Ολυμπιακός: Μια σεζόν που κάνει κουμάντο το… συναίσθημα, θα τελειώσει με την πιο λογική απόφαση!

Όποιος μπαίνει στο τρυπάκι να σχολιάσει όσα συμβαίνουν φέτος στον Ολυμπιακό με βάση τη λογική, μάλλον εκκινεί τη σκέψη του από ολοκληρωτικά λανθασμένη αφετηρία.

Από την πρώτη μέρα της προετοιμασίας μέχρι και το απόγευμα της Δευτέρας που πληροφορηθήκαμε για την παραίτηση του Μίτσελ, ολόκληρη η σεζόν των «ερυθρόλευκων» στηρίζεται περισσότερο στο συναίσθημα και την τρέλα και λιγότερο στη λογική.

Το παράδοξο είναι ότι όλο αυτό το γαϊτανάκι ξεκίνησε από την πιο λογική επιλογή που θα μπορούσε να πραγματοποιήσει τον περσινό Ιανουάριο ο Βαγγέλης Μαρινάκης, ανανεώνοντας το συμβόλαιο του Πέδρο Μαρτίνς.

Η λογική που πήγε περίπατο από το καλοκαίρι

Μετά το καλοκαίρι… η λογική πήρε περίπατο. Το λογικό θα ήταν ο Μαρτίνς να εμφανίσει από τον Ιούλιο έναν φρέσκο και ανανεωμένο σε ιδέες Ολυμπιακό, έχοντας χτίσει ο ίδιος το ρόστερ βάσει των δικών του «θέλω». Αντ’ αυτού παρουσίασε ένα σύνολο που από τα φιλικά σε έκανε να μελαγχολείς και έφτασε στο σημείο να διασύρεται μέσα στο Καραϊσκάκη από τη Μακάμπι Χάιφα εκτροχιάζοντας με το καλημέρα μια ολόκληρη σεζόν.

Όπως ήταν αναμενόμενο, όταν μια ομάδα χωρίζει τους δρόμους της με έναν απόλυτα πετυχημένο τεχνικό που την αναγέννησε (κι αυτό, μάλιστα, συμβαίνει μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου), ούτε χρόνος, ούτε καθαρό μυαλό υπάρχει για απόλυτα ορθολογικές αποφάσεις.

Δεν βλέπετε τι γίνεται στην Premier League; Η πίεση του αποτελέσματος στο σύγχρονο ποδόσφαιρο εξαπλώνεται ως μάστιγα ακόμη και σε ένα πρωτάθλημα που τα διαζύγια με προπονητές έβγαιναν μόνο μετά από… πολυετή διαδικασία! Εδώ είδαμε κοτζάμ Μπάγερν να παρατά τέλη Μαρτίου το πρότζεκτ Νάγκελσμαν στα κρύα του λουτρού μπας και σώσει τη φετινή χρονιά της! 

Ποια ομάδα δεν θα πέταγε λευκή πετσέτα με τα δεδομένα του Σεπτεμβρίου;

Με το πείραμα του Κάρλος Κορμπεράν να αποδεικνύεται αποτυχημένο (όχι βάσει των κριτηρίων επιλογής, αλλά βάσει των αναγκών του Ολυμπιακού στο ξεκίνημα της σεζόν), όλοι πίστευαν ότι οι «ερυθρόλευκοι» θα… πέταγαν λευκή πετσέτα. Αυτό έλεγε η λογική!

Το συναίσθημα και η αυτοπεποίθηση του Βαγγέλη Μαρινάκη, όμως, έλεγε άλλα: Και να ο Μπιέλ, να ο Μπακαμπού, να ο Χάμες, να ο Μαρσέλο, να ο Πασχαλάκης, να και ο Ροντινέι. Μια ομάδα που χτιζόταν ουσιαστικά χωρίς ορθόδοξο ποδοσφαιρικό πλάνο, και που προσπαθούσε να διορθώσει τα λάθη της με κινήσεις υπέρβασης και ουκ ολίγα εκατομμύρια. 

Αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα ολοκαίνουργιο ρόστερ καταμεσής του φθινοπώρου, το οποίο έφτασε στο σημείο να απαριθμεί κοντά στους σαράντα παίκτες! Ποιος θα μπορούσε να το φέρει βόλτα, να το εμπνεύσει και να πατήσει πόδι για να ληφθούν δύσκολες αποφάσεις; Μόνο μια προσωπικότητα που θα γνώριζε σπιθαμή προς σπιθαμή τα αποδυτήρια του Ρέντη. 

Γιατί μόνο ένας προπονητής συναισθηματικά δεμένος με τον Ολυμπιακό θα αναλάμβανε μια αποστολή… αυτοκτονίας!

