Αντώνης Καρπετόπουλος: Τι συνέβη τελικά στον ΠΑΟ
Η ήττα του Παναθηναϊκού απ’ τον Αρη είναι τόσο αδικαιολόγητη, ώστε δυσκολεύει τη δυνατότητα να γίνει η οποιαδήποτε συζήτηση για τη φετινή αποτυχία των «πρασίνων» να κατακτήσουν το πρωτάθλημα.
Είναι προφανές ότι ο Τερίμ άλλα υπολόγιζε κι άλλα είδε στο ματς του Παναθηναϊκού με τον Αρη. Ηθελε να δει την αντίδραση της ομάδας του, μετά την ήττα απ’ την ΑΕΚ, γι’ αυτό άλλωστε και στήριξε τους παίκτες του. Δεν χωρεί αμφιβολία πως έχει ασχοληθεί ελάχιστα για να λύσει κάποια προβλήματα του Παναθηναϊκού, όπως το ότι δέχεται γκολ πρώτος σε όλα σχεδόν τα ματς των πλέι οφ.
Είναι επίσης δεδομένο ότι ο τρόπος που παρεμβαίνει στα ματς, που δεν εξελίσσονται όπως ο Παναθηναϊκός θα ’θελε, τα κάνει πολλές φορές χειρότερα.
Αλλά ο Παναθηναϊκός δεν έχασε το πρωτάθλημα στο ματς με τον Αρη: η «ταφόπλακα» μπήκε στο ματς με την ΑΕΚ. Η απώλεια είχε μάλλον προηγηθεί: οι βαθμοί που του λείπουν είναι αυτοί με την Κηφισιά, τη Λαμία, τον ΟΦΗ κτλ.
Ο Παναθηναϊκός το έπαθε και πέρυσι
Αυτό που έπαθε ο Παναθηναϊκός στο ματς με τον Αρη το έπαθε και πέρυσι στα πλέι οφ με προπονητή τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς: πέρυσι έχασε το ματς με τον αδιάφορο Ολυμπιακό στο άδειο Καραϊσκάκη κι αμέσως μετά έφερε ισοπαλία με τον Αρη στη Λεωφόρο.
Πέρυσι δεν υπήρχε το είδος των φετινών αντιδράσεων διότι η ισοπαλία με τον Αρη δεν ήταν εξίσου οδυνηρή: ο τίτλος είχε χαθεί στο Φάληρο. Ομως κατά τα άλλα όλα είναι ίδια: και τις δύο χρονιές υπάρχει ένα ματς που ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει ως ματς της χρονιάς.
Ολοι συμφωνούν ότι μία νίκη σ’ αυτό θα βάλει τέλος σε ένα τεράστιο για τα μέτρα του διάστημα ετών χωρίς πρωτάθλημα – ασήκωτο θα έλεγα. Η ήττα σ’ αυτό το ματς τον διαλύει: η ομάδα χάνεται εντελώς και… αδειάζει.
Το ψυχολογικό σοκ μετά την ήττα από την ΑΕΚ
Ο Παναθηναϊκός αγωνίστηκε με τον Αρη χωρίς κανείς να πιστεύει πως μία νίκη του θα τον έβαζε στη διαδικασία διεκδίκησης του πρωταθλήματος, έστω και μετά την ήττα – σοκ απ’ την ΑΕΚ.
Το ψυχολογικό στραπάτσο όλων φαίνεται σε πολλά μικρά που συμβαίνουν. Ο Ντραγκόφσκι χάνει την μπάλα, επιτρέποντας στον Σαμόρα να βάλει το πιο εύκολο γκολ της καριέρας του: το ότι αυτός αστοχεί οφείλεται μάλλον στην έκπληξή του. Ο Παναθηναϊκός τελειώνει το ματς με πέντε παίκτες του να παίρνουν κίτρινες κάρτες στο τελευταίο μισάωρο, όταν πιέζει.
Τρεις παίκτες του ζητούν πέναλτι σε φάσεις που δεν υπάρχει το παραμικρό, ελπίζοντας πως κάτι θα συμβεί ως δια μαγείας. Κορυφαία απόδειξη έλλειψης καθαρού μυαλού τα νεύρα του Ιωαννίδη που βρίζει οδηγώντας το αυτοκίνητό του απλώς για να ξεσπάσει – για να διώξει ένα βάρος που κουβαλάει μετά το ματς με την ΑΕΚ.
Πριν απ’ το ματς αυτό, στη Λαμία δηλαδή, ήταν ο «αέρινος» φορ. Αυτό που εγώ βλέπω είναι ότι δύο χρόνια τώρα που ο Παναθηναϊκός διεκδίκησε το πρωτάθλημα με αξιώσεις, μετά από πολλά χρόνια μάλιστα, κλείνει τη σεζόν δείχνοντας μία αδυναμία διαχείρισης των ματς, στα οποία κρίνεται τελικά το πρωτάθλημα.
Τα δύο προβλήματα του Τερίμ στον Παναθηναϊκό
Τα πόδια όλων ξαφνικά βαραίνουν, οι καλύτεροι γίνονται οι χειρότεροι. Θα έπρεπε ο Τερίμ να είναι αυτός που θα διδάξει στην ομάδα του μυστικά του πρωταθλητισμού, αλλά εδώ έχουμε δύο προβλήματα.
Το πρώτο είναι ότι ο Τούρκος δεν έφτιαξε αυτή την ομάδα κι απλώς προσπάθησε τον Ιανουάριο να την «μπολιάσει» με παίκτες με χαρακτήρα, εντοπίζοντας πως σε αυτό υπάρχει πρόβλημα – θυμίζω ότι ο Γιοβάνοβιτς δεν ήθελε μεταγραφές, παρά μόνο έναν στόπερ.
Το δεύτερο ότι ο ίδιος ο Τερίμ είναι τόσο μεγάλη προσωπικότητα που μοιραία τράβηξε όλη την προσοχή πάνω του: αποδείχτηκε κομμάτι μεγαλύτερος απ’ την ομάδα κι αυτή η έλλειψη συμβατότητας είναι πρόβλημα.
Ο Τερίμ είμαι βέβαιος πως ακόμα και σήμερα πιστεύει πως ματς όπως αυτά με τη Λαμία, την Κηφισιά, τον ΟΦΗ ή ακόμα και το προχθεσινό με τον Αρη οι παίκτες πρέπει να τα πάρουν μόνοι τους αν θέλουν πρωτάθλημα.
Κατά τον ίδιο έτσι κερδίζονται τα πρωταθλήματα: όταν μία ομάδα δεν χαρίζει βαθμούς. Εχει δίκιο. Αλλά ο -χωρίς πρωτάθλημα για πάνω από μία δεκαετία- Παναθηναϊκός δεν έχει την πολυτέλεια.
Ο Τερίμ δεν κατάλαβε τι είναι σήμερα ο Παναθηναϊκός: θυμόταν τον Παναθηναϊκό με το ευρωπαϊκό όνομα. Κι ο Παναθηναϊκός δεν κατάλαβε ότι δεν αρκεί ένας προπονητής που ξέρει από πρωταθλητισμό για να πάρεις ένα πρωτάθλημα. Oπως κι αν λέγεται…
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί