Συνέντευξη Χρήστος Πολύζος: «Κάποιοι δεν με ήθελαν στον Παναθηναϊκό, το ομολόγησε ο Γκμοχ»

Μια από τις πλέον εμβληματικές… ξανθές χαίτες στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ένας βιρτουόζος των ελληνικών γηπέδων που σε έκανε να τον χαζεύεις με τις απίθανες εμπνεύσεις του, αλλά που ουδέποτε κατάφερε να αγωνιστεί σε έναν από τους παραδοσιακούς «μεγάλους» της Α’ Εθνικής. Ο Χρήστος Πολύζος συναντά τον Γιώργο Μπιτσικώκο, αποκαλύπτει τους λόγους για τους οποίους δεν έπαιξε ποτέ στον Παναθηναϊκό και θυμάται τα «χρυσά» χρόνια της Κορίνθου στις αρχές των 90’ς.

PHOTO CREDITS: Eurokinissi | Κλόντιαν Λάτο

Για να αντιληφθούν οι νεότεροι τι ακριβώς σήμαινε Κόρινθος και Χρήστος Πολύζος πριν από 30 χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δείτε στο ακόλουθο βίντεο ένα από τα… ρεσιτάλ που προσέφερε η «Μπάρτσα» εκείνη την εποχή, και μάλιστα σε περιγραφή του… τότε αθλητικού συντάκτη Στέφανου Χίου!

Συμπαίκτης με τους Ντανούτ Λούπου και Μίροσλαβ Οκόνσκι στην Κόρινθο που “μεγαλούργησε” στις αρχές της δεκαετίας του 1990 στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ο Χρήστος Πολύζος υπήρξε ένα από τα διαμάντια της τότε πανίσχυρης ελληνικής Περιφέρειας, που ομόρφαινε με τις ομάδες της τις Κυριακές μας. Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι αυτός είναι ο πρώτος Έλληνας ποδοσφαιριστής που χάρη στον… Μποσμάν, άνοιξε τα σύνορα και πήρε μεταγραφή στο εξωτερικό. Τα θυμάται όλα στο sportday.gr και μας αποκαλύπτει τι του είχε πει ο θρυλικός Κάρλος Βαλντεράμα όταν τον συνάντησε σε τουρνουά στο Μόντρεαλ.

–Χρήστο ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, προκειμένου να ξετυλίξουμε το “κουβάρι” της καριέρα σου.

–Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο στον Αττικό στην Α’ κατηγορία της Αθήνας. Εκεί σε ηλικία 16 ετών με είδε ο Αντώνης Μηγιάκης και με πρότεινε στον Παναθηναϊκό. Πραγματικά το 1982 πήρα μεταγραφή στον Παναθηναϊκό, όπου αμέσως έγινα αμειβόμενος ερασιτέχνης. Εκεί ανήκα στην Β’ ομάδα και είχα προπονητές τον Δομάζο και τον Δημητρίου.

«Ο Γκμοχ με πήρε μεν στην προετοιμασία, αλλά όχι και στο βασικό της στάδιο και ουσιαστικά δεν μου έδωσε ποτέ την ευκαιρία να παίξω στον Παναθηναϊκό. Μετά από χρόνια μου είπε ότι δεν ήταν δική του απόφαση»

–Στην πρώτη ομάδα δεν είχες επαφές; Δεν έκανες προπονήσεις;

–Στην δεύτερη ομάδα με είχε δει ο Γκμοχ και το καλοκαίρι του 1984 όταν έγινε η ανανέωση στον Παναθηναϊκό με παιδιά όπως ο Καραβίδας, ο Κάβουρας, ο Βασιλείου, με πήρε κι εμένα στην προετοιμασία. Πήγα στο πρώτο στάδιο στα “3-5 πηγάδια” στη Νάουσα, αλλά μετά δεν με πήρε στη Γερμανία.

–Ουσιαστικά στον Παναθηναϊκό δεν έπαιξες ποτέ.

