Ραούλ Γκονθάλεθ: Όταν έκανε το επίσημο ντεμπούτο του με τη Ρεάλ Μαδρίτης

Όλα τα είχε ακούσει στη ζωή του ο Χόρχε Βαλντάνο, αλλά δεν περίμενε την απάντηση που έλαβε από τον 17χρονο επιθετικό της Ρεάλ Μαδρίτης, στον οποίο εκμυστηρεύθηκε ότι σκεφτόταν να τον ξεκινήσει στο ματς με τη Σαραγόσα στο «Λα Ρομαρέδα», στις 29 Οκτωβρίου 1994.

«Αν θες να νικήσεις, βάλε με να παίξω!».

Τέτοιο θράσος είχε ο Ραούλ Γκονθάλεθ – περί ου ο λόγος – ο οποίος ακόμα κι αν είχε άγχος πριν το ντεμπούτο του με τη «Βασίλισσα», είχε καταφέρει να το κρύψει καλά. Τα ρεπορτάζ της ισπανικής τηλεόρασης την παραμονή του αγώνα, τού είχαν πλέξει το εγκώμιο για τις εξαιρετικές επιδόσεις του με τις αναπτυξιακές ομάδες και τον χαρακτήριζαν νέο «αστέρι» του ισπανικού ποδοσφαίρου. Εκτιμούσαν, όμως, ότι ο Βαλντάνο θα τον άφηνε στον πάγκο στον αγώνα με τη Σαραγόσα.

Ο Αργεντινός προπονητής της «Βασίλισσας», όμως, είχε μάθει να ξεχωρίζει τις ιδιαίτερες ποδοσφαιρικές προσωπικότητες από τα χρόνια που είχε περάσει ως συμπαίκτης του Ντιέγκο Μαραντόνα στην εθνική ομάδα της πατρίδας του. Κι από την απάντηση που του είχε δώσει ο Ραούλ, είχε καταλάβει ότι είχε να κάνει μια σπάνια περίπτωση. Τον έριξε λοιπόν από την αρχή στη μάχη, παρά το γεγονός ότι αυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε να αφήσει στον πάγκο το μεγάλο επιθετικό «αστέρι» της Ρεάλ επί μία δεκαετία: τον Εμίλιο Μπουτραγκένιο.

Η Ρεάλ γνώρισε την ήττα με 3-2, με τον Γκουστάβο Πογέτ να σημειώνει το νικητήριο τέρμα της Σαραγόσα στο 86′, αλλά ο Βαλντάνο ένιωσε δικαιωμένος. Μπορεί ο Ραούλ να ήταν ο μοιραίος παίκτης της «Βασίλισσας» (αστόχησε μέχρι και προ κενής εστίας λίγο μετά το 1-0 από τον Χουάν Εσνάιντερ), είχε παίξει όμως με τσαγανό και ωριμότητα που δεν συμβάδιζαν με τη νεαρή ηλικία του και το γεγονός ότι αγωνιζόταν για πρώτη φορά με το πιο φημισμένο κλαμπ στον κόσμο. Συν τοις άλλοις, ήταν ο δημιουργός του πρώτου γκολ, με μια ωραία σέντρα προς τον Ιβάν Ζαμοράνο.

Οι οπαδοί της Ρεάλ άσκησαν κριτική στον Βαλντάνο μετά την ήττα, με ατάκες του τύπου «αφησες έξω τον θρύλο Μπουτραγκένιο για να παίξει αυτό το παιδάκι;». Εκείνος, όμως, ήξερε ότι είχε κάνει το σωστό. Μία εβδομάδα αργότερα, τον διατήρησε στην εντεκάδα στο ντέρμπι με τη συμπολίτισσα Ατλέτικο όπου ο Ραούλ τα έκανε όλα: κέρδισε το πέναλτι με το οποίο άνοιξε το σκορ ο Μίτσελ, έδωσε άλλη μία ασίστ στον Ζαμοράνο για το 2-0 και διαμόρφωσε ο ίδιος το 3-1 με άψογο αριστερό πλασέ, αξιοποιώντας την ασίστ του Μίκαελ Λάουντρουπ!

Ο 17χρονος άσος ήταν οπαδός των «ροχιμπλάνκος» και είχε ενταχθεί στις αναπτυξιακές ομάδες τους το 1990, ύστερα από τα πρώτα βήματα που είχε κάνει στη Σαν Κριστομπάλ (όπου έπαιζε με πλαστά στοιχεία που τον εμφάνιζαν μεγαλύτερο ηλικιακά). Κι αν ο ιδιόρρυθμος πρόεδρος της Ατλέτικο, Χέσους Χιλ, δεν είχε βάλει «λουκέτο» στις ακαδημίες του συλλόγου το 1992 για οικονομικούς λόγους (αν και γνώριζε τι πάστα ποδοσφαιριστή ήταν ο Ραούλ και του είχε πλέξει δημοσίως το εγκώμιο) η Ιστορία μπορεί να είχε γραφτεί εντελώς διαφορετικά.

Αχόρταγος για τίτλους

Ο Ραούλ δεν ήταν απλά ένας ταλαντούχος περιφερειακός επιθετικός – ταλέντο έχουν δεκάδες παιδιά στην εφηβική ηλικία, ειδικά στις ακαδημίες των μεγάλων συλλόγων. Εξίσου σημαντικό ήταν ότι διέθετε και τον χαρακτήρα και την ωριμότητα για να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στο υψηλότερο επίπεδο. Γι’ αυτό εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές στην ιστορία της «Βασίλισσας».

Ο Άνχελ Κάπα, ο οποίος ήταν συνεργάτης του Βαλντάνο στη Ρεάλ το 1994, χαρακτήρισε τον Ραούλ ως άνθρωπο που έβαζε υπεράνθρωπους στόχους στον ίδιο του τον εαυτό. Συμπαίκτες του είχαν πει ότι δεν είχαν δει πιο φιλόδοξο, πιο αχόρταγο ποδοσφαιριστή από εκείνον, ακόμα κι όταν είχε πια κατακτήσει κάθε κορυφή.

Μέχρι το τέλος της περιόδου 1994-95 πέτυχε εννέα γκολ μόνο στη La Liga και είχε καθοριστική συμβολή στην κατάκτηση του τίτλου, που έδωσε τέλος στην τετραετή κυριαρχία της Μπαρτσελόνα. Η σεζόν που ακολούθησε δεν ήταν εξίσου καλή για τη Ρεάλ, ο ίδιος όμως πέτυχε 19 γκολ και έκανε ντεμπούτο στην Εθνική Ισπανίας (αν και δεν συμπεριλήφθηκε στην αποστολή για το Euro ’96). Ήταν πλέον πασίγνωστος σε όλον τον κόσμο.

Ο Βαλντάνο αποχώρησε το 1996, είχε όμως «πλάσει» τον Ραούλ και τον άφησε έτοιμο στους διαδόχους του. Ο χαρισματικός επιθετικός πρωταγωνίστησε στην πορεία της επιστροφής της Ρεάλ στην κορυφή της Ευρώπης το 1998, αν και σκόραρε μόνο στα δύο πρώτα παιχνίδια του ομίλου. Στη δεύτερη κατάκτηση του Champions League, το 2000, έκανε πολύ πιο αισθητή την παρουσία του μια και πέτυχε 10 τέρματα, δύο εκ των οποίων στη νίκη με 3-2 επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον καθοριστικό προημιτελικό στο «Ολντ Τράφορντ».

Σκόραρε μία φορά και στον τελικό με τη Βαλένθια (3-0) και παρότι ήταν περιτριγυρισμένος από «αστέρια» πρώτης γραμμής, όπως ο Φερνάντο Ρεδόνδο, ο Ρομπέρτο Κάρλος, ο Στιβ ΜακΜάναμαν, ο Κριστιάν Καρεμπέ, παρέμενε το βασικό σημείο αναφοράς της «Βασίλισσας». Κι αυτό δεν άλλαξε ούτε τα χρόνια που ακολούθησαν, όταν ο Φλορεντίνο Πέρεθ ξόδεψε πακτωλό χρημάτων για να δημιουργήσει την περίφημη ομάδα των Galacticos με ποδοσφαιριστές όπως ο Λουίς Φίγκο, ο Zινεντίν Ζιντάν και αργότερα ο Ντέιβιντ Μπέκαμ και ο (Βραζιλιάνος) Ρονάλντο.

Ο Ραούλ ήταν πάντοτε εκεί κι έκανε τη δουλειά του, όσο μεγάλα ονόματα κι αν είχε ως παρτενέρ στην επίθεση. Κι όταν έφτασε η στιγμή της αποχώρησης, το καλοκαίρι του 2010 (με την έλευση του Ζοζέ Μουρίνιο, που ήθελε να προχωρήσει σε ανανέωση), οι αριθμοί του προκαλούσαν δέος. Ήταν πρώτος σε συμμετοχές με τη Ρεάλ σε όλες τις διοργανώσεις με 741 και ταυτόχρονα και ο πρώτος σκόρερ της με 323 τέρματα! Σήμερα κρατάει ακόμα την πρωτιά στην πρώτη κατηγορία και στη δεύτερη τον έχουν περάσει μόνο ο Κριστιάνο Ρονάλντο (450) κι ο Καρίμ Μπενζεμά (354).

Το παράπονο με την Εθνική

Ο Ραούλ κατέκτησε ως παίκτης της Ρεάλ τρία Champions League, ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και δύο Διηπειρωτικά Κύπελλα, ενώ εντός των συνόρων  πανηγύρισε έξι πρωταθλήματα και τέσσερα Σούπερ Καπ. Τίτλους κατέκτησε μέχρι και με τη Σάλκε, στην οποία μεταγράφηκε μάλλον απρόθυμα το 2010, αλλά και με την Αλ Σαντ του Κατάρ και τον Κόσμο της Νέας Υόρκης, όπου κόλλησε τα τελευταία ένσημα της πλούσιας καριέρας του.

Έμεινε, ωστόσο, με το παράπονο ότι δεν γεύτηκε κάποιον τίτλο με την Εθνική Ισπανίας. Και το χειρότερο είναι ότι πολλοί συνδέουν την αναρρίχηση της «La Roja» στην κορυφή της Ευρώπης και του κόσμου με τη δική του αποχώρηση. Ο μακαρίτης πια Λουίς Αραγονές είχε ξεσηκώσει διαμαρτυρίες όταν τον «έκοψε» από την αποστολή για το Euro 2008, με την αιτιολογία ότι ήθελε να δημιουργήσει μια ομάδα που στηριζόταν περισσότερο στο σύνολο παρά στις μονάδες.

Όμως, ο επιβλητικός τρόπος με τον οποίο έφτασε στην κατάκτηση του τροπαίου η Ισπανία, δικαίωσε τον έμπειρο προπονητή και υποχρέωσε τους επικριτές του να σωπάσουν. Κάποιοι πίστεψαν ότι η αποχώρηση του Αραγονές και η αντικατάστασή του με τον Βιθέντε Ντελ Μπόσκε, θα έφερνε τον Ραούλ ξανά στην Εθνική. Ο πρώην τεχνικός της Ρεάλ, όμως, δεν άλλαξε την επιτυχημένη συνταγή του προκατόχου του και δικαιώθηκε εκ νέου από τα αποτελέσματα, αφού η Ισπανία κατέκτησε και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 και το Euro 2012.

Επί των ημερών του Ραούλ η Ισπανία δεν κατάφερε να αποτινάξει τον χαρακτηρισμό της «λούζερ». Στα Μουντιάλ του 1998 και του 2002 δεν ήταν ακόμα έτοιμη για μεγάλα πράγματα, αν και στο δεύτερο αδικήθηκε από τη διαιτησία στον προημιτελικό με τη Νότια Κορέα. Στο Euro 2004 βρήκε τον… δάσκαλό της στην Εθνική Ελλάδας τόσο στα προκριματικά όσο και στην τελική φάση. Ίσως η μεγαλύτερη χαμένη ευκαιρία ήταν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, όμως ο Ζιντάν έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας του στο ματς της φάσης των «16» και την έριξε νοκ άουτ.

Ακόμα κι αυτή η «ατυχία», όμως, δεν χαλάει τη συνολική εικόνα. Ο Ραούλ υπήρξε ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς της γενιάς του και, το σημαντικότερο, ήταν εξαιρετικά συμπαθής ακόμα και στους αντιπάλους. Δεν προκάλεσε με τη συμπεριφορά του μες στα γήπεδα, δεν έκανε υπερφίαλες δηλώσεις, δεν απασχόλησε τα κουτσομπολίστικα ΜΜΕ με… αταξίες του. Από το 1999, άλλωστε, είναι παντρεμένος με τη Μάμεν Σανθ (πρώην τοπ μόντελ με διακρίσεις σε διεθνείς διαγωνισμούς), στην οποία αφιέρωνε κάθε γκολ που πετύχαινε φιλώντας τη βέρα του.

Πήγες: espn.com («Raul always relished a challenge, and the New York Cosmos are just that»), Wikipedia («Raúl González»), transfermarkt.com («Raúl»).

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 29 Οκτωβρίου

2015: Ο Σε Τζον Φερνάντες κατακτά το χρυσό μετάλλιο στην σφαιροβολία κατηγορίας F53 με βολή στα 8.35 μ. στο 7ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ΑμεΑ που φιλοξενείται στην Ντόχα του Κατάρ, βελτιώνοντας και το δικό του ρεκόρ Ευρώπης.

2008: Ο ποδοσφαιριστής του Διαγόρα, Γιάννης Κοσκινιάτης, δίνει τέλος στη ζωή του σε ηλικία μόλις 25 ετών. Το τραγικό νέο γίνεται γνωστό κατά τη διάρκεια του αγώνα της ομάδας της Ρόδου με τον Ολυμπιακό για το Κύπελλο Ελλάδας και προκαλεί σοκ σε συμπαίκτες και αντιπάλους.

2000: Ο Παράσχος Στογιαννίδης σημειώνει παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα εις ύψος της κατηγορίας F20 στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ με 1.93 μ., χάνει όμως το χρυσό μετάλλιο στην ισοβαθμία με τον Τυνήσιο Γουισάμ Μπεν Μπάχρι.

1994: Ο Λεβαδειακός νικά για πρώτη φορά την ΑΕΚ στο πλαίσιο της Α’ Εθνικής (2-1).

1988: Ξεσπά το σκάνδαλο Κοσκωτά όταν ο υπουργός Παιδείας, Γιώργος Παπανδρέου, καταγγέλλει τον πρόεδρο της ΠΑΕ Ολυμπιακός για παράνομες συναλλαγές με την τράπεζα Μέριλ Λιντς. Τρεις μέρες αργότερα, ασκείται ποινική δίωξη εναντίον του και ο Κοσκωτάς θα διαφεύγει στις ΗΠΑ, όπου θα συλληφθεί στις 23 Νοεμβρίου από το FBI στο αεροδρόμιο του Μπέντφορντ, στη Μασσαχουσέτη.

1973: Ισόπαλο 1-1 λήγει το ντέρμπι πρωταθλήματος ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Ο Χούλιο Λοσάντα ανοίγει το σκορ για τους «ερυθρόλευκους» στο 13′ και ο Μίμης Δομάζος ισοφαρίζει με απ’ ευθείας κόρνερ στο 46′.

1971: Η ΟΥΕΦΑ τιμωρεί τον Πανιώνιο με αποκλεισμό από τις διοργανώσεις της μέχρι το τέλος του 1971, για τα επεισόδια που είχαν προκαλέσει οι παίκτες του κατά του Δυτικογερμανού διαιτητή Μπιβέρσι, στον πρώτο αγώνα με τη Φερεντσβάρος (ήττα με 6-0). Αυτό έχει συνέπεια να μη διεξαχθεί η ρεβάνς στην Αθήνα, ενώ βαρύς πέφτει ο πέλεκυς και στους ποδοσφαιριστές που είχαν αποβληθεί: ο Μπάμπης Ιντζόγλου αποκλείεται από τους διεθνείς αγώνες μέχρι το τέλος του 1974, ο Στάθης Χάιτας μέχρι το τέλος του 1972, ενώ ο Βίκτωρας Θεοφιλόπουλος τιμωρείται με τρεις αγωνιστικές κι ο Θανάσης Ιντζόγλου με δύο.

1960: Ο Κάσιους Κλέι κερδίζει τον πρώτο του αγώνα ως επαγγελματίας πυγμάχος, νικώντας τον Τένι Χανσέικερ στα σημεία, σε αγώνα διάρκειας έξι γύρων στο Λούιβιλ του Κεντάκι.

1959: Το αεροσκάφος της «Ολυμπιακής» τύπου Douglas DC-3 που εκτελεί το δρομολόγιο Αθήνα-Θεσσαλονίκη, συντρίβεται στην περιοχή του Αυλώνα παρασέρνοντας στον θάνατο και τους 18 επιβαίνοντες. Στη λίστα των επιβατών βρίσκονται και τα ονόματα δύο ποδοσφαιριστών του Απόλλωνα Καλαμαριάς, του Σάββα Σφαιρόπουλου και του Παράσχου Αυγητίδη, οι οποίοι όμως δεν έχουν μπει στο αεροπλάνο για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.

1956: Περίπου τρεις μήνες μετά την απόφαση της Αιγύπτου να ουδετεροποιήσει την Διώρυγα του Σουέζ, η Βρετανία, η Γαλλία και το Ισραήλ κηρύσσουν πόλεμο εναντίον της, ο οποίος θα διαρκέσει μέχρι τις 6 Νοεμβρίου. Αυτό έχει συνέπεια η Αίγυπτος να μη μετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες που θα αρχίσουν δύο εβδομάδες αργότερα στην Μελβούρνη, ενώ ο Λίβανος και το Ιράκ θα απόσχουν σε ένδειξη συμπαράστασης.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News