Ο Μίτσελ πέτυχε το σχεδόν ακατόρθωτο και απέτυχε… στο πιο εύκολο! Αυτός, όμως, δεν ήταν πάντα ο Ισπανός;

Ακόμη και σήμερα, λοιπόν, που ο Μίτσελ αποτελεί παρελθόν δεν αλλάζω ούτε σημείο στίξης από τα κείμενά που έγραφα τη μέρα που ανακοινώθηκε η πρόσληψή του. Υπό τις υπάρχουσες συνθήκες… ποδοσφαιρικής τρέλας και με μια ομάδα να λειτουργεί περισσότερο με το συναίσθημα και τον εγωισμό ενός πρωταθλητή που δεν δέχεται να παραδοθεί, μόνο ο Μίτσελ θα μπορούσε να επαναφέρει το καράβι σε ρότα πρωταθλητισμού. Και το πέτυχε!

Να το πάμε ένα βήμα παραπέρα; Ο Ισπανός έχτισε μια ομάδα καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του δικού του χαρακτήρα, όπως ακριβώς το είχε πράξει στην πρώτη του θητεία στον Πειραιά.

Δημιούργησε μια ομάδα με προσωπικότητα που της επέτρεπε να ανταπεξέρχεται με επιτυχία στις πιο δύσκολες αποστολές, έχτισε ένα σύνολο με διακριτούς ρόλους και παίκτες που πίστεψαν ξανά στον εαυτό τους, αλλά και με το… κουσούρι να ισορροπεί ο χαρακτήρας της ανάμεσα στην περίσσεια αυτοπεποίθηση και την έπαρση.

Ήταν άδικες οι αποδοκιμασίες που ακούγονταν στο Φάληρο για τον Ισπανό; Στα δικά μου μάτια ναι, αλλά μικρή σημασία έχει τι πιστεύω εγώ. Το Καραϊσκάκη, άλλωστε, έχει διαχρονικά τους δικούς του νόμους και ο Μίτσελ τους γνώριζε καλά όταν επέστρεψε. Είναι ένα γήπεδο ακραίων συναισθημάτων που μπορεί να σε ανεβάσει στα ουράνια με την αποθέωσή του, αλλά μπορεί να είναι και πολύ σκληρό μαζί σου όποτε σε θεωρεί υπαίτιο κακών αποτελεσμάτων.

Ο ιδανικός κυβερνήτης για τη φουρτούνα, αλλά ακατάλληλος για το… ναυπηγείο

Σε μια χρονιά, λοιπόν, που το συναίσθημα κυριαρχεί ολοκληρωτικά στο ντέρμπι με τη λογική, η απόφαση του Μίτσελ να παραιτηθεί μοιάζει απόλυτα συνυφασμένη με το κλίμα ολόκληρης της σεζόν. Το συναίσθημα έφερε τον Ισπανό στον Πειραιά, το συναίσθημα τον έστειλε πίσω στην πατρίδα του. Γιατί και οι δυο επιλογές του ήταν άκρως συναισθηματικές, όχι λογικές.

Όσοι διαβάζετε αυτή εδώ τη στήλη γνωρίζετε την άποψη του υπογράφοντα για τον Ισπανό εδώ και μήνες: Ήταν ο ιδανικός κυβερνήτης για να βγάλει το καράβι του Ολυμπιακού από τη θαλασσοταραχή, αλλά ο πλέον ακατάλληλος για να ξεκινήσει να κατασκευάζει καινούργιο σκαρί σε ναυπηγείο. 

Σας έγραφα τις προάλλες ότι ακόμη κι αν έπαιρνε το πρωτάθλημα ο Μίτσελ, δεν ήταν ο κατάλληλος προπονητής να χτίσει τον Ολυμπιακό που θα γιορτάσει το 2025 τα εκατό του χρόνια.

Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, λοιπόν, η επιλογή του Ισπανού να παραιτηθεί ουσιαστικά υπογράφει την πιο… λογική απόφαση της σεζόν για τους πρωταθλητές: Την εύρεση με καθαρό μυαλό ενός προπονητή τριετίας που θα είναι σε θέση να χτίσει μια ομάδα σε γερά αγωνιστικά θεμέλια και θα την οδηγήσει σε επιτυχίες όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη. Μια ομάδα που θα παίζει σύγχρονο ποδόσφαιρο, θα συνδυάζει το θέαμα με την ουσία και θα «γεμίζει» με όμορφες εικόνες τα Σαββατοκύριακα του κόσμου της.

Προσωπικά, θα ήθελα να δω τον Μίτσελ να τελειώνει τη σεζόν… ακόμη κι από περιέργεια. Θα ήθελα να διαπιστώσω αν θα μπορούσε να πετύχει το ακατόρθωτο και να οδηγήσει τον Ολυμπιακό στην κατάκτηση του τίτλου. Θα μείνω με την απορία!

Το μόνο για το οποίο βάζω, πλέον, το χέρι μου στη φωτιά είναι ότι το… παράλογο της παραίτησης του Μίτσελ και όλα τα παράλογα της σεζόν που διανύουμε, καταλήγουν τελικά στην ταυτότητα του επόμενου προπονητή που επέβαλλε η ποδοσφαιρική λογική: Ενός τεχνικού που θα χτίσει από το μηδέν και θα μπορεί να παρουσιάσει έναν σύγχρονο Ολυμπιακό αντάξιο του εορτασμού των εκατοστών του γενεθλίων! 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News