Σαν Σήμερα - Γιώργος Δεληκάρης: Το ξαφνικό και μυστηριώδες «αντίο» στο ποδόσφαιρο

Ο Γιώργος Δεληκάρης έπαιξε ποδόσφαιρο και μετά τις 19 Οκτωβρίου 1981 – αυτό είναι τεκμηριωμένο. Ο ίδιος, πάντως, μνημονεύει τη συγκεκριμένη ημερομηνία ως την τελευταία του στο άθλημα που αγάπησε.

Στην ιστορική, πια, συνέντευξη που έδωσε στον Μανώλη Σαριδάκη και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Τα Νέα» τον Αύγουστο του 1997, δήλωσε χαρακτηριστικά:

«Όταν θυμάμαι την ημερομηνία ­ 19 Οκτωβρίου 1981 ­ κλαίω, υποφέρω. Είναι ντροπή να κλαις; Από τότε δεν ξαναπήγα σε γήπεδο, δεν διάβασα αθλητικά στις εφημερίδες, δεν είδα αγώνες στην τηλεόραση. Ήταν σκληρή επιλογή, την οποία πλήρωσα και πληρώνω».

Προφανώς εκείνη τη μέρα, που ήταν η επομένη της ιστορικής πρώτης εκλογικής νίκης του ΠΑΣΟΚ και της ανόδου του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία, συνέβη το «κακό» που προκάλεσε το πρόωρο τέλος της καριέρας του Δεληκάρη. Και το οποίο δεν έχει μάθει κανείς τι ακριβώς ήταν.

Ακόμα και σήμερα, τέσσερις δεκαετίες αργότερα, ο χαρισματικός άσος δεν έχει αναφέρει το παραμικρό για τους λόγους που τον έκαναν να αποχωρήσει από τον Παναθηναϊκό και στη συνέχεια να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του. H αχλή μυστηρίου που καλύπτει την υπόθεση έχει ως αποτέλεσμα να αιωρούνται διάφορες φήμες για τη βαρύτητα του περιστατικού που ανάγκασε τον Δεληκάρη να κρεμάσει τα παπούτσια του σε ηλικία μόλις 30 ετών.

Θα μάθουμε ποτέ ολόκληρη την αλήθεια; Αυτό εξαρτάται μόνο από τον Δεληκάρη.

Ίσως η διατήρηση του μυστικού να έχει συμβάλει και στη γιγάντωση του μύθου του – αν και αυτό ισχύει μόνο για όσους δεν τον έχουν προλάβει αγωνιζόμενο. Διότι όσοι τον πρόλαβαν και είχαν δει με τα μάτια τους τα μαγικά που έκανε στα γήπεδα, θα τον ψήφιζαν «δαγκωτό» ως τον κορυφαίο Έλληνα ποδοσφαιριστή σε ενδεχόμενη ψηφοφορία.

Ήταν βιρτουόζος, αλλά και ουσιαστικός, ένας αυθεντικός εραστής της μπάλας. Ξεχώρισε αμέσως μετά τη μεταγραφή του στον Ολυμπιακό απ’ τον Αργοναύτη το 1969 και εξελίχθηκε στον ηγέτη της μεγάλης ομάδας του Νίκου Γουλανδρή που σάρωσε τους τίτλους την τριετία 1973-75. Γι’ αυτό η μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό, το καλοκαίρι του 1978, προκάλεσε σοκ κι έκανε πολλούς να πουν ότι σηματοδότησε το τέλος της αθωότητας στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ανάλογο σοκ προκάλεσε και το «αντίο» του στο άθλημα το φθινόπωρο του 1981. Θα προσπαθήσουμε να βάλουμε σε μια σειρά τα γεγονότα, όπως καταγράφηκαν στις εφημερίδες της εποχής, γνωρίζοντας ωστόσο ότι δεν θα βρούμε όλη την αλήθεια.

Τι έγραψε ο Τύπος την επίμαχη περίοδο

Η 19η Οκτωβρίου 1981 ήταν ημέρα ξεκούρασης για τους παίκτες του Παναθηναϊκού. Όπως προαναφέραμε, στις 18 είχαν πραγματοποιηθεί οι βουλευτικές εκλογές και ο προπονητής, Λάκης Πετρόπουλος, είχε δώσει μία επιπλέον ημέρα ρεπό για να εξυπηρετήσει τους ετεροδημότες που είχαν πάει στους τόπους καταγωγής του για να ψηφίσουν.

Στην προπόνηση της 20ής Οκτωβρίου, όμως, ο Δεληκάρης καταγράφηκε ως αδικαιολογήτως απών. Την επομένη εμφανίστηκε στο γήπεδο της Βουλιαγμένης και προπονήθηκε κανονικά με την ομάδα και ο προπονητής του τον κάλυψε. Όπως δήλωσε στους δημοσιογράφους, η απουσία του οφειλόταν σε ενοχλήσεις που ένιωσε στα πλευρά ύστερα από σύγκρουση με τον Γρηγόρη Τσιριγώτη σε παλιότερη προπόνηση.

