Ολυμπιακός: Όταν οι… αναστάσιμες καμπάνες ήχησαν βράδυ Μεγάλης Πέμπτης!

Το sportday.gr γυρίζει πίσω 25 χρόνια και θυμάται ιστορίες από μια Μεγάλη Πέμπτη… που δεν είχε σχέση με καμία άλλη. Ήταν η Μεγάλη Πέμπτη που ο μπασκετικός Ολυμπιακός κατέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία του την κορυφή του ευρωπαϊκού Έβερεστ!

Μεγάλη Πέμπτη 24 Απριλίου 1997. Οι Έλληνες κατακλύζουν τις εκκλησίες όπως κάθε χρόνο σε κλίμα βαθιάς κατάνυξης για να τιμήσουν την πιο μαρτυρική μέρα της Χριστιανοσύνης. Το ίδιο συμβαίνει και στη Σαντορίνη. Μόνο που σε έναν από τους ιερούς ναούς του νησιού το σκηνικό είναι ολίγον… ιδιότυπο!

Στο ναό λειτουργία, στο ιερό… ανοιχτό τρανζιστοράκι για το έπος του Ολυμπιακού στη Ρώμη

Ο παπάς, βλέπετε, που τελούσε τη λειτουργία της Ακολουθίας των Παθών είχε μείνει στην ιστορία για μια φωτογραφία του στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Φως των Σπορ» (στις αρχές της δεκαετίας του ’80) όταν τη μέρα του γάμου του είχε εμφανιστεί παρέα με τη νύφη στις εξέδρες του παλιού Καραϊσκάκη για να μη χάσει αγώνα του αγαπημένου του Ολυμπιακού!

Άρρωστος «ερυθρόλευκος» οπαδός ο πάτερ, έπρεπε να παραμείνει πιστός στα ιερά καθήκοντά του, την ώρα που 1216 χιλιόμετρα πιο δυτικά η δεύτερη… θρησκεία του, ο Ολυμπιακός του, αγωνιζόταν να σηκώσει το πρώτο του Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο μπάσκετ. Τι να κάνει για να μην εκτεθεί στους πιστούς; Όσο τελούσε τη λειτουργία, το παπαδοπαίδι βρισκόταν κρυμμένο στο ιερό με το τρανζιστοράκι και ενημέρωνε τον ιερέα για την εξέλιξη του μεγάλου τελικού με την Μπαρτσελόνα. «Πετάμε πάτερ, κερδίζουμε», ψιθύριζε ο μικρός από τα ενδότερα του ιερού ναού μαθαίνοντας από τη ραδιοφωνική μετάδοση της ΕΡΑ ΣΠΟΡ τα… όργια του Ντέιβιντ Ρίβερς στο «Παλαέουρ».

Τι να κάνει ο ιερέας; Έπρεπε να παραμείνει ψύχραιμος και να συνεχίσει τη λειτουργία στο πένθιμο κλίμα που άρμοζε στη μέρα. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, όμως, κι ενώ ο Γιώργος Σιγάλας σήκωνε το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών στην ιστορία του Ολυμπιακού, ο πάτερ ξέσπασε! Άρχισε να χτυπάει τις καμπάνες του ιερού ναού και να φωνάζει «Ανάσταση, αδέλφια, το πήραμε, το πήραμε»…

Η παραπάνω ιστορία μοιάζει φανταστική, αλλά είναι πέρα ως πέρα αληθινή αν πιστέψουμε τα δημοσιεύματα της εποχής αλλά και τις διαχρονικές περιγραφές κατοίκων της Σαντορίνης που περιέγραφαν για πέρα ως πέρα αληθινό τον συγκεκριμένο αστικό μύθο! Ο ιερέας, μάλιστα, είχε γίνει περιζήτητος και από τα ιδιωτικά κανάλια (που ακόμη βρίσκονταν στην πρώτη δεκαετία λειτουργίας τους και αναζητούσαν ιστορίες που θα τους ισχυροποιούσαν τα νούμερα τηλεθέασης) και… ζήσαν αυτοί καλά και ο Ολυμπιακός καλύτερα!

25 χρόνια συμπληρώνονται από εκείνη τη διαφορετική Μεγάλη Πέμπτη του 1997! 25 χρόνια από μια βραδιά που έμελλε να μείνει χαραγμένη με χρυσά γράμματα στην βίβλο της ιστορίας του συλλόγου του Πειραιά.

