Ολυμπιακός: Οταν η κλάση σου πεινάει

Μόλις ο Σταύρος Πνευμονίδης έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα εκείνου του… μυστηριώδη Ελληνα πορτιέρε, του Κώστα Λάμπρου, που έχει καταφέρει να αποφύγει το γαλανόλευκο ποδόσφαιρο σα να μην έχει τίποτα να τον συνδέει μ’ αυτό, οι περισσότεροι καταλάβαμε το σενάριο.

Το σενάριο της δεύτερης προετοιμασίας του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ στον Ολυμπιακό, που έχει ένα μεγάλο κοινό με εκείνο της πρώτης. Τα φιλικά τελειώνουν κι όλοι μιλάνε γι’ αυτούς. Για τον Σταύρο Πνευμονίδη και για τον Αργύρη Λιατσικούρα. Πέρυσι τον ίδιο ρόλο τον είχε ο Χρήστος Μουζακίτης, που είναι πια αναπόσπαστο μέρος της ενδεκάδας και ουδείς τον επαινεί για μια τυπική καλή εμφάνιση.

Ηταν τόσο πρωτοφανές αυτό που συνέβαινε περίπου τέτοιες μέρες πέρυσι, που αν κανείς επιστρέψει στην τότε αρθρογραφία θα νομίζει πως… δεν κατέβαιναν σε προπονήσεις και φιλικά οι εμπειρότεροι. Το 2025, όμως, γνωρίζουμε έναν χρόνο καλύτερα τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ κι έτσι η απίθανη εικόνα του -όλο και καλύτερου- Πνευμονίδη, για παράδειγμα, μας εντυπωσιάζει μεν, αλλά δε μας εκπλήσει στον ίδιο βαθμό.

Μπορούμε, δηλαδή, να ανοίξουμε το πλάνο και να κοιτάξουμε τα μεγαλύτερα παιδιά, που προετοιμάζονται για τη δεύτερη ή την τρίτη σεζόν τους με τον Εφηβο στο στήθος. Να τα κοιτάξουμε και να συνειδητοποιήσουμε αυτό που βλέπουμε.

Στο παιχνίδι με τη Χέρενφεν, ο Ρόμαν Γιάρεμτσουκ δε βρήκε δίχτυα. Για να ακριβολογούμε, μάλλον, δε σκόραρε, αφού τη μπάλα την έστειλε στην αντίπαλη εστία δις, όμως αντικανονικά. Παρότι η βελόνα δεν ξεκόλλησε από το μηδέν, ωστόσο, η παρουσία του -και γενικότερα η κατάστασή του από την έναρξη της προετοιμασίας- χαρακτηρίζεται με μία μόνο λέξη: τρομακτική!

Ο θηριώδης Ουκρανός μοιάζει με χαρακτήρα από… ταινία δράσης του ‘80. Βλέποντας κανείς το πόσο ορμητικός είναι προς την εστία, θα πόνταρε πως… τουλάχιστον είναι άτεχνος. Κι όμως, όταν ο Γιάρεμτσουκ είναι στα καλά του, όπως δηλαδή στο τέλος της περασμένης ή στην εκκίνηση της τρέχουσας σεζόν, δε χάνει πουθενά. Ενας πλήρης… κίλερ.

Δεν είναι άστοχο να πει κανείς πως ο «Γιάρε» είναι ένας από τους 2-3 ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού με τη μεγαλύτερη ποιότητα. Με το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό ταβάνι. Κι όταν αυτό συνδυάζεται με την καλή ψυχολογία και τη… δίψα που βλέπουμε στα μάτια του, τότε δημιουργείται ακόμα ένας λόγος για αισιοδοξία ενόψει της νέας σεζόν στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο.

Χορεύουν σάμπα στην Πορτογαλία;

Αν κληθούμε να κάνουμε λίγο πιο σοβαρά την κουβέντα με τα «ποδοσφαιρικά ταβάνια», θα δυσκολευτούμε πολύ να αναδείξουμε το βάθρο. Το μόνο σίγουρο, πάντως, είναι ότι πέρα από τον Γιάρεμτσουκ, στη συζήτηση θα αναφερθούν -και μάλιστα με πολύ καλές πιθανότητες- οι Τσικίνιο και Μαρτίνς.

Δύο από τους πιο πολύτιμους ποδοσφαιριστές του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, ο οποίος έχει καταφέρει να πάρει τον καλύτερο εαυτό αμφότερων. Ο «Τσίκι» χρησιμοποιείται ποικιλοτρόπως και αποδίδει σχεδόν πάντα, ενώ ο Ζέλσον δεν είναι πια… περιοδική απόλαυση, καθώς βρίσκεται στην πιθανότατα καλύτερη σωματική κατάσταση της καριέρας του.

Κόντρα στη Χέρενφεν οι δύο Πορτογάλοι ήταν απλά εκπληκτικοί, με ενέργειες που θα έβγαζαν… κόσμο στα μπαλκόνια αν πραγματοποιούνταν από νέες μεταγραφές. Η μεγάλη επιτυχία αυτού του Ολυμπιακού, όμως, είναι ακριβώς αυτή: μπορεί να βασιστεί πλήρως στους ποιοτικότατους ποδοσφαιριστές που έχει ήδη στο ρόστερ του και ακόμα… πεινούν, κι απλά να περιμένει «πινελιές» από τις νέες προσθήκες.

Ολυμπιακός: Οταν η κλάση σου πεινάει

Η μεγάλη επιτυχία του Ολυμπιακού είναι ότι μπορεί να βασιστεί σε ένα γκρουπ εξαιρετικών ποδοσφαιριστών, που δεν είναι νέες μεταγραφές, όμως το μάτι τους γυαλίζει.

Χορεύουν σάμπα στην Πορτογαλία;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