Eurobasket: Μια προσευχή για τον Λούκα Ντόντσιτς

Η τηλεόραση δείχνει το παιχνίδι Σλοβενία-Γαλλία για το Eurobasket. Ο Λούκα Ντόντσιτς πιάνει την μπάλα στην περιφέρεια. Την φέρνει στα δεξιά με μια αποφασιστική όσο και αργή κίνηση. Κάνει δύο ντρίμπλες με το αριστερό. Σπρώχνει τον Φουρνιέ και μεταθέτει το σώμα του προς τα πίσω. Τζαμπ σου με τέλεια ισορροπία, αλλά με το κορμί να οπισθοχωρεί. Ο Λούκα βάζει τους πόντους 30 και 31.

Στην αμέσως επόμενη επίθεση, ο Ρούντι Γκομπέρ βάζει ένα εντυπωσιακό αριστερό χουκ. Ο Λούκα παίρνει την μπάλα και επιτίθεται στη δεξιά λωρίδα. Οι Γάλλοι τον στέλνουν πάνω στον σέντερ τους. Ο Λούκα ηθελημένα πάει προς τον αμυντικό στα δεξιά του. Τελειώνει τη φάση με ταμπλό.

Ο Ντόντσιτς θα βγει σε λίγο αλλαγή. Όταν αυτό γίνει, το βλέμμα του τηλεθεατή θα ανασάνει. Δεν θα γίνει αυτό πριν το φλόουτερ του, την προσπάθεια να πάρει φάουλ από τον Γκομπέρ, το ψάρεμα στον Εμπαγέ που θα τον στείλει στη γραμμή των βολών.

Ίσως δεν τον βγάλει. Ίσως ο Λούκα τού πει ότι δεν χρειάζεται το πεντάλεπτο στα τέλη του τρίτου δεκάλεπτου και στις αρχές του τέταρτου. Η ομάδα δεν έχει την πολυτέλεια να παίξει χωρίς αυτόν. Ο αυτόπτης δεν θα ησυχάσει. Κάθε παιχνίδι που βρίσκεται μέσα στο παρκέ, είναι δικό του, ένα αξιωματικό κεκτημένο. Όταν βρίσκεται στον πάγκο, πρόκειται για ένα απλό παιχνίδι μπάσκετ.

Στην τέταρτη περίοδο, το μοτίβο δεν αλλάζει. Ποστ, bullying, φλότερ. Σκριν για να πάει πάνω στον Γκομπέρ, τρίποντο. Ο Λούκα κερδίζει δύο επιθέσεις ξεκούρασης, που τις τρέχει ο Γκόραν Ντράγκιτς. Οι Σλοβένοι ξεφεύγουν. Οι Γάλλοι είναι πολύ καλοί για να μην επιστρέψουν. Αλλά σημασία ουδεμία έχει το αποτέλεσμα. Ο λόγος του Ντόντσιτς μοιάζει με θέσφατο.

Στο τέλος, βάζει ένα βυσσινί κερασάκι στη νίκη της ομάδας του, ψέλνοντας τον Έβαν Φουρνιέ. Ο τελευταίος κάνει ότι θα του μουντάρει. Πήγαινε στο σπίτι σου, αγόρι μου.

Το μυαλό παίζει περίεργα παιχνίδια, πρόβατα εμφανίζονται όταν οι ερωτήσεις μοιάζει απίθανο να απαντηθούν.

Γιατί υπάρχει αυτός ο αθλητής; Πώς γίνεται να έχει δημιουργηθεί ένας τύπος που να έχει καταλάβει τόσο καλά τη γεωμετρία του μπάσκετ ώστε σε κάθε φάση να καθίσταται σαφές πως έχει στο μυαλό του σχήματα;

Πώς έχει προκύψει η γνώση της ανατομίας στο βαθμό που γίνεται αποστολή αδύνατη να αναχαιτιστεί, ακόμα κι όταν είναι μεθυσμένος, που λέει ο λόγος; Γιατί έχει φτάσει σε αυτό το σημείο χωρίς τη βαθιά σοφία του βετεράνου; Γιατί υπάρχει αυτός ο παίκτης;

Έλα. Το Αθηναϊκό Πρακτορείο έχει δέκα πορτρέτα από αυτό το παιχνίδι. Ο Λούκα σε όλες τις βαλκανικές και προσωπικές εκφάνσεις. Οι φωτογράφοι μένουν στον τύπο που έσπασε το ρεκόρ του Νίκου Γκάλη, τους 45 πόντους στον ημιτελικό με τη Σοβιετική Ένωση για το Eurobasket του Ζάγκρεμπ το 1989. Ου μην και τους 43 πόντους που πέτυχε στο Eurobasket 1983.

Το παλικάρι δεν είναι μόνο χαρισματικό, δεν είναι μόνο ταλαντούχο, είναι αυτό το παραπάνω που βάζει πλέον τις λέξεις να το ψάχνουν. Οι λέξεις ανασκουμπώνονται, διότι οι περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις ίδιες, κάτι που τους εξασφάλιζε την ορθότητα, το πρέπον, τους έβαζαν σε μια συνηθισμένη ακουστικά διάλεκτο και τους έκαναν επαρκείς.

