Καμίλα Βαλίγεβα: Η ευθύνη για την καταστροφή ενός παιδιού

Για την κατάρρευση της Καμίλα Βαλίγεβα στο ελεύθερο πρόγραμμα καλλιτεχνικού πατινάζ των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου ουδείς είναι άμοιρος ευθυνών.

Η Καμίλα Βαλίγεβα θα γίνει μια πολύ σκληρή γυναίκα. Υπάρχει μια συγκεκριμένη στιγμή, μετά τη λήξη του ελεύθερου προγράμματός της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, που το κεφάλι της παίρνει ροπή προς τα πίσω και κάτι λέει στον εαυτό της, το οποίο μοιάζει με αυτομαστίγωμα. Αυτή η κίνηση βγάζει το θεατή από τη δική του λήθη, που τον παρέσυρε η 15χρονη ελάχιστα δευτερόλεπτα νωρίτερα, όταν απλώς κινείται σαν χαμένη. Η κίνηση είναι απλή και πρόκειται για ένα χρόνο που η μικρή χρειάζεται, όμως είναι ένα εκπληκτικό θέαμα: αυτό που είπε ο Αλέξης Κωστάλας, ότι είναι μεγάλη αθλήτρια, μπορεί να αναγνωριστεί μόνο από τη συγκεκριμένη εικόνα. Δεν χρειάζεται καν να την δεις στα καλύτερά της.

Είναι από εκείνες τις στιγμές που δεν κοιτάζεις κάπου. Το βλέμμα απλώς χάνεται. Η Βαλίγεβα δεν έκανε κάποιον απολογισμό. Υπήρχε ως έναν άθροισμα στιγμών που το υποσυνείδητο προσπαθούσε να πείσει το συνειδητό ότι αυτό που συνέβη δεν έγινε στην πραγματική ζωή. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, είναι ένα σοκ που όλοι έχουμε περάσει. Για το 15χρονο κορίτσι από το Καζάν, αυτό το ελεύθερο πρόγραμμα στο Πεκίνο αποτελεί μια γενοκτονία. Λίγο πριν κλάψει για πρώτη φορά -το «Capital Indoors», μάλιστα, έμελλε να μετατραπεί σε Λιμάνι των Δακρύων, η Βαλίγεβα αναζητούσε τη σύνθεση των καταστάσεων που γέννησε ό,τι, ακόμα και εκείνη μέσα στο πεδίο του πρωταθλητισμού, δεν είχε ξανανιώσει ως τότε: το κενό που γεννά η απώλεια.

Πώς γίνεται ο κόσμος να συμπεριφέρθηκε έτσι σε αυτό το πλάσμα, όμως, είναι κάτι που καθιστά, σε μια πολύ συγκεκριμένη διάστασή του, το είδος ειδεχθές.

Το Λάθος

Τις πταίει για το κατάντημα

Η Ετιέρι Τουτμπιερίτζε περίμενε τη Βαλίγεβα έξω από το ζαμπόνι. Το πρώτο πράγμα που έκανε, ήταν να της κάνει μία παρατήρηση για το χειρισμό του προγράμματος μετά το τριπλό άξελ. Αυτή ήταν μία εκπληκτική διπλωματική κίνηση. Η προπονήτρια του «Sambo-70» στην Πετρούπολη, που μόλις πριν 8 χρόνια παρακαλούσε για μερικά τετραγωνικά και αθλητές, προκειμένου να υλοποιήσει το σχέδιό της, αποφάσισε να μη μεταδώσει οποιονδήποτε αρνητισμό πλην του αγωνιστικού στο κορίτσι της. Είχε επισφραγιστεί, άλλωστε, ότι για δεύτερους σερί Ολυμπιακούς η Ετιέρι θα είχε δύο αθλήτριές της στα πρώτα σκαλιά του βάθρου. Από την Αλίνα Ζαγκίτοβα και τη Ζένια Μεντβιέντεβα, στην Άννα Σερμπακόβα και την Αλεξάντρα Τρουσόβα. Είναι ένα εκπληκτικό κατόρθωμα αν αναλογιστεί κάποιος ότι πριν την Αντελίνα Σοτνίκοβα και την αμφιλεγόμενη νίκη της επί της Κιμ Γιούνα δεν είχε πάρει χρυσό μετάλλιο Ρωσίδα, καν με τη Σοβιετική Ένωση, στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, δηλαδή από το 1924 και έπειτα.

Εκεί, όμως, αυτό που ήθελε να καταστήσει σαφές στην αθλήτριά της, ένα μυαλό εγκλωβισμένο στην οδύνη και τον αποτροπιασμό, ήταν ότι η ζωή στο παγοδρόμιο συνεχίζεται. Πως υπάρχει και επόμενη μέρα. Ότι θα έχει την ευκαιρία της μελλοντικά. Αν το νομίζει πραγματικά, είναι άγνωστος. Όμως είναι ένας τρόπος υποστήριξης στεγνός και ουσιαστικός.

Η Τουτμπιερίτζε, βεβαίως, δεν είναι άμοιρη ευθυνών για αυτό που συνέβη στη Βαλίγεβα. Δεν είναι απίθανο, μάλιστα, όταν η κοπέλα είναι έτοιμη να κάνει αποκαλύψεις, να την βρει απέναντί της και η προπονήτριά της να πράξει όπως σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις που βρέθηκε να «μονομαχεί» με πρώην αθλήτριά της: να την κατηγορήσει ανοιχτά. Αυτός ο τρόπος, που ξενίζει, ενδεχομένως να είναι μέρος μιας κουλτούρας, μια και η Ρωσίδα μαμά είναι σημαίνον πρόσωπο στην κοινωνία της αχανούς χώρας. Η ευθύνη της στην περίπτωση του ντόπινγκ με την τριμεταζιδίνη, μία ουσία για τη στηθάγχη, η οποία κατέστησε τη Βαλίγεβα persona non grata για όλο το… δυτικό πολιτισμό, δεν μπορεί να είναι απεριόριστη. Η Τουτμπιερίτζε, με όλο το «αποφασίζω και διατάζω» φιζίκ, δεν είναι παρά προπονήτρια. Και τα λάθη που έγιναν ήταν τόσο πολλά, που ο ένοχος δεν είναι ένας. Όπως, επίσης, ο αυτουργός. Στην πραγματικότητα, ενοχές θα έπρεπε να νιώθουν όλοι εκείνοι οι ακαρπίες λογοκόποι που «σταύρωσαν» εκείνη που επρόκειτο να κατακτήσει το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στο ατομικό.

Η ηθικολογία των δυτικών

Κόουτς ενός καμπ και όχι αρχιπροπονήτρια

Η Τουτμπιερίτζε, λοιπόν, βραβευμένη από το μετάλλιο της Τιμής από τον Πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν, βρίσκεται σε ζωντανή σύνδεση με τα μέλη της Ρωσικής Ομοσπονδίας στο καλλιτεχνικό πατινάζ. Μόλις πριν ένα μήνα, η σύζυγος του Γεβγκένι Πλιούσενκο, Γιάνα Ρουντοφσκάγια, η οποία επαγγέλλεται μουσική παραγωγός, κατηγόρησε τη θρυλική Τατιάνα Ταρασόβα, προπονήτρια του Αλεξέι Γιαγκούντιν που είχε αφήσει το σύζυγό της δεύτερο στους Ολυμπιακούς του Σολτ Λέικ Σίτι, το 2002, ότι έκανε στροφή ολκής και τάχθηκε αναφανδόν με την Τουτμπιερίτζε, αν και η συμμαχία ως εκείνο το σημείο έμοιαζε να είναι η Ετιέρι εναντίον όλων.

Είναι, λοιπόν, απίθανο να μην ήξεραν από τη ρωσική ομοσπονδία -προφανώς το γνώριζαν αφού είχαν πάρει τα αποτελέσματα του ελέγχου- ότι η Βαλίγεβα είναι θετική. Για να υπερβάλει, κιόλας, λίγο ο συντάκτης, θα μαντέψει ότι είχε γνωστοποιηθεί η εξέλιξη και σε μέλη της κυβέρνησης, οπότε η κάλυψη που είχε εκ των έσω στην πολύ πιθανή περίπτωση που θα γνωστοποιούνταν τα αποτελέσματα, ήταν πλήρης. Δεν θα χρειαζόταν καν, κιόλας, αυτή να γίνει σαφής σε όλον τον κόσμο, κυρίως διότι δεν δίνουν λογαριασμό. Η Ετιέρι ακούει ούτως ή άλλως τα σχολιανά της για τις μεθόδους της, για τις απεριόριστες ώρες εργασίας, για τη φθορά που δημιουργεί στα κοριτσίστικα σώματα.

