Εθνική μπάσκετ: Αυτή η ομάδα ξέρει καλά να πατάει τα πόδια της στη γη!

Για να πω την αμαρτία μου, στο ημίχρονο του αγώνα με την Ουκρανία άρχιζα να σκέφτομαι το ενδεχόμενο της πρώτης ήττας ή έστω ενός θρίλερ. Διότι τίποτα δεν πήγαινε καλά. Κυρίως στην άμυνα. Ευτυχώς ήμουν ο μόνος. Να με συγχωρέσουν τα παλικάρια μας.

Πραγματικά αυτή η Εθνική, αυτή η ομάδα κέρδισε το παιχνίδι και με άνεση επειδή ακριβώς δέχθηκε 46 πόντους στο πρώτο ημίχρονο. Αυτό το νούμερο και το -7 σε συνάρτηση με την soft εικόνα μέχρι το 20’, πείραξαν τον μπασκετικό «εγωισμό» μιας παρέας που λατρεύει να μισεί την ήττα.

Η Ελλάδα έκανε… πάρτι από τη στιγμή που μπήκε στα αποδυτήρια με το -7!

Ο Δημήτρης Ιτούδης είπε μια σημαντική ατάκα. «Μου άρεσε τι έγινε στο δεύτερο ημίχρονο στα αποδυτήρια και πως το μεταφέραμε στο παρκέ». Προφανώς και ισχύει η φράση «τα εν οίκω μη εν δήμω» (έτσι δεν μάθαμε τι ειπώθηκε), αλλά το βέβαιο είναι πως άπαντες κατάλαβαν ότι αδικούν τους εαυτούς τους και την προσπάθειά τους.

Ολοι τους είναι αθλητές με εμπειρία που ξέρουν καλά τι πρέπει να κάνουν. Πώς πρέπει να προσεγγίσουν ένα παιχνίδι που δεν πηγαίνει καλά σε συνδυασμό με διάφορα τακτικά θέματα. Αυτό που παρακολούθησα στη συνέχεια ήταν ό,τι πιο επιβλητικό είχε παρουσιάσει μέχρι τώρα η ομάδα σε ένα ημίχρονο.

Ένα σύνολο που έβγαλε ενέργεια, έβγαλε τσαγανό και σκληράδα κόντρα σε ένα σύνολο που έπαιξε αντιαθλητικά τον Γιάννη (και πάλι σημείωσε 41 πόντους ο άτιμος κάνοντας ρεκόρ με την γαλανόλευκη φανέλα).

Ο Γιάννης και τα άλλα παιδιά έχουν ήδη ξεγράψει το 4/4 γιατί θέλουν να γράφουν ιστορία!

Πάμε στο δια ταύτα. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είπε μια σημαντική ατάκα. «Δεν θέλω καθόλου να πάρουν τα μυαλά μας αέρα». Πιστέψτε με, αυτό κυριαρχεί στα αποδυτήρια της ομάδας. Ναι έκανε το 4/4, ναι κατέκτησε την 1η θέση του ομίλου της. Ε… και; Εχει μπόλικη δουλειά.

Αυτό το σύνολο που είναι ομάδα με κεφαλαία γράμματα, προτιμάει να «ίπταται» και να πραγματοποιεί εντυπωσιακά καρφώματα. Να… πετάει προς το καλάθι την ώρα του αγώνα. Όταν όμως ολοκληρωθεί η δουλειά, έχει τον τρόπο να προσγειώνεται, να πατάει γερά στη γη. Μην την φοβάστε.

Η Ελλάδα έχει παίκτες με εμπειρία και κυρίως έναν «στρατηγό», έναν προπονητή (είναι μακράν ο κορυφαίος κόουτς της διοργάνωσης) που ξέρουν καλά πως σε ένα τουρνουά η διαχείριση των συναισθημάτων είναι σημαντικό κεφάλαιο. Κρατάω λοιπόν την ατάκα του Γιάννη, γιατί αυτή είναι η ουσία μετά από κάθε επιτυχία, κάθε θρίαμβο.

Ναι ως λαός έχουμε την νοοτροπία να… απογειωνόμαστε και να ονειρευόμαστε κούπες προτού ολοκληρωθούν καν τα μισά μιας διαδρομής. Ας το σκεφτόμαστε έτσι, δεν πειράζει. Η οικογένεια της επίσημης αγαπημένης ξέρει να κρατάει χαμηλά τη μπάλα. Βήμα-βήμα, χωρίς μεγαλοστομίες.

Πιστέψτε με, ήδη την ώρα που διαβάζετε αυτό το άρθρο, οι παίκτες έχουν διαγράψει στο μυαλό τους αυτό το 4/4. Πιστέψτε με, οι παίκτες μπορεί να ξέρουν πως το επόμενο ματς είναι τυπικής διαδικασίας όσον αφορά το ουσιαστικό σκέλος, αλλά το μυαλό τους είναι μόνο στο παιχνίδι με την Εσθονία. Μόνο!

Η Ελλάδα έχει μάθει από τα παθήματα του… παρελθόντος. Το ανέφερε και ο κορυφαίος παίκτης στον κόσμο. «Βρέθηκα σε αυτή τη θέση που ήμασταν με 5-0 το 2014 και χάσαμε στο πρώτο χιαστί 25 πόντους».

Η οικογένεια της επίσημης αγαπημένης ξέρει να κρατάει χαμηλά τη μπάλα. Βήμα-βήμα, χωρίς μεγαλοστομίες.

Η δράση… αντίδραση των τριών ήταν το μεγαλύτερο «κέρδος»!

Αυτή η Εθνική μπορεί να φοβάται μόνο από τον κακό της εαυτό. Μόνο και όχι από τους αντιπάλους της. Όχι, δεν είναι εγωιστικό αυτό που αναφέρω, αλλά είναι η πάσα αλήθεια. Η πραγματικότητα που αποτυπώνεται στο παρκέ.

Τρία ακόμα πραγματάκια. Ο Νικ Καλάθης πραγματοποίησε το πιο μεστό, το πιο απολαυστικό του παιχνίδι με την Εθνική (αναφέρομαι στο δεύτερο ημίχρονο). Ηταν μια καλή αρχή ούτως ώστε να μπορέσει να τονώσει περισσότερο η ομάδα την ταχύτητά της.

Ο Γιώργος Παπαγιάννης του πρώτου ημιχρόνου έδειχνε να έχει «εγκλωβιστεί» απέναντι στα βαριά κορμιά των Ουκρανών (δεν είχαν αντίστοιχα οι Βρετανοί). Όμως δεν το έβαλε κάτω. Στο δεύτερο ημίχρονο είχε καλύτερα πατήματα και καλύτερες συνεργασίες στο πικ εν ρολ.

Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ χρεώθηκε από νωρίς με δύο φάουλ (το δεύτερο ήταν ανύπαρκτο). Και όμως όταν επέστρεψε (ουσιαστικά) στο δεύτερο ημίχρονο, έβγαλε ενέργεια μέσω της άμυνας. Εκεί ξεκίνησε να παίρνει μπρος.

Αυτή η Εθνική μπορεί να φοβάται μόνο από τον κακό της εαυτό.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News