Το θέμα ξεχάστηκε, ιδίως από τη στιγμή που ο Δεληκάρης αγωνίστηκε στο ντέρμπι της 25ης Οκτωβρίου με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα (ο «Δικέφαλος» νίκησε με 2-0). Στις 28, όμως, έλειψε ξανά από το προπονητικό πρόγραμμα. Η επίσημη δικαιολογία ήταν ότι είχε προσβληθεί από γρίπη, όπως διαβάζουμε στην «Απογευματινή» της επομένης και μάλιστα η απουσία του από τον εντός έδρας αγώνα της 1ης Νοεμβρίου με την Κόρινθο θεωρούταν βέβαιη.

Ο Παναθηναϊκός νίκησε με 3-1 και κανείς δεν ασχολήθηκε με τον Δεληκάρη, μέχρι που την επόμενη μέρα το κλίμα άλλαξε ξαφνικά. Οι διοικούντες των «πρασίνων» έβγαλαν στη σέντρα τον διεθνή άσο, κατηγορώντας ότι προσποιούνταν τον άρρωστο! Πρόβαλαν μάλιστα ως επιχείρημα ότι ο γιατρός της ομάδας, ο παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής, Φραγκίσκος Σούρπης, τον είχε αναζητήσει μάταια επί τρεις ημέρες στο σπίτι του για να τον εξετάσει.

Στις 2 Νοεμβρίου εμφανίστηκε στο γήπεδο για να προπονηθεί, αλλά ο Πετρόπουλος δεν του επέτρεψε την είσοδο και τον έδιωξε. «Κύκλοι» του Παναθηναϊκού διέδωσαν ότι ο Δεληκάρης επιθυμούσε να επιστρέψει στον Ολυμπιακό και μάλιστα η «Αθλητική Ηχώ» κυκλοφόρησε στις 3 Νοεμβρίου με αυτήν την πληροφορία στον βασικό της τίτλο.

Στις 4 Νοεμβρίου ο Δεληκάρης κατέθεσε την έγγραφη απολογία του στον έφορο του ποδοσφαιρικού τμήματος, Μάνου Μαυροκουκουλάκη, τον διευθυντή της ΠΑΕ, Μανώλη Παππά και τον νομικό σύμβουλο, Μιχάλη Καραμανλή. Δεν διέρρευσε το παραμικρό για το περιεχόμενο της απολογίας ούτε από τους διοικούντες ούτε από τον ποδοσφαιριστή. Κυριαρχούσε, όμως, η αίσθηση ότι είχε συμβεί κάτι σοβαρό που δεν έπρεπε να βγει προς τα έξω.

Αφού στο μεταξύ είχε ξεσπάσει και το σκάνδαλο Μπουμπλή, το οποίο έμελλε να στιγματίσει εκείνη την περιπετειώδη αγωνιστική σεζόν για τον Παναθηναϊκό, το Δ.Σ. της ΠΑΕ αποφάσισε στις 13 Νοεμβρίου να τιμωρήσει τον Δεληκάρη με εξάμηνη διακοπή συμβολαίου τον Δεληκάρη.

Ήταν το τέλος. Αν και ήταν μόλις 30 ετών, ο «Έλληνας Τζορτζ Μπεστ» (παρατσούκλι που κέρδισε λόγω της ομοιότητας με τον Βορειοϊρλανδό άσο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τόσο στην εμφάνιση όσο και στο ταλέντο) δεν έμελλε να επιστρέψει ποτέ. Όχι μόνο στον Παναθηναϊκό, αλλά γενικότερα στο ποδόσφαιρο. Η οριστική απόσυρσή του ενέτεινε τις υποψίες ότι είχε συμβεί κάτι πολύ πιο βαρύ από ένα απλό πειθαρχικό παράπτωμα.

Έριξε μαύρη πέτρα πίσω του

Ύστερα από τη ρήξη με τον Παναθηναϊκό ο Δεληκάρης εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Και για αρκετά χρόνια αφότου κρέμασε τα παπούτσια του, έδιναν κι έπαιρναν οι φήμες για το πού βρισκόταν, με τι ασχολούταν, ακόμα και για το αν ήταν καλά στην υγεία του. Φήμες που δεν είχαν καμία σχέση με την πραγματικότητα, γι’ αυτό δεν έχει νόημα να τις αναπαράγουμε.

