Λίβερπουλ: Ο... χαφ Αλεξάντερ Άρνολντ είναι η παραδοχή τέλους του gegenpressing

Η νίκη επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με σκορ 7-0 στο «Άνφιλντ», που κάνει υποφερτή τη χρονιά της Λίβερπουλ για όλους όσοι μετρούν την υποστήριξη σε μια ομάδα με γνώμονα τις νίκες, φυσιολογικά δεν γίνεται να αποτελεί κριτήριο.

Το αστειάκι, ύστερα από αυτό το ματς, δηλαδή η ερώτηση «θα νικήσει εκτός έδρας την Μπόρνμουθ την επόμενη αγωνιστική;», δεν ήταν καν αστειάκι. Η Λίβερπουλ ηττήθηκε 1-0 και έχασε στο «Etihad» 4-1 σε ένα ματς που δεν γίνεται να αποτελεί κριτήριο. Το 2019-20 και αμέσως μετά τη μαθηματική κατάκτηση του πρωταθλήματος, οι «κόκκινοι» συνετρίβησαν στο Μάντσεστερ, 4-0, από τους «πολίτες».

Με την ίδια συλλογιστική, δεν θα γινόταν να εκπορεύεται οποιοδήποτε συμπέρασμα μονιμότητας ύστερα από το 6-1 επί της Λιντς στο «Έλαντ Ρόουντ» τη Δευτέρα για την Premier League. Μόνο σε βάθος χρόνου, μέσα στη φετινή σεζόν και κυρίως μετά τη νίκη επί της Σίτι, 1-0 στο «Άνφιλντ», με το γκολ του Μοχάμεντ Σαλάχ, γίνεται να αλιευθεί ότι ο Γιούργκεν Κλοπ αποτραβιέται των πρότερων συνηθειών του.

Το πρέσινγκ, που στα νάματα της δικής του πορείας ως πρώτου στη Λίβερπουλ, πήρε την ονομασία «gegenpressing», είναι πια αρκετά πιο παθητικό και δεν γίνεται πολύ βαθιά στην αντίπαλη άμυνα. Γι’ αυτόν το λόγο, κιόλας, ο Κόντι Γκάκπο έχει προσαρμοστεί σε μεγάλο βαθμό στις απαιτήσεις της ομάδας και μπορεί να βρίσκει χώρους για να κάνει πάσες όπως εκείνη στον Μοχάμεντ Σαλάχ σε ένα από τα γκολ των «κόκκινων».

Εν ολίγοις, το γεγονός ότι ο Τρεντ Αλεξάντερ-Άρνολντ χρησιμοποιήθηκε ως χαφ δεν γίνεται να ενέχει στοιχεία μονιμότητας. Θα ήταν, σε ένα ρόστερ που ακόμα και τώρα είναι πλήρες, κάπως ξενιστικό να αποδοθεί στην κίνηση η λεζάντα «σκηνές από ταινία προσεχώς».

Παρ’ όλα αυτά, οι σχολιασμοί για τη μετάβαση δεν ήταν ελλιπείς υπερβολής. Ακόμα και ο Γκάρι Λίνεκερ έγραψε πως ο Αλεξάντερ-Άρνολντ ξεκίνησε ως χαφ και ο ίδιος πάντα ήθελε να παίζει εκεί και να «χρησιμοποιεί τη δύναμή του».

Σίγουρα, πάντως, ο Κλοπ δεν είχε επιφοίτηση για τη χρησιμοποίησή του στη θέση. Ο Αλεξάντερ-Άρνολντ, στα 24 του, δεν είναι μια αποκάλυψη. Έχει ήδη μια γεμάτη βαλίτσα με σημαντικά παιχνίδια και η χρήση του ως φουλ μπακ-χαφ είχε την ίδια στόχευση με εκείνη στην οποία ο Τέλε Σαντάνα διέβλεπε όταν χρησιμοποιούσε τον Ζούνιορ στη δεξιά πλευρά, στη Βραζιλία του 1982. Ήταν τόσο καλός, αλλά το κέντρο και η επίθεση τόσο γεμάτη, που κάπου έπρεπε να τον χωρέσει.

Επί της ουσίας, λοιπόν, ο Κλοπ δεν χρησιμοποίησε τον Αλεξάντερ-Άρνολντ ως δεξιό αμυντικό, από τότε που τον ενσωμάτωσε στην ομάδα και το βασικό σχήμα της. Ο αληθινός σκοπός της παρουσίας του ήταν να έχει έναν ακραίο μέσο που επειδή έχει έκρηξη και διασκελισμό θα μπορεί να γυρνά πίσω αν παρίσταται ανάγκη, να κάνει παιχνίδι από πίσω και ορισμένες φορές να ακολουθεί το αντίπαλό του στο τρανζίσιον του αντιπάλου.

Η καθαρή σκέψη ήταν ότι η Λίβερπουλ δεν θα χρειαζόταν να αμύνεται τόσο πολύ στο ανοιχτό γήπεδο και ειδικά στο δικό της μισό, αφού η μπάλα θα παιζόταν, κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης, στο μισό του αντιπάλου. Αυτό σήμαινε ότι ο Αλεξάντερ-Άρνολντ θα μπορούσε να παίζει μπροστά ακόμα κι όταν η κατοχή άλλαζε, αφού οι μέσοι και οι αμυντικοί θα ήταν ουσιαστικά κάπως πλάγιοι, προκειμένου να καλύπτουν τα λάθη και τις στραβοκλωτσιές.

