Συνέντευξη Βαγγέλης Ντάγκας: Από το «κλουβί» του Κορυδαλλού σε... ναυπηγείο της Φινλανδίας και στους -38 βαθμούς!

Ένας από τους… σκληρούς του Κορυδαλλού, που τη δεκαετία του ’90 μετέτρεψαν την Προοδευτική σε «κακό σπυρί» για όλους τους παραδοσιακούς μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου. Άλλωστε, η ίδια η ζωή ήταν πάντα σκληρή με τον Βαγγέλη Ντάγκα. Σοβαροί τραυματισμοί που «πάγωσαν» το αίμα των φιλάθλων στα γήπεδα, δοκιμασίες στον πολλές φορές απάνθρωπο κόσμο των μικρότερων κατηγοριών. Ίσως τελικά το «σκληρό» επάγγελμα που υπηρετεί τα τελευταία χρόνια να αποτελεί το φυσιολογικό κεφάλαιο της ξεχωριστή του διαδρομής εντός και εκτός γηπέδων.

Ποιος το περίμενε, αλήθεια, ότι 13 χρόνια μετά την αποχώρηση του από την ενεργό δράση, η νέα βάση του Βαγγέλη Ντάγκα θα ήταν ένα ναυπηγείο στα σκανδιναβικά φιορδ; Κι όμως…
Ο πρώην σκληροτράχηλος αμυντικός της Προοδευτικής, της Χαλκηδόνας και του Ατρομήτου εργάζεται τα τελευταία χρόνια σε ναυπηγείο στο μακρινό Τούρκου της Φινλανδίας, κάτω από εξαιρετικά δύσκολες καιρικές συνθήκες για οποιονδήποτε Έλληνα, καθώς υπάρχουν μέρες που το θερμόμετρο στο ναυπηγείο δείχνει ακόμη και… -38 βαθμούς Κελσίου!

Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι η συνάντησή του με τον Γιώργο Μπιτσικώκο (η οποία πραγματοποιήθηκε στη Δραπετσώνα καθώς ο πρώην άσσος της Προοδευτικής βρέθηκε για επαγγελματικούς λόγους για τους καλοκαιρινούς μήνες στη χώρα μας) ξεφεύγει κατά πολύ από αυτή της «ανάκρισης» ενός παλαίμαχου ποδοσφαιριστή. Σε μια σπάνια εξομολόγησή του, ο Βαγγέλης Ντάγκας μιλάει για τις εμπειρίες που ζει στη Σκανδιναβία, γυρίζει το χρόνο πίσω στα χρόνια που μάτωνε τα πόδια του στα ξερά γήπεδα, αλλά και στα σαλόνια της Α’ Εθνικής και καταγράφει μία προς μία τις στιγμές που «ατσάλωσαν» το χαρακτήρα του εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων.

Photo Credits: Αργυρώ Αναστασίου

«Έχασα την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους γιατί είδα ότι με εκμεταλλεύονταν. Μια μέρα, λοιπόν, λέω στους φίλους μου στη Σαλαμίνα… μακάρι να βρω ένα πλοίο να φύγω για 4-5 χρόνια όσο πιο μακριά γίνεται»

– Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που άλλαξαν εντελώς αντικείμενο μετά το ποδόσφαιρο, όμως εσύ το πήγες σε άλλο επίπεδο.

– (γέλια) Πραγματικά ούτε εγώ το περίμενα ότι θα έφτανε η μέρα που θα έβρισκα δουλειά σε ναυπηγείο στη Φινλανδία.

–Πώς πήρες αυτή την απόφαση;

–Μετά το ποδόσφαιρο, αποφάσισα να δουλέψω με ακαδημίες και προσπάθησα ιδιαίτερα στο νησί μου, τη Σαλαμίνα. Όμως δεν είχα την τύχη να κάνω καλές συνεργασίες. Τα χρήματα που είχα βγάλει από το ποδόσφαιρο τα επένδυσα και σε κάποια δωμάτια στο Αγκίστρι, αλλά και σε γήπεδα εδώ στη Σαλαμίνα. Ξεκίνησα αλλά ενώ τα γήπεδα δούλευαν στο φουλ κι εγώ έτρωγα πολύ χρόνο, δεν είχαν την απόδοση που ήθελα, γιατί δεν είχα επιλέξει σωστά τους συνεργάτες μου. Μάλιστα αυτό το έκανα δύο φορές, με αποτέλεσμα να χάσω την εμπιστοσύνη μου σε ανθρώπους γιατί έβλεπα ότι με εκμεταλλεύονταν.

