Μουντιάλ 2022: Από το ελληνικό θαύμα του 2004 στο... έπος του Μαρόκου!

Το Μαρόκο γράφει ιστορία στο Κατάρ, καθώς έγινε η πρώτη ομάδα από την Αφρική που προκρίνεται στα ημιτελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο Εν Νεσίρι έγινε… Χαριστέας, στέλνοντας την Πορτογαλία του Κριστιάνο Ρονάλντο στο σπίτι της και τώρα ακολουθεί η «μάχη» με την κάτοχο του τροπαίου, Γαλλία, των Εμπαπέ και Ζιρού, με φόντο τον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης. Η σύγκριση του θαύματος του Μαρόκου με το έπος της Ελλάδας στο EURO του 2004 μοιάζει αναπόφευκτη.

Η ψυχωμένη ομάδα που έχει χτίσει ο Ουαλίντ Ρεγκραγκί, αναλαμβάνοντας την τεχνική ηγεσία μόλις 3 μήνες πριν την τελική φάση του Μουντιάλ, δείχνει ασταμάτητη και πανέτοιμη να φτάσει και ως την κορυφή. Είναι ο άνθρωπος που εμπνέει τον Χακίμι, τον Ζίγιες, τον Μπόνο, τον Εν Νεσίρι και τα άλλα «παιδιά» του, όπως άλλωστε εμπνεύστηκε και ο ίδιος από την επιτυχία του Μαρόκου στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού το 1986, όταν κατέκτησε την πρώτη θέση του ομίλου, στον οποίο συμμετείχαν επίσης η Αγγλία, η Πολωνία και η Πορτογαλία.

Η παρουσία εκείνης της ομάδας στη διοργάνωση έλαβε τέλος στη φάση των «16», όταν αποκλείστηκε από την μετέπειτα φιναλίστ  Δυτική Γερμανία, αλλά η… ζημιά είχε ήδη γίνει για τον 11χρονο Ρεγκραγκί. Ο διάδοχος του Βαχίντ Χαλίλχοτζιτς στον πάγκο της αφρικανικής ομάδας, αποδείχτηκε ιδανική επιλογή, αφού μιλάμε για έναν προπονητή που κλήθηκε να διαχειριστεί ένα ρόστερ παικτών, που ναι μεν στην πλειοψηφία τους έχουν γεννηθεί σε άλλες χώρες, αλλά η λατρεία τους για την «μαμά» πατρίδα είναι αξιοσημείωτη. Τιμούν το εθνόσημο όπως… την ίδια τους τη μάνα, στην αγκαλιά της οποίας πανηγυρίζουν κάθε νίκη μέχρι στιγμής.

أحبك أمي ❤️ pic.twitter.com/2BLQ2jVbii

— Achraf Hakimi (@AchrafHakimi) November 27, 2022

Oι κεφαλιές, το αμυντικό «τείχος» και το κλάμα του Κριστιάνο Ρονάλντο

H ξέφρενη πορεία του Μαρόκου στο Κατάρ, θυμίζει άλλες αξιοσημείωτες «εκπλήξεις» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, στη λίστα των οποίων πάντα έχει περίοπτη θέση το έπος της εθνικής Ελλάδας στο EURO του 2004, όπου γράφτηκε η πιο «χρυσή» σελίδα στην ιστορίας της με την κατάκτηση του τουρνουά στην Πορτογαλία.

Οι δύο περιπτώσεις μοιάζουν να έχουν πολλά κοινά. Το δέσιμο της ομάδας και την «οικογενειακή» σχέση των ποδοσφαιριστών, την επιρροή και η ισχυρή προσωπικότητα του προπονητή (τότε ήταν ο «δικός» μας Ότο Ρεχάγκελ), το ψυχωμένο παιχνίδι κόντρα σε ισχυρούς αντιπάλους πάντα από τη θέση του αουτσάιντερ, τη λατρεία για το εθνόσημο, το γεγονός ότι κάθε νίκη γίνεται σημείο αναφοράς και αποθέωσης από όλο τον πλανήτη. Κόντρα σε κάθε προγνωστικό και ποδοσφαιρική λογική. Μέχρι την επόμενη.

Το κλάμα του Κριστιάνο Ρονάλντο, η Πορτογαλία, οι νίκες επί της της Ισπανίας. Η Γαλλία που έρχεται. Κοινοί αντίπαλοι και υπερομάδες αστέρων που κουβαλούσαν τον τίτλο του φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου, παραδόθηκαν το 2004 στους Έλληνες και το 2022 στους Μαροκινούς.

Τα γκολ με κεφαλιά του Άγγελου Χαριστέα κόντρα στην Γαλλία που έστειλε την εθνική μας στα ημιτελικά και αυτό του Εν Νεσίρι κόντρα στους Πορτογάλους με τον ίδιο τρόπο. Και πίσω τους μία συμπαγής αμυντική γραμμή απροσπέλαστη, που ισορροπεί τη μη επίτευξη πολλών γκολ. Και οι λαοί δύο χωρών που παραδίδονται στη δύνη ξέφρενων των πανηγυρισμών.

Kαι οι ογκόλιθοι κάτω από τα δοκάρια. Τότε ήταν ο Αντώνης Νικοπολίδης, τώρα είναι ο Γιασίν Μπόνο. Μόλις 3 γκολ είχε δεχτεί η Εθνική ως τα ημιτελικά (κανένα στα νοκ άουτ) και 1 (αυτογκόλ) το Μαρόκο μέχρι τώρα στο Μουντιάλ του Κατάρ. Οι Αφρικανοί «κοιτούν» στα μάτια όλους τους αντιπάλους, όπως έκανε και η Ελλάδα το 2004. Λίγες ημέρες απομένουν για να δούμε εάν το θαύμα των «λιονταριών του Άτλαντα» θα ξεπεράσει κάθε προσδοκία και μάλιστα με… τη συνταγή της χώρας μας.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Squawka Football (@squawkafootball)

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News