Οι ποδοσφαιρόφιλοι τον ξαναείδαν σε φωτογραφία στη συνέντευξη στα «Νέα», τον Αύγουστο του 1997. Μέχρι τότε είχαν κρατήσει στη μνήμη τους το παρουσιαστικό που είχε τον Οκτώβριο του 1981, με το μαύρο μαλλί και το πυκνό μούσι. Αυτός ήταν και ο λόγος που, αν και είχε παραστεί στην κηδεία του Λάκη Πετρόπουλου το καλοκαίρι του 1996, ελάχιστοι ήταν εκείνοι που τον είχαν αναγνωρίσει.

Αργότερα έγινε γνωστό ότι στις αρχές της δεκαετίας του ’90 είχε καταστραφεί οικονομικά ύστερα από ένα αποτυχημένο επιχειρηματικό άνοιγμα με μια εταιρεία εμφιαλωμένου νερού στην Αλβανία, με συνεταίρους τον παλιό του συμπαίκτη στον Ολυμπιακό, Λάκη Γκλέζο και τον παλαίμαχο άσο του Παναθηναϊκού, Μήτσο Δημητρίου. Διέρρευσαν συγκεχυμένες πληροφορίες και για άλλες επιχειρηματικές του δραστηριότητες, που δεν στέφθηκαν από επιτυχία.

Μέχρι που στις 15 Οκτωβρίου 2002 έκανε εντελώς ξαφνικά τη δημόσια επανεμφάνισή του σε μια ημερίδα για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στον Πειραιά. Με γκρίζα μαλλιά και γένια, αρκετά παραπανίσια κιλά, αλλά και με το χαμόγελο στα χείλη. Δεν κρύφτηκε από κανέναν, συνομίλησε με παλιούς συμπαίκτες και αντιπάλους (όπως ο Μίμης Παπαϊωάννου, ο Θωμάς Μαύρος και ο Αριστείδης Καμάρας), αλλά δεν έδειξε να έχει και διάθεση να μιλήσει για το παρελθόν.

Χρειάστηκε, πάντως, να περάσουν άλλα τρία χρόνια για να δώσει ξανά το «παρών» σε αγώνα του Ολυμπιακού στο «Γ. Καραϊσκάκης», το οποίο είχε αποκτήσει πλέον εντελώς διαφορετική μορφή από την εποχή που εκείνος διέπρεπε στο χορτάρι του. Για κάποιο διάστημα είχε συχνή παρουσία σε δρώμενα των «ερυθρόλευκων» (ιστορικό έχει μείνει κι ένα τηλεφώνημά του στην εκπομπή του Τάκη Τσουκαλά), αλλά γρήγορα επέλεξε να αποτραβηχτεί και πάλι από τα φώτα της δημοσιότητας.

Είναι αρκετά τα χρόνια από την τελευταία δημόσια εμφάνισή του και όσοι έχουν ακόμα την περιέργεια να μάθουν τι συνέβη στις 19 Οκτωβρίου 1981, μάλλον θα μείνουν για πάντα με την απορία. Ο Δεληκάρης έχει αποφασίσει να πάρει αυτό το μυστικό μαζί του στον τάφο.

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 19 Οκτωβρίου

2011: Ο Ολυμπιακός νικά με 3-1 την πρωταθλήτρια Γερμανίας Ντόρτμουντ του Γιούργκεν Κλοπ, με γκολ των Χολέμπας (8′), Τζεμπούρ (40′) και Μοντέστο (78′), για τη φάση των ομίλων του Champions League.

2004: Ο Ολυμπιακός ηττάται με 2-1 από τη Μονακό στο «Louis II» για το Champions League, έχει όμως δικαιολογημένα παράπονα για τη μη κατακύρωση γκολ του Γιάννη Οκκά στο 88′, ενώ η μπάλα έχει περάσει καθαρά τη γραμμή του τέρματος.

1990: Ο Ολυμπιακός κι ο Παναθηναϊκός αναδεικνύονται ισόπαλοι 0-0 στο «Γ. Καραϊσκάκης», στο πρώτο μεταξύ τους ντέρμπι μετά την επεισοδιακή μεταγραφή του Στράτου Αποστολάκη από τους «ερυθρόλευκους» στους «πράσινους». Ο διεθνής δεξιός μπακ γίνεται αποδέκτης έντονων αποδοκιμασιών και υβριστικών συνθημάτων, ενώ δεν λείπουν και τα επεισόδια στον σταθμό του ΗΣΑΠ μετά τη λήξη του αγώνα.

1983: Ο Ολυμπιακός νικά με 1-0 την Μπενφίκα στο ΟΑΚΑ, στον πρώτο αγώνα για τον 2ο γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Το γκολ πετυχαίνει στο 20′ ο Νίκος Αναστόπουλος, ο οποίος όμως στο 27′ αστοχεί σε πέναλτι (άουτ) ενώ έχει και δοκάρι στο 56′. Δοκάρι έχει και ο Χέρμπερτ Νόιμαν στο 76′ και το 1-0 δεν θα αποδειχθεί αρκετό για να χαρίσει την πρόκριση, αφού στη ρεβάνς της Λισαβώνας η Μπενφίκα θα νικήσει με 3-0.

