Σαν Σήμερα - Χρήστος Πατσατζόγλου: Η ποδοσφαιρική «ανάσταση» ύστερα από έναν «γολγοθά» 33 μηνών
Στις 20 Δεκεμβρίου 2005 ο Χρήστος Πατσατζόγλου είδε την υπομονή και την επιμονή του να ανταμείβονται. Ύστερα από σχεδόν τρία χρόνια ταλαιπωρίας, με αλλεπάλληλες χειρουργικές επεμβάσεις στο πόδι, επανεμφανίστηκε σε επίσημο αγώνα του Ολυμπιακού.
Οι φίλαθλοι που παρακολουθούσαν τον αγώνα Κυπέλλου Θρασύβουλος-Ολυμπιακός, στις 20 Δεκεμβρίου 2005 στο γήπεδο της Φυλής, σηκώθηκαν όρθιοι όταν είδαν τον Χρήστο Πατσατζόγλου να φορά τη φανέλα με το «2» και να δέχεται οδηγίες από τον Τροντ Σόλιντ.
Η πολυαναμενόμενη επιστροφή του διεθνή μεσοαμυντικού έγινε πραγματικότητα στο 76ο λεπτό. Ο διεθνής μεσοαμυντικός, ο οποίος είχε μείνει εκτός δράσης επί 33 διαδοχικούς μήνες λόγω τραυματισμού, πέρασε στον αγώνα στη θέση του Θανάση Κωστούλα, εν μέσω χειροκροτημάτων από τον κόσμο και τους συμπαίκτες του. Ήταν η πρώτη επίσημη συμμετοχή του ύστερα από τις 9 Μαρτίου 2003 και το ντέρμπι πρωταθλήματος με την ΑΕΚ στη Ριζούπολη (1-2)!
Η υπομονή του και η επιμονή του «Πάτσα» ανταμείφθηκαν εκείνο το βράδυ στο γραφικό γήπεδο της Φυλής, αν και ο ίδιος ένιωθε έτοιμος να παίξει μήνες νωρίτερα. Απλώς, ο Νορβηγός προπονητής των «ερυθρόλευκων» που είχε πληροφορηθεί το ιατρικό ιστορικό του, δίσταζε να τον χρησιμοποιήσει σε δυσκολότερους αγώνες.
Κι εκείνο το ματς βέβαια (το οποίο ήταν νοκ άουτ για τη φάση των «16») δεν εξελίχθηκε εύκολα για τον Ολυμπιακό. Ο Θρασύβουλος πρωταγωνιστούσε τότε στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής και έχασε πολλές ευκαιρίες να σκοράρει ακόμα και πριν δεχθεί το πρώτο γκολ στο 13′ από τον Παντελή Καφέ. Το 0-1 διατηρούνταν μέχρι την είσοδο του Πατσατζόγλου, ο οποίος τα πήγε καλά όσο έπαιξε και στις καθυστερήσεις πανηγύρισε με τους συμπαίκτες του το αυτογκόλ του Ντένις Παπαθανασίου, με το οποίο διαμορφώθηκε το τελικό 0-2.
Τα βάσανα είχαν πια τελειώσει για τον διεθνή άσο, τον οποίο ο τηλεοπτικός φακός έπιασε να χαμογελά την ώρα που έμπαινε στον αγωνιστικό χώρο. Ήταν ένα χαμόγελο ανακούφισης, αλλά και ενθουσιασμού για την επιστροφή του στη δράση ύστερα από μια τόσο μεγάλη σε διάρκεια περιπέτεια. Θα χρειαζόταν επιπλέον χρόνο για να φτάσει στο επίπεδο που βρισκόταν πριν από τον τραυματισμό του και τις αλλεπάλληλες χειρουργικές επεμβάσεις, αλλά είχε κάνει την αρχή.