Πριν, βεβαίως, οι λέξεις ποινικοποιήσουν τη γενική συμπεριφορά της πλέον υπεύθυνης, της ISU, πρέπει να ειπωθεί ότι η 47χρονη Μοσχοβίτισσα και οι συνεργάτες της, ο Ντανιήλ Γκλέιχενγκαους και ο Σεργκέι Ντουντάκοφ, δεν αρπάζουν με το ζόρι τα κοριτσάκια στα οποία οσμίζονται ταλέντο απ’ άκρου εις άκρον της Ρωσίας. Με τη σέσουλα καταφτάνουν οι γονείς που ελπίζουν να έχουν την επόμενη Λιπνίτσκαγια, την επόμενη Ζαγκίτοβα, την επόμενη Μεντβιέντεβα και πάει λέγοντας. Αυτό που γράφτηκε, λοιπόν, για τις μεθόδους Μπέλα Καρόλι στο καμπ, για τη «δηλητηρίαση» του σπορ και την κακοποίηση της παιδικής ψυχής, είναι για τη λαϊκή κατανάλωση. Λες και δεν ήταν Αμερικανός γυμναστής εκείνος που για χρόνια, με τη σιωπηλή αποδοχή της Ομοσπονδίας, κακοποιούσε εκατοντάδες πιτσιρίκες της ενόργανης.

Η Ετιέρι δεν είναι η αρχιπροπονήτρια της εθνικής ομάδας, αλλά η κύρια κόουτς ενός καμπ που τροφοδοτεί τη χώρα.

Για τη Ρωσία

Ο λόγος που πήγε η Βαλίγεβα στο Πεκίνο

Ο λόγος που πήρε η Τουτμπιερίτζε τη Βαλίγεβα μαζί της, είναι το ομαδικό. Σε αυτό δεν μπορείς να ρισκάρεις. Τα προγράμματα της 15χρονης όλη τη χρονιά ήταν μαγικά: από τον Σεπτέμβριο ως και τον Φεβρουάριο, η Βαλίγεβα ήταν η μακράν κορυφαία πατινέζ στον κόσμο. Οι Ρώσοι έπρεπε να σιγουρέψουν το χρυσό για τη Ρωσική Ολυμπιακή Επιτροπή, οπότε δεν μπορούσαν καν να επικαλεστούν έναν τραυματισμό του παιδιού, ώστε να το αφήσουν στη Μόσχα. Θα μπορούσαν εύκολα να το κάνουν -εδώ λέγεται ότι έβαλαν γύψο στο χέρι της Αλιόνα Κοστορνάγια για να δικαιολογήσουν ότι χάνει όλη τη χρονιά! Όμως το χρυσό ήταν αδιαπραγμάτευτο, τουλάχιστον σε χρόνο ενεστώτα. Από εκεί και ύστερα, η έφεση στο CAS για το ατομικό δεν θα γινόταν να αποφευχθεί, διότι αλλιώς θα ομολογούσαν την ενοχή τους. Όταν αθωώθηκε η Βαλίγεβα και της επιτράπηκε να αγωνιστεί, αυτό που στήθηκε ήταν ένα ναρκοπέδιο για την ίδια την αθλήτρια.

Όμως, η Τουτμπιερίτζε βρίσκει και τα κάνει. Στους τελευταίους ολυμπιακούς κύκλους, η βαθμολόγηση των αλμάτων είναι τεράστια -και γι’ αυτόν το λόγο νικητής βγαίνει εκείνος που πηδάει καλύτερα και πιο σταθερά. Ο Αλέξης Κωστάλας είπε, όταν βγήκε η βαθμολογία της Σερμπακόβα και αποδείχθηκε ότι προσπέρασε την Τρουσόβα, πως η πρώτη έκανε πιο ποιοτικό πατινάζ. Αλλά, όπως θα αναρωτιόταν ρητορικά ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, ποιο ποιοτικό πατινάζ; Η Σερμπακόβα πήρε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου για δύο λόγους: ο πρώτος ήταν ότι έκανε το τριπλό άξελ της άψογα, ενώ η συναθλήτρια και αντίπαλός της δεν μπόρεσε να το βρει στο σύντομο και δεν το επιχείρησε καν στο ελεύθερο. Ο δεύτερος, πως ενώ η Τρουσόβα επιχείρησε και πέτυχε και τα πέντε τετραπλά άλματά της στο ελεύθερο (με το που έκανε δύο, έγινε η πρώτη που το κατάφερε), η Σερμπακόβα έκανε τετραπλό με συνδυασμό τριπλού, λαμβάνοντας το πελώριο 18,53, που είναι η μεγαλύτερη βαθμολογία όλων των εποχών για συνδυασμό αλμάτων.