–Πραγματικά. Από εκείνη τη χρονιά και μετά άρχισαν οι δανεισμοί μου. Πήγα πρώτα στο Αιγάλεω όπου με ήθελε ο Γιάννης Ματζουράκης. Μετά έπαιξα στην Ελευσίνα από το 1985 μέχρι το 1987 και μάλιστα είχα βγει και πρώτος σκόρερ στη Γ’ Εθνική, μαζί με τον Κεραμιδά της Χαλκίδας. Είχαμε βάλει από 25 γκολ. Είχα προτάσεις από πολλές ομάδες, αλλά ο Παναθηναϊκός δεν με άφηνε ελεύθερο. Έτσι συνέχισα στην ΕΑΡ, κατόπιν πήγα στον Ολυμπιακό Βόλου και έφτασα την πενταετία 1990-95 να παίξω στην Κόρινθο.

«Λούπου και Οκόνσκι ήταν παγκοσμίου επιπέδου ποδοσφαιριστές. Για τον Ντανούτ έχουν γραφτεί πολλά πράγματα που δεν ίσχυαν»

–Ουσιαστικά εκεί κατέγραψες τις πολλές συμμετοχές και έγινες ιδιαίτερα γνωστός.

–Τότε η Κόρινθος είχε ανέβει στην Α’ Εθνική και ουσιαστικά είχε ομαδάρα. Πραγματικά πέρασα τις καλύτερες στιγμές μου, με συμπαίκτες όπως οι Καρασταμάτης, Κουλούρης, Χατζηαθανασίου, Μόνος, Μανδωνής, Χορμής και φυσικά Λούπου και Οκόνσκι.

–Μίλησε μου για τους δύο τελευταίους. Άφησαν το αποτύπωμά τους στο ελληνικό ποδόσφαιρο. 

–Εντάξει τι να σου πω; Παικταράδες. Πραγματικά τους χαζεύαμε στις προπονήσεις και φυσικά τους βλέπαμε με δέος και σεβασμό. Ξαφνικά και από το πουθενά ήρθαν στην Κόρινθο δύο παίκτες παγκοσμίου βεληνεκούς. Ανέβασαν επίπεδο την ομάδα, αλλά και εμάς με αυτά που μάθαμε από τους δύο τους.

–Ο Λούπου ήταν εκρηκτικός χαρακτήρας όμως.

–Θέλω να σου πω, πως ο Ντανούτ ήταν ένα παρεξηγημένο παιδί. Δεν θέλω να επεκταθώ σε αυτό το θέμα, αλλά ήταν άδικο όλο αυτό που γινόταν γύρω από το όνομά του. Γράφτηκαν πολλά πράγματα για τον ίδιο, όμως σε καμία περίπτωση δεν ίσχυαν όλα. Εγώ έχω καλές αναμνήσεις από τη συνεργασία μας. Βέβαια επειδή είχε περάσει και πολλά ήταν αρκετά οξύθυμος. Θυμάμαι σε ένα παιχνίδι στο Άργος, η εξέδρα τον έβριζε από το πρώτο λεπτό, οπότε και ο ίδιος δεν άντεξε και πήδηξε τα κάγκελα για να πάει να πλακωθεί με τους οπαδούς.

«Στο τουρνούα του Μόντρεαλ βγήκα mvp και όταν μίλησα με τον μεγάλο Κάρλος Βαλντεράμα, που βγήκε δεύτερος σε ψήφους, δεν με πίστευε όταν του είπα ότι δεν έπαιζα στην Εθνική Ελλάδος»

–Ας γυρίσουμε όμως στην Κόρινθο. Τότε διαγράψατε τρομερή πορεία.

–Φτάσαμε στο σημείο να είμαστε η καλύτερη επαρχιακή ομάδα. Δεν τρομάζαμε από κανέναν αντίπαλο, όσο μεγάλος και δυνατός κι αν ήταν. Μάλιστα με την Κόρινθο έζησα και μια τρομερή εμπειρία με ένα τουρνουά που έγινε στο Μόντρεαλ. Είχαμε πάει εκεί για να παραστούμε στο τουρνουά που έγινε για την ανεξαρτησία της πόλης. Αντιμετωπίσαμε μεγάλες ομάδες και στον τελικό παίξαμε με την Ιντεπετιέντε του Μεντεγίν, η οποία είχε στις τάξεις της σχεδόν όλη την Εθνική Κολομβία. Βαλντεράμα, Ασπρίγια, Κόρντομπα, Ρινγκόν, Βαλέντσια. Εγώ κατάφερα και βγήκα MVP του τουρνουά και μάλιστα ξεπέρασα τον Βαλντεράμα σε ψήφους. Ο ίδιος μετά το τέλος, ενώ βγάζαμε φωτογραφία με ρώτησε εάν παίζω στην Εθνική και εάν υπήρχε πιθανότητα να είμαστε αντίπαλοι στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Όταν του είπα ότι δεν παίζω στην Εθνική Ελλάδος, είχε εκπλαγεί.

