Πίτερ Οφορίκουε : Ο «Πίπης» που ήρθε κι έφυγε από την Ελλάδα και το ποδόσφαιρο σα… μαύρη θύελλα

Το ημερολόγιο έγραφε 21 Μαρτίου 1980 όταν γεννήθηκε σε μια γωνιά της πρωτεύουσας της  Γκάνας  Άκρα ένα αγοράκι που όχι πολλά χρόνια μετά θα ερχόταν στη χώρα μας για να αφήσει το δικό του ξεχωριστό στίγμα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Πίτερ Οφορίκουε.

Ονοματεπώνυμο συνδυασμένο με ένα «παιδί» που είχε πάντα ένα ζεστό χαμόγελο στο στόμα και κατάφερνε να βρίσκεται συχνά – πυκνά στο επίκεντρο της αθλητικής δημοσιότητας τόσο για τα σπουδαία αγωνιστικά του κατορθώματα όσο και την  αναμφίβολη του ανωριμότητα.

Ο άνθρωπος που τον έφερε στην Ελλάδα

Σε ηλικία μόλις 14 ετών τον εντοπίζει ο τότε πρόεδρος της Καλαμάτας Σταύρος Παπαδόπουλος, ο άνθρωπος που έφερε στη χώρα μας κι άλλους σπουδαίους Αφρικανούς όπως οι Ντέρεκ Μπόατενγκ και Σάμουελ Τζόνσον και λίγο έλειψε, σύμφωνα με το θρύλο(;) να κάνει κάτι ανάλογο  και με τον Ρονάλντο (το «φαινόμενο»). Λίγο καιρό μετά ο μικρός από την Δυτική Αφρική φθάνει στην Ελλάδα για να φορέσει τη φανέλα της «Μαύρης Θύελλας». Και εκεί θα ξεκινήσει λίαν συντόμως να γράφει το όνομα του στη Βίβλο του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Κάθε αρχή και δύσκολη λέει ο θυμόσοφος λαός και  ο Οφορίκουε (ή Εφερίκουε ή Εφερίκουαγιε) που σύντομα θα γινόταν… Πίπης δεν έτυχε της εμπιστοσύνης του τότε προπονητή της πελοποννησιακής ομάδας Ντράγκαν Κοκότοβιτς (δεν τον εμπιστευόταν, αφού στην επίθεση είχε τον μεγάλο Νίκο Λυμπερόπουλο). Για καλή τύχη  του μικρού Γκανέζου όμως ο Σέρβος τεχνικός αποτέλεσε παρελθόν και έτσι ο  διάδοχος του  Νίκος Μουλατσιώτης αμέσως τον προώθησε στην πρώτη ομάδα, παρά το εξαιρετικά μικρό της ηλικίας του. Και εκείνος δεν άργησε να τον αποζημιώσει. Έχοντας κάνει το ντεμπούτο του στις 28 Ιανουαρίου 1996  όταν ήταν μόλις 15 ετών, 10 μηνών και 8 ημερών (ο 8^ος νεότερος στην Ιστορία της κορυφαίας κατηγορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου) πετυχαίνει το παρθενικό του γκολ. Ήταν 25 Μαΐου του 1996 στην αναμέτρηση της ομάδας  της Μεσσηνίας  με τον Απόλλωνα Αθηνών (3-0)  στα 16 του χρόνια, δύο μήνες και πέντε ημέρες έστειλε την μπάλα  στα αντίπαλα δίκτυα για πρώτη φορά. Το γκολ αυτό παραμένει το ταχύτερο στην ιστορία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και το 3^ο σ΄όλη τη διαδρομή της Α΄Εθνικής . Συνολικά στα σχεδόν τρία χρόνια που έμεινε στην Καλαμάτα πέτυχε  οκτώ σε 34 παρουσίες.

 
Ιστορικό ευρωπαϊκό ξεκίνημα στον Ολυμπιακό

Ανάμεσα τους και τα δύο γκολ  κόντρα στον Ολυμπιακό που έπεισαν τον  τότε ισχυρό άνδρα των «ερυθρολεύκων» Σωκράτη Κόκκαλη να επενδύσει κοντά στο 1 δις δραχμές ( ποσό ρεκόρ για την πελοποννησιακή ΠΑΕ) για να τον αποκτήσει σε ηλικία 17 ετών!  Στην ομάδα του λιμανιού παρέμεινε μια 6ετία επίσης σημαδεμένη από ένα ακόμα πιο σπουδαίο ρεκόρ αλλά και… απουσία αίσθησης του χρόνου. Στο ντεμπούτο του στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση σε ηλικία 17 ετών και 195 ημερών, ο Πίτερ Οφορίκουε σκόραρε στο ματς με την Ρόζενμποργκ ( ήττα 5-1 για τον πρωταθλητή Ελλάδας) και έγινε ο νεότερος ποδοσφαιριστής που πετυχαίνει γκολ στην ιστορία της  κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.