Με αυτόν τον τρόπο το 17χρονο άρωμα από τη Μόσχα έφερε τη διαφορά από τη συντοπίτισσά της κοκκινομάλλα στους δύο βαθμούς στο ελεύθερο και εκμεταλλεύτηκε το δικό της καλύτερο σύντομο για να την προσπεράσει. Αυτό, άλλωστε, έφερε και μία Αλεξάντρα κλαμμένη, με το μέικ απ να ξεχειλίζει κάτω από τα μάτια της, να μη δέχεται την αγκαλιά της προπονήτριάς της και να φωνάζει επαναλαμβανόμενα, με κύριο αποδέκτη τον Ντουντάκοφ, «μισώ αυτό το σπορ». Στη συνέντευξη Τύπου, βεβαίως, διέψευσε ότι το είπε, αλλά υπάρχει βίντεο από το Eurosport. Και τα δύο κορίτσια είναι 17 χρόνων, αλλά το επίσημο κανάλι των Ολυμπιακών δεν είχε οποιοδήποτε ηθικό δίλημμα να καταγράψει το δράμα.

Κανένα φταίξιμο

Το Δεκαήμερο που φανερώθηκε η σαπίλα

Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι τα μέλη της ISU πετούν τη σκούφια τους για αθλήτριες όπως αυτά τα δύο κορίτσια και η Βαλίγεβα. Δεν είναι υποχρεωμένα στη Ρωσία τα μέλη της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας, αλλά την χρειάζονται, διότι με τα θαυματάκια που βγαίνουν από το «Sambo-70», το καλλιτεχνικό πατινάζ κάνει θεαματικότητες -και είναι βέβαιον ότι με το που έσκασε το σκάνδαλο με τη Βαλίγεβα, έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίηση, αφού το κενό διάστημα ανάμεσα στο ομαδικό και το ατομικό, θα υπήρχε έντονη κάλυψη, μια και τα ζευγάρια δεν πείθουν τόσο -ακόμα κι αν είναι μαγικά, όπως ο Γκιγέμ Σιζερόν και η Γαβριέλα Παπαδάκη.

Το μεγάλο πρόβλημα ήταν η απόσταση από το ομαδικό στο ατομικό. Εκείνο το Δεκαήμερο, που έφερε την κατάρρευση. Η διαχείριση ενός πολύ έντονου συναισθηματικά γεγονότος δεν είναι μονοδιάστατη: η πορεία που ακολουθείται στην ανάλυσή του έχει πολλούς διαφορετικούς σταθμούς, για αυτό το γεγονός, που παύει από νωρίς να ψηλαφίζεται ως κάτι που όντως συνέβη, χάνει την αρχική (και μόνη) υπόστασή του. Σε αυτήν την περίπτωση, ότι η Καμίλα Βαλίγεβα δεν γίνεται, μα με τίποτα, να φταίει για τη χρήση απαγορευμένων ουσιών.

Αθωώνεται στο χειρότερο σενάριο

Δεν ξέρει τι είναι συναίνεση

Ως υπόθεση εργασίας, ας ληφθεί το χειρότερο δυνατό σενάριο: ότι η Βαλίγεβα πήγε στην Ετιέρι και της πρότεινε, επειδή έχει άγχος, να πάρει κάτι. Η Ετιέρι της το απαγόρευσε αλλά η Καμίλα το πήρε ούτως ή άλλως. Αυτό είναι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ό,τι πιο δεινό θα μπορούσε να έχει γίνει με υποτιθέμενο φταίχτη τη Ρωσίδα πατινέζ, που σε τέσσερις διαδοχικούς αγώνες, μέχρι και το πρωτάθλημα Ρωσίας, έκανε παγκόσμια ρεκόρ στο σύντομο, το ελεύθερο και το σύνολο.

