Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: Όταν όλα τελειώσουν, ο Ρονάλντο θα δικαιωθεί από τους αριθμούς

Δεν είναι σπάνιο να βασανίζονται προπονητές που έχουν αναλάβει ένα εγχείρημα σε βάθος χρόνου από βετεράνους. Ακόμα κι αν η ίδια η φύση του προπονητή, ως οντότητας, δεν συνάδει με την ανάληψη και την καθοδήγηση συνόλου σε μακροπρόθεσμα σχέδια, όταν κάποιος υπογράφει τριετές ή πενταετές συμβόλαιο σε ένα σύλλογο, πρέπει να μπει στη διαδικασία να δουλεύει σε τέτοιο βάθος χρόνου.

Το είχε πει ο Τιερί Ανρί, για να εξηγήσει τι συνέβη από τη μεριά του με τη Μονακό. Υπέγραψε τριετές και συνειδητά δούλευε για να στήσει κάτι όμορφο σε βάθος τριετίας. Βρέθηκε σε μία ομάδα με 17 τραυματίες, τη στιγμή που ανέλαβε, και παρέτασσε νεαρούς στα παιχνίδια. Στο σπουδαίο Γάλλο άρεσε να δουλεύει με νεαρούς και στη Μονακό έμεινε 2,5… μήνες.

Αν υπάρχει μία ποδοσφαιρική χώρα που μπορεί να στηρίξει το πλάνο της μετατροπής του άδηλου σε πρόδηλο, αυτή είναι η Αγγλία. Ο προπονητής που υπογράφει, ειδικά στους σπουδαίους συλλόγους, το κάνει και υπάρχει μια δικλίδα ασφαλείας ώστε να μπορεί να δουλέψει. Ειδικά οι μεγάλες ομάδες έχει αποδειχθεί ότι κάνουν περισσότερη υπομονή από τις άλλες.

Στη Λίβερπουλ λάτρεψαν και στήριξαν προπονητές, στη Μάντσεστερ Σίτι ο Πεπ Γουαρδιόλα δουλεύει απερίσπαστος την τελευταία πενταετία και στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κρατούν προπονητές πολύ περισσότερο από ματς που μπορεί να μοιάζουν με λόγο απόλυσης.

Όταν οι «κόκκινοι διάβολοι» υπέγραψαν με τον Έρικ τεν Χαγκ, τον αρχιτέκτονα της ίσως πιο θεαματικής ομάδας στην Ευρώπη από το 2018 έως το 2021, δηλαδή τον Άγιαξ, ήταν βέβαιο ότι η διοίκηση θα έκανε όση υπομονή χρειαζόταν μαζί του. Οι Ολλανδοί έχουν τη δική τους βιοθεωρία για το σύμπαν, ένας συγκερασμός φραγμάτων και συμπλεγμάτων που δίνουν μια πολύ πνιγηρή, κυρίως για τους ίδιους, ανωτερότητα.

Ακόμα κι όταν γίνονται προπονητές, κι όταν δουλεύουν στο εξωτερικό, αυτό δεν αλλάζει. Προπονητές όπως ο Ρίνους Μίχελς, ο Γιούουπ Ντέρβαλ, ο Ντικ Άντβοκαατ, φυσικά ο Λουίς φαν Χάαλ, έχουν μείνει στην Ιστορία για τις ιδιορρυθμίες τους. Ο μόνος διαλλακτικός Ολλανδός ήταν ο Γκούους Χίντινκ.

Στην περίπτωση του Τεν Χαγκ, αυτό που φαινόταν ότι θα ερχόταν, ήρθε. Στο ματς με την Τότεναμ δεν νικάει απλώς –παίζει ποδόσφαιρο γεωμετρικά άρτιο, για αυτό και οι (26) τελικές προσπάθειες βγαίνουν αβίαστα. Το παιχνίδι «στιγματίζεται» από τη φυγή του Κριστιάνο Ρονάλντο πριν τελειώσει.

Λέγεται ότι ο Τεν Χαγκ ήθελε να τον κάνει αλλαγή, αλλά ο Πορτογάλος δεν «ψήθηκε» να το ξαναπεράσει.

Είναι κάτι που θα περίμενες από τον Πορτογάλο, ασχέτως αν δεν το έχει ξανακάνει. Γίνεται να κριθεί ποικιλοτρόπως: ο κλασικός λόγος είναι το πείσμα του, για το γεγονός ότι δεν παίζει. Ένας άλλος, πιο βαθύς, είναι ότι γίνεται να πρόκειται για παραδοχή ότι αυτό το ποδόσφαιρο που παρακολούθησε δεν γίνεται να το υπηρετήσει, διότι πρόκειται κυρίως για ηλικιακό δρώμενο.

Ένας τρίτος και πολύ πιο σοβαρός λόγος, είναι η ψυχολογική κατάρρευση. Ο Κριστιάνο φεύγει από το γήπεδο για τα αποδυτήρια, αν και ξέρει ότι θα επικρατήσει ένα παγκόσμιο βουητό για την αλαζονεία του και την ανωριμότητά του, όμως δεν τον νοιάζει: ο άνθρωπος μέσα του είναι χάλια. Και αυτό είναι κάτι που προσπερνά το ποδόσφαιρο.

Η τραγωδία του Κριστιάνο Ρονάλντο αγγίζει και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Για το θάνατο του νεογέννητού του με την Χεορχίνα, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν μπορεί να κάνει άλλο από το να τον στηρίζει διακριτικά. Από όλους τους πόνους του ανθρώπινου είδους, είναι δύσκολο να σκεφτείς χειρότερο αν δεν σε λένε Αθανάσιο Διάκο. Πνευματικά και ψυχολογικά, το μυαλό χάνεται στο βαθμό που ακόμα και αυτός, ο σπουδαιότερους Πορτογάλος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών και έναν από τους πέντε κορυφαίους στην ποδοσφαιρική Ιστορία, παραπλανιέται.

Μπορεί ο γράφων να το ρίχνει στο ρομαντισμό, αλλά αυτήν τη στιγμή ο Κριστιάνο Ρονάλντο, δεν φτάνει που είναι βετεράνος, θέλει το ποδόσφαιρο και την αδρεναλίνη του ανταγωνισμού για να ξεχνιέται. Κι αυτό είναι κάτι πολύ ανώτερο από τα ρεκόρ και τις κορυφές που επιθυμεί να κατακτήσει.

Αυτό συμβαίνει τώρα. Διότι στο μέλλον, όταν όλα τελειώσουν, ο Ρονάλντο θα έχει βάλει κοντά στα 850 γκολ στην καριέρα του και επειδή δεν θα υπάρχει άλλος σαν αυτόν, θα μνημονεύεται σαν ένα ανεπανάληπτο ποδοσφαιρικό φαινόμενο.

Εν τη απουσία του, οι αριθμοί θα δημιουργούν ίλιγγο. Έχει παρατηρηθεί από τον υπογράφοντα ότι όσο μεγαλώνουν οι ποδοσφαιρόφιλοι τόσο του δίνουν ένα ανεπαίσθητο αβαντάζ σε ό,τι αφορά και την αξία αλλά και τα περιμετρικά της.

Στο τέλος, αυτό που φτάνει για να καταλάβει κάποιος τι έχει κάνει, πέρα από τίτλους και ατομικές διακρίσεις, είναι ένα στατιστικό που ανέφερε προσφάτως ο Γκρέιαμ Σούνες.

Ο Σκωτσέζος με το παχύ μουστάκι, ένας σκληρός επιτελικός μέσος και παλαίμαχος της Λίβερπουλ, είπε το εξής: «Αν ο Κριστιάνο δεν σκοράρει ποτέ ξανά, για να τον φτάσει ο Χάαλαντ θα πρέπει να βάζει 43 γκολ κάθε χρόνο για τα επόμενα 16 έτη της καριέρας του».

Είναι ένα εκπληκτικό στατιστικό, υπό την έννοια ότι ο Χάαλαντ σκοράρει σε ρυθμούς Ρονάλντο πριν ο ίδιος ο Πορτογάλος βρει τους ανηλεείς ρυθμούς του.

Τα 43 γκολ το χρόνο δεν είναι κάτι απλησίαστο, ας πούμε η φετινή είναι μια χρονιά που έχει σκοράρει 39 φορές και λογικά θα κατοχυρωθεί και δεν φαίνεται ότι αυτό το ζητούμενο τα επόμενα χρόνια, που θα καταλάβει τις γωνίες και θα κάνει ακόμα καλύτερες κινήσεις, θα είναι πολύ δυσκολότερα.

Παρ’ όλα αυτά, ο αριθμός από μόνος του δείχνει σε ποιο επίπεδο βρέθηκε ο Ρονάλντο και με τι ρυθμό σκόραρε για 15 χρόνια. Όταν οι προβολείς φύγουν από πάνω του και η στατιστική μείνει, τότε θα γίνει κατανοητή η φαινομενική παρουσία του στα γήπεδα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News