Eurobasket 2022: Τι κρατάει, τι αλλάζει και τι... εκτοξεύει την εθνική στο δρόμο προς το χρυσό!

Και τώρα… τελείωσαν τα ψέματα: Η εθνική μας ομάδα ξεκινάει το βράδυ της Κυριακής με αντίπαλο την Τσεχία το μονόδρομο της επιστροφής στην κορυφή του ευρωπαϊκού μπάσκετ έχοντας να διαχειριστεί πλέον και το βάρος του φαβορί του Eurobasket.
Το Βερολίνο μπορεί να γίνει… γαλανόλευκο. Μπορεί να γίνει τόπος μπασκετικής ευλογίας. Η Ελλάδα πήρε στις αποσκευές της το 5/5 στον όμιλό της. Όχι τόσο την πρόκριση, αλλά τόσο το γεγονός πως ένα νέο σύνολο «έχτισε» τον χαρακτήρα του μέσα από τις νίκες.
Η επίσημη αγαπημένη αποδείχθηκε… refuse to lose (κυρίως στα θρίλερ με Κροατία-Ιταλία). Κόντρα σε ασθενέστερους αντιπάλους όπως ο Μεγάλη Βρετανία, η Ουκρανία και η Εσθονία, έδειξε πνευματικά έτοιμη για να μασήσει σίδερα και να μην δώσει πολλά δικαιώματα.
Ομολογουμένως ίδρωσε, αλλά κατάφερε, όταν είχε σκαμπανεβάσματα (ή αλλιώς «νεκρά» διαστήματα) στην απόδοσή της, να βρίσκει λύσεις στο άψε-σβήσε και να τα διορθώνει. Η έννοια της ομαδικότητας είτε των starter είτε όσων προέρχονταν από τον πάγκο ήταν μοναδική.

Είναι εκπληκτικό το γεγονός πως κανένα τάιμ άουτ του Δημήτρη Ιτούδη δεν πήγε χαμένο.
Η πνευματική συγκέντρωση και οι άμεσες λύσεις μετά τα τάιμ άουτ του Ιτούδη!
Πολλές φορές μετά από τάιμ άουτ, η Ελλάδα εμφανιζόταν ανανεωμένη, πεισμωμένη και άκρως συγκεντρωμένη. Ο Δημήτρης Ιτούδης έκρινε ότι έπρεπε να κόψει τον… ρυθμό και κανένα από τα τάιμ άουτ που πήρε σε αυτό το 5/5 δεν πήγε χαμένο. Είτε για να γίνουν τα αυτονόητα είτε για να αλλάξει κάτι τακτικά.
Η πνευματική συγκέντρωση πριν από κάθε παιχνίδι λειτουργούσε ευεργετικά ακόμα και αν «κολλούσε» η επίθεση ή η άμυνα ή ο αντίπαλος (κυρίως η Κροατία και η Ιταλία) έβαζαν προβλήματα στους Ελληνες διεθνείς. Διότι μπορεί για λίγα λεπτά να «πονοκεφάλιαζαν», αλλά ήξεραν αμέσως τι έπρεπε να κάνουν. Υπήρχε ηρεμία και όχι πανικός.
Ένα ακόμα στοιχείο που δεν αποτυπώνεται στην στατιστική και είναι συνέχεια των όσων αναφέραμε ήταν το πάθος που είχε ο εκάστοτε διεθνής που πατούσε παρκέ. Είτε για 25’ είτε για 1-2 λεπτά. Κατά διαστήματα υπήρχαν οι Χ-factor. Είτε ο Λούντζης είτε ο Λαρεντζάκης είτε ο Αγραβάνης είτε ο Θανάσης.
Το σημαντικό είναι ότι όλοι ξέρουν τον ρόλο τους ακόμα και αν δεν είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης. Αρα αναφερόμαστε σε 12 ετοιμοπόλεμους παίκτες. Για παράδειγμα ο Κώστας Παπανικολάου είναι αρχηγός, αλλά είναι ταυτόχρονα και ο… πασπαρτού.
Σε επίπεδο προσώπων, η Ελλάδα κρατάει το γεγονός πως έβρισκε λύσεις όταν αγωνιζόταν χωρίς τον «ηγέτη» της, τον Γιάννη. Προκειμένου να ξεκουραστεί και κατά συνέπεια πιστώνεται στον Δημήτρη Ιτούδη το άριστο ροτέισον ώστε να υπάρχει η απαιτούμενη «φρεσκάδα».
Κατά διαστήματα υπήρχαν οι Χ-factor. Είτε ο Λούντζης είτε ο Λαρεντζάκης είτε ο Αγραβάνης είτε ο Θανάσης.