«Αδικήθηκα από τον Παναθηναϊκό γιατί όχι μόνο δεν μου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να φορέσω τη φανέλα του, αλλά δεν με άφησε ελεύθερο να αγωνιστώ σε ομάδες όπως η ΑΕΚ ή ο Ηρακλής που με ήθελαν»

–Ενώ έπαιξες αρκετά χρόνια, νομίζω ότι σου έχει μείνει πίκρα γενικά από το Ελληνικό ποδόσφαιρο.

–Φυσικά, γιατί όπου και να έπαιξα διακρίθηκα και έδωσε ότι μπορούσα. Λεφτά δεν πήρα ποτέ, σε βαθμό που να λύσω το οικονομικό μου πρόβλημα, αλλά ταυτόχρονα θεωρώ ότι αδικήθηκα. Αδικήθηκα γιατί θα μπορούσα να παίξω σε υψηλό επίπεδο, αλλά δεν πήρα την ευκαιρία μου. Έπαιζα πάντα καλά στις ομάδες μου, αλλά ποτέ ο Παναθηναϊκός δεν με φώναξε πίσω για να παίξω με τη φανέλα του. Και δεν με άφηνε και ελεύθερο, γιατί είχα προτάσεις από άλλες ομάδες. ΑΕΚ, Ηρακλής και άλλες, όμως όλες με ήθελαν ελεύθερο και όχι να έρθουν σε συνεννόηση με τον Παναθηναϊκό.

–Ο Γκμοχ όμως σε είχε πάρει σε προετοιμασία.

–Ναι αλλά δεν με έβαλε ποτέ στην ομάδα. Μάλιστα όταν μετά από χρόνια, σε ένα παιχνίδι κυπέλλου Κόρινθος – Αρης νικήσαμε 1-0 και ήμουν ο καλύτερος παίκτης, είχα κερδίσει μάλιστα και το πέναλτι, μπήκα μετά στο γραφείο του και του είπα ότι με είχε αδικήσει. Τότε μου είπε ότι δεν έφταιγε αυτός, αλλά άλλοι που του έλεγαν να μην με πάρει. Φαίνεται πως το γεγονός ότι είχα πάντα άποψη δεν άρεσε στους προπονητές. Βλέπεις εκείνα τα χρόνια οι προπονητές δεν ήθελαν παίκτες με προσωπικότητα, αλλά να φαίνονται μόνο αυτοί. Ευτυχώς τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει στο ποδόσφαιρο και πλέον η παίκτες πρέπει να έχουν προσωπικότητα.

–Πάντως ήσουν και από τους πρώτους που έζησαν την εμπειρία του να παίξουν ποδόσφαιρο σε ομάδα του εξωτερικού.

–Δεν ήμουν απλά από τους πρώτους. Ήμουν ο πρώτος που έκανε χρήση του “νόμου Μποσμάν” και έφυγα πριν τη μεταγραφή του Γιώργου Δώνη στην Μπλάκμπερν. Μόλις άνοιξαν τα σύνορα της Ε.Ε. για τους ποδοσφαιριστές, έφυγα αμέσως για τη Σουηδία. Έπαιξα στην Ασιρίσκα που ήταν τότε στην Β’ Εθνική και πήραμε την άνοδο στην μεγάλη κατηγορία. Οικογενειακοί λόγοι με έκαναν να πάρω την απόφαση, γιατί ήθελα να είμαι μαζί με τον γιό μου, ο οποίος ήταν στη Σουηδία με τη μητέρα του.

Ο Χρήστος Πολυζος με τον συντάκτη του sportday.gr, Γιώργο Μπιτσικώκο.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News