Η λανθασμένη διάγνωση και η υποτροπή
Το κακό για τον Πατσατζόγλου άρχισε από τη λανθασμένη διάγνωση του αρχικού τραυματισμού του, που είχε παρουσιαστεί αρκετό καιρό πριν από το ματς της 9ης Μαρτίου 2003 με την ΑΕΚ. Ο τότε γιατρός του Ολυμπιακού, Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, έκρινε ότι ο πόνος του διεθνή ποδοσφαιριστή στη φτέρνα οφειλόταν σε οστεόφυτο, ενώ στην πορεία αποδείχθηκε ότι ήταν ένα κάταγμα κόπωσης. Απ’ αυτά που παθαίνουν οι αθλητές όταν αγωνίζονται χωρίς σταματημό.
Η πρώτη χειρουργική επέμβαση, στις 6 Απριλίου 2003, είχε θεωρηθεί αρκετή για να αποκαταστήσει το πρόβλημα. Όμως, ο «Πάτσα» εξακολουθούσε να πονάει και στη διάρκεια της καλοκαιρινής προετοιμασίας στη Γαλλία έπαθε υποτροπή και στις 27 Αυγούστου υποβλήθηκε σε νέα επέμβαση στον αχίλλειο τένοντα. Πάλι από τον Παπαγιαννόπουλο, ο οποίος τελούσε υπό παραίτηση – είχε επικαλεστεί φόρτο εργασίας, μια και ήταν γιατρός και της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού, ανεπίσημα όμως είχε αναλάβει την ευθύνη για την ταλαιπωρία του διεθνή αμυντικού.
Το δελτίο Τύπου της «ερυθρόλευκης» ΠΑΕ έκανε λόγο για επιστροφή τρεις με τέσσερις μήνες μετά τη δεύτερη επέμβαση, όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Μοιραία, ο Πατσατζόγλου έχασε το Euro 2004, αφού η θεραπευτική αγωγή που του είχε συστήσει ο Λάκης Νικολάου (ο οποίος είχε αναλάβει επικεφαλής του ιατρικού επιτελείου του Ολυμπιακού) δεν έφερε αποτέλεσμα.
Οι διαβεβαιώσεις από γιατρούς που είχε επισκεφτεί στο εξωτερικό ότι ήταν θέμα χρόνου να τον εγκαταλείψουν οι πόνοι, δεν επαληθεύτηκαν. Η απόπειρά του να παίξει σε φιλικά προετοιμασίας τον Αύγουστο του 2004 έπεσε στο κενό και κάποιοι είχαν φτάσει στο σημείο να διαδώσουν ότι το πρόβλημά του μπορεί να ήταν ψυχολογικό! Μέχρι που στις 11 Νοεμβρίου 2004 υποβλήθηκε σε τρίτη χειρουργική επέμβαση στη Φινλανδία από έναν ειδικό σε τέτοιες παθήσεις χειρουργό.
Το ρίσκο ήταν μεγάλο (τρίτο νυστέρι σε ενάμισι χρόνο δεν είναι και μικρό πράγμα), όμως ο Πατσατζόγλου το πήρε. Δεν είχε τίποτα να χάσει, αφού ένιωθε ότι αν περιοριζόταν στις θεραπείες ίσως να μην επέστρεφε ποτέ στα γήπεδα. Η επέμβαση πέτυχε και ο Φινλανδός γιατρός που του είχε πει ότι θα χρειαζόταν έξι μήνες για να επανέλθει, ουσιαστικά δικαιώθηκε. Από το καλοκαίρι του 2005 ο διεθνής άσος ένιωθε καλά και ήταν έτοιμος να αγωνιστεί.

Η στιγμή της μεγάλης επιστροφής στο ματς της 20ής Δεκεμβρίου 2005 με τον Θρασύβουλο. Ο Χρήστος Πατσατζόγλου αγκαλιάζει τον Θανάση Κωστούλα την ώρα της αλλαγής, με την ανυπομονησία ζωγραφισμένη στο βλέμμα του.
Ο Σόλιντ τον είχε πάρει σε αποστολές και πριν από τις 20 Δεκεμβρίου 2005 στη Φυλή, μόνο τότε όμως ένιωσε ότι οι συνθήκες ήταν ιδανικές για να του δώσει χρόνο συμμετοχής. Η επανεμφάνισή του έγινε πρώτο θέμα στις εφημερίδες την επόμενη μέρα, κάτι που ήταν απολύτως δικαιολογημένο. Ο Ολυμπιακός και η Εθνική Ελλάδας είχαν κερδίσει πάλι έναν εξαιρετικό ποδοσφαιριστή, ο οποίος ήταν μόλις 26 ετών και είχε πολλά ακόμα να προσφέρει.
