Αντώνης Καρπετόπουλος: Χωρισμένοι στο σπίτι

Στην ίδια κατάσταση με τον Τούχελ είναι ο Τσάβι στην Μπαρτσελόνα. Το έχει πάει το πράγμα ένα βήμα παρακάτω, καθώς αυτός το αντίο του το έχει ανακοινώσει, όπως κι ο Γιούργκεν Κλοπ στη Λίβερπουλ.

Πολλοί άλλοι δεν έχουν ανακοινώσει κανενός είδους χωρισμό (συναινετικό ή μη, δηλαδή), αλλά είναι αναμενόμενο πως το καλοκαίρι θα αποχαιρετήσουν τις ομάδες, στις οποίες φέτος δούλεψαν. Δεν είναι και λίγοι. Ο Τεν Χαγκ, λογικά, θα πει αντίο στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, καθώς τίποτα θεαματικό δεν πέτυχε πέρα απ’ το ότι έδιωξε τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο Ποτσετίνο θα πει αντίο στην Τσέλσι: έχει συμβόλαιο και την επόμενη χρονιά, αλλά δεν τον βλέπω να συνεχίζει.

Δύσκολα θα συνεχίσει κι ο Στέφανο Πιόλι στη Μίλαν: κέρδισε ανέλπιστα ένα πρωτάθλημα πριν από τρία χρόνια, αλλά από τότε έχουν περάσει δύο αιώνες. Στη Γιουβέντους δεν ξέρουν τι να κάνουν με τον Μαξ Αλέγκρι – τα αποτελέσματά του είναι φτωχά, ειδικά αν σκεφτείς ότι η «κυρία» δεν αγωνίστηκε φέτος στην Ευρώπη εξαιτίας τιμωρίας. Αν κάτι κρατά τον Αλέγκρι δεν είναι τα πρωταθλήματα που κάποτε κέρδισε (με μία ομάδα πολύ ακριβή σε σχέση με τον ανταγωνισμό) αλλά το ότι η «κυρία» όταν τον έδιωξε δεν κατάφερε να τον αντικαταστήσει.

Δεν ξέρω αν θα αντέξουν στις θέσεις τους ο Σάρι στη Λάτσιο, κι ο Χόου στη Νιούκαστλ, αν δεν βγάλει την ομάδα στην Ευρώπη, αλλά κι ο Σέρχιο Κονσεϊσάο στην Πόρτο μετά τη μη διεκδίκηση του πορτογαλικού πρωταθλήματος. Ηδη έχουν απολύσει τους προπονητές, με τους οποίους ξεκίνησαν τη χρονιά, ομάδες όπως η Νάπολι, η Ρόμα, ο Αγιαξ.

Δύσκολη

Κάθε χρόνο η δουλειά των προπονητών γίνεται πλέον όλο και πιο δύσκολη. Πάντα ήταν, αλλά ο βαθμός δυσκολίας μεγαλώνει συνεχώς χρόνο με τον χρόνο. Το καλοκαίρι θα ψάχνουν προπονητή η Λίβερπουλ, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Τσέλσι, ίσως η Νιούκαστλ, σίγουρα η Μπάγερν κι η Μπαρτσελόνα, πιθανότατα η Μίλαν, η Νάπολι κι η Γιουβέντους, ίσως η Ρόμα παρ’ όλο που ένα δικό της παιδί, ο Ντε Ρόσι, που αντικατέστησε τον Μουρίνιο, τα πάει καλά. Μέχρι το τέλος της σεζόν μπορεί σε κατάσταση «χωρισμένοι στο σπίτι» να βρεθούν κι άλλοι πολλοί. Γιατί; Παραδόξως διότι οι αμοιβές όλων των προπονητών μεγάλωσαν πολύ: αναλογικά τα είκοσι τελευταία χρόνια μεγάλωσαν περισσότερο απ’ αυτές των παικτών. Και μαζί με τις αμοιβές μεγάλωσαν κι οι απαιτήσεις δηλαδή η πίεση. Που είναι πάντα κακός σύμβουλος.

Μυαλό

Η Αγγλία είναι ενδεικτική, αλλά υπάρχουν και μεγάλες ομάδες άλλων χωρών, που στους προπονητές βάζουν πολύ δύσκολα. Κάποτε ο Ελένιο Χερέρα απαιτούσε να πληρώνεται όσο ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του, ώστε οι παίκτες να τον ακούν. Ο «μάγος», όμως, που είχε τέτοιες απαιτήσεις στην Ιντερ του Μοράτι, ήταν η εξαίρεση του κανόνα που ήθελε τους υπόλοιπους μάγους της εποχής να πληρώνονται μάλλον λίγα. Θρύλοι όπως ο Κλαφ κι ο Πέισλι ποτέ δεν θα ζητούσαν κάτι τέτοιο. Ο ίδιος ο σερ Αλεξ ή ο Βενγκέρ, τον καιρό που ήταν ισόβιος προπονητής στην Αρσεναλ, είχαν μεγάλα μπόνους, όχι όμως τεράστιους μισθούς – κι ας ήταν απόλυτοι διαχειριστές. Ο Τραπατόνι δεν θα ζητούσε ποτέ απ’ τον Ανιέλι τα χρήματα του Πλατινί. Απ’ το μυαλό του Σάκι δεν θα περνούσε να πάρει όσα ο Γκούλιτ. Σιγά-σιγά οι αμοιβές άρχισαν να εκτοξεύονται, όχι επειδή άλλαζε το ποδόσφαιρο, αλλά διότι με τον καιρό διαμορφώθηκε μία νέα κουλτούρα.

Μυστικό

Οι προπονητές άρχισαν να θεωρούνται το μυστικό της επιτυχίας – μερικές φορές αυτό ήταν σωστό, αλλά ήταν μάλλον η εξαίρεση στον κανόνα. Οι προπονητές, πάντως, την υπερβολή ως προς τις ικανότητές τους την ευλόγησαν. Ο Μουρίνιο έλεγε ο ίδιος ότι χωρίς αυτόν η ομάδα του δεν θα έκανε τίποτα. Ο Κλοπ χάρηκε την υψηλή του δημοτικότητα στο Λίβερπουλ μέχρι να τον εξουθενώσει η πίεση: όταν λέει ότι του χρόνου δεν θα δουλέψει τον πιστεύω. Γύρω απ’ τους προπονητές στήθηκε ένα αδιανόητο σταρ σύστεμ. Αλλά αυτό είναι στη φύση του αδηφάγου: θέλει συνεχώς νέους ήρωες στη σκηνή της προσοχής. Κι όποιος δεν έχει πίσω του διοικήσεις έτοιμες να αναλάβουν την ευθύνη κακών αποτελεσμάτων, που είναι μοιραίο να προκύψουν σε ομάδες που δίνουν πια 70 ματς τον χρόνο, κονιορτοποιείται απ’ τις απαιτήσεις. Πριν προλάβεις να χαρείς κάτι που πέτυχες, σου ζητούνε κι άλλα. Ο Σπαλέτι πέρυσι κέρδισε το πιο άνετο πρωτάθλημα στην ιστορία της Νάπολι κι ο Ντε Λαουρέντις στράβωσε για τον αποκλεισμό απ’ το Τσάμπιονς Λιγκ.

Ευθύνες

Οι προπονητές κερδίζουν πολλά. Το τίμημα είναι ότι αυτό που κάνουν μικρή σχέση έχει με αυτό που έκαναν οι επιτυχημένοι προκάτοχοί τους. Σήμερα υπάρχουν απλώς για να φορτώνονται ευθύνες άλλων.

Τυχόν αποκλεισμός

Ο Αρης υποδέχεται σήμερα τον Παναιτωλικό στον δεύτερο ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Ο Ακης Μάντζιος, στο ματς με την ΑΕΚ, δεν ξεκίνησε τους Φεράρι, Οντουμπάγιο, Νταρίντα, Τζούρασεκ, Σουλεϊμάνοφ, Μορόν, Βέλεθ για να τους έχει ετοιμοπόλεμους απόψε. Ο Γιάννης Πετράκης, που στον πάγκο του Παναιτωλικού κάνει μία τρομερή χρονιά, στο ματς με την Κηφισιά έπαιζε μία κατηγορία: δεν είχε περιθώρια για ροτέισον. Τυχόν αποκλεισμός του Αρη, που ξεκινά το ματς με το αβαντάζ της νίκης με 1-0 στο Αγρίνιο δεν θα είναι ήττα, αλλά κανονική προδοσία. Ο κόσμος του περιμένει ένα τελικό μία δεκαετία και βάλε.

Εύκολα πολύ

Τα αποψινά ματς του Τσάμπιονς Λιγκ δεν μπορείς να τα χαρακτηρίσεις μεγάλα. Το Ρεάλ-Λειψία, που θα δούμε απευθείας απ’ το MEGA στις 22.00 και το Μάντσεστερ Σίτι-Κοπεγχάγη την ίδια ώρα, είναι ματς με φαβορί. Η Ρεάλ έχει πιο δύσκολο αντίπαλο απ’ την κάτοχο του τίτλου, Μάντσεστερ Σίτι, καθώς η μαχητική Λειψία δεν συγκρίνεται με την Κοπεγχάγη, αλλά και πάλι είναι ανώτερη απ’ την αντιπαλό της πολύ. Βέβαια η -χωρίς άγχος- Λειψία θα παίξει την μπάλα της. Κι ό,τι προκύψει.

Το ίδιο θα κάνει κι η Κοπεγχάγη για να αποχαιρετήσει τη διοργάνωση με το κεφάλι ψηλά. Οπως κι οι Γερμανοί, έτσι κι οι Δανοί έχουν χάσει το πρώτο ματς κι επιθυμούν απλώς να φύγουν με το κεφάλι ψηλά απ’ τη διοργάνωση. Να σημειωθεί ότι η ομάδα του Γκουαρντιόλα είναι καλύτερα σήμερα απ’ όσο ήταν πριν από δύο εβδομάδες, όταν ταξίδεψε στη Δανία. Εχει μόλις κερδίσει με 3-1 τη συμπολίτισσα Γιουνάιτεντ στο ντέρμπι του Μάντσεστερ, ο Ντε Μπρόινε έχει βρει ρυθμό αγώνων, ο Χάλαντ σκοράρει ξανά αρκετά. Κι ο Πεπ μπορεί βάσιμα να ελπίζει για μία καλύτερη συνέχεια: ας μην ξεχνάμε ότι πέρυσι η Σίτι ήταν εξαιρετική απ’ τα μέσα Φεβρουαρίου και μετά με άνετες προκρίσεις στο Τσάμπιονς Λιγκ και συνεχείς νίκες στην Αγγλία.

Και οι δυο προπονητές δεν αποκλείεται να κάνουν και λίγο ροτέισον. Για τη Σίτι είναι απαραίτητο, αφού υπάρχει, παράλληλα με το Τσάμπιονς Λιγκ, η μάχη της με τη Λίβερπουλ και την Αρσεναλ για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, που φέτος δεν θα είναι απλή υπόθεση. Ο Αντσελότι για την κατάκτηση της λίγκας απλώς μετράει μέρες. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα φθείρει τους παίκτες του. Ρεάλ και Σίτι θα έχουν πρόβλημα μόνο αν δεν έχουν το μυαλό τους στο γήπεδο…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί