Νίκος Σαρίδης: Ο Ολυμπιακός των 7 Ελλήνων, ο Άρης των ξένων και η Λιζέτα Νικολάου...

Έφυγε χθες απ’ τη ζωή, ύστερα από τραγικό παιχνίδι της μοίρας, η Λιζέτα Νικολάου, σε ηλικία 71 ετών. Σύζυγος για μερικά χρόνια του Γιώργου Λιάνη, απ’ τα γλυκά πρόσωπα της μουσικής αρχειοθήκης του τόπου, αλλά πρωτίστως καλή φωνή.

Δεν μου λέει κάτι ότι πιθανόν αυτή η Σούπερ Κική να μην τη γνωρίζει, όπως ανενδοίαστα δήλωσε πως δεν ήξερε τον Σταύρο Ξαρχάκο. Μάλιστα, για να προλάβω εκείνους που θα σπεύσουν να δικαιολογήσουν την περιώνυμη influencer, ισχυριζόμενοι πως δεν είναι υποχρεωμένη η νέα γενιά να ξέρει ανθρώπους που δεν τους έζησε κι ότι γκρινιάζω ως γέρο(ς) μπαμπαλής, τότε δεν πρέπει να γνωρίζει κανείς μας τον Αριστοτέλη, τον Κοπέρνικο και τον Μπετόβεν, διότι ήταν προγενέστεροί μας.

Η Λιζέτα Νικολάου, λοιπόν, αν και Πόντια απ’ την Καλαμαριά (Ελισάβετ Κατικαρίδου λεγόταν κανονικά), στο δικό μου μυαλό θα είναι πάντα χαραγμένη για τη συμμετοχή της στο εμβηματικό LP του Γιάννη Μαρκόπουλου «Θεσσαλικός Κύκλος» και ειδικότερα για την ερμηνεία των στίχων του Κώστα Βίρβου «Αρχινάει στα Τρίκαλα Λιάκο μ’ το παζάρι / πάμε να πουλήσουμε κάνα δυο σκουτιά, / να με πάρεις τραχηλιά γόβες και ζωνάρι / και μια τσίπα κόκκινη με χρυσά φλουριά. / Θα με πας στο τσίρκουλο για να δω τη Γκόλφω / στον αράπη, στη μαϊμού, στη σκοποβολή. / Θα με πάρεις και γιουρντάνι να κρεμώ στο κόρφο…».

Είναι ένα τραγούδι, που υπενθυμίζει πόσο έχει αλλάξει ο κόσμος μας. Κατ’ αρχήν, στα Τρίκαλα τού σήμερα, τα «αρχινάει» και τα «Λιάκο μ’» αργοπεθαίνουν, η ντοπιολαλιά εκτοπίζεται σιγά-σιγά απ’ την καθομιλουμένη· η πολιτική ορθότητα δεν επιτρέπει ούτε γι’ αστείο να λέμε «αράπη»· τα σκουτιά, τα γιο(υ)ρντάνια και η τραχηλιά είναι άγνωστες λέξεις για τους περισσότερους το θρυλικό παζάρι των Τρικάλων, το οποίο βαστάει απ’ τα τέλη του 19ου αιώνα, δεν κατακλύζεται από τζαμπάζηδες και ζώα, ούτε στήνονται παραστάσεις με βουκολικά κωμειδύλλια, αλλά είναι μία ετήσια εμποροπανήγυρη σε διαφορετικό φόντο.

Το 1974 κυκλοφόρησε ο «Θεσσαλικός Κύκλος». Την ίδια χρονιά, ο Άρης, στο πλαίσιο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, είχε νικήσει 1-0 τη Ραπίντ Βιέννης (στην Τούμπα παρακαλώ!) αγωνιζόμενος μόνο με Έλληνες: Παπαφλωράτος, Ναλμπάντης, Πάλλας, Φοιρός, Κασάπης, Σπυρίδων, Δράμπης, Κουμαριάς (80’ Σταυρίδης), Αλεξιάδης, Παστερνάκης (46’ Μπαλάφας), Παπαϊωάννου.

Ο ίδιος σύλλογος, ο Άρης, νίκησε προχθές 1-0 την Ντινάμο Κιέβου, χωρίς να χρησιμοποιήσει ούτε έναν Έλληνα. Δεν το επισημαίνω κατ’ ανάγκη ως αξιοκατάκριτο, αλλά για να το πάρουμε απόφαση: στο μπαούλο δεν μπήκαν μονάχα οι φορεσιές της Καραγκούνας και της Βλάχας, η κόκκινη τσίπα (τσεμπέρι) και τα φλουριά. Ακόμη κι ο Ολυμπιακός, που το ίδιο βράδυ αγωνίστηκε κατά της Γκενκ με επτά γεννημένους στην Ελλάδα (Πασχαλάκης, Ρέτσος, Μασούρας, Φορτούνης, Βρουσάι, Ντόη κι Αλεξανδρόπουλος), μπορεί να τύχει σ’ επόμενο ματς να παίξει με περισσότερους ξένους.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News