Μια ιστορία, ένα παραμύθι που είχε πολλά μικρά ξεχωριστά κεφάλαια, εκτός από το θρίαμβο επί της Μπαρτσελόνα στο μεγάλο τελικό με 73-58!

Το ονειρεμένο φινάλε μια προβληματικής χρονιάς!

Μπορεί η παραζάλη του πρώτου ευρωπαϊκού τροπαίου να έχει σβήσει όλα τα κακώς κείμενα εκείνης της σεζόν, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός μέχρι τις αρχές του 1997 μόνο… εξπρές δεν θύμιζε. Η ομάδα του Ντούσαν Ίβκοβιτς σχεδόν παρέπαιε αγωνιστικά, είχε ολοκληρώσει την πρώτη φάση με απολογισμό πέντε νίκες και πέντε ήττες και ο Ντέιβιντ Ρίβερς αποτελούσε σκιά του… φτερωτού γκαρντ που θαύμασε όλη η Ευρώπη στο φάιναλ φορ.
Στους «16» απέναντι στην Παρτιζάν Βελιγραδίου ο Ολυμπιακός έχασε το πρώτο παιχνίδι μέσα στο Ειρήνης και Φιλίας, 61-60, αλλά κάπου εκεί γύρισε το τσιπάκι! Μεγάλο διπλό στη Σερβία (74-69), σκούπα στα προημιτελικά απέναντι στον τότε πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό με μειονέκτημα έδρας και κάπως έτσι το νερό του έπους της Ρώμης είχε μπει στο αυλάκι…

Η βόλτα στην Όστια και ο… βενιαμίν Παπανικολάου

Μιας και μιλάμε για… νερό, υδάτινη είναι και πλέον θρυλική ιστορία που έχουν να αφηγούνται όσοι συνόδευαν την «ερυθρόλευκη» αποστολή στην ιταλική πρωτεύουσα.
Ανήμερα του αγώνα ο Ντούσαν Ίβκοβιτς επέλεξε αντί προπόνησης να πάει βόλτα με τους παίκτες του στην παραλία της Όστια, σε μια προσπάθεια αποφόρτισής τους.

Σύμφωνα με τις καταγραφές των απεσταλμένων δημοσιογράφων οι παίκτες του Ολυμπιακού είχαν υποβάλλει στην παραλία τους εαυτούς τους σε διαγωνισμό για το ποιος θα έριχνε πιο μακριά βότσαλα, κάνοντας προσπάθειες ώστε να ρίξουν στην θάλασσα τον, τότε, βενιαμίν Δημήτρη Παπανικολάου.

Το πρώτο ήρθε με το… 13 στη φανέλα!

Με τον Ολυμπιακό του Γιάννη Ιωαννίδη να έχει φτάσει δύο φορές στην πηγή (1994 Τελ Αβίβ, 1995 Σαραγόσα), αλλά να μην έχει πιει νέκταρ από το Άγιο Δισκοπότηρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ, η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Ντούσαν Ίβκοβιτς έβαλε τέλος και στις… προλήψεις που κυριαρχούσαν στα «ερυθρόλευκα» αποδυτήρια στα χρόνια του «ξανθού».
Μόνο τυχαίο δεν ήταν ότι ο «Ντούντα» πήρε… 13 παίκτες στην αποστολή του φάιναλ φορ, ούτε φυσικά ότι επέτρεψε σε παίκτη του να φορέσει τη φανέλα με το 13 (σ.σ. τον Γερμανό, Κρίστιαν Βελπ, που έφυγε πρόωρα από τη ζωή το 2015). Αφήστε που στην τελευταία προπόνηση πριν το μεγάλο τελικό μια μαύρη γάτα έκοβε βόλτες στο «Παλαέουρ». Με τον Ιωαννίδη το γήπεδο… θα ερχόταν άνω κάτω. Με τον Ίβκοβιτς… ούτε γάτα, ούτε ζημιά!

Το σόου και οι… πιστοί του τεράστιου Ντέιβιντ Ρίβερς

Στο παρκέ το διήμερο Μεγάλης Τρίτης – Μεγάλης Πέμπτης έμελλε να εξελιχτεί σε ένα ανεπανάληπτο σόου του «ζογκλέρ» Ντέιβιντ Ρίβερς. Ο Αμερικανός πόιντ γκαρντ που τους προηγούμενους μήνες άκουγε τα… εξ αμάξης από τους φίλους του Ολυμπιακού για τις μέτριες εμφανίσεις του, παρουσιάστηκε «ιπτάμενος» στη Ρώμη σημειώνοντας 54 πόντους στον ημιτελικό με την Ολίμπια Λιουμπλιάνα και τον τελικό με την Μπαρτσελόνα.

Οι σταυρωτές ντρίπλες του, τα ταχύτατα coast to coast, τα… Γκαλίστικα σπασίματα της μέσης, τα σουτ – φωτιά, οι «μαγικές» ασίστ αποτέλεσαν μια από τις πιο σπουδαίες ατομικές εμφανίσεις μπασκετμπολίστα στην ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και μετέπειτα της Euroleague.

Πως, λοιπόν, να μην απαντήσει μετά ο Αμερικανός στους επικριτές του; «Για όλους εκείνους που με αμφισβήτησαν μέσα στη χρονιά, έχω να στείλω ένα μήνυμα. Tα ίδια έλεγαν και πολλοί άλλοι στη διάρκεια της καριέρας μου, όλους όμως τους έκανα με τα κατορθώματά μου να με πιστέψουν. Όλους αυτούς τους αποκαλώ πλέον πιστούς μου»!

«Παιδιά, αφήστε μας να πάμε σπίτι, είναι εφτά το πρωί»

Οι σκηνές που είχαν εκτυλιχθεί ξημερώματα Μεγάλης Παρασκευής στο παλιό Δυτικό Αεροδρόμιο του Ελληνικού, απλά δεν περιγράφονται με λέξεις! Τι κι αν οι πρωταθλητές Ευρώπης προσγειώθηκαν σε αθηναϊκό έδαφος 5.10… άγρια χαράματα; Χιλιάδες φίλοι του Ολυμπιακού βρίσκονταν εκεί πολιορκώντας τους χώρους του αεροδρομίου, και μόλις πρόβαλλε ο αρχηγός Γιώργος Σιγάλας με το ευρωπαϊκό στα χέρια, ακολούθησαν στιγμές… υστερίας και τρέλας! Δύο ώρες πολιορκούσαν το «ερυθρόλευκο» πούλμαν ακόμη και στην διαδρομή της παραλιακής με αποτέλεσμα ο «Ράμπο» να παρακαλά στο τέλος τον κόσμο «ρε παιδιά, να πάμε και λίγο σπίτι έχει φτάσει εφτά το πρωί»…

Πως νομίζετε ότι βγήκε το περίφημο σύνθημα «όπως το ’97 στη Ρώμη που μ’ έκανες να τρελαθώ»… Μια ιστορία ατελείωτης τρέλας και χαράς ήταν εκείνο το Ευρωπαϊκό, γιατί πολύ απλά κανείς δεν το περίμενε. Κανείς… εκτός από τον αείμνηστο Ντούσαν Ίβκοβιτς!

Για την ιστορία το φύλλο αγώνα του ιστορικού τελικού Ολυμπιακός – Μπαρτσελόνα 73-58 στις 24 Απριλίου 1997:

Ολυμπιακός (Ίβκοβιτς): Ρίβερς 26 (6/9δ., 1/3τρ., 11/14β., 4ρ., 3ασ., 3κλ., 5λ.), Τάρλατς 11 (1/8δ., 9/14β., 11ρ.), Παπανικολάου 11 (3/6δ., 1/2τρ., 2/4β., 3ρ.), Τόμιτς 9, Σιγάλας 7 (5ρ., 2ασ.), Φασούλας 6 (7ρ., 2τ.), Βελπ 2, Μπακατσιάς 1, Νάκιτς, Γαλακτερός

Μπαρτσελόνα (Ρενέσες): Καρνισόβας 14 (1/3δ., 3/4τρ., 3/3β., 3ρ.), Χιμένεθ 16 (7/11δ., 0/1τρ., 2/4β., 8ρ., 2ασ., 2κλ.), Ρ. Τζοφρέσα 9, Τζόρτζεβιτς 6 (2/9δ., 0/2τρ., 2/2, 3ρ., 7ασ., 2κλ., 4λ.), Φερνάντεθ, Ρίβας 6, Μπος, Εστεγέρ 3, Αντρέου 2, Ντουένιας 2