Ρεκόρ  το οποίο παρέμεινε ακατάρριπτο μέχρι το 2019 (όταν το βελτίωσε ο Ανσού Φατί της Μπαρτσελόνα στον αγώνα με την Ίντερ στο Μιλάνοσε ηλικία μόλις 17 ετών και 41 ημερών στις 10 Δεκεμβρίου), ενώ  ίδιος ενθυμούμενος εκείνο το ιστορικό  επίτευγμα του στις 1/10/1997 στο παγωμένο Τροντχάιμ παραδέχθηκε. «Είχε τόσο κρύο που δεν μπορούσα να νιώσω τα πόδια μου και τα χέρια μου. Για την ακρίβεια, στην προθέρμανση έπρεπε να μιλήσω σε έναν συμπαίκτη μου, να με βοηθήσει να δέσω τα κορδόνια μου, γιατί δεν μπορούσα να λυγίσω τα δάχτυλά μου για να το κάνω». Το κοινό της νέας του ομάδας αρχίζει να τον λατρεύει. Οι πρώτες του χρονιές στην ομάδα του Πειραιά  είναι  εξαιρετικές ωστόσο, τα προβλήματα ξεκινάνε όταν καλείται από την Εθνική ομάδα της Γκάνας. Όπως πολλοί Αφρικάνοι ποδοσφαιριστές έτσι και ο «Πίπης» μπαίνει στο αεροπλάνο και ξεχνάει να γυρίσει. Με τις κλασσικές δικαιολογίες πώς έχει θέματα με το διαβατήριό του κι άλλα «γραφικά»,  καταγγέλλεται πως αλλά κάνει διακοπές στην πατρίδα του και αφήνει τον Ολυμπιακό ξεκρέμαστο.

Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς  ήδη τον είχε παραπέμψει στην διοίκηση. Τις επόμενες σεζόν τα παραπτώματα του άρχισαν να γίνονται όλο και πιο πολλά, όμως για καλή του τύχη οι προπονητές άλλαζαν σαν τα πουκάμισα στον Ολυμπιακό εκείνη την περίοδο και έτσι κάθε φορά του δινόταν η δυνατότητα για μια νέα αρχή. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με  τα νυχτοπερπατήματα στην Αθήνα (άνθρωποι του Ολυμπιακού πήγαιναν τα βράδια σπίτι του για να δουν αν βρίσκονταν εκεί  για να ανακαλύψουν πολλάκις πως απουσίαζε), δεν τον βοήθησαν να κάνει την καριέρα που σίγουρα θα μπορούσε αφού διέθετε  ταλέντο που σπάνιζε για την ηλικία του (ή αυτή που δήλωνε σύμφωνα με τους …. ψυλλιασμένους). Έτσι το καλοκαίρι του 2003 και μετά από έξι χρόνια με ταξίδια στα οποία ξεχνούσε να επιστρέψει, αδιαφορία στις προπονήσεις και ξενύχτια, ο Οφορίκουε αποτέλεσε παρελθόν από  τον Ολυμπιακό έχοντας απολογισμό 33 γκολ σε 138 αγώνες  έξι  Πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο.

Θα είχε φύγει σίγουρα πιο νωρίς από την ομάδα, γιατί τα καμώματά του είχαν αρχίσει και ενοχλούσαν τον κόσμο, και τον  ισχυρό άνδρα της ΠΑΕ παρόλο που τον αγαπούσε αρκετά τον «Πίπη», ωστόσο στεκόταν τυχέρος από το γεγονός πώς από το 2000 και μέχρι το 2003 ο Ολυμπιακός άλλαξε  πέντε προπονητές  και πάντα στα νεοφερμένα αφεντικά του πάγκου προσπαθούσε να κρατάει  τουλάχιστον τα προσχήματα και έτσι κάθε φορά του δινόταν η δυνατότητα για μια νέα αρχή.. Μέχρι να φύγει και πάλι για τη Γκάνα.

Η επιστροφή στην Ελλάδα

Στα 23 του χρόνια  θεωρούσε πως είχε λύσει όλα του τα οικονομικά προβλήματα, έτσι με το που επέστρεψε στην Γκάνα παράτησε, προσωρινά, το ποδόσφαιρο και είπε να ασχοληθεί με τα… ξενοδοχεία που είχε στην ιδιοκτησία του και άλλες επιχειρήσεις. Στο μεσοδιάστημα  ενσωματώθηκε στην ομάδα της πατρίδας του Λιμπερτάδ Προφέσιοναλς χωρίς να συμπληρώσει ούτε μια συμμετοχή(!!!) και τελικά το 2005 ο ΟΦΗ θα αποφασίσει να τον… επαναπατρίσει στην Ελλάδα. Στην ομάδα της Κρήτης θα πραγματοποιήσει καλές εμφανίσεις, 45 συνολικά, και θα… προλάβει να πετύχει 8 γκολ. Ο περίεργος χαρακτήρας του όμως και ένα… ταξιδάκι που κράτησε  δύο (!!) μήνες τον έφεραν στην έξοδο.

Τα επόμενα τρία χρόνια ακολούθησαν δυο ομάδες. Η μία ήταν από το Ισραήλ (Χάποελ Ιρόνι) στην οποία έμεινε για μία σεζόν με τα… γνωστά προβλήματα, ενώ μετά πήγε στην Κύπρο και την ΑΕΛ Λεμεσού. Στην Μεγαλόνησο ο ανώριμος χαρακτήρας του έφτασε στο ζενίθ, αφού σε ένα ματς εναντίον του Εθνικού αρνήθηκε να μπει στο παιχνίδι ως αλλαγή και έβρισε τον προπονητή του! Με την κυπριακή ομάδα να  προχωρά στην παρακάτω ανακοίνωση: ” Η Διοίκηση της εταιρείας ΑΕΛ Ποδόσφαιρο ΛΤΔ ανακοινώνει ότι ο ποδοσφαιριστής Πίτερ Οφορίκουε δεν ανήκει πλέον στο δυναμικό της ΑΕΛ αφού έλυσε και τυπικά το συμβόλαιο του με την ομάδα μας. Μετά από αρκετές συζητήσεις που έγιναν σήμερα μεταξύ της Διοίκησης και του ποδοσφαιριστή επήλθε τελικά συμφωνία και ο Οφορίκουε αποδεσμεύτηκε“.  Στο πέρασμα του από την εν λόγω ομάδα είχε μόλις 11 παρουσίες και τρία γκολ.

Σε ηλικία 30 ετών είχε έρθει η αρχή του τέλους για τον «Πίπη» που μέχρι το 2010 μένει χωρίς ομάδα, όταν και αποφασίζει να τον πάρει η Γκανέζικη Άκκρα Χάρτς οφ Οουκ, ενώ την επόμενη χρονιά θα πάει στην επίσης  ομάδα της πατρίδας του Μπεκέμ Γιουνάιτεντ.  Σ’ αμφότερες κατάφερε συνολικά να πραγματοποιήσει… μηδέν εμφανίσεις.  Κάτι που δε φάνηκε να τον πολυενοχλεί. Κρέμασε και επίσημα  τα παπούτσια του  όμως προηγούμενα έχει ανοίξει σχολή ποδοσφαίρου στην πατρίδα του ενώ  φρόντισε να φτάξει και τα χαρτιά του στην UEFA για να γίνει και επίσημα ατζέντης.

Δικαιολογίες και το μέγα λάθος

 Κι ως επιμύθιο για τον ιδιαίτερο αυτό Αφρικανό επιθετικό ο απολογισμός – δικαιολογία του για τι και γιατί για το λάθος δρόμο που πήρε η αγωνιστική του καριέρα υποστηρίζοντας ότι τραυματισμοί και το γεγονός ότι δεν άκουσε τον Ολυμπιακό, στην προτροπή που του έδωσε να μην αγωνιστεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο U20 του 1999, καθώς δεν είχε αποκατασταθεί πλήρως ο τραυματισμός του, ήταν το μεγαλύτερο του  σφάλμα. «Ήθελα να υπηρετήσω τη χώρα μου. Έπαίξα όλο το τουρνουά με ενέσεις και πάγο τυλιγμένο γύρω από το γόνατό μου. Μετά από κάθε παιχνίδι, ήταν αδύνατο να περπατήσω. Το γόνατό μου πρηζόταν. Ο γιατρός της εθνικής ομάδας μου έκανε πολλαπλές ενέσεις πριν από κάθε παιχνίδι. Κοιτάζοντας πίσω, παίζοντας με αυτόν τον τραυματισμό, ήταν το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας μου. Δεν ήθελα να είμαι στο ποδόσφαιρο, αλλά ένας φίλος από την Ελλάδα μου τηλεφώνησε μια μέρα και μου είπε να αναζητώ νέα ταλέντα. Αυτό ακριβώς κάνω τώρα».

Ας το πιστέψω που έλεγε και ο… αστυνόμος Μπέκας.

 

 

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News