ΑΕΚ: Έπρεπε να παίξει το ντέρμπι για να το πάρει και όχι για τις εντυπώσεις

EUROKINISSI

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου αναλύει την τακτική προσέγγιση του Ματίας Αλμέιδα στο ντέρμπι της ΑΕΚ με τον Παναθηναϊκό και εξηγεί γιατί η υπομονή και η εμπιστοσύνη πρέπει να περιβάλλουν το project του Αργεντινού τεχνικού.

Κάποια στιγμή καλό θα είναι να γίνεται διαχωρισμός για το τι περιμένουμε και απαιτούμε από μία ομάδα. Πριν από την έναρξη του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, υπήρξαν πάρα πολλά σχόλια, δημοσιεύματα και αναρτήσεις, είτε από Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, είτε από φιλάθλους, που παρουσίαζαν την ΑΕΚ να βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Βαθμολογικά, έτσι ήταν. Ασχέτως με το αν υπήρξαν υπερβολές, η Ένωση έπρεπε να πάρει αυτό το παιχνίδι για να παραμείνει γερά και με ενισχυμένη την αυτοπεποίθησή της στο κυνήγι του πρωταθλήματος.

Παίρνοντας λοιπόν αυτό ως δεδομένο, ο Ματίας Αλμέιδα θα έπρεπε να σχεδιάσει έναν τρόπο, αφενός για να μακιγιάρει τις πολλές και σημαντικές απουσίες, αφετέρου για να υπερκεράσει το εμπόδιο μιας ομάδας που ήταν αήττητη.

Η απαίτηση για νίκη επί του πρωτοπόρου του πρωταθλήματος, ο οποίος μάλιστα παραμένει εκεί παρά την ήττα του και με ικανοποιητικές διαφορές ακόμα από τους διώκτες του, δεν ήταν μία απλή υπόθεση όσο κάποιοι είχαν στο μυαλό τους. Διότι στον απέναντι πάγκο βρισκόταν ένας προπονητής που επίσης στύβει το μυαλό του για να βρει τις λύσεις κι όπως φάνηκε είχε τη μέθοδο για να βάλει δύσκολα στην ΑΕΚ.

Τι σχεδίαζε ο Αλμέιδα, τι του βγήκε στο χορτάρι

Τέτοια παιχνίδια κρίνονται σε στιγμές και ο προπονητής της Ένωσης είχε προαποφασίσει ότι θα έπρεπε να προσέξει περισσότερο για να βρει η ομάδα τη δική της στιγμή και να πάρει το παιχνίδι. Συνέβη με πονηριά, αλλά όπως αποδείχθηκε απόλυτα νομότυπα και σωστά μετά από όλες τις εξηγήσεις που δόθηκαν και παρά τις εκ του αντιθέτου εκπεφρασμένες απόψεις, που πολύ βιαστικά, βγήκαν προς τα έξω για να δικαιολογήσουν την ήττα του Παναθηναϊκού με τρόπο άδικο για την ΑΕΚ.

Ο Αλμέιδα αυτό ακριβώς σχεδίαζε, ξέροντας ότι κόντρα στον ΠΑΟ δεν θα ήταν καθόλου εύκολο για μία ομάδα που σπαταλά ούτως ή άλλως πολλές ευκαιρίες, να βρει δύο τέρματα. Έπρεπε λοιπόν πρώτα να διαφυλάξει τα νώτα του και μετά να κοιτάξει πώς θα πάρει το παιχνίδι.

Ξεχάσαμε γρήγορα την ΑΕΚ που αποτελούσε… σάκο του μποξ σε όλα τα ντέρμπι;

Ας μη λησμονούμε επίσης ότι πριν ξεκινήσει η φετινή σεζόν, η ΑΕΚ αποτελούσε τον σάκο του μποξ για όλους τους μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου καθ όλη τη διάρκεια της περασμένης τετραετίας.

Πέρυσι, μέσα στο 2002, σε τέσσερα παιχνίδια δεν κατάφερε να πάρει ούτε μία νίκη κόντρα στον Παναθηναϊκό. Φέτος έχει ήδη νικήσει εντός έδρας τον πρωτοπόρο και τον ΠΑΟΚ, ενώ είχε κάνει παράσταση νίκης μέσα στο Καραϊσκάκης επί του Ολυμπιακού, ασχέτως με το ότι σπατάλησε 5-6 κλασικές ευκαιρίες για να πάρει το παιχνίδι.

Αυτά τα δεδομένα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το τσιπάκι έχει αλλάξει. Και περισσότερο οφείλουμε να στεκόμαστε σε αυτό, άρα όχι στο πως η ΑΕΚ πήρε το ντέρμπι ή γιατί δεν το κατάφερε με το γνωστό της στυλ και πιο εμφατικό τρόπο.

Αν θεωρεί κανείς ότι είναι δύσκολο να ξεκλειδώσεις τον Παναθηναϊκό του Γιοβάνοβιτς, ας δει ξανά το παιχνίδι…

Η απάντηση είναι απλή: διότι είχε απέναντί της μία ομάδα αήττητη η οποία βρισκόταν στο +7 κι εμφανίστηκε στο γήπεδο με προφανή σκοπό, ειδικά στη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου, να παίζει αργά, να τρώει χρόνο καθυστερώντας να εκτελέσει οποιαδήποτε στημένη μπάλα, γενικά να χαλάσει το παιχνίδι της ΑΕΚ παρά να δημιουργήσει κάτι δικό του. Αν θεωρεί κάποιος ότι είναι εύκολο να ξεκλειδώσεις τέτοια ομάδα, θα πρέπει να ξαναδεί το παιχνίδι για να εστιάσει στις δυσκολίες του.

Ας μην τα θέλουμε λοιπόν όλα από την ΑΕΚ και αυτό πάει πολύ περισσότερο στους οπαδούς της. Ας κατανοήσουν ότι αυτό που χτίζεται χρειάζεται χρόνο και εμπιστοσύνη, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζει σημαντική πρόοδο μέσα από πολύ κομβικές απουσίες. Τις οποίες αν είχαν τόσες μαζεμένες οι άλλοι διεκδικητές του τίτλου, ίσως να είχαν λυγίσει πολύ περισσότερο από τη μία ήττα που ΑΕΚ έκανε στα Γιάννενα και πάλι επειδή αδίκησε τον εαυτό της, σπαταλώντας τεράστιες κλασικές ευκαιρίες.

Ας κοιτάξουν το δάσος και ας έχουν ως παράδειγμα στο μυαλό τους τον περυσινό Παναθηναϊκό ο οποίος στηρίχθηκε στη δουλειά του προπονητή του παρόλο που έφτασε στο σημείο να μετρά 10 ήττες στο πρωτάθλημα. Χρόνος, εμπιστοσύνη και ενίσχυση. Οι τρεις λέξεις που θα έχει ανάγκη αυτή η ομάδα, όσο προπονητής της θα είναι ο Αλμέιδα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News