Ας φανταστεί κάποιος, τώρα, ότι ένας 30χρονος υπερασπίζεται τον εαυτό του στο δικαστήριο και λέει ότι η 15χρονη που αποπλάνησε και πήγε μαζί του, το έκανε με συναίνεση. Στο μυαλό του είναι όλα ξεκάθαρα. Το πιο βασικό ζήτημα, όμως, είναι ότι η 15χρονη δεν θα μπορούσε να ξέρει τι είναι συναίνεση. Ακόμα και να νιώθει ότι θέλει, ακόμα και να τον παρακάλεσε, η συναίνεση απορρίπτεται λόγω ηλικίας.

Ε, ο 30χρονος, στην προκειμένη, είναι τα Μέσα που κατηγόρησαν τη Βαλίγεβα, αυτή καθαυτή, για τη χρήση της απαγορευμένης ουσίας. Εκείνα που την σάρκασαν όταν χρησιμοποίησε ως δικαιολογία ότι χρησιμοποίησε κατά λάθος τη συνταγή φαρμάκων του παππού της. Οι χρήστες των social media που την τρόλαραν. Οι εκπρόσωποι των Μέσων που περιτριγύριζαν το παγοδρόμιο ζητώντας φρέσκο αίμα. Εκείνοι που έγραψαν, πριν καν βγει το δεύτερο δείγμα, ότι ήταν ντοπέ. Αυτοί που προεξοφλούσαν την επιστροφή της στην πατρίδα της και που έδειχναν τους Ρώσους ως την ντροπή του παγκόσμιου αθλητισμού, δικαιώνοντας τον τενίστα Ντανιήλ Μεντβέντεφ όταν είπε, στη συνέντευξη Τύπου μετά τον τελικό του Αυστραλιανού Όπεν, πως για την εχθρική αντιμετώπιση του κόσμου προς το πρόσωπό του έπαιξε σημαντικό ρόλο πως είναι Ρώσος.

Όλοι αυτοί -και όχι η τριμεταζιδίνη- κατέστρεψαν ένα 15χρονο. Η Βαλίγεβα ήταν μέρος ενός εργοστασίου παραγωγής νικητών, αλλά το σώμα της κινδύνευε περισσότερο από το πνεύμα της. Αυτές τις 10 μέρες, από το τέλος του ομαδικού ως το ελεύθερο πρόγραμμά της, στο οποίο ήταν τόσο διαλυμένη που δεν μπορούσε να κάνει καν τους απλούς βηματισμούς, τους οποίους δούλεψε και ξαναδούλεψε ακόμα και προπονούμενη στο μπαλέτο, με την πρίμα μπαλαρίνα των Μπαλσόι, Όλγκα Σμιρνόβα, ήταν οι χειρότερες στη ζωή της επειδή ουδείς εξ εκείνων που στηλιτεύουν τους παιδόφιλους και ζητούν τις χειρότερες δυνατές τιμωρίες σκέφτηκε να μην αρπάξει την ευκαιρία που του δινόταν.

Επέμεινε και νίκησε

Η Άννα πέρασε τις Συμπληγάδες

Αυτήν την τελευταία τετραετία, η εξέλιξη στο καλλιτεχνικό πατινάζ υπήρξε καταιγιστική. Τα τετραπλά άλματα έχουν γίνει πια ο κανόνας στο «Sambo-70», γίνονται με τα χέρια ψηλά. Χωρίς να πρέπει να προδικαστεί οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη, αυτό που μπορεί να γίνει, αρχής γενησομένης από το Παγκόσμιο τζούνιορ της Σόφιας, από τις 7 ως τις 13 Μαρτίου, είναι ο συνδυασμός δύο τετραπλών. Από τη στιγμή που ούτε οι άντρες κάνουν πενταπλά άλματα, ενώ και ο Γιουζούρου Χάνιου έχασε για λίγο την ευκαιρία να γίνει ο πρώτος που θα έκανε το τετραπλό άξελ, οι αποκλίσεις σε σχέση με αυτόν τον κύκλο δεν είναι μεγάλες. Αυτήν τη στιγμή, δεν φαίνεται ότι το πατινάζ που κάνει η Βαλίγεβα δεν μπορεί να την καλύψει στον επόμενο ολυμπιακό κύκλο, ακόμα κι αν ξεκινήσει το 2024.