1981: Πεθαίνει σε ηλικία 67 ετών ο Χρήστος Ρίμπας, τερματοφύλακας της ΑΕΚ και της Εθνικής Ελλάδας κατά τη δεκαετία του 1930.

1980: Ο Αργεντινός επιθετικός του Παναθηναϊκού, Λουίς Αντρεούτσι, κάνει απρεπή χειρονομία προς τους οπαδούς της ομάδας του, αμέσως μετά το γκολ που σημειώνει εις βάρος της Καβάλας (2-1), ως απάντηση στις αποδοκιμασίες που είχε ακούσει νωρίτερα. Η κίνηση του Αντρεούτσι προκαλεί γενική κατακραυγή και ο αθλητικός δικαστής, Θανάσης Ρουμπής, θα τον καλέσει σε απολογία και θα του επιβάλει τρίμηνο αποκλεισμό από τους αγώνες. Ο Αργεντινός άσος θα επιστρέψει, πάντως, στις υποχρεώσεις του Παναθηναϊκού μετά το πέρας της ποινής του.

1974: Η 23χρονη Γεωργία (Ζωζώ) Χριστοδούλου γίνεται η πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια που τρέχει στην κλασική διαδρομή του Μαραθωνίου, στην πρώτη διοργάνωση του διεθνούς αγώνα στον οποίο επιτρέπεται η συμμετοχή γυναικών. Η Χροστοδούλου τερματίζει 427η στη γενική κατάταξη με χρόνο 5 ώρες 1:20, ενώ νικήτρια στην κατηγορία των γυναικών αναδεικνύεται η Δυτικογερμανίδα Εύα-Μαρία Βέτσφαλ (3 ώρες 55:56).

1968: Ο Λι Έβανς κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 400 μ. των Ολυμπιακών Αγώνων της Πόλης του Μεξικού με νέο παγκόσμιο ρεκόρ (43.86). Το ρεκόρ θα αντέξει ως παγκόσμιο μέχρι το 1988, όταν θα το καταρρίψει ο Μπατς Ρέινολντς με 43.29 και ως ολυμπιακό μέχρι το 1992 και το 43.50 του Κουίνσι Γουότς. Ο Έβανς και οι Αφροαμερικανοί συναθλητές του που τερμάτισαν στη δεύτερη και την τρίτη θέση (Λάρι Τζέιμς και Ρον Φρίμαν) εμφανίζονται στο βάθρο φορώντας μαύρα μπερέ και παραλαμβάνουν τα μετάλλιά τους με υψωμένη τη δεξιά γροθιά. Σε αντίθεση, όμως, με τους νικητές των 200 μ., δεν φορούν γάντια και κατεβάζουν τα χέρια τους μόλις αρχίζει η ανάκρουση του εθνικού ύμνου των ΗΠΑ.

1968: Ο Σοβιετικός Λεονίντ Ζαμποτίνσκι κερδίζει στο Μεξικό το δεύτερο διαδοχικό χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στην κατηγορία των +90 κ. της άρσης βαρών, σηκώνοντας 572,5 κιλά στο σύνολο (ισοφάριση του ολυμπιακού ρεκόρ που είχε σημειώσει ο ίδιος το 1964 στο Τόκιο).

1964: Ο 31χρονος Αμερικανός Μάικ Λάραμπι κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 400 μ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο και δικαιώνεται για την επιμονή του, αφού είχε χάσει λόγω τραυματισμών τις διοργανώσεις του 1956 και του 1960. Δύο ημέρες αργότερα θα κερδίσει άλλο ένα χρυσό με την ομάδα σκυταλοδρομίας 4×400.

1958: Ο Μάικ Χόθορν γίνεται ο πρώτος Βρετανός που κερδίζει τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή της Formula 1 με έναν βαθμό διαφορά από τον συμπατριώτη του, Στέρλινγκ Μος (42 έναντι 41). Αν και ο Μος κερδίζει το τελευταίο γκραν πρι της σεζόν στην Καζαμπλάνκα, ο Χόθορν τερματίζει δεύτερος και κρατά την πρωτιά στη γενική κατάταξη με την ελάχιστη διαφορά.

1933: Η οργανωτική επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων του Βερολίνου ψηφίζει υπέρ της συμπερίληψης του μπάσκετ στο πρόγραμμα της διοργάνωσης του 1936. Το άθλημα είχε κάνει μέχρι τότε δύο σποραδικές παρουσίες στους αγώνες, το 1904 και το 1924.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News