Εθνική Μπάσκετ: Οι προσωπικότητες και το μάτι που... γυαλίζει, δείχνουν το δρόμο

Η Εθνική έκανε το καθήκον της απέναντι στους σκληρούς αλλά συνάμα άπειρους Νεοζηλανδούς και πήρε μία μεγάλη πρόκριση στους «16» του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Για να έρθει η νίκη, η Ελλάδα χρειάστηκε να περάσει από πολλά στάδια, να βρεθεί στο… ναδίρ και για να βγει ξανά στον αφρό, πέρασε μέσα από μία εφιαλτική διαδικασία.

Οι παίκτες του Δημήτρη Ιτούδη έμειναν πίσω στο σκορ μέχρι και με 15 πόντους στα μέσα του δευτέρου δεκαλέπτου και κάπου εκεί, ήχησε το καμπανάκι. Οι Έλληνες διεθνείς είχαν έλλειψη ενέργειας, έβγαιναν δεύτεροι σε όλες τις «μονομαχίες», είχαν χάσει το μυαλό και την ψυχολογία τους.

Χρειαζόταν μία… σπίθα, έτσι ώστε να πάρει φωτιά το ματς και να γυρίσει ο διακόπτης, με τον Ιωάννη Παπαπέτρου σε πρώτη φάση και τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη σε δεύτερη να βγαίνουν μπροστά, αποδεικνύοντας πως η Εθνική έχει προσωπικότητα αλλά και… αυταπάρνηση.

Και έγινε η σπίθα… πυρκαγιά

Οι αποφάσεις των Ελλήνων παικτών μαζί με την σκληράδα και τα περίεργα σφυρίγματα των διαιτητών, χάλασαν το μυαλό της Εθνικής ομάδας. Η αφλογιστία στην επίθεση και το πρόβλημα στο ριμπάουντ, έδωσαν τον απαραίτητο ρυθμό στους Νεοζηλανδούς, που σμπαράλιασαν την άμυνα της «επίσημης αγαπημένης».

Τίποτα δεν πήγαινε καλά, το καθαρό μυαλό βρισκόταν στα αποδυτήρια, ενώ έλειπε ο παίκτης που θα πάρει από το χέρι την Ελλάδα και μαζί τους συμπαίκτες του. Τελικά βρέθηκε στου δρόμου τα μισά, με τον Παπαπέτρου να πραγματοποιεί ματς καριέρας παρασύροντας και τους υπόλοιπους.

Οι άμυνες άρχισαν να βγαίνουν, τα σουτ να μπαίνουν και κάπου εκεί μπήκε το νερό στο αυλάκι. Αυτό χρειαζόταν η Εθνική. Ο Παπαπέτρου άναψε τη σπίθα και οι υπόλοιποι κράτησαν τη φωτιά μέχρι το τέλος.

Η Ελλάδα έβγαλε στην επιφάνεια τις προσωπικότητες που διαθέτει, γύρισε το ματς και πήρε την πρόκριση στους «16».

Επιτέλους το μάτι… γυάλισε

Το σημαντικότερο στοιχείο του παιχνιδιού ίσως να μην είχε να κάνει καθαρά με το μπασκετικό κομμάτι, αλλά με εξωγενείς παράγοντες. Η αλήθεια είναι πως η Εθνική ομάδα έχει πληγωθεί από τις τεράστιες απουσίες, με τον Ντίνο Μήτογλου να είναι ο τελευταίος που έμεινε εκτός.

Το Μουντομπάσκετ είναι σκληρή διοργάνωση. Μία ήττα ακόμα και σε όμιλο μπορεί να σε αφήσει εκτός. Το βίωσε στο πετσί της η Εθνική στην τελευταία διοργάνωση το 2019, μετά την απρόσμενη ήττα από τη Βραζιλία.

Ο Δημήτρης Ιτούδης γνωρίζει από πρώτο χέρι, πως τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Η Λιθουανία δεν αστειεύεται και οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος μας. Από την άλλη, αυτό ίσως να δουλέψει και ευεργετικά στους Έλληνες διεθνείς, αφού δεν είμαστε το φαβορί και αν καταφέρουμε να κρατήσουμε ζωντανό το ματς ως τα τελευταία λεπτά, ίσως το άγχος να τους καταβάλλει, κάτι που έχουμε δει και σε άλλες διοργανώσεις.

Η Ελλάδα λοιπόν, έδειξε επιτέλους σημάδια αυταπάρνησης, το μάτι γυάλιζε απέναντι στην σκληροτράχηλη «Χάκα» και κάπου εκεί η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.

Αυτή θα πρέπει να είναι η εικόνα μας και στα δύο επόμενα παιχνίδια, πρώτα με τη Λιθουανία και στη συνέχεια με το Μαυροβούνιο. Η Εθνική μπορεί να μην έχει το ταλέντο των προηγούμενων ετών, μπορεί όμως να παλέψει μέχρις εσχάτων για κάθε κατοχή και όπου βγει.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News