O Βαγγέλης Ντάγκας στο ναυπηγείο του Τούρκου που εργάζεται εδώ και μια τριετία

–Καλά όλα αυτά, αλλά στη Φινλανδία πώς έφτασες;

–Μια ημέρα λοιπόν καθόμασταν μια παρέα 4-5 ατόμων για καφέ και είπα: “Μακάρι να βρω ένα καράβι να φύγω για 5 χρόνια και να γυρίσω μετά πίσω”. Με ρώτησε λοιπόν ένας από τους φίλους μου αν το εννοώ και αφού του απάντησα καταφατικά μου είπε ότι είχε ένα γνωστό που μπορούσε να με στείλει στη Φινλανδία να πάω σε ναυπηγείο.

–Εσύ είχες επαφή με τη δουλειά;

–Εγώ όχι δεν είχα καμία επαφή και ουσιαστικά δεν ήξερα να… βιδώνω ούτω βίδα. Όμως ο πατέρας μου και τα 2 μου αδέλφια δούλευαν σε ναυπηγείο. Επίσης και εγώ είχα κάνει χειρωνατικές δουλειές και είχα δουλέψει ακόμα και σε οικοδομή, καθώς δεν σκεφτόμουν ότι μπορούσα να παίξω επαγγελματικά ποδόσφαιρο. Παρά το γεγονός όμως ότι δεν είχα κάποια εξειδίκευση, δεν δίστασα να πάω στο ραντεβού. Όμως κι εκεί με “κυνήγησε” το ποδόσφαιρο.

«Πήγα να μου πάρουν συνέντευξη στον Πειραιά για τη δουλειά και με ρωτάει ο υπεύθυνος… ο Ντάγκας της Προοδευτικής είσαι; Είχα πέσει σε οπαδό του Ιωνικού»

–Τι εννοείς;

–Πήγα στα γραφεία της εταιρείες “Άντωση” στον Πειραιά για το ραντεβού. Εκεί λοιπόν με ρώταγαν οι άνθρωποι εάν ξέρω να κάνω κάτι συγκεκριμένο, αλλά εγώ τους απαντούσα ότι δεν ξέρω τίποτα, όμως με ενδιαφέρει να πάω μόνο στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στη Φινλανδία όπου και μου είχαν πει αρχικά. Εκεί λοιπόν ένας από τους ανθρώπους που μου έπαιρναν τη συνέντευξη, μου έλεγε συνεχώς: “Από που σε ξέρω, από που σε ξέρω”. Του είπα λοιπόν κι εγώ: “Μάλλον από το ποδόσφαιρο”. Μόλις είδε και το επώνυμό μου, αμέσως φώναξε: “Ο Ντάγκας της Προοδευτικής είσαι”; Ήταν οπαδός του Ιωνικού και καταλαβαίνετε το “σοκ” και για τους δύο (γέλια). Τελικά την πήρα τη δουλειά καθώς τους έπεισα τους ανθρώπους ότι έχω θέληση και θέλω να δουλέψω στο εξωτερικό.

–Μετά τι έγινε;

–Ήταν λοιπόν να φύγω για τη Φινλανδία και τότε μου είπαν να μιλήσω με τον υπεύθυνο εκεί για να ρυθμίσουμε τις λεπτομέρειες. Και εκεί όμως έπεσα πάνω σε ποδοσφαιρόφιλο. “Φόλα” ΑΕΚτζής ο τύπος, αλλά τρελάθηκε μόλις του είπα ποιος είμαι. “Σε περιμένουμε να έρθεις αμέσως στη Φινλανδία” μου είπε και έτσι ξεκίνησα.

–Στη Φινλανδία τι βρήκες;

–Κρύο απίστευτο. Η θερμοκρασία φτάνει και στους -38 βαθμούς, αλλά το έχω συνηθίσει. Οι απολαβές είναι σημαντικές, ενώ πλέον έχω μάθει πολλά πράγματα. Σκέψου ήρθα στη Φινλανδία χωρίς να ξέρω τίποτα και τώρα έχω γίνει μάστορας και έχω και δύο βοηθούς (γέλια).

Με τη θερμοκρασία στη Φινλανδία να φτάνει σε επίπεδα… κατάψυξης, οι συνθήκες εργασίας απαιτούν σκούφους και ειδικό εξοπλισμό για την καταπολέμηση του πολικού ψύχους

–Σε ποια περιοχή είσαι;

–Είμαι στα ναυπηγεία του Τούρκου στα οποία κατασκευάζονται τα μεγαλύτερα κρουαζιερόπλοια του κόσμου. Για την ακρίβεια, η εταιρεία που τα έχει ασχολείται μόνο για την κατασκευή τέτοιου είδους πλοίων. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από την δουλειά μου. Βρίσκομαι 3 χρόνια πλέον εδώ και όλα είναι καλά. Βέβαια έχω χάσει αρκετά πράγματα στην Ελλάδα αυτά τα 3 χρόνια, όμως ευελπιστώ ότι σε δύο χρόνια από τώρα θα είμαι και πάλι πίσω κοντά στους δικούς μου ανθρώπους.

«Είμαστε στο αυτοκίνητο για να συναντήσουμε τον Καρρά και να υπογράψω στην Προοδευτική και ξαφνικά στρίβει το αμάξι αριστερά και μου λένε… πάμε πρώτα να βρούμε έναν κύριο που έχει τη Χαλκηδόνα. Τρελάθηκα!»

–Πάμε τώρα να θυμηθούμε και κάποια πράγματα από το ποδόσφαιρο.

–Να σου πω την αλήθεια εγώ δεν είχα κανένα όνειρο να παίξω ποδόσφαιρο. Δεν το πίστευα. Εγώ άλλωστε από άλλο άθλημα ξεκίνησα. Από το χάντμπολ και ήμουν και καλός. Είχα φτάσει μέχρι τον προθάλαμο της Εθνικής ομάδας. Εκεί με είδαν από τον Αίαντα όμως, γιατί ήμουν ψηλό και δυνατό παιδί και μου έκαναν πρόταση να παίξω στην ομάδα. Αμέσως έγινα βασικός στον Αίαντα και σε ηλικία 15 ετών πήραμε την άνοδο στην Δ’ Εθνική από την Α΄Πειραιά. Σε εκείνο το παιχνίδι πάντως που έγινε στο παλιό Καραϊσκάκη, εμείς δεν είχαμε παπούτσια για χόρτο. Έτσι μας δάνεισε ο Εθνικός για να παίξουμε.

–Από τον Αίαντα πώς έφυγες για την Προοδευτική;

–Από το ξεκίνημα της καριέρας μου εγώ διακρίθηκα για το δυναμικό παιχνίδι, αλλά κυρίως για το καλό μου άλμα. Σκέψου ήμουν στόπερ αλλά πετύχαινα 17-18 γκολ κάθε χρόνο από τις στημένες φάσεις. Έτσι λοιπόν με έβλεπαν στην Α’ Πειραιά και η Προοδευτική και ο Ιωνικός και είχαν κάνει προτάσεις στον Αίαντα. Όμως οι άνθρωποι της ομάδας ζητούσαν τρελά λεφτά. Εγώ στα 19 μου είχα τελειώσει το σχολείο και αφού έβλεπα ότι δεν με δίνουν, είχα βρει μια δουλειά και δούλευα ως μπάρμαν και γενικά ζούσα όπως τα παιδιά της ηλικίας μου. Τότε ήρθε η Προοδευτική και συγκεκριμένα ο Λευτέρης Τσαλουχίδης, ο οποίος ήταν το δεξί χέρι του Καρρά και με ζήτησε. Τότε είπα στον Αίαντα ή με δίνετε ή σταματάω.

Με αντίπαλο τον Νίκο Λυμπερόπουλο σε αναμέτρηση Προοδευτικής – Παναθηναϊκού τον Ιανουάριο του 2000

–Έτσι έγινε λοιπόν και πήγες στην Προοδευτική.

