Εθνική μπάσκετ: Η ομάδα της… γαλανόλευκης καρδιάς μας!

Ιαπωνία, Φιλιππίνες ή Ινδονησία; Ποια χώρα της Ασίας προτιμάτε; Προσωπικά δεν έχω καμία προτίμηση. Το μόνο βέβαιο είναι ότι το γαλανόλευκο χρώμα θα κάνει την εμφάνισή του ξανά. Σε ένα ακόμα μεγάλο ραντεβού. Σε ένα ακόμα Παγκόσμιο Κύπελλο. Θα είναι η 5η σερί παρουσία της Ελλάδας σε αυτή τη μεγάλη πρόκληση.

Ποιοι θα είναι αντίπαλοι της Εθνικής, στη παρούσα φάση, ελάχιστα ενδιαφέρει. Σημασία έχει ότι ο στόχος επετεύχθη. Ναι, με πολύ κόπο, με αντίξοες συνθήκες. Με διαφορετικές συνθέσεις, αποτέλεσμα του παράλογου χάσματος που υπάρχει ανάμεσα στην Ευρωλίγκα και την FIBA.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως σε αυτά τα οχτώ παιχνίδια που έχει δώσει η Ελλάδα για τα προκριματικά του Παγκοσμίου έχουν χρησιμοποιηθεί συνολικά 32(!) παίκτες. Εμ… πως να έχεις μετά ρυθμό. Αυτό δεν γίνεται. Ελπίζω πως το «παράθυρο» του Φλεβάρη θα είναι το φινάλε ενός «εφιαλτικού» ρήγματος που «πληγώνει» εδώ και πολλά χρόνια το ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Το είπε και ο Κώστας Παπανικολάου. «Euroleague και FIBA μας βάζουν σε μια κατάσταση να γίνουμε λάστιχο». Εχει δίκιο ο αρχηγός της Εθνικής. Δεν πάει άλλο αυτό το ζήτημα και θα πρέπει να βρεθεί μια λύση και μάλιστα πολύ ΑΜΕΣΑ! Η υγεία των αθλητών είναι πάνω από όλα. Δεν είναι παίξε… γέλασε η κατάσταση. Ας ελπίσουμε ότι το 2023 θα είναι η αρχή του τέλους για αυτό το «χάσμα».

Πάμε στο… προκείμενο. Πόσο όμορφο είναι το μπάσκετ. Δύο φάσεις και μία πρόκριση. Η άμυνα των Σέρβων (του Λούτσιτς κυρίως) πάνω στον μοιραίο Γουίλμπεκιν και η αμυνάρα του Λαρεντζάκη πάνω στον Ομπασοχάν και… φύγαμε για Παγκόσμιο. Δύο λεπτομέρειες που έστειλαν την Εθνική στο μεγάλο ραντεβού.

Δεν είναι εύκολη υπόθεση (ούτε έχεις υπογράψει συμβόλαιο) να συμμετάσχεις ξανά σε ένα τέτοιο ραντεβού. Η Ελλάδα χρειάστηκε να ιδρώσει. Να κοπιάσει αρκετά για να το καταφέρει. Με δύο – σχεδόν – διαφορετικά ρόστερ. Από τη συντριβή στο Ηράκλειο, στην απόδραση από το Μονς κόντρα σε ένα σύνολο που κατά 90% ήταν το ίδιο με αυτό που αγωνίστηκε στο Ευρωμπάσκετ.

Ναι, το Βέλγιο δεν είναι το… μεγαθήριο, αλλά η Ελλάδα ήξερε πως το ματς θα κριθεί στα σημεία. Το είπε και ο Δημήτρης Ιτούδης σε μέσες άκρες. Αν η Ελλάδα ήταν πιο εύστοχη, είχε περισσότερες λύσεις θα είχε εκμεταλλευτεί τα 26(!) λάθη των αντιπάλων της και θα είχε «καθαρίσει» από νωρίς.

Ο… μεταμορφωμένος Λαρεντζάκης και οι εικόνες που δείχνουν τι σημαίνει Εθνική

Όμως έτσι είναι το μπάσκετ. Το είπε ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης. «Όταν φοράω αυτή τη στολή, μεταμορφώνομαι και μπορώ να κάνω τα πάντα». Αλήθεια είναι. Δεν ισχύει μόνο για τον απίστευτο διεθνή γκαρντ που έκανε το παιχνίδι της ζωής του (μέχρι το επόμενο), αλλά και για όσους την φορούν.

Ο 29χρονος γκαρντ άναψε τη… σπίθα και έδειξε πως κάθε χρόνο κάνει εντυπωσιακά άλματα. Δεν μασάει, δεν πτοείται, δεν τον ενδιαφέρει ποιον έχει αντίπαλο. Είναι τύπος που έχει τρομερή αυτοπεποίθηση και έχει τον τρόπο να «αφυπνίζει» συμπαίκτες και να «μπλοκάρει» αντιπάλους (ρωτήστε τον παρ’ ολίγον «δήμιο» της Εθνικής Ομπασοχάν).

Τι εικόνα κρατάω; Τα κλάματα των Ελλήνων που ήταν στις εξέδρες, και τους τρελούς πανηγυρισμούς των παλικαριών μας που έγιναν ένα με τον κόσμο. Από τον Καλάθη και τον Παπανικολάου που έχουν ζήσει μεγαλύτερους θριάμβους στις καριέρες τους μέχρι τον Τσαϊρέλη και τον Γόντικα που ενδεχομένως να μην έχουν την ευκαιρία να βρεθούν στο μεγάλο ραντεβού.

Όλοι τους έκαναν σαν μικρά παιδιά. Σαν να ήταν η πρώτη τους φορά. Σαν να ζούσαν κάτι το πρωτόγνωρο. Το ανεπανάληπτο. Ναι, διότι όταν φορούν αυτή τη φανέλα, τα συναισθήματα που νιώθουν, η πίεση που νιώθουν είναι κάτι το πρωτόγνωρο. Γιατί είναι η ομάδα της καρδιάς τους και έτσι θα νιώθουν πάντα.

Όλοι τους έκαναν σαν μικρά παιδιά. Σαν να ήταν η πρώτη τους φορά. Σαν να ζούσαν κάτι το πρωτόγνωρο.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News