Εθνική Εφήβων: Τριάντα χρόνια από τον παγκόσμιο θρίαμβο του Ρεντζιά και της παρέας του

Τον ξέρετε τον Έλληνα φίλαθλο. Επιτυχίες δωσ’ του και την ψυχή του πάρε. Έτσι και στις 22 Ιουλίου 1995, όταν η Εθνική Εφήβων κατέκτησε με εμφατικό τρόπο το Μουντομπάσκετ της κατηγορίας της (Κ-19), πολύς κόσμος βγήκε στους δρόμους!

Φαντάζει αδιανόητο σήμερα, που το ελληνικό μπάσκετ βρίσκεται σε πτώση και η αντίληψη για τις διοργανώσεις των «μικρών» έχει αλλάξει. Τότε, όμως, δεν ήταν. Και δεν ήταν όχι μόνο επειδή υπήρχε ακόμα δίψα για κούπες και μετάλλια, αλλά για τον πρόσθετο λόγω ότι το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είχε κάνει… πράματα και θάματα εκείνες τις μέρες στο νεόδμητο κλειστό του ΟΑΚΑ. Με αποκορύφωμα τον θρίαμβο με 91-73 επί της Αυστραλίας στον τελικό!

Με ηγέτη τον Ευθύμη Ρεντζιά ο οποίος έκανε triple double (33 πόντοι, 21 ριμπάουντ, 10 κοψίματα), η υπερταλαντούχα ομάδα που προπονούσε ο Γιώργος Προεστός έκανε ό,τι ήθελε μετά το 47-48 του πρώτου ημιχρόνου. Οι Αυστραλοί κατάφεραν να κρατηθούν κοντά στο σκορ μέχρι το 30′ (65-63), αλλά στη συνέχεια η Ελλάδα… πάτησε γκάζι και με ένα σερί 14-0 τελείωσε το ματς.

Πέρα από τον Ρεντζιά, ο οποίος ήταν ήδη «ψημένος» στο υψηλότερο επίπεδο μια και είχε αγωνιστεί με την Εθνική Ανδρών στο Ευρωμπάσκετ που είχε διεξαχθεί λίγες μέρες νωρίτερα στο ίδιο γήπεδο (αλλά και στο Μουντομπάσκετ του 1994), η ομάδα μας είχε κι άλλα ταλέντα στη σύνθεσή της. Ο Μιχάλης Κακιούζης (19 πόντοι με 8/10 δίποντα), ο Δημήτρης Παπανικολάου (21 π.) και ο Νίκος Χατζής (8 π.) ήταν οι άξιοι συμπαραστάτες του Τρικαλινού σέντερ, ο οποίος αναδείχθηκε MVP της διοργάνωσης κι έμοιαζε να έχει όλο τον κόσμο του μπάσκετ στα πόδια του.

Σημαντικό ρόλο στην ομάδα είχαν και ο Γιώργος Καλαϊτζής, ο Γιώργος Καράγκουτης, ο Βασίλης Σούλης και ο Παναγιώτης Μπαρλάς, ο οποίος σήκωσε πρώτος το τρόπαιο ως αρχηγός. Λιγότερο χρόνο συμμετοχής πήραν οι Δημήτρης Δέσπος, Γιώργος Τσιριγωτάκης, Θανάσης Καμαριώτης και Αλέξης Παπαδάτος, είχαν βάλει όμως κι αυτοί το λιθαράκι τους στην επιτυχία, η οποία είχε προκαλέσει παραλήρημα στους Έλληνες φιλάθλους.

Είχαν προηγηθεί, άλλωστε, ακόμα πιο επιβλητικές νίκες επί παραδοσιακών υπερδυνάμεων. Στον πρώτο γύρο η Εθνική μας συνέτριψε με 104-70 την Ισπανία και 109-74 το Πουέρτο Ρίκο και στον δεύτερο με 109-80 την Κροατία και 98-78 τις ΗΠΑ, που είχαν στις τάξεις τους μετέπειτα καταξιωμένους ΝΒΑers Στεφόν Μάρμπερι, Βινς Κάρτερ και Σαμάκι Γουόκερ. Ο δεύτερος θρίαμβος επί των Ισπανών στον ημιτελικό (80-57) δεν άφηνε περιθώρια αμφιβολίας για το τι θα συνέβαινε στον τελικό, αν και η Αυστραλία είχε πετύχει εξίσου εντυπωσιακές νίκες.

