Super League: Πώς γίνεται οι... εξωγήινοι από τους γήινους να έχουν μόλις μία νίκη διαφορά;

«Απολαμβάνω το εξωγήινο ποδόσφαιρο που παίζετε!»… Η ατάκα του Δημήτρη Μελισσανίδη πριν από λίγες μέρες στο προπονητικό κέντρο των Σπάτων (κατά τη διάρκεια μπάρμπεκιου που παρέθεσε ο Ματίας Αλμέιδα σε όλα τα μέλη της οικογένειας της ΑΕΚ) έγινε – όπως ήταν απόλυτα φυσιολογικό – viral μετά την ήττα της «Ένωσης» από τον ΠΑΣ στα Γιάννινα το βράδυ της Τρίτης.

Πέρα, όμως, από το… καλαμπούρι της περίστασης, η αλήθεια είναι ότι μέσα από τη φράση του ιδιοκτήτη της «κιτρινόμαυρης» ΠΑΕ αλλά και την εν γένει αποθέωση που τυγχάνει η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα, προκύπτει ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ποδοσφαιρικό ερώτημα: Πως είναι δυνατόν η ομάδα που εμφανίζεται να παίζει το μακράν καλύτερο ποδόσφαιρο στη Super League να μετρά μόλις 3 βαθμούς περισσότερους από δύο ομάδες, όπως ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ, που ακούν από το ξεκίνημα της σεζόν τα εξ αμάξης ακόμη και από τους δικούς τους οπαδούς;

Πώς είναι δυνατόν μια ομάδα που εμφανίζεται να «πετάει» στα παιχνίδια της, να μετρά μόλις μία νίκη περισσότερη από δύο ομάδες που χαρακτηρίζονται επιεικώς «προβληματικές»;

Υπάρχει λογική ποδοσφαιρική εξήγηση στο ερώτημα, ή απλά το όλο θέμα έγκειται στην παραδοσιακή υπερβολή που μας χαρακτηρίζει τους Έλληνες ως ράτσα; Πάμε να δώσουμε τις απαντήσεις!

Παίζει η ΑΕΚ το καλύτερο ποδόσφαιρο στο πρωτάθλημα;

Ενδεχομένως η πιο σωστή φράση να ήταν «η ΑΕΚ παίζει το πιο θεαματικό ποδόσφαιρο». Υπάρχουν στιγμές κατά τη διάρκεια των αγώνων της που η αλήθεια είναι ότι χαίρεσαι να βλέπεις την ομάδα του Ματίας Αλμέιδα να αναπτύσσεται. Ακόμη και οι φίλοι του Ολυμπιακού της έβγαλαν το καπέλο για την απόδοσή της στο πρώτο ημίχρονο του ντέρμπι στο Καραϊσκάκη.

Η ΑΕΚ, όμως, δεν είναι καθόλου αποτελεσματική, βάσει των ευκαιριών που παράγει. Έχει τεράστιο πρόβλημα στο τελείωμα των φάσεων, ενώ έχει απενεργοποιήσει ουσιαστικά με το σύστημά της το μεγαλύτερο επιθετικό της όπλο σε επίπεδο σκοραρίσματος, τον Σέρχιο Αραούχο.

Επιπλέον, όσο θεαματικές στιγμές έχει στα παιχνίδια της, άλλο τόσο εμφανίζει και σημαντικά «νεκρά» διαστήματα. Υπήρξαν ακόμη και αγώνες που κέρδισε που το έπραξε… με την ψυχή στο στόμα (π.χ. με τον Ατρόμητο στην «Αγιά Σοφιά»). Στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό όσο εκρηκτική εμφανίστηκε στο πρώτο ημίχρονο, άλλο τόσο προβληματική έμοιαζε στο ξεκίνημα της επανάληψης. 

Και βέβαια υπάρχει και ένα πολύ απλό ερώτημα: Πως είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεται καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος μία ομάδα, όταν στην ίδια διοργάνωση προηγείται μια αντίπαλός της με εφτά ολόκληρους βαθμούς διαφορά, όπως ο Παναθηναϊκός; Η ΑΕΚ, λοιπόν, δικαιούται τον τίτλο της πιο θεαματικής ομάδας της Super League, αλλά ο όρος «καλύτερη» φαντάζει λίαν υπερβολικός και αδόκιμος.

Έχει υπερεκτιμηθεί η δουλειά του Ματίας Αλμέιδα στα Σπάτα;

Σε καμιά περίπτωση! Ο Αργεντινός τεχνικός έχει μετατρέψει μια ποδοσφαιρική καρικατούρα (όπως ήταν η ΑΕΚ τις τελευταίας διετίας) σε κανονική και ιδιαίτερα ελκυστική, στο μάτι, ομάδα. Στα χέρια του η «Ένωση» θυμίζει ξανά κανονική ΑΕΚ και μετά από χρόνια συγκαταλέγεται, βάσει της εικόνας της, στους σοβαρούς διεκδικητές της κατάκτησης του τίτλου.

Ο Αλμέιδα, όμως, δεν είναι θαυματοποιός. Ήταν τόσο τραγική η κατάσταση της ομάδας που παρέλαβε, που θα ήταν ουτοπιστικό μέσα σε λίγους μήνες να διορθώσει όλα τα κουσούρια της. Ενδεχομένως η υπερβολική αποθέωση της ΑΕΚ να σχετίζεται και με την ολοκληρωτική μετάλλαξή της.

Όταν δηλαδή ένας προπονητής αναλαμβάνει μια ομάδα που δεν αντέχεις να βλέπεις και τη μετατρέπει σε μια ομάδα με αρχές, κανόνες και θεαματικό ποδόσφαιρο, η συγκεκριμένη διαφοροποίηση προκαλεί μια συνολική αποθέωση για το έργο του προπονητή που σκεπάζει χτυπητές αδυναμίες του συνόλου.

Έχει αδικηθεί με την κριτική που του ασκείται ο Ολυμπιακός;

Επίσης σε καμιά περίπτωση! Η εικόνα που εμφάνιζαν οι «ερυθρόλευκοι» – ιδιαίτερα πριν την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Μίτσελ – δεν ήταν η αρμόζουσα ούτε για την ιστορία του συλλόγου, ούτε για τις επενδύσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής μεταγραφικής περιόδου. Ο Ολυμπιακός μέχρι τουλάχιστον τις αρχές Οκτωβρίου, απλά δεν ήταν… κανονικός Ολυμπιακός!

Πλέον στα χέρια του Μίτσελ δείχνει με σταθερά βήματα να επιστρέφει στην κανονικότητα, αλλά έχει πολύ δρόμο ακόμη για να πείσει – πρώτα τους ίδιους τους οπαδούς του – ότι επανέρχεται σε τροχιά πρωταθλητισμού κι ότι μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις τον φετινό τίτλο.

Έχει αδικηθεί με την κριτική που του ασκείται ο ΠΑΟΚ;

Ο «Δικέφαλος» αποτελεί μια ιδιάζουσα περίπτωση. Ουσιαστικά μοιάζει σαν ένα καράβι που κινείται με αυτόματο πιλότο, με τον Ραζβάν Λουτσέσκου να παλεύει με τα κύματα για να σώσει το πλεούμενο στο ξεκίνημα ενός πολύ δύσκολου project που στηρίζεται σε νέα παιδιά και… σχεδόν καθόλου σε μεταγραφές!

Απλά και για τον ΠΑΟΚ ισχύει ό,τι και για τον Ολυμπιακό. Ο πήχης της σύγκρισης τοποθετείται σε σχέση με την εικόνα της ομάδας τα τελευταία χρόνια και μοιραία το πρόσημο είναι αρνητικό.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει άπαντες να αντιληφθούμε πως όταν αναφερόμαστε στο πρωτάθλημα της Super League, συζητάμε για μια διοργάνωση πολύ χαμηλής ποιοτικής στάθμης.

Οποιοσδήποτε «μεγάλος» κάνει τα βασικά, επενδύει στην ανασταλτική του λειτουργία και διατηρεί στοιχειώδεις αρχές στο παιχνίδι του, μπορεί να χτίσει σερί νικών σε βάθος χρόνου και να κατακτήσει τον τίτλο. Μην πάτε μακριά…

Βγάζει μάτια ο φετινός Παναθηναϊκός του Ιβάν Γιοβάνοβιτς; Όχι… Είναι όμως μια εξαιρετικά αξιόπιστη και συνεπής ομάδα στην οποία απέναντι στην οποία είναι πολύ δύσκολο να σκοράρεις.

Μήπως πετούσε φωτιές ο περσινός Ολυμπιακός του Πέδρο Μαρτίνς; Σε αρκετά παιχνίδια του ενδεχομένως να μην ήταν ποδοσφαιρικά εύπεπτος ούτε για τους «ερυθρόλευκους» φιλάθλους. Κι όμως, είχε «καθαρίσει» το πρωτάθλημα από τον Δεκέμβριο.

Γι’ αυτό, μην ψάχνετε για… εξωγήινες ομάδες στο πρωτάθλημά μας! Όλες έχουν τις εμφανείς αδυναμίες τους και φυσικά και η ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα συγκαταλέγεται σε αυτές. Διόλου παράξενο, λοιπόν, που η διαφορά που χωρίζει την «Ένωση» από Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ είναι μόλις 3 βαθμοί. Το πιο θεαματικό δεν είναι πάντα ούτε το πιο αποτελεσματικό, ούτε το καλύτερο!

ΥΓ: Και ο Ολυμπιακός γίνεται παιχνίδι με παιχνίδι ολοένα και πιο θεαματικός! Σε κάθε αγώνα των Πειραιωτών πλέον περιμένεις με ανυπομονησία να δεις τι θα… ζωγραφίσουν ο Χάμες, ο Φορτούνης ή ο Μπιελ. Ωστόσο η πορεία των «ερυθρόλευκων» στο πρωτάθλημα θα κριθεί από λιγότερο γοητευτικές παραμέτρους, όπως είναι η αμυντική τους λειτουργία και η αποτελεσματικότητά τους. Κι ότι ισχύει για τους πρωταθλητές, ισχύει και για τους υπόλοιπους μνηστήρες.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News