–Περίμενε όμως γιατί υπάρχει κι άλλη ιστορία. Ξεκινήσαμε να πάμε στα γραφεία του Καρρά στον Πειραιά. Ήμουν εγώ με κάποιους από τους ανθρώπους της διοίκησης του Αίαντα στο αμάξι. Περάσαμε στο Πέραμα και ήμασταν στο δρόμο για τον Πειραιά. Ξαφνικά στο Ικόνιο βλέπω και στρίβουμε αριστερά. Λέω: “παιδιά που πάμε”; “Πάμε να συναντήσουμε πρώτα έναν κύριο μου λένε που έχει τη Χαλκηδόνα. Τρελάθηκα. “Ρε παιδιά ποια Χαλκηδόνα, τι ομάδα είναι αυτή; Δεν την ξέρω. Σας παρακαλώ πάμε στην Προοδευτική που έχω δώσει το λόγο μου”.

–Τελικά;

–Τελικά με τα πολλά με πείθουν να πάμε να μιλήσουμε με τη Χαλκηδόνα. Εγώ εν τω μεταξύ δεν ήξερα τίποτα για την ομάδα. Μπαίνω στα γραφεία και βγαίνει ο κύριος Μιχάλης ο Σπανός. “Παλικάρι μου πόσα λεφτά σου δίνει η Προοδευτική; Θα σου δώσω τα διπλά και στον Αίαντα θα δώσω 15 εκατομμύρια αντί για 5 που του δίνει η Προοδευτική”, μου είπε επί λέξει. Μόλις άκουσαν οι παράγοντες του Αίαντα το ποσό τρελάθηκαν. Όμως εγώ του απάντησα: “Σας ευχαριστώ για την πρόταση, όμως επειδή δεν ξέρω την ομάδα σας και επειδή με θέλει η Προοδευτική που παίζει και στην Β’ Εθνική, θα πάω εκεί”. “Φύγε μάγκα αλλά να ξέρεις ότι κάποια μέρα θα τα ξαναπούμε”, μου απάντησε. Έτσι έφυγα και πήγα κατευθείαν στην Προοδευτική. Βέβαια μετά από χρόνια όταν ήταν να πάω στη Χαλκηδόνα, που μετά έγινε Ατρόμητος, μόλις ξαναμπήκα στο γραφείο του μου είπε: “Τι σου έλεγα ρε κ@@@παίδι; Θα ξανασυναντηθούμε” (γέλια). Με πήγαινε με χίλια ο κύριος Μιχάλης.

«Τα είδα σκούρα στην πρώτη μου προετοιμασία με την Προοδευτική, προφασίστηκα τραυματισμό στο γόνατο και πήγα διακοπές δέκα μέρες στη Μήλο. Με βλέπει ο Γαϊτάνος μαυρισμένο και μου λέει… τι έγινε ρε φρεγάτα;»

–Στην Προοδευτική τι βρήκες;

–Πήγα στην Προοδευτική και φύγαμε για προετοιμασία με τον Στέφανο Γαϊτάνο για προπονητή. Ήμουν στο ίδιο δωμάτιο με τον Τάκη Γιαννόπουλο και τον Σάκη Αλμανίδη. Ξεκίνησε η προετοιμασία κι εγώ τότε ήμουν 92 κιλά, αλλά πολύ γυμνασμένος. Μετά την 5η-6η μέρα όμως, είδα ότι τα πράγματα ήταν δύσκολα, καθώς εγώ δεν είχα συνηθίσει το χόρτο με αποτέλεσμα να μην μπορώ καθόλου. Τότε προφασίστηκα τραυματισμό στο γόνατο και ζήτησα να γυρίσω στην Αθήνα, όπως και έγινε. Με το που έφτασα όμως στην Αθήνα, κατέβηκα στον Πειραιά και πήρα το καράβι για τη Μήλο. Πήγα διακοπές 10 μέρες.

Σε… κοκορομαχία με τον Κυριάκο Καραταϊδη σε αναμέτρηση της Προοδευτικής με τον Ολυμπιακό τον Σεπτέμβριο του 1999

–Μετά τι έγινε;

–Μετά τις 10 μέρες λοιπόν, γύρισε η αποστολή από το Πήλιο και είχα φροντίσει κι εγώ να είμαι πίσω. Τότε παράλληλα ήμουν και στο Ναυτικό. Με βλέπει ο Γαϊτάνος μαυρισμένο και μου λέει: “Τι έγινε ρε φρεγάτα;”. Έτσι με έλεγε. Εγώ του δικαιολογήθηκα ότι είχα ταξίδια με το καράβι και γι αυτό είχα μαυρίσει. Πρέπει να σου πω δε, ότι ο θείος μου ήταν στο Ναυτικό και φρόντιζε να παίρνω άδειες για να μπορώ να πηγαίνω στις προπονήσεις. Εγώ στην Προοδευτική έλεγα ότι είμαι τραυματίας και κάνω θεραπεία. Μετά από 5 μήνες περίπου, γράφουν οι εφημερίδες: “Άφαντος ο Ντάγκας από την Προοδευτική”. Το διαβάζει ο θείος που μου έδινε τις άδεις και αμέσως άρχισε το κατσάδιασμα. Τελικά έρχονται στο σπίτι ο Τσαλουχίδης, μαζί με τον Βαραμέντη, συζητούν με τον θείο μου και πλέον με πείθουν να γυρίσω να παίξω. Επέστρεψα στην Προοδευτική και ήμουν στόπερ πίσω από τους Ρουτζιέρη, Χουζούρη, Γιαννόπουλο, Αγγελόπουλο, Γιάννιο. Έκτος στη σειρά. ξεκινάει όμως η προετοιμασία και εγώ πηγαίνω “σφαίρα”. Έτσι όταν ξεκίνησε το πρωτάθλημα ήμουν το βασικό στόπερ μαζί με τον Γιαννόπουλο και τον Αγγελόπουλο λίμπερο.

«Αν είχα πάει στην Προοδευτική μεγαλύτερος και έχοντας βγάλει περισσότερα χρήματα από το ποδόσφαιρο δεν θα είχα πρόβλημα να μείνω ακόμη και δέκα χρόνια χωρίς να παίρνω λεφτά»

–Έζησες μεγάλες στιγμές στην Προοδευτική.

-Πραγματικά έζησα μεγάλες στιγμές. Παίξαμε στην Α’ Εθνική, αλλά το σημαντικό δεν ήταν αυτό. Σημαντικότερο ήταν οτι ήμασταν μια μεγάλη οικογένεια. Σε τέτοιο βαθμό που μπορώ να σου πω πως αν είχα πάει στην Προοδευτική μεγαλύτερος και έχοντας βγάλει περισσότερα χρήματα από το ποδόσφαιρο δεν θα είχα κανένα απολύτως πρόβλημα να μείνω ακόμα και δέκα χρόνια και χωρίς να παίρνω λεφτά. Και όχι μόνο εγώ, αλλά και άλλα παιδιά. Δέθηκα με την ομάδα και ακόμα και τώρα όταν πηγαίνω στον Κορυδαλλό βγαίνει κόσμος από τα μαγαζιά και με φωνάζει και με χαιρετάει. Ξέρει ο κόσμος και εκτιμάει το γεγονός ότι εγώ δεν “πούλησα” ποτέ την ομάδα.

Πανηγυρίζοντας με τον Χρυσόστομο Μιχαηλίδη μεγάλη νίκη του Ατρόμητου επί του Παναθηναϊκού τον Δεκέμβριο του 2015

–Γύρισες και ως γενικός αρχηγός, όμως δεν σε είδα στους πανηγυρισμούς για την άνοδο.

-Ήταν μια σημαντική στιγμή που με εμπιστεύτηκε η διοίκηση της ομάδας και ήμουν γενικός αρχηγός. Βέβαια έπρεπε στη συνέχεια να φύγω για το εξωτερικό και γι αυτό δεν έμεινα. Όσο για την άνοδο, φυσικά και χάρηκα. Χάρηκα πολύ και είναι κάτι που το αξίζει η ομάδα. Παρά το γεγονός όμως ότι ήμουν εδώ στην Ελλάδα, δεν πήγα για έναν και μόνο λόγο. Επειδή έχω μείνει έξω και είχα καιρό να πάω στο γήπεδο, θεώρησα σωστό να μην πάω τώρα και να είναι σαν να το έκανα επίτηδες για να “κλέψω” την λάμψη των παιδιών. Αυτή η επιτυχία τους ανήκει και είναι μόνο δική τους.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News