Ήταν η πρώτη φορά που η Ελλάδα κατέκτησε παγκόσμιο τίτλο σε οποιοδήποτε ομαδικό σπορ, οποιασδήποτε ηλικιακής κατηγορίας. Ήταν και η πρώτη φορά που κάποιοι τόλμησαν να σκεφτούν ότι ήταν εφικτή η κατάκτηση της κορυφής του κόσμου και σε επίπεδο ανδρών – μέχρι και το «φέρτε μας την Dream Team» ειπώθηκε και γράφτηκε! Δικαιώθηκαν μία δεκαετία αργότερα, με την παρουσία στον τελικό του Μουντομπάσκετ του 2006, παρά το γεγονός ότι από εκείνη την ομάδα μόνο ο Κακιούζης ήταν στέλεχος της Εθνικής που πέτυχε την ιστορική νίκη επί των Αμερικανών.

Είχε επιβεβαιωθεί ότι η παραγωγική διαδικασία του ελληνικού μπάσκετ λειτουργούσε σωστά, αφού στο μεταξύ είχαν ξεπεταχθεί ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλης, ο Παπαλουκάς, ο Σχορτσανίτης και τα υπόλοιπα νεότερα παιδιά που πήραν τις θέσεις των θριαμβευτών εφήβων του 1995.

Λίγοι έλαμψαν, κανένας δεν χάθηκε

Πέρα από τους πανηγυρτζήδες, που ενδιαφέρονται μόνο για τις νίκες και τις κούπες ακόμα και στις μικρές ηλικιακές κατηγορίες, αδιαφορώντας για την ουσία αυτών των διοργανώσεων (δηλαδή την κατάλληλη προετοιμασία νέων παικτών για τη «μεγάλη» Εθνική), υπάρχουν και οι γκρινιάρηδες.

Δεν υπάρχει, όμως, πιο ρηχή ανάγνωση από το να υπερθεματίσει κανείς σ’ αυτό που μόλις αναφέραμε πιο πάνω. Ότι από τη θαυματουργή φουρνιά του 1995 μόνο ο Κακιούζης κατέκτησε τίτλο με την Εθνική Ανδρών (το Ευρωμπάσκετ του 2005) και μόνο δυο-τρεις ακόμη, όπως ο MVP Ρεντζιάς, ο Παπανικολάου και ο Καλαϊτζής, είχαν ευπρόσωπη παρουσία με τη φανέλα της σε τελικές φάσεις μεγάλων διοργανώσεων.

Και είναι ρηχή διότι ποτέ στα χρονικά, σε κανένα άθλημα και σε καμία χώρα, δεν έχει υπάρξει αναπτυξιακή εθνική ομάδα που να συνέχισε με ατόφια σύνθεση πέντε ή δέκα χρόνια αργότερα σε επίπεδο ανδρών (ή και γυναικών, για να μην κάνουμε διαχωρισμό στο φύλο). Πάντοτε θα υπάρχουν κάποιοι «παλιοί» που θα πλαισιώνουν τους «νέους», αλλά και κάποιοι ακόμα νεότεροι που στο μεταξύ θα ξεπετάγονται. Αν υπάρχει ένας κανόνας χωρίς εξαίρεση στον αθλητισμό, είναι αυτός.

Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι όλα τα παιδιά εκείνης της Εθνικής Εφήβων πραγματοποίησαν από καλή έως λαμπρή καριέρα – κι αυτό ίσως είναι ακόμα πιο σημαντικό κι από το ίδιο το χρυσό μετάλλιο που κατέκτησαν στις 22 Ιουλίου 1995. Σίγουρα κανείς δεν χάθηκε, όπως έχουμε δει να συμβαίνει σε πιο πρόσφατες δωδεκάδες εφήβων ή νέων ανδρών στο μπάσκετ.

