Ολυμπιακός: Αν νομίζεις ότι η πιο μεγάλη προσφορά του Βαγγέλη Μαρινάκη είναι οι τίτλοι κάνεις λάθος

Μοιάζει απίστευτο αλλά είναι αληθινό. Πέρασαν 12+1 χρόνια από τον Ιούνη του 2010 που ο  Σωκράτης Κόκκαλης παρέδιδε την ΠΑΕ στον Βαγγέλη Μαρινάκη. Ήμουν εκεί ως ρεπόρτερ να καταγράψω το μεγάλο γεγονός. Και εγώ, όπως όλοι, αναρωτιόμασταν που μπορεί να οδηγήσει όλο αυτό.

Βλέπετε ήταν η συγκυρία που η χώρα… βούταγε στα μνημόνια και το ΔΝΤ, πόσο αισιόδοξος να είσαι; Ήδη γνωρίζαμε (αν και όχι σε τόσο μεγάλο εύρος αφού κάποια πράγματα τα γνώριζε μόνο το λογιστήριο της ΠΑΕ…) ότι το ταμείο ήταν προβληματικό. Υπήρχαν ανοίγματα, ζημιές, χρέη. Υπήρχαν και χρήματα αρκετών ετών που είχαν προεισπραχθεί… Πολλά. Πόσα ακριβώς, τότε ήταν αδιευκρίνιστο. Και είχαν προηγηθεί βεβαίως και οι κουβέντες του Σωκράτη Κόκκαλη: κουράστηκα, δε θέλω να πληρώνω άλλο.

Σε μια συγκυρία που όλα του «φώναζαν» μη μπλέξεις, έμπλεξε γιατί είναι… τρελός

Σε τι δύσκολη συγκυρία βρίσκονταν η ΠΑΕ το καταλάβαινε κανείς από την αγωνιστική της εικόνα. Μόλις είχε τερματίσει 5η στα πλέι οφ της σεζόν 2009/10. Οι περισσότεροι παίκτες ψάχνονταν να φύγουν, ακόμα και οι πλέον μέτριοι από τους πολλούς τέτοιους που υπήρχαν στο ρόστερ. Και παντού άκουγες για τη… στενότητα στο ταμείο και τις δυσκολίες ή καθυστερήσεις πληρωμών σε υποχρεώσεις. Επαναλαμβάνω, ούτε ο καλύτερος ρεπόρτερ μπορούσε να έχει πλήρη εικόνα για το τι συνέβαινε στο ταμείο.

Το αντιλήφθηκε ο Βαγγέλης Μαρινάκης όταν αποφάσισε να αναλάβει. Και έκανε μια τυπικά / μαθηματικά / οικονομικά / επιχειρηματικά παράλογη επιλογή. Σ’ αυτή τη συγκυρία της χώρας μ’ εκείνα τα δεδομένα στο ταμείο της ΠΑΕ τα πάντα «φώναζαν»: μη μπλέξεις. Αλλά… έμπλεξε. Γιατί; Το ρωτάτε μετά από τόσα χρόνια; Επειδή είναι… τρελός. Τρελός για την ομάδα που αγαπάει. Για την ομάδα μέσα στα αποδυτήρια της οποίας μεγάλωσε.

Σήμερα, 12+1 χρόνια μετά, είναι ξεκάθαρο τι πρόθεση είχε ο Μαρινάκης. Είναι ξεκάθαρο τι δέσμευση αισθάνθηκε ο Μαρινάκης. Είναι ξεκάθαρο τι ικανότητα είχε (και έχει) ο Μαρινάκης. Τα έργα μιλάνε από μόνα τους. Κι όμως η πιο σημαντική (από τις πολλές τέτοιες) προσφορά του όλα αυτά τα χρόνια στον Ολυμπιακό δεν είναι μετρήσιμη.

Αυτό που δεν αγοράζεται…

Όχι, δεν είναι οι νίκες και οι τίτλοι. Είναι αυτό που δεν αγοράζεται. Η μεγαλύτερη προσφορά του είναι που έκανε εκατομμύρια ανθρώπους να αισθάνονται ξέγνοιαστοι. Πως όταν και όσο χρειάζεται, θα είναι εκεί για να βάλει ξανά το χέρι στην τσέπη και να «καθαρίσει».

Είναι εκατομμύρια άνθρωποι που δεν είδαν (αν και θα μπορούσαν αν έρχονταν ο… λάθος άνθρωπος στη διοίκηση) την ομάδα τους να υποβιβάζεται στη Γ’ εθνική για να «καθαρίσει» / ξεχρεώσει οικονομικά. Είναι εκατομμύρια άνθρωποι που δεν είδαν (επίσης θα μπορούσαν) την ομάδα τους να κάνει στάση πληρωμών και να ξεπουλάει τα «ασημικά» της έναντι πινακίου φακής. Είναι εκατομμύρια άνθρωποι που έμαθαν να απαιτούν ακόμα και τα πιο (οικονομικά) τρελά λες και είναι τα πλέον φυσιολογικά.

Λεφτά υπάρχουν αλλά βγαίνουν από συγκεκριμένη τσέπη…

Σε μια συγκυρία που, γενικώς, υπάρχει τρομερή οικονομική στενότητα, ο Μαρινάκης κάνει κάθε οπαδό του Ολυμπιακού να αισθάνεται ότι «λεφτά υπάρχουν» να τα «φάμε μαζί σε μεταγραφές» και πολυτέλειες. Υπάρχουν λεφτά επί 12+1 χρόνια αλλά είναι, κυρίως, λεφτά που βγαίνουν από την τσέπη του Βαγγέλη Μαρινάκη. Αν δε χρειάζονταν να συμβαίνει αυτό, δεν θα χρειάζονταν να κάνει διαρκώς Αυξήσεις Μετοχικού Κεφαλαίου…

Γι’ αυτό λοιπόν τόσο τον Βαγγέλη Μαρινάκη, όσο και τους αδερφούς Αγγελόπουλους και τις ομάδες που φροντίζουν, να τους αγαπάς όλες τις ώρες, όχι μόνο εκείνες που μπορείς… Γιατί διατηρούν επί σειρά ετών στα ύψη την αξιοπιστία και την φερεγγυότητα δύσκολα διαχειρίσιμων γιγάντων.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News