Εθνική μπάσκετ: Ας κοιταχτούμε λίγο στον καθρέφτη...

Απ’ το 2009 κι έπειτα, όταν η Ελλάδα κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο, η εκάστοτε έκδοση της Εθνικής επιστρέφει με άδειες τις αποσκευές. Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα. Μετράμε ήδη 14 χρόνια απ’ το τελευταίο μετάλλιο.

Προσοχή, μην παρεξηγηθούμε. Ουδείς ανέφερε φέτος αυτή τη λέξη. Το ταβάνι της Εθνικής ήταν η πρόκριση στους «8». Αυτό και μόνο. Ηταν αποτυχία; Προφανώς κι ήταν, αν το δούμε καθαρά στο αγωνιστικό κομμάτι με τα πολλά προβλήματα (και της τελευταίας στιγμής) να βάζουν έξτρα εμπόδια. Η Ελλάδα ολοκλήρωσε το Παγκόσμιο στη 15η θέση, δηλαδή, στη χειρότερη στην ιστορία της σε Παγκόσμια. Αυτή είναι μία αλήθεια. Να τα δούμε πιο ωμά; Να βγάλουμε τα… γαλανόλευκα γυαλιά; Μήπως δεν είμαστε για κάτι παραπάνω;

Ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του άποψη πάνω σε αυτό το θέμα. Το βέβαιο είναι ότι ουδείς πρέπει να προσάψει κάτι σε αυτά τα παιδιά, που έδωσαν το «παρών». Εδωσαν τα πάντα. Καλό θα ήταν να μην έχουμε συνέχεια στο μυαλό μας το εξής: «Είναι η Εθνική Ελλάδας». Η ελληνική νοοτροπία (δεν είναι μόνο σε αυτό το άθλημα) δεν κάνει καλό (ειδικά στα social media). Τι να κάνουμε, η Ελλάδα δεν μπορεί να σκέφτεται ότι θα εμφανιστεί ένας Γκάλης, ένας Γιαννάκης, ένας Σπανούλης, ένας Διαμαντίδης ή ένας Παπαλουκάς. Θα πρέπει να αφήσει στην άκρη το «χρυσό» παρελθόν. Ναι μεν τα παραπάνω ονόματα αποτελούν πηγή έμπνευσης για τους νεότερους -ηλικιακά- παίκτες, αλλά η έξτρα πίεση δεν κάνει καλό.

Προφανώς κι η ομοσπονδία έχει τις ευθύνες της. «Για οποιαδήποτε μη αγωνιστική υπέρβαση και κατάκτηση του στόχου της συμμετοχής μας στην Ολυμπιάδα, την αποκλειστική ευθύνη την έχουμε η διοίκηση κι εγώ προσωπικά. Οι προπονητές κι οι παίκτες έκαναν ακριβώς αυτό που τους ζητήσαμε κι είμαστε πραγματικά περήφανοι γι’ αυτούς», είπε ο Βαγγέλης Λιόλιος. Η συμμετοχή στο Προολυμπιακό κι η παρουσία στο Ευρωμπάσκετ του 2025 είναι μία μεγάλη ευκαιρία για επανεκκίνηση που πρέπει να γίνει.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News