Αμαρίλντο: Μπήκε... στα παπούτσια του Πελέ, έκανε σπουδαία καριέρα στην Ιταλία

Ο τραυματισμός του Πελέ στο δεύτερο ματς της Βραζιλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962, ένα στείρο 0-0 κόντρα στην Τσεχοσλοβακία, προκάλεσε σοκ στους κατόχους του τίτλου.

Ο μεγάλος πρωταγωνιστής της διοργάνωσης του 1958 φαινόταν πιο ώριμος από ποτέ στα 21 του, για να οδηγήσει ξανά τη «Σελεσάο» στην κορυφή. Όμως θα έμενε έξω για το υπόλοιπο της διοργάνωσης κι ο ομοσπονδιακός προπονητής, Αϊμορέ Μορέιρα, έπρεπε να επιλέξει αντικαταστάτη. Και δεν ήταν καθόλου απλό πράγμα να βρει ποιος θα έπαιζε αντί του κορυφαίου παίκτη στον κόσμο.

Κατέληξε τελικά στον Αμαρίλντο, τον 22χρονο επιθετικό της Μποταφόγκο, ο οποίος είχε ήδη εντυπωσιάσει με τις επιδόσεις του στο εγχώριο πρωτάθλημα και είχε κάνει το διεθνές ντεμπούτο του το 1961. Το γεγονός ότι στον ίδιο σύλλογο αγωνίζονταν δύο ακόμα επιθετικοί της εθνικής, ο Μανέ Γκαρίντσα κι ο Μάριο Ζαγκάλο, καθώς και ο κουμανταδόρος Ντίντι, διευκόλυνε την επιλογή του Μορέιρα, που δεν ήθελε να χαθεί η ομοιογένειά της ομάδας του.

Έτσι πήγε η Βραζιλία στον κρίσιμο αγώνα με την Ισπανία στις 6 Ιουνίου 1962. Κρίσιμο και επειδή σε περίπτωση ήττας η κάτοχος του τίτλου κινδύνευε να μείνει εκτός διοργάνωσης και επειδή ο αντίπαλος δεν ήταν παίξε-γέλασε. Άλλωστε, η μισή εντεκάδα της «Ρόχα» αποτελούνταν από παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης, της ομάδας που είχε σαρώσει στο Κύπελλο Πρωταθλητριών τα προηγούμενα χρόνια.

Ο τερματοφύλακας Χοσέ Αρακιστάιν, ο αμυντικός Χοσέ Σανταμαρία κι ο μεσοεπιθετικός Φρανθίσκο Χέντο ήταν εκεί. Ακόμα κι ο Φέρεντς Πούσκας, ο οποίος είχε μόλις πάρει την ισπανική υπηκοότητα, τέσσερα χρόνια αφότου είχε βρει άσυλο στη χώρα μετά τη φυγή του από την Ουγγαρία. Πάντως, το γκολ που έδωσε το προβάδισμα στην Ισπανία το πέτυχε στο 35′ ένας παίκτης της Ατλέτικο Μαδρίτης, ο Αδελάρδο, με ένα συρτό σουτ από το ύψος της μεγάλης περιοχής.

Τα φίδια είχαν αρχίζει να ζώνουν τους Βραζιλιάνους, μια και αν έχαναν το ματς θα έμεναν στη δεύτερη θέση με τρεις βαθμούς, όσους είχε και η Τσεχοσλοβακία που αντιμετώπιζε την επομένη το αδύναμο και ήδη αποκλεισμένο Μεξικό. Όσο κυλούσαν τα λεπτά και το 0-1 παρέμενε, πολλοί σκέφτηκαν πόσο στοίχιζε στη «Σελεσάο» η απουσία του Πελέ. Ιδίως απ’ τη στιγμή που η Ισπανία εξακολουθούσε να υπερέχει και είχε πετύχει άλλο γκολ με «ψαλιδάκι» του Αδελάρδο που ακυρώθηκε, για παθητικό οφσάιντ άλλου παίκτη (σήμερα η ίδια φάση θα ξεσήκωνε σάλο).

Μέχρι που ανέλαβε δράση ο Αμαρίλντο. Πρώτα στο 72′, ο Ζαγκάλο είδε την κίνηση του βραχύσωμου κυνηγού μες στην περιοχή και με συρτή σέντρα στο πρώτο δοκάρι, του έδωσε την ευκαιρία να ισοφαρίσει με πλασέ. Και στο 86′, ο Γκαρίντσα που δεν είχε κάνει μέχρι τότε αισθητή την παρουσία του, «χόρεψε» από δεξιά τον Πακίν και τον Γκράσια προτού βγάλει σέντρα προς το δεύτερο δοκάρι, όπου ο Αμαρίλντο με καλοζυγισμένη κεφαλιά έγραψε το 2-1.

Μετά το 1-1, βέβαια, το ματς είχε γίνει… ροντέο. Οι Ισπανοί έχασαν τεράστια ευκαιρία με τον Μαρτί Βερτζές, ο οποίος είχε