Δεν βγαίνει… ενδεκάδα

Ο Αλεξάντερ-Άρνολντ εκτέθηκε ανεπανόρθωτα όταν το τακτικό οικοδόμημα κατέρρευσε, εξαιτίας της ανάγνωσης των ομάδων. Ο τελικός του Champions League το 2022, τόσο κοντά και τόσο μακριά από την τωρινή πραγματικότητα, έγινε το βαρόμετρο. Ο τρόπος που έσπασε η Ρεάλ το πρέσινγκ στο δικό της μισό, ώστε να βγάλει τον Φεντερίκο Βαλβέρδε ελεύθερο και με χώρο, προκειμένου να εκμεταλλευτεί την αδυναμία του Άγγλου να ακολουθεί τον παίκτη του ως τα έσχατα του αγωνιστικού χώρου, διυλιζόταν κατ’ επανάληψη από τους αντιπάλους των «κόκκινων».

Η ανανέωση σε αυτό το κομμάτι ουδόλως βοήθησε, όπως και τα χρόνια, το να μεγαλώνουν, δηλαδή, παίκτες-κλειδί όπως ο Τζέιμς Μίλνερ και ο Ρομπέρτο Φιρμίνο, αλλά και ο Τιάγκο Αλκάνταρα, ο οποίος είναι, πάντως, 32 ετών, ο Κλοπ φυσικά τον λατρεύει και είναι ένας επιτελικός μέσος που, ακόμα κι αν υποτεθεί ότι ο Γερμανός τεχνικός θα θέλει να καθιερώσει τον Αλεξάντερ-Άρνολντ στο κέντρο, παίζει στην ίδια θέση.

Η ενδεκάδα του μέλλοντος, με τον 24χρονο και τον Ισπανό στο ίδιο σχήμα, αλλά και τους Ντιόγο Ζότα, Ντάρβιν Νούνιες, Σαλάχ και Γκάκπο την ίδια στιγμή στην ενδεκάδα, είναι δύσκολο να καταρτιστεί, αφού ο λόγος γίνεται, μάνι μάνι, για έξι παίκτες. Αν μπουν στην πρόσθεση οι δύο στόπερ, οι δύο ακραίοι αμυντικοί και ο αμυντικός χαφ, βγαίνουν 11 χωρίς τον τερματοφύλακα.

Στην προϋπόθεση ότι είναι υγιείς, δεν υπάρχει λόγος να μην παίζουν όλοι. Τη στιγμή που υπάρχει ένας στην επίθεση και οι άλλοι δύο επιθετικοί εναλλάσσονται, αλλά, κιόλας, την ώρα που ο Ολλανδός της Λίβερπουλ είναι πιο γόνιμος στον άξονα από ό,τι στα άκρα, αυτομάτως οι πιθανότητες ώστε να παίξει και ο Αλκάνταρα και ο Άρνολντ στον ίδιο χώρο, περιορίζονται. Και ελαφρά τη καρδία δεν γίνεται να μείνει ο Ισπανός, όταν δεν είναι τραυματίας, στον πάγκο.

Στόπερ και αμυντικός χαφ

Ο υπογράφων θα αποτολμούσε να πει ότι η Λίβερπουλ συνεχίζει να χρειάζεται εκείνους που χρειαζόταν και πριν την «αποκάλυψη» του «Έλαντ Ρόουντ». Αλίμονο αν αναμενόταν αυτό το παιχνίδι για να γίνει κατανοητή η άριστη τεχνική κατάρτιση του Αλεξάντερ-Άρνολντ. Κι αλίμονο αν θυσιαστεί παίκτης σε ομάδα πρωταθλητισμού -διότι το ρόστερ που περιγράφεται είναι πρωταθλητισμού- για να παίξει ο Άγγλος πίσω από τους επιθετικούς.

Αυτό που στην πραγματικότητα έχει τελειώσει, είναι ο προσανατολισμός της επιθετικής τριάδας. Ο Σαντιό Μανέ έφυγε, ο Ρομπέρτο Φιρμίνο τελειώνει, οπότε η πυραυλική κίνηση είναι ήδη παρελθόν. Η Λίβερπουλ αναγκαστικά θα κάνει πιο στατική κατοχή, που σημαίνει ότι θα μετατοπίσει το κέντρο βάρος του παιχνιδιού της στο κέντρο, παρά την άμυνα του αντίπαλου.

Η χρονιά που ολοκληρώνεται σε 40 μέρες -δηλαδή με τον τελικό του Champions League στις 10 Ιουνίου- δεν είναι αποτυχημένη επειδή δεν το είδαν να έρχεται, αλλά διότι έπρεπε να «καεί» για το σφρίγος των επόμενων. Όλοι οι παίκτες που συνδέονται με την προηγούμενη και την επόμενη εποχή, χρειάζονταν ένα διάλειμμα που δεν το είχαν, κυρίως για να ανανεώσουν τις εικόνες τους. Γι’ αυτό, κιόλας, η εμφάνιση και οι ασίστ του Αλεξάντερ-Άρνολντ δεν ήταν ένα σημάδι, παρά ένα ευχάριστο διάλειμμα.

Ο Γιούργκεν Κλοπ είναι ευχάριστο να έχει και αυτήν τη λύση, αλλά όσον αφορά στις μεταγραφές, συνεχίζει να θέλει στόπερ καλό για μπακ-απ του Ιμπραΐμα Κονατέ και του Βίρτζιλ φαν Ντάικ, αλλά και αμυντικό χαφ που θα μπορεί να διαδεχθεί τον Φαμπίνιο. Τα άλλα είναι συναρμολογούμενα κομμάτια που όσο πιο σφιχτά κολλήσουν τόσο πιο πολύ θα αποδώσουν.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News