Το σταύρωμα των δαχτύλων για τον Λούκα Ντόντσιτς

Ο Λούκα συμβολίζει το αλλούτερο. Εκείνο που ωθεί το (όποιο) σύστημα να ψάξει, για να βρει έναν άλλο τρόπο για να τον υποστηρίξει. Είναι τα μάγουλα, τα γένια πάνω σε αυτά, η εντύπωση που δίνει ότι λουφάρει στο γυμναστήριο, σημασία ουδεμία έχει.

Κουβαλάει το γιουγκοσλαβικό DNA με μια ειρωνεία που αποδίδει ως μονόπρακτο με το στόμα του, με κάτι που είναι αναπόδραστα μεγαλειώδες, επίσης η εξήγηση αφορά μόνο στη μανία του ανθρώπου να κωδικοποιήσει σε λέξεις ό,τι τα μάτια προσπαθούν να καταλάβουν και για το οποίο απαιτούν εξήγηση.

Η γαλήνη του αμφιβληστροειδούς δεν είναι, εννοείται, εύκολη υπόθεση για να διευθετηθεί. Το ταξίδι γίνεται και σε ορισμένες περιπτώσεις δημιουργείται αυτή η αίσθηση της πληρότητας και της κατανόησης.

Η συμπύκνωση των στοιχείων που κάνουν τον Ντόντσιτς μια ξεχωριστή περίπτωση μπορεί να μην απασχολούν τον αναγνώστη. Σε όλες τις περιπτώσεις, σημασία έχει το αποτέλεσμα και η αξία ενός αθλητή κρίνεται από αυτό.

Αν υπήρχε, επί παραδείγματι, σύγκριση για τον κορυφαίο σπρίντερ όλων των εποχών, ο Φράνκι Φρέντερικς και ο Άτο Μπόλτον δεν θα αναφέρονταν στην κουβέντα.

Η ενέργεια του Ντόντσιτς, όμως, είναι πρωτόγνωρη για το μπάσκετ. Δεν ακολούθησε την προκαθορισμένη πορεία. Είναι πιονέρος, μα με τον τρόπο του. Θα περάσει δεκαετία προτού γίνει αντιληπτό πώς άλλαξε το μπάσκετ ο πρώτος παίκτης στην Ιστορία που κατέστησε σαφές ότι ήταν γνώστης όλων των γωνιών του και των πλαστών δημιουργιών του.

Μέσα στο γυμναστήριο θαρρείς πως περικλείει όλη τη δόξα που εμπνέει το παρελθόν του. Ετσιθελικά, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ουδείς του μοιάζει. Αν το unicorn χρησιμοποιείται κατά κόρον για να υποδηλώσει την πρωτοτυπία, στην περίπτωση του Ντόντσιτς εμφανίζεται σοβαρή πιθανότητα ώστε να ισχύει.

Πρόβλημα μοιάζει να μην υπάρχει. Ήδη, οι στόχοι που του έχουν απομείνει είναι δύο: το δαχτυλίδι του πρωταθλητή στο NBA και το ολυμπιακό μετάλλιο. Φυσικά, ο λόγος γίνεται για αδηφάγο και δεν νοείται σε τέτοιο επίπεδο να τοποθετούνται ταμπέλες, όταν οι προσδοκίες που βάζεις στον εαυτό σου είναι, εκτός από υψηλές, ζωογόνοι.

Το ζήτημα είναι όλα αυτά που συμβαίνουν. Από το μυαλό περνά φευγαλέα το σκοτάδι και η συγκράτηση έρχεται αναπόφευκτα. Ο Ντόντσιτς είναι όλα αυτά μαζί τόσο γρήγορα, η ηγεμονία του απλώνεται παντού, οι θαυμαστές του, αλλά ακόμα και εκείνοι που δεν αποδέχονται τη σλαβοβαλκανική κοψιά του, μένουν με τα σαγόνια έρμαιο της βαρύτητας.

Βρίσκεται σε τροχιά να γίνει ο κορυφαίος Ευρωπαίος παίκτης όλων των εποχών και γι’ αυτό, σε προηγούμενο κείμενο, αναφέρθηκαν οι ομοιότητές του με τον Ντράζεν Πέτροβιτς. Τούτο βάζει μια οριστική ανησυχία και εντείνει τις σκέψεις ότι αυτό που βλέπεις δεν θα κρατήσει πολύ.

Στο θέαμα υπάρχει τέτοια υπεροχή, που πραγματικά αναρωτιέσαι για το αν θα κρατήσει. Γράφεις για να ξορκίσεις το κακό. Προτάσσεις σεμνότητα, ώστε να σε ακούσουν οι θεοί. Είναι ο τρόπος που κάνεις τη θυσία σου. Η ζωή σε έχει διδάξει ότι με κάποιον τρόπο η ενέργεια διατηρείται στο επίπεδο που θέλει. Η επιστήμη το επιβεβαιώνει.

Απλώς σταυρώνεις τα δάχτυλα και προσεύχεσαι να είσαι ενώπιον μιας μεγαλειώδους εξαίρεσης, η οποία θα κρατήσει στο πέρασμα του χρόνου. Για ό,τι κι αν έχει φτάσει στο επόμενο επίπεδο, της ζωτικής άνεσης, η επιβίωση παραμένει το μείζον.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News