Τζορτζ Μπάλντοκ: Την Κυριακή στο ΟΑΚΑ ήταν τόσο ωραία...

Κάποιοι έλεγαν ότι είχε 45 χιλιάδες κόσμο, άλλοι τους έβγαζαν πάνω από 55. Κάποιοι θεωρούσαν τα πράσινα πανιά, κιτς, σε άλλους άρεσε το «κάτι ιδιαίτερο» που προσέδιδαν. Κάποιοι κορόιδευαν τις προσφορές και τα 10ευρα εισιτήρια, άλλοι σέβονταν τους καιρούς. Ολες οι καρδιές χτυπούσαν με τον ίδιο ρυθμό.

Σχεδόν όλες οι παρέες στο γήπεδο ήταν αμιγώς πράσινες, αλλά θα είχε και κάποιες κόκκινες. Στα καφέ, στα καφενεία και στα σπίτια με τις πίτσες και τις μπύρες ήταν μάλλον μοιρασμένες. Μπινελίκια για τη φάση του Ρέτσου, μπινελίκια για το φάουλ του Τσέριν, μπινελίκια στον έναν, μπινελίκια στον άλλον. Εκείνες τις ώρες δεν υπάρχει θνητότητα.

Μακριά από τη βρώμα της δημοσιευμένης μοναξιάς του καθενός στη μίζερη προσομοίωση της πραγματικότητας, τα σόσιαλ μίντια, στο ΟΑΚΑ των 45 ή 55 χιλιάδων έβρεχε ζωή. Το λέμε ντέρμπι αιωνίων και εδώ και έναν αιώνα μεγιστοποιεί την πεμπτουσία του ποδοσφαίρου: Σε κάνει να νιώθεις ζωντανός.

Καμιά κατοσταριά ποιοτικά λεπτά ζωής γεμάτα αγωνία (από την καλή), ντοπαμίνη, κ…λα, συντροφικότητα, αίσθηση συμπερίληψης σε ένα κοινωνικό σύνολο με κοινούς συμμάχους, κοινούς αντιπάλους και κοινά – ας τα πούμε – ιδανικά. Σαν ένας πόλεμος, μόνο που όλοι είναι νικητές και όχι χαμένοι. Αντε να φας δυο γκολ και να πας στο σπίτι σου με νεύρα. Στην υπόθεση και στην παρέα είσαι ο ηττημένος, όμως θα έχεις ζήσει όσο ζεις μονάχα εκείνη την Κυριακή του χρόνου.

Στο επίκεντρο, 22 πρωταγωνιστές. Με μια τους επαφή καθορίζουν τον παλμό. Στο γρασίδι κουρσάροι, με καράβι τη μπάλα, παντιέρα το χρώμα της φανέλας, που κρίνει αν εκείνο το βράδυ είσαι ο καλός ή ο κακός. Πως να μην… εθιστείς;

«Λάτρεψα κάθε λεπτό», είπε ο Τζορτζ Μπάλντοκ. Τέσσερα βράδια αργότερα, η είδηση είναι τόσο σοκαριστική, που οι λέξεις στους πρώτους τίτλους μοιάζουν φτωχές και δε του ταιριάζουν καθόλου. Ενα από τα πιο καλά παιδιά των ελληνικών γηπέδων έφυγε με έναν μοναχικό χολιγουντιανό θάνατο. Στην πισίνα του σπιτιού του, ένα μπουκάλι, δυο ποτήρια και σιωπή.

View this post on Instagram

A post shared by SPORTDAY (@sportday.gr)

Ο Γιώργος ταξίδεψε για ταξίδια άλλα και το φευγιό του μας αφήνει πολλά. Για τους λάτρεις των ηρώων, είναι μία από αυτές τις στιγμές που προκύπτουν στην πορεία όλων μας και μας θυμίζουν το απλούστατο: Το γήπεδο, η παρέα, το δούλεμα, η μπάλα και κυρίως η ζωή είναι τόσο, μα τόσο, ωραία και τόσο, μα τόσο, απρόβλεπτα. Αυτά τα «δες τι γίνεται κι εμείς ασχολούμαστε με μ@λ@κίες», που λέμε μια στο τόσο, λίγο πριν ασχοληθούμε ξανά με μ@λ@κίες.

Πως το είπε, «λάτρεψα κάθε λεπτό». Ας γυρίσουμε το ρήμα στην προστακτική κι ας το πάρουμε ως την τελευταία του συμβουλή: «Λατρέψτε κάθε λεπτό».

Δε μεγαλώσαμε μαζί, δεν ήταν φίλος μας. Μαυρίσαμε για τον θάνατο ενός παιδιού στα 31, για το σβησμένο χαμόγελο ενός ωραίου τύπου, που άμα σε έβλεπε ψαρωμένο στη μικτή ζώνη μπορεί να ερχόταν και μόνος του να σου μιλήσει. Ενός παιδιού που τέσσερα βράδια νωρίτερα ρόκαρε στο κέντρο της ζωής, που η ρημάδα είναι ωραία.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News