Βασικός σε ανδρική ομάδα από τα 16 του
Γράψαμε και πιο πάνω ότι κατάγματα κόπωσης παθαίνουν οι αθλητές που αγωνίζονται χωρίς διαλείμματα κι η αλήθεια είναι ότι ο Πατσατζόγλου δεν είχε πάρει ανάσα από παιδί, όταν εντάχθηκε στα «τσικό» της Αγίας Ελεούσας. Ήταν μόλις 16 ετών το 1995 (γεννήθηκε στις 19 Μαρτίου 1979) όταν ο αείμνηστος Ζαχαρίας Λυκουρίνος τον προώθησε στην πρώτη ομάδα, η οποία πρωταγωνιστούσε τότε στη Δ’ Εθνική κι έδινε επικές μάχες στο ξερό γήπεδο της Αγίας Βαρβάρας.
Πριν ακόμα τελειώσει εκείνη σεζόν προέκυψε το ενδιαφέρον της Ξάνθης, που μεσουρανούσε τότε στην Α’ Εθνική. Και παρά το νεαρό της ηλικίας του ο Πατσατζόγλου έκανε το «άλμα» το καλοκαίρι του 1996, καθιερώθηκε γρήγορα στην ομάδα της Θράκης και προτού κλείσει τα 18 αντιμετώπισε «θηρία» του ελληνικού πρωταθλήματος αγωνιζόμενος ως αμυντικός χαφ ή στόπερ.
Την ίδια εποχή αγωνιζόταν αδιάκοπα και στις εθνικές ομάδες. Από τη Νέων (Κ-18) πέρασε στην Ελπίδων (Κ-21) και κατόπιν στην Ανδρών, τον Σεπτέμβριο του 2000, όταν είχε πλέον μεσολαβήσει η μεταγραφή του στον Ολυμπιακό. Είχε καθιερωθεί πλέον ως δεξιός μπακ κι έκανε ντεμπούτο στο εκτός έδρας ματς με τη Γερμανία για τα προκριματικά του Μουντιάλ του 2002 (ήττα με 2-0). Στα 21 του είχε αποκτήσει εμπειρίες που άλλοι δεν αποκτούν ούτε στα 30 και μέχρι τον τραυματισμό του, στα 23 του, είχε στεφθεί πρωταθλητής δύο φορές (και πλησίαζε κι η τρίτη).
Αν και έχασε τη συμμετοχή στο Euro 2004 και ενδεχομένως μια μεταγραφή σε μεγάλη ομάδα του εξωτερικού (η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε εκδηλώσει έμπρακτο ενδιαφέρον), πέτυχε πολλά πράγματα μετά την επιστροφή του, που σίγουρα περιόρισαν την πίκρα του για τα «κλεμμένα» χρόνια. Ο Ότο Ρεχάγκελ τον κάλεσε ξανά στην Εθνική και τον χρησιμοποίησε τόσο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2008 όσο και στο Παγκόσμιο του 2010 – παρότι στο τελευταίο προερχόταν από μία μέτρια σεζόν με λίγες συμμετοχές στην Ομόνοια. Η συμμετοχή του στην ήττα με 2-0 από την Αργεντινή του Λιονέλ Μέσι, αποδείχθηκε και η τελευταία του με το εθνόσημο.

Κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου πριν από τον αγώνα με τη Ρωσία στο Σάλτσμπουργκ, για το Euro 2008, δίπλα στους Αντώνη Νικοπολίδη και Άγγελο Μπασινά. Ο Πατσατζόγλου ήταν ένα από τα αγαπημένα παιδιά του Ότο Ρεχάγκελ.
Είχε μεσολαβήσει η εκ νέου καθιέρωσή του στο βασικό σχήμα του Ολυμπιακού (στη θέση του αμυντικού χαφ πλέον), με τον οποίο έζησε πολλές μεγάλες στιγμές όπως το γκολ που πέτυχε στο ιστορικό «διπλό» στη Βρέμη. Και φυσικά κατέκτησε κι άλλους εγχώριους τίτλους. Το βασικότερο, όμως, ήταν ότι είχε πετύχει τον μεγαλύτερο στόχο που είχε θέσει όταν έκανε το comeback. Να κάνει τον κόσμο να ξεχάσει την περιπέτεια που είχε περάσει. «Δεν ήθελα να επιστρέψω και να με λυπούνται», είχε δηλώσει το 2017 σε συνέντευξή του στο gazzetta.gr.
Έπειτα από ένα σύντομο πέρασμα από την ΑΕΚ (2010-11) κι ένα πιο επιτυχημένο από τον ΠΑΣ Γιάννινα (2011-13), ο Πατσατζόγλου έπαιξε στη Β’ Εθνική με τον Ηρακλή Ψαχνών (2013-15) και δεν δίστασε να κατέβει ακόμα πιο χαμηλά. Αγαπούσε το ποδόσφαιρο τόσο πολύ που στα 37 του έπαιξε μέχρι και στο τοπικό πρωτάθλημα της Εύβοιας με την ΑΕΚ Χαλκίδας. Αργότερα φόρεσε τις φανέλες της Προοδευτικής, του Φωστήρα και του Αετού Κορυδαλλού, με τον οποίο ολοκλήρωσε την καριέρα του το 2019. Είχε κλείσει πια τα 40 του χρόνια και είχε χορτάσει τα πάντα.
Πηγές: Εφημερίδα SportDay (φύλλο της 21ης Δεκεμβρίου 2005), εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ» (φύλλα της 28ης Αυγούστου 2003 και της 11ης Αυγούστου 2004 – ψηφιοποίηση gazzetta.gr), kathimerini.gr («Ο “γολγοθάς” του Πατσατζόγλου»), transfermarkt.com («Christos Patsatzoglou»).
Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 20 Δεκεμβρίου
2020: Ο 21χρονος Πορτογάλος επιθετικός της Μίλαν, Ραφαέλ Λεάο, σκοράρει έξι δευτερόλεπτα και δύο δέκατα μετά την έναρξη της εκτός έδρας αναμέτρησης με τη Σασουόλο (2-1) και καταρρίπτει το ρεκόρ για το πιο γρήγορο γκολ στην ιστορία της Serie A.
2019: Πεθαίνει σε ηλικία 69 ετών ο παλαίμαχος Γερμανός κολυμβητής Ρόλαντ Μάτες, ένας από τους κορυφαίους όλων των εποχών στο ύπτιο με τέσσερα χρυσά ολυμπιακά μετάλλια (στα 100 και τα 200 μέτρα) το 1968 και το 1972.
2016: Πεθαίνει σε ηλικία 75 ετών ο παλαίμαχος διαιτητής, Μάκης Γερμανάκος. Εκτός από κορυφαίος διαιτητής, είχε διατελέσει και πρόεδρος στην ΚΕΔ την περίοδο 2004-06. Στα νιάτα του υπήρξε ποδοσφαιριστής (τερματοφύλακας) και είχε καταγράψει και δύο συμμετοχές στην Α’ Εθνική με τη φανέλα του Εθνικού Πειραιώς.
2015: Η 14χρονη κολυμβήτρια του ΑΟ Ωκεανός, Νικολέτα Παυλοπούλου, σημειώνει 1:02.92 στα 100μ μεικτής ατομικής στο γκραν πρι Χριστουγέννων που πραγματοποιείται στο Καρπενήσι. Ο συγκεκριμένος χρόνος, που αποτελεί πανελλήνιο ρεκόρ μέχρι και την κατηγορία των νεανίδων, την τοποθετεί στο Νο 2 παγκοσμίως μεταξύ των αθλητριών που έχουν γεννηθεί το 2001. Η 14χρονη σαρώνει τα ρεκόρ σε 50άρα και 25άρα πισίνα. Ενδεικτικό είναι πως με το τέλος του 2015 κατέχει 22 πανελλήνια ρεκόρ κατηγορίας κορασίδων, παγκορασίδων και νεανίδων.
