Ολυμπιακός: Ο πύργος ελέγχου και τα γαλλικά

Χρειάστηκε λίγος καιρός – ευτυχώς δε χρειάστηκε περισσότερος -και τα γαλλικά ακούστηκαν, επιτέλους, στο παρκέ του ΣΕΦ. Οχι τα… «γαλλικά», αλλά εκείνα που μιλούν οι κολλητοί από την εθνική ομάδα των τρικολόρ, Εβάν Φουρνιέ και Μουσταφά Φαλ.

Οι δυο τους πήραν χρόνο κόντρα στον Αρη και υποσχέθηκαν… αλλαγές. Ο πρώτος έναν διαφορετικό από τον περσινό Ολυμπιακό και ο δεύτερος μία άλλη ομάδα από αυτή που παρουσιάστηκε στα πρώτα φετινά παιχνίδια.

Η εξέλιξη του Εβάν Φουρνιέ είναι ακριβώς εκείνη που περιμέναμε. Ξεκίνησε αποφεύγοντας τη φασαρία και τα ρίσκα, περιορίστηκε στην «απλή» δημιουργία και εμείς βλέπαμε έναν παίκτη που δεν είναι ούτε πρόβλημα, ούτε λύση, ενώ αυτός μελετούσε στην πράξη την φιλοσοφία του Ολυμπιακού και εξελισσόταν… χωρίς να ενοχλεί.

Τέσσερα επίσημα μετά, η αυτοπεποίθησή του πλησιάζει σιγά – σιγά τα επίπεδα… Φουρνιέ, οι συνεργασίες με τους συμπαίκτες του δείχνουν ότι ο στόχος περί φιλοσοφίας σχεδόν επετεύχθη, ενώ σωματικά βρίσκεται σε άριστη κατάσταση.

Οι 15 πόντοι και η «ευκολία» με την οποία ήρθαν στο παιχνίδι με τη Ζαλγκίρις ήταν απλά… τρέιλερ για τα όσα θα ακολουθήσουν. Ο Γάλλος ήταν δεύτερος σκόρερ, πίσω μόνο από τον Βεζένκοφ, σε ένα παιχνίδι, που στην πραγματικότητα… δε του βγήκε. 1/3 τρίποντα και 4/8 δίποντα δεν είναι τίποτα για αυτόν, τόσο ως προς τον αριθμό των προσπαθειών, όσο και προς το ποσοστό της επιτυχίας.

Λίγες μέρες αργότερα, απέναντι στον Αρη, περιορίστηκε ξανά στις 7 προσπάθειες εντός πεδιάς, που τον οδήγησαν σεμνά και ταπεινά σε μία εντεκάρα. Στη στατιστική του, ξεχώρισαν οι επτά ασίστ για ένα λάθος, κάτι που είναι ουσιαστικά η πιο σταθερή του προσφορά από την πρώτη μέρα που φόρεσε την ερυθρόλευκη.

Ο Φουρνιέ, βλέπετε, είναι… τρομαχτικός. Το «gravity» του, όπως λένε, δηλαδή η βαρύτητα ή καλύτερα η δυνητική απειλή του με τη μπάλα στα χέρια ή μακριά από αυτή, συγκρίνεται με αυτή ελάχιστων παικτών στη λίγκα. Με την παρουσία του και μόνο σε κάποια γωνιά του παρκέ, μαζεύει δεύτερους αμυντικούς ή προκαλεί συμφέρουσες για την ομάδα του αλλαγές και έτσι βρίσκει καλές επιλογές για πάσα.  Αυτό, βέβαια, θα ήταν πρακτικά άχρηστο αν ο ίδιος δεν είχε τη δυνατότητα να μοιράσει με συνέπεια και ακρίβεια. Οπως αποδεικνύεται, δεν έχει να ζηλέψει… τίποτα από τους πλέιμεϊκερς της λίγκας, συνδυάζοντας μυαλό, ταλέντο και σώμα στην πάσα του.

Και κάτι ακόμα: Είναι πραγματικά εντυπωσιακό, με όλη την ουσία της λέξης, το πόσο καίγεται να βοηθήσει – όχι να ξεχωρίσει – σε άμυνα και επίθεση, ακόμα και στο… σκοτωμένο από το 5′ παιχνίδι με τον Αρη. Εντυπωσιακό.

Και η δύναμη… της φιλίας

Δεν πρέπει να πήρε πάνω από δύο λεπτά κοινής συνύπαρξης Φουρνιέ και Φαλ στο παρκέ για να φτάσει κανείς στο συμπέρασμα ότι αυτοί οι δύο… από κάπου γνωρίζονται. Η επιστροφή του ψηλού δίνει μισή ντουζίνα λόγους για να χαίρεται ο κόουτς Μπαρτζώκας, που είδε τον άνθρωπο που άλλαξε τη φιλοσοφία του σχετικά με τα σέντερ να αλλάζει σε δευτερόλεπτα κι ολόκληρο το παιχνίδι του Ολυμπιακού.

Μοιράζει, «ανοίγει» το παρκέ, σκοράρει στις συνθήκες που οι άλλοι ψηλοί δε μπορούν, λύνει το τεράστιο θέμα των ριμπάουντ, απομακρύνει τους αντιπάλους από το ζωγραφιστό και φέτος δείχνει πως μπορεί να βοηθήσει τον Εβάν Φουρνιέ περισσότερο από τον καθένα. Τόσο στον εγκλιματισμό στις ευρωπαϊκές συνθήκες, όσο και στα θέματα που αφορούν αποκλειστικά τον τρόπο παιχνιδιού του Ολυμπιακού.

Ο Φαλ είναι πύργος και συγκεκριμένα… πύργος ελέγχου.

Κόντρα στην Αρμάνι…

Ο Ολυμπιακός θα κληθεί να παίξει για πρώτη φορά καλό μπάσκετ ως κανόνα και όχι ως εξαίρεση σε παιχνίδι του. Θα κληθεί να αποδείξει ότι μπορεί να είναι λειτουργικός για περισσότερα από δέκα λεπτά ή να προσαρμόσει σε κλίμακα Ευρωλίγκας την ανωτερότητά του στο ματς με τον Αρη.

Αν, πράγματι, το καταφέρει, με το ημερολόγιο μόλις στα μέσα του Οκτώβρη, θα μιλάμε για ένα τεράστιο βήμα προς το μπάσκετ που έχει ονειρευτεί για φέτος ο οργανισμός.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News