Νίκος Σαρίδης: Το διπλό ραντεβού με την ιστορία

«Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, κάνει όμως ομοιοκαταληξίες», λέει ένα κλασικό γνωμικό, το οποίο αποδίδεται στον Μαρκ Τουέιν. Μία τέτοια… ομοιοκαταληξία, φερ’ ειπείν, μπορεί να είναι με τον Παναιτωλικό σήμερα στο «Κλεάνθης Βικελίδης».

Ν’ αποδειχτεί, δηλαδή, σαν τον Αρη του 2005, που αν και διέθετε προβληματική ομάδα κι είχε χάσει στο γήπεδό του απ’ την ανώτερή του Ξάνθη με 2-1 στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου, εντούτοις στη ρεβάνς, στα Πηγάδια, είχε πετύχει την ανατροπή. Τότε που η ομάδα της Θράκης λύγισε υπό το βάρος της ιστορικής ευθύνης κι οι «κίτρινοι» άδραξαν την ευκαιρία και νίκησαν 2-0 (μετρούσε το εκτός έδρας γκολ εκείνα τα χρόνια) με δύο τέρματα του Μίμη/Ιωακείμ Μπενίσκου. Ωστόσο, στον τελικό της Πάτρας, με τον Ολυμπιακό του Ριβάλντο και του Τζιοβάνι, ο Μπενίσκος, ο Κουεμάχα, ο Νάιντος, ο Αμπελάς, ο Κολτσίδας κι όποιος άλλος έπαιζε εκείνη τη χρονιά, έφαγαν τρία και -το χειρότεροο Αρης υποβιβάστηκε στη Β’ Εθνική.

Είναι ένα σενάριο που στην πλήρη ανάπτυξή του δεν αρέσει σε κανέναν, ούτε στους Αγρινιώτες, ούτε στον Ακη Μάντζιο και τους ποδοσφαιριστές του. Ειδικά στον Αρη σχεδόν το έχουν δέσει κόμπο ότι φέτος δεν το χάνουν! Λόγω διακαούς πόθου μάλλον, καθώς 54 ολόκληρα χρόνια έχει να κατακτήσει τίτλο ο Αρης. Αντε να μην τα πεις 54 τα χρόνια, αλλά… 28- 29, καθώς στον πλανήτη Αρη -αν αυτό χρυσώνει την «ατιτλίαση»- τόσα είναι. Η ημέρα, βλέπετε, στον επονομαζόμενο κόκκινο πλανήτη διαρκεί χονδρικά 24,5 ώρες, γι’ αυτό και κάποιος εκεί είναι θεωρητικά νεότερος σε σχέση με τη Γη.

Τους τα έφερε έτσι των Αρειανών η μοίρα, που ακριβώς την ίδια ώρα (19:00) παίζει απόψε κι η μπασκετική τους ομάδα. Ολοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό, μια κι ο Αρης είναι το κλαμπ με τη μεγαλύτερη αναλογία μπασκετόφιλων οπαδών στην Ελλάδα. Αντιμετωπίζει την Προμετέι (Προμηθέα, δηλαδή), μια ομάδα που δημιουργήθηκε στην Ουκρανία, αλλά λόγω του πολέμου είναι εγκατεστημένη πια στη Ρίγα, την πρωτεύουσα της Λετονίας. Νοκ άουτ είναι το παιχνίδι κι αν περάσει ο Αρης, θα παίξει στα προημιτελικά του Γιούροκαπ με τη γαλλική Μπουρζ. Μπορεί να λέμε για τον ποδοσφαιρικό Αρη, που τείνει να γίνει απ’ τους εχθρούς τους ανέκδοτο η χρόνια στέρησή του σε τρόπαια, αλλά μη νομίζετε ότι κι ο μπασκετικός τα σαρώνει αυτή τη χιλιετία.

Η τελευταία του ευρωκούπα ήταν το 2003, όταν είχε κατακτήσει εκείνο το Γιούροκαπ Τσάλεντζ, έναν θνησιγενή θεσμό. Στα δε εγχώρια τρόπαια, η τελευταία κατάκτηση ήταν το Κύπελλο Ελλάδας το 2004. Μία εικοσαετία «ανυδρίας», δηλαδή, την έχει περάσει ο πάλαι ποτέ «αυτοκράτορας» των παρκέ, κι ας μην του φαίνεται. Οπως και να ’χει, η σημερινή είναι μία ξεχωριστή ημέρα για τον «οργανισμό». Η μεγάλη πρόκληση, βεβαίως, είναι για την ομάδα ποδοσφαίρου των Θεσσαλονικέων. Πρέπει να είναι τουλάχιστον εξηντάρης κάποιος για να θυμάται την 28η Ιουνίου, το βράδυ που στο Καυτανζόγλειο ο Αρης νίκησε 1-0 τον ΠΑΟΚ με γκολ του Μανώλη Κεραμιδά και πήρε τον τελευταίο του ποδοσφαιρικό τίτλο.

Να δούμε, πάντως, αν απ’ την άλλη πλευρά ο Παναιτωλικός, που σημειωτέον το Σάββατο έχει τα 98α γενέθλιά του, μπορεί να βρει απαντήσεις στη δυναμική του Αρη μέσα στο «καυτό» Χαριλάου και να σβήσει τα κεράκια με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News