Παντελής Περιβολάρης: Στην Τρίπολη και στον Αστέρα έχουν ποδοσφαιρική κουλτούρα

Οι Αρκάδες κέρδισαν 1-0 με αρκετή δυσκολία. Η προηγούμενη φορά που βρέθηκα στην Τρίπολη για ποδοσφαιρικό παιχνίδι ήταν στο Αστέρας Τρίπολης – Ολυμπιακός 1-0 στις 10 Νοεμβρίου του 2007. Δηλαδή, μετά από 13 χρόνια. Αυτό που διαπίστωσα και συγχαίρω και τους ιδιοκτήτες της ΠΑΕ, αλλά και τα αδέρφια Μποροβήλου, που «τρέχουν» το σύλλογο, είναι πως στην πόλη υπάρχει ποδοσφαιρική κουλτούρα και το κοινό αγαπά πια τον Αστέρα.

Δεν ήταν εύκολο αυτό. Ήταν μία χρονοβόρα διαδικασία να μάθει η πόλη να αγαπά τον Αστέρα. Διότι η ομάδα της Τρίπολης ήταν ο Παναρκαδικός. Οι παλαιότεροι το ξέρουν καλά.

Το δύσκολο για τους ανθρώπους του Αστέρα δεν ήταν να ανεβάσουν την ομάδα στη μεγάλη κατηγορία. Ούτε να την διατηρήσουν εκεί. Το δύσκολο ήταν να φτιάξουν μία ποδοσφαιρική κουλτούρα γύρω από την ομάδα.

Και φυσικά θα με ρωτήσετε με το δίκιο σας και από πού το κατάλαβα αυτό; Από τις ώρες πριν από το ματς, όταν είδα παιδάκια να περιμένουν έξω από τη μπουτίκ της ομάδας. Από την ατμόσφαιρα στο παιχνίδι, τον κόσμο που είχε το γήπεδο σε μία κρύα βραδιά και φυσικά όχι με αντίπαλο κάποια ομάδα που τραβάει κόσμο. Ούτε ο Ολυμπιακός, ούτε ο Παναθηναϊκός, ούτε η ΑΕΚ, ούτε ο ΠΑΟΚ, ούτε αν ο Άρης ήταν αντίπαλος. Ήταν ο Πανσερραϊκός, που είχε κάπου 20-30 ηρωικούς οπαδούς, δύο εξ αυτών ημίγυμνοι που με έκαναν να χώνομαι περισσότερο μέσα στο παλτό μου.

Το καταλαβαίνεις από τις εγκαταστάσεις. Το γήπεδο, το προπονητικό κέντρο, μία μεγάλη επένδυση, που κοσμεί την πόλη και λίγες επαρχιακές ομάδες έχουν τέτοιες πολυτέλειες.

Το κατάλαβα το επόμενο πρωί, στο ξενοδοχείο, στο πρωινό, δύο κυρίες συζητούσαν μεταξύ τους και μιλούσαν για το παιχνίδι. «Κερδίσαμε 1-0, δυσκολευτήκαμε ειδικά στο τέλος, αλλά τα καταφέραμε», έλεγε η μία στην άλλη, η οποία προφανώς δεν είχε πάει στο γήπεδο. Τα έλεγε αυτά και τα μάτια της έλαμπαν.

Φυσικά σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο θα ακούσεις τα πάντα. Από σωστές ποδοσφαιρικές αναλύσεις, μέχρι γραφικότητες. Από ατάκες που σε κάνουν να πέφτεις χάμω από τα γέλια μέχρι και ένταση και τύπους που ανεβαίνουν στα κάγκελα για να «κράξουν» αντιπάλους και διαιτητές. Ποδοσφαιρικό γήπεδο είναι. Θα έχει απ’ όλα. Ησυχία και υψηλή κουλτούρα έχει στο θέατρο.

Εμείς, οι δημοσιογράφοι του κέντρου των Αθηνών, όπως λένε στην επαρχία, ζούμε στο δικό μας γυάλινο κόσμο. Και όταν θα βρεθούμε σε γήπεδα όπως του Αστέρα, συνήθως ακολουθούμε μία μεγάλη ομάδα για το ρεπορτάζ. Το να βρεθείς, όμως, σε ένα τέτοιο παιχνίδι, όπως σε αυτό που βρέθηκα εγώ είναι κομμάτι διαφορετικό και συνάμα απολαυστικό.

Όπως απολαυστική ήταν και η συνάντηση με τον Φάνη Λαμπρόπουλο, ο οποίος συνοδευόμενος από μία κουστωδία ανθρώπων που τον κατέγραφαν με κινητά τηλέφωνα ήρθε στο γήπεδο, φορώντας τη φανέλα του Αστέρα και με τα όσα έλεγε έκανε τους Αρκάδες να ξεκαρδίζονται στα γέλια.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News