Η γλυκύτατη Άννα Σερμπακόβα ήταν τραυματισμένη στην αντίστοιχη διοργάνωση του 2018, στο Παγκόσμιο των πιτσιρικάδων στην πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, όταν η Τρουσόβα έκανε τα δύο τετραπλά και έγινε η πρώτη που τα κατάφερνε. Η Άνιατσκα είχε προβλήματα σε όλο τον ολυμπιακό κύκλο: τραυματισμούς, έχασε το καμπ προετοιμασίας στο Ναβαγκόρσκ για ένα γελοίο, όπως έγραψε η ίδια, τραυματισμό εκτός ζαμπόνι, έφυγαν οι φίλες της για τον Πλιούσενκο, επέστρεψαν, βρέθηκε στη μέση για τους καβγάδες τους και, όταν έμεινε εκείνη, η συνομήλική της και η Βαλίγεβα, ξεκίνησε από την τρίτη θέση. Μέχρι και το ελεύθερο πρόγραμμά της στο Ευρωπαϊκό στο Ταλίν της Εσθονίας, δεν είχε εξασφαλίσει την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς.

Αντιμετώπισε κάθε κρίση χορεύοντας δίχως αύριο στα βίντεό της, ανοίγοντας την καρδιά της, κλαίγοντας στα προγράμματά της. Έψαξε το άξελ της και εκείνη, έμοιαζε, ειδικά στην αρχή αυτής της χρονιάς, να έχει χάσει την ταυτότητά της. Στο τέλος του ταξιδιού, βρήκε τον εαυτό της. Ήξερε ότι δεν θα είναι εύκολο. Για αυτό, κιόλας, την αυταπάρνηση που σιωπηλά επέδειξε, την χαιρέτισαν οι συμπατριώτες της.

Και, βέβαια, έκανε την Τουτμπιερίτζε να κλάψει από συγκίνηση στο πρωτάθλημα Ρωσίας το 2020. Τι νεράιδα…

Το δίκαιο

Με το βλέμμα στο μέλλον

Τόσο η ίδια, πάντως, όσο και η Τρουσόβα υπάγονται στην περίπτωση της Βαλίγεβα σε ό,τι αφορά τις ικανότητές τους και, αν και η δεύτερη μοιάζει έτοιμη να τελειώσει την καριέρα της στο προσεχές Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (21-27 Μαρτίου) στο Μονπελιέ της Γαλλίας.

Μοιάζει δίκαιο, εν τέλει, οι δύο πρώτες να είναι εκείνες που μόχθησαν στον ολυμπιακό κύκλο και που από το 2020 έπαιρναν μέρος σε αγώνες Γυναικών, σε σχέση με ένα κοριτσάκι που ήταν από νωρίς ισάξιο, αλλά που απέκτησε δικαίωμα να αγωνίζεται με τους ενήλικους μόλις από τον προηγούμενο Σεπτέμβριο. Για τη Βαλίγεβα, όπως έγραψε και η Ζένια Μεντβιέντεβα, που παρακολούθησε τους αγώνες παρέα με τη Ζαγκίτοβα και τη «χρυσή» στη ρυθμική το 2016, στους Ολυμπιακούς του Ρίο, Μαργκαρίτα Μαμούν, «η ζωή μοιάζει να τελειώνει. Αλλά δεν τελειώνει, υπάρχει και συνέχεια».

Η Καμίλα μπορεί να έχασε τον εαυτό της αυτές τις 10 μέρες που την άφησαν να υποφέρει, αλλά βρήκε έναν άλλον. Ακόμα κι αν δεν είναι καλύτερος -είναι θλιβερό η παιδική ηλικία να συνθλίβεται ενώπιόν σου- θα την κάνει πιο ανθεκτική. Υπάρχει πάντα κάτι που δείχνει πως, ό,τι έχει συμβει, αξίζει τον κόπο. Για την ίδια. Διότι οι κρετίνοι που ανερυθρίαστα την στηλίτευσαν, θα την βρουν από την Αρχή Διατήρησης Ενέργειας.