ένα άλλο πλάσμα από μόνο του, δεν θα ήσουν υπερβολικός.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News