Ο Νικ Καλάθης έχει πάρει τα πάνω του και η Ελλάδα θα ανεβάσει και άλλο στροφές στο τρανζίσιον.
Η Ελλάδα είναι… μανούλα στο ανοιχτό γήπεδο και στην πίεση πάνω στη μπάλα!
Η Ελλάδα είναι μία από τις κορυφαίες της διοργάνωσης στο ανοιχτό γήπεδο και αυτό είναι απόρροια της πρωτιάς στα κλεψίματα με 10,2 κατά μέσο όρο. Διότι υπάρχει ταχύτητα και αθλητικότητα, αλλά υπάρχει και πίεση.
Η Εθνική καλείται να διατηρήσει αυτό το στοιχείο ώστε να «χτυπάει» στο τρανζίσιον, αλλά με μυαλωμένο ρυθμό (όσο υπάρχουν οι Σλούκας-Καλάθης σε καλή κατάσταση, είναι υπέρ της). Το σετ παιχνίδι δεν της… πάει και αυτό θα επιδιώξουν οι αντίπαλοί της.
Επίσης, η Ελλάδα πρέπει να κρατήσει, αλλά και να βελτιώσει το κομμάτι της άμυνας. Όταν γίνεται… ατσάλινη αναγκάζει τους αντιπάλους της να χάνουν το μυαλό τους (15,6 λάθη ανά αγώνα έκαναν οι αντίπαλοι της στη πρώτη φάση των ομίλων).
Είναι εξίσου σημαντικό το γεγονός πως η Ελλάδα έχει 49% ποσοστό (το 3ο στη διοργάνωση) στα σουτ εντός παιδιάς (δίποντα/τρίποντα) και αυτό αποδεικνύει πως έχει σωστό spacing, καλή κυκλοφορία της μπάλας ενώ αναζητά και τις μις-ματς καταστάσεις έχοντας 91,2 πόντους κατά μέσο όρο.
Τα νοκ άουτ παιχνίδια είναι μια άλλη ιστορία. Ένα άλλο κεφάλαιο και απαιτείται διαφορετική προσέγγιση. Όπως αναφέραμε παραπάνω, η Ελλάδα είχε σε μερικά χρονικά σημεία τα «νεκρά» διαστήματα. Τώρα κάθε ματς είναι «τελικός» και απαγορεύεται να δώσει δικαιώματα.
Η Ελλάδα έχει 49% ποσοστό (το 3ο στη διοργάνωση) στα σουτ εντός παιδιάς (δίποντα/τρίποντα) και αυτό αποδεικνύει πως έχει σωστό spacing.

Ο “μπόμπερ” της Εθνικής θα χρειαστεί ένα δεύτερο στήριγμα από τη περιφέρεια.
Θα χρειαστεί έναν δεύτερο… Ντόρσεϊ και έναν ανεβασμένο Παπαπέτρου!
Κεφάλαιο Τάιλερ Ντόρσεϊ. Ο διεθνής γκαρντ «ξεκλείδωσε» πολλές φορές τις αντίπαλες άμυνες με τις προσωπικές του φάσεις. Η ταχύτητα και η οξυδέρκειά του προκάλεσαν στους αντιπάλους αμυντικές ανισορροπίες.
Για να κάνει βήματα μπροστά η Ελλάδα και να εκτοξευθεί θα χρειαστεί έναν δεύτερο πυλώνα στην περιφέρειά της για να μπορέσει να βρει λύσεις από το τρίποντο. Δεν αρκεί μόνο ο Ντόρσεϊ (46,7% στο τρίποντο).
Οι έξτρα βοήθειες που θα χρειαστεί ο Γιάννης. Στη φάση των ομίλων αγωνίστηκε αρκετά ως σέντερ, αλλά πλέον η Ελλάδα θα χρειαστεί την ανοδική πορεία του Παπαγιάννη (που πάει καλά), αλλά και την αθλητικότητα του Κώστα Αντετοκούνμπο.
Διότι είναι βέβαιο πως αν μια φορά οι αντίπαλοι του 5/5 έριχναν μπασκετικό ξύλο (στα όρια του αντιαθλητικού φάουλ) στον Γιάννη, τώρα τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα.
Κεφάλαιο Παπαπέτρου. Δεν είναι ακόμα στο 100% όπως και ο Κώστας Αντετοκούνμπο, αλλά η δική του παρουσία στο ποστ παιχνίδι είναι απαραίτητη. Το παιχνίδι με την πλάτη, το άνοιγμα του γηπέδου και η συνεργασία του σε χαμηλό σχήμα με τον «Παπ» είναι στοιχεία που θα χρειαστούν.

Υπάρχει καλύτερος Γιώργος Παπαγιάννης και τον θέλουμε!
Η πιο έξυπνη στόχευση μέσα στο καλάθι και το μπασκετικό ξύλο είναι must!
Η Ελλάδα θα χρειαστεί περισσότερο το πικ εν ρολ παιχνίδι. Την δημιουργία από έξω προς τα μέσα. Εχει τα κορμιά για να το κάνει πράξη. Με ακόμα καλύτερη κίνηση χωρίς τη μπάλα και βοήθεια στα σκριν μπορεί να «ξεκλειδώσει» τις αντίπαλες άμυνες που θα κλείνουν μέσα.
Πάνω από όλα και επειδή στα νοκ άουτ το θέαμα αφήνει τη θέση του στη ουσία, η Ελλάδα καλείται – στο πλαίσιο της εκτόξευσης – να ανταποδώσει το μπασκετικό ξύλο που θα δεχθεί (κυρίως από την Τσεχία και καλώς εχόντων από την Γερμανία).
Με καθαρό μυαλό σε μεγαλύτερη διάρκεια, υποδειγματικό διάβασμα των μις-ματς και γενικότερα των αδυναμιών (Σλούκας-Καλάθης είναι το πιο έμπειρο δίδυμο γκαρντ της διοργάνωσης) αυτή η Εθνική, αυτό το σύνολο που είναι η αποθέωση της ομαδικότητας μπορεί να εκτοξεύσει τα όνειρά μας.
Ο δρόμος προς το φινάλε δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά το «μέταλλο» (μακάρι να είναι από χρυσό) που έχει αυτή η ομάδα μπορεί να την οδηγήσει μέχρι την μεθεπόμενη Κυριακή (18/9). Αρκεί να υπάρχει υγεία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
- Αγγελόπουλοι-Βρούτσης: Τα έκαναν μούσκεμα!
- Ολυμπιακός: Με Τσικίνιο και Ποντένσε κόντρα στον ΟΦΗ
- Παναθηναϊκός: «Καμία προσέγγιση η ενδιαφέρον για τις μετοχές της ΠΑΕ»
- Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κολύμβησης: Πανελλήνιο ρεκόρ η Παυλοπούλου, θέση στον τελικό έκλεισε ο Μάρκος
- ΣΕΦ: Η επιστολή των εργαζομένων για τα μεγάλα προβλήματα