2014: Η Ρεάλ Μαδρίτης νικά τη Σαν Λορένσο με 2-0 (37′ Ράμος, 81′ Μπέιλ) και κατακτά το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων που διεξάγεται στο Μαρόκο. Η ομάδα του Κάρλο Αντσελότι γίνεται η δεύτερη ισπανική ομάδα μετά την Μπαρτσελόνα που κατακτά το τρόπαιο, ενώ στον τελικό συμπληρώνει 22 διαδοχικές νίκες σε επίσημους αγώνες.
2000: Ο Άγιαξ γιορτάζει τα 100 χρόνια από την ίδρυσή του με φιλικό παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό (2-0), ο οποίος επιλέγεται επειδή ήταν ο αντίπαλος στον τελικό όπου κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών για πρώτη φορά. Πριν από την έναρξη διεξάγεται 24λεπτος αγώνας επίδειξης μεταξύ των παλαιμάχων του 1971 και οι «πράσινοι» παίρνουν μια άτυπη ρεβάνς, αφού νικούν 1-0 με γκολ του Μίμη Δομάζου.
2000: Οι Σάρλοτ Χόρνετς νικούν τους Μαϊάμι Χιτ με 65-56, στον αγώνα με το δεύτερο χαμηλότερο σύνολο πόντων (122) στην ιστορία του ΝΒΑ, από τη σεζόν 1954-55 οπότε και εισήχθη το χρονόμετρο των 24 δευτερολέπτων για την εκδήλωση επίθεσης. Το αρνητικό ρεκόρ είναι 119 πόντοι, στον αγώνα Μπόστον Σέλτικς-Μιλγουόκι Μπακς 62-57, στις 27 Φεβρουαρίου 1955.
1999: Ο Ριβάλντο κερδίζει τη «Χρυσή Μπάλα», το έπαθλο του γαλλικού περιοδικού France Football για τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή της χρονιάς που αγωνίζεται στην Ευρώπη. Ο Βραζιλιάνος άσος της Μπαρτσελόνα συγκεντρώνει 219 ψήφους, έναντι 154 του Ντέιβιντ Μπέκαμ και 64 του Άντριι Σεφτσένκο.
1996: Απονέμεται στη Γαλλίδα σκιέρ, Μαριέλ Γκοϊτσέλ, το χρυσό μετάλλιο της ελεύθερης κατάβασης (downhill) του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Αλπικού Σκι του 1966, που είχε διεξαχθεί στο Πορτίγιο της Χιλής. Η ετεροχρονισμένη απονομή οφείλεται στο γεγονός ότι το 1968 η νικήτρια, η Αυστριακή Έρικα Σίνεγκερ, αποδείχθηκε ότι ήταν intersex άτομο. Αφού υποβλήθηκε σε επέμβαση επαναπροσδιορισμού φύλου, ζει έκτοτε ως άνδρας με το όνομα Έρικ Σίνεγκερ. Είναι παντρεμένος κι από το 1978 έχει αποκτήσει μια κόρη που του έχει χαρίσει δύο εγγόνια.
1994: O Χρίστο Στοΐτσκοφ κερδίζει τη Χρυσή Μπάλα μια και συγκεντρώνει 210 πόντους έναντι 136 του Ρομπέρτο Μπάτζιο και 109 του Πάολο Μαλντίνι. Ο Βούλγαρος επιθετικός ανταμείβεται για την ηγετική του παρουσία στην Εθνική Βουλγαρίας (4η στο Παγκόσμιο Κύπελλο των ΗΠΑ, όπου ο ίδιος αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ) και την Μπαρτσελόνα (φιναλίστ στο Champions League).
1994: Ο 34χρονος Ιβάν Λεντλ ανακοινώνει την απόσυρσή του από το επαγγελματικό τένις. Στη 17ετή καριέρα του, ο Τσεχοσλοβάκος (κι από το 1992 πολιτογραφημένος Αμερικανός) τενίστας, κατέκτησε 94 τίτλους, εκ των οποίων οι οκτώ ήταν σε τουρνουά γκραν σλαμ. Bρέθηκε στο Νο 1 της κατάταξης για 270 εβδομάδες συνολικά.
1992: Ο Ολυμπιακός του Γιάννη Ιωαννίδη νικά τον Άρη στο Αλεξάνδρειο με 66-50, στην πρεμιέρα του δευτέρου γύρου του πρωταθλήματος της Α1. Πρόκειται για την πρώτη εντός έδρας ήττα των «κιτρίνων» από ομάδα του Λεκανοπεδίου της Αττικής, ύστερα από δέκα χρόνια και εννέα μήνες!
1989: Ο Ιωνικός αποσπά ισοπαλία 0-0 από την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια και την αποκλείει από τη συνέχεια του Κυπέλλου Ελλάδας, μια και είχε νικήσει με 2-0 στον πρώτο αγώνα στη Νεάπολη.
1987: Ο ΟΦΗ συντρίβει τον Παναθηναϊκό με 5-2 στο ΟΑΚΑ. Πρόκειται για τη δεύτερη βαρύτερη εντός έδρας ήττα των «πράσινων» στην Α’ Εθνική, μετά το 6-3 από τον Εθνικό επτά μήνες νωρίτερα. Από δύο γκολ πετυχαίνουν ο Γρηγόρης Χαραλαμπίδης και ο Γιάννης Σαμαράς και ένα ο Γιώργος Βλαστός.
1973: Ο Καναδός άσος του χόκεϊ επί πάγου, Ανρί Ρισάρ, σημειώνει με ασίστ τον 1.000ό του πόντο του στο NHL, στην ισοπαλία των Μόντρεαλ Καναντιέν με τους Μπάφαλο Σέιμπρς (2-2).
1961: Η Δόξα Δράμας αφήνει ελεύθερο τον Τάκη Λουκανίδη, ανοίγοντας τον δρόμο για τη μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό. Ο πολυσύνθετος άσος είχε μεταβεί από το καλοκαίρι του 1961 στην Κύπρο και έκανε προπονήσεις με τον ΑΠΟΕΛ, στο πλαίσιο ενός «φωτογραφικού» νόμου που επέτρεπε στους ποδοσφαιριστές να έχουν δικαίωμα ελεύθερης μεταγραφής εάν είχαν μείνει επί ένα χρόνο στο εξωτερικό. Πρόκειται για τέχνασμα του «τριφυλλιού» για να ασκήσει πίεση στους Δραμινούς, οι οποίοι λυγίζουν ύστερα από πέντε μήνες και συμφωνούν να παραχωρήσουν τον παίκτη. Βάσει του ίδιου κανονισμού, πάντως, ο Λουκανίδης θα αποκτήσει δικαίωμα συμμετοχής με τον Παναθηναϊκό τον Μάρτιο του 1962.
1905: Ο Φιλαδέλφεια Τζακ Ο’Μπράιεν στέφεται παγκόσμιος πρωταθλητής στα ημιβαρέα βάρη της πυγμαχίας μια και ο κάτοχος του τίτλου, Μπομπ Φιτζσίμονς εγκαταλείπει τον μεταξύ τους αγώνα στον 13ο γύρο.
1885: Ο Αμερικανός Γουίλιαμ Μπάκιγχαμ Κέρτις υλοποιεί έναν απίστευτο άθλο, καθώς σηκώνει με την πλάτη του 1.470 κιλά. Εκτός από την ικανότητά να σηκώνει βάρη, ο Κέρτις υπήρξε τρεις φορές πρωταθλητής των ΗΠΑ στη σφυροβολία, ενώ ήταν εξαιρετικός και στους αγώνες ταχύτητας (στο αγώνισμα των 100 γυάρδων).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
- Μπαρτζώκας: «Σημαίνει πολλά που άκουσα το όνομά μου από τους φιλάθλους του Ολυμπιακού»
- Τάιλερ Ντόρτσεϊ: Τι σημαίνει ο πανηγυρισμός του
- Super Cup: Πόσα εισιτήρια θα πάρουν Ολυμπιακός και ΟΦΗ
- ΑΕΚ: «Εκτοξεύθηκε» στο ranking της UEFA - Απίθανο το πόσες θέσεις κέρδισε
- Κόπα Άφρικα 2025: Από τους Ελ Καμπί, Μπρούνο στον Ντέσερς και μια έκπληξη