Ο Ρεντζιάς π.χ. μπορεί να μην εξελίχθηκε στον κορυφαίο σέντερ στον κόσμο και να σταμάτησε πολύ πρόωρα την καριέρα του, πρόλαβε όμως να πάρει γεύση από το ΝΒΑ (με τους Φιλαδέλφεια 76ερς) και να κατακτήσει τίτλους με την Μπαρτσελόνα εντός και εκτός Ισπανίας. Ήδη είχε αρκετούς και με τον ΠΑΟΚ, στον οποίο αγωνιζόταν από το 1993.

Ο Παπανικολάου αποτέλεσε σημαντικό στέλεχος του Ολυμπιακού που έκανε το triple crown το 1997 και ο Χατζής εξελίχθηκε σε «σημαία» της ΑΕΚ, η οποία αναγεννήθηκε όσο εκείνος ωρίμαζε και κατέκτησε τίτλους, με αποκορύφωμα το Κύπελλο Σαπόρτα του 2000 και το πρωτάθλημα Ελλάδας του 2002. Ευρωλίγκα κατέκτησε (δύο φορές κιόλας) και ο Καλαϊτζής με τον Παναθηναϊκό, έχοντας στην πρώτη συμπαίκτη και τον Καράγκουτη, με τον οποίο είχαν καθιερωθεί παρέα στον ισχυρό Πανιώνιο της εποχής.

Και τα υπόλοιπα παιδιά της δωδεκάδας, πάντως, δεν χάθηκαν από το προσκήνιο της Α1 (όπως λέγαμε τότε την Basket League) και ειδικά ο Παπαδάτος έπαιξε για περισσότερα από δέκα χρόνια σε διάφορους συλλόγους, έχοντας πάντοτε θετική παρουσία.

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 22 Ιουλίου

2023: Ο ιστιοπλόος του Ν.Ο. Καλαμακίου Ιάσονας Παναγόπουλος κερδίζει για δεύτερη συνεχή χρονιά το χρυσό μετάλλιο στο Open Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Όπτιμιστ που φιλοξενείται στις εγκαταστάσεις του Ν.Ο. Θεσσαλονίκης.

2019: Πεθαίνει σε ηλικία 91 ετών ο Νίκος Μήλας, ο προπονητής της ομάδας μπάσκετ της ΑΕΚ που κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1968.

2013: Ο Σπύρος Γιαννιώτης κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 10 χλμ. ανοικτής θαλάσσης στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υγρού Στίβου της Βαρκελώνης με 1:49:11.8. Αυτό είναι το δεύτερο συνεχόμενο χρυσό και τέταρτο μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα για τον πρωταθλητή μας που γίνεται ο μεγαλύτερος σε ηλικία παγκόσμιος πρωταθλητής στην ανοιχτή θάλασσα.

2012: Πεθαίνει σε ηλικία 52 ετών ο Τζόνι Βεκρής, δικηγόρος και αντιπρόεδρος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός κατά τη σεζόν 2010-11.

2010: Ο ΠΣΑΤ θεσμοθετεί ένα νέο βραβείο για την ετήσια γιορτή, όπου τιμούνται οι κορυφαίοι αθλητές, αθλήτριες, προπονητές, ομάδες της χρονιάς. Είναι το βραβείο που θα δίνεται για να τιμηθεί η μνήμη του Σωκράτη Γκιόλια που έπεσε νεκρός απ’ τις σφαίρες τρομοκρατών στις 12 Ιουλίου 2010. Πρόκειται για το βραβείο «καλύτερου ταλέντου του ελληνικού στίβου».

2005: Η Ρωσίδα Γελένα Ισινμπάγεβα γίνεται η πρώτη επικοντρίστρια που σπάει το φράγμα των 5 μέτρων κατά τη διάρκεια του Norwich Union London Grand Prix στο Crystal Palace του Λονδίνου καταρρίπτοντας το παγκόσμιο ρεκόρ 2 φορές, στα 4.96 και στα 5 μέτρα

2001: Βγαίνει σε δημοπρασία ένα αντίγραφο του σήματος της NIKE (το περίφημο Swoosh) φιλοτεχνημένο από τη δημιουργό του πρωτοτύπου Καρολάιν Ντάβιντσον.

1996: Ύστερα από μία συγκλονιστική μάχη με τον Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου, ο Βαλέριος Λεωνίδης αρκείται στο ασημένιο μετάλλιο στην κατηγορία των 64 κιλών της άρσης βαρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Ο Έλληνας πρωταθλητής σηκώνει 332,5 κιλά στο σύνολο (145 στο αρασέ και 187,5 στο ζετέ, που είναι και παγκόσμιο ρεκόρ), αλλά ο Τούρκος κερδίζει την πρωτιά με 335 και γίνεται ο πρώτος αρσιβαρίστας στην ιστορία που κατακτά τρίτο διαδοχικό χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο.

1984: Η Κάθι Γουίτγουορθ γίνεται η αθλήτρια με τους περισσότερους τίτλους στο επαγγελματικό γκολφ (85, έναντι 84 της Σαμ Σνεντ).

1980: Ο Στέλιος Μυγιάκης του Εθνικού ΓΣ κατακτά το χρυσό μετάλλιο στα 62 κιλά της ελληνορωμαϊκής πάλης στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας. Πρόκειται για το πρώτο χρυσό της Ελλάδας ύστερα από το 1960, όταν ο Διάδοχος Κωνσταντίνος με πλήρωμα τους Οδυσσέα Εσκιτζόγλου και Γιώργο Ζαΐμη, είχε πρωτεύσει στην κατηγορία Dragon της ιστιοπλοΐας.

1980: O Βλαντίμιρ Σαλνίκοφ γίνεται ο πρώτος κολυμβητής που ρίχνει το παγκόσμιο ρεκόρ των 1.500 μέτρων ελεύθερο κάτω από τα 15 λεπτά (14:58.27) και κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στο αγώνισμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας.

1979: Ο 49χρονος Σάντορ Κότσις, παλαίμαχος διεθνής Ούγγρος επιθετικός που είχε αναδειχθεί πρώτος σκόρερ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954, δίνει τέλος στη ζωή του πηδώντας από τον τέταρτο όροφο του νοσοκομείου όπου νοσηλευόταν για να αντιμετωπίσει τη λευχαιμία και τον καρκίνο του στομάχου.

1976: Κατά τη διάρκεια της πέμπτης ημέρας των Ολυμπιακών Αγώνων του Μόντρεαλ, η Ανατολικογερμανίδα κολυμβήτρια Κορνέλια Έντερ κερδίζει δύο χρυσά μετάλλια, στα 200 ελεύθερο και στα 100 πεταλούδα και φτάνει τα τέσσερα συνολικά στη διοργάνωση ύστερα από εκείνα στα 100 ελεύθερο και στα 4×100 μικτή.

1963: Ο Σόνι Λίστον νικά τον Φλόιντ Πάτερσον με νοκ άουτ στον 1ο γύρο και διατηρεί τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή στα βαρέα βάρη της επαγγελματικής πυγμαχίας.

1960: Η Ζανέτ Κοντώση ισοφαρίζει με 12.4 το προπολεμικό πανελλήνιο ρεκόρ των 100 μέτρων που κατέχει από το 1936 η Δομνίτσα Λανίτου-Καβουνίδου.

1952: Η Αυστραλή Μάρτζορι Τζάκσον κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα των Ολυμπιακών Αγώνων του Ελσίνκι, ισοφαρίζοντας το παγκόσμιο ρεκόρ (11.6).

1912: Ολοκληρώνονται οι 5οι Ολυμπιακοί Αγώνες στη Στοκχόλμη. Οι ΗΠΑ κερδίζουν την πρώτη θέση στον πίνακα των μεταλλίων με 26 χρυσά, 19 ασημένια και 19 χάλκινα, αφήνοντας δεύτερη τη Σουηδία που υπερτερεί στο σύνολο (65 έναντι 64) αλλά με λιγότερα χρυσά (23).

1908: Ο Νοτιοαφρικανός Ρέτζι Γουόκερ κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου ισοφαρίζοντας το ολυμπιακό ρεκόρ (10.8).

1900: Ολοκληρώνονται τα αγωνίσματα του στίβου στους 2ους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι, με τη διεξαγωγή του ομαδικού αγώνα 5.000 μ. που βρίσκει νικήτρια τη Βρετανία έναντι της Γαλλίας.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News