Νίκος Σαρίδης: Ο Ναπολιτάνος που τον πρόδωσε το πάθος

Ώσπου εντοπίστηκε πριν από μερικά εικοσιτετράωρα στην Κέρκυρα και συνελήφθη. Τον πρόδωσε, λέει, η αγάπη του για την μπάλα και τη Νάπολι.

Όταν οι «παρτενοπέι» κατέκτησαν το σκουντέτο, ύστερα από 33 χρόνια, ο Λα Πόρτα βγήκε με κασκόλ της ομάδας σε εστιατόριο του νησιού των Φαιάκων να πανηγυρίσει – ο ίδιος άλλωστε εργαζόταν ως μάγειρας στην Κέρκυρα. Η εικόνα έγινε viral, του στυλ «δείτε πώς πανηγύρισαν οι φαν της Νάπολι στην Ελλάδα το πρωτάθλημα», με συνέπεια να τον μπαγλαρώσουν.

Πού ήταν, θ’ αναρωτιέστε, τόσα χρόνια οι αρχές (ελληνικές, ιταλικές και διεθνείς) όταν ο Λα Πόρτα ζούσε ως κύριος σε κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δη πλάι στην πατρίδα του, σε μέρος που πιο τουριστικό δεν γίνεται, κάνοντας μάλιστα καριέρα α λα Έκτορα Μποτρίνι, αν ερμηνεύουμε σωστά αυτά που διαβάζουμε. Μήπως ήταν από καιρό στα ίχνη του κι απλώς περίμεναν τη στιγμή;

Ίσως εδώ να ταιριάζει το «μην αφήνεις την αλήθεια να σου χαλάσει μία ωραία ιστορία». Μία ιστορία, που με τα fake της και τα πραγματικά της στοιχεία, θα ριζώσει ως περίπτωση ποδοσφαιρικού πάθους. Όπως και να ’χει.

Για το ιταλικό ποδόσφαιρο, βεβαίως, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Στη Σαρδηνία λ.χ., την εποχή που κάλπαζε η Κάλιαρι στο Καμπιονάτο, μισόν αιώνα πριν (και βάλε), έχοντας για αιχμή του δόρατος τον Τζίτζι Ρίβα, ένας θρυλικός ποινικός και δραπέτης, κάτι σαν ο… Ρωχάμης του νησιού, πήγαινε και παρακολουθούσε μεταμφιεσμένος, λέει, τα παιχνίδια της ομάδας. Με την προσμονή ότι το φαρμακερό αριστερό πόδι του Ρίβα θα ξετινάξει τ’ αντίπαλα δίχτυα.

Στο κάτω της γραφής, ποτέ κανείς δεν ισχυρίστηκε πως το ποδόσφαιρο είναι κάτι που συνεπαίρνει αποκλειστικά τους άμωμους, ότι είναι το σπορ των αγίων. Τόσα εκατομμύρια φίλους έχει ανά την υφήλιο, δεν γίνεται να είναι όλοι τους ανεπίληπτης διαγωγής. Για ποιους να πούμε; Για προέδρους των ομάδων, καλή ώρα όπως ο Εσκομπάρ, που χρηματοδότησε κάποτε την Ατλέτικο Νασιονάλ και την οδήγησε στην κατάκτηση του Κόπα Λιμπερταδόρες; Για οργανωμένους οπαδούς, βουτηγμένους στο έγκλημα; Ειδικά όταν μιλάμε για την «ποδοσφαιρική θρησκεία» της Νάπολι, δεν ήταν άγιος ούτε ο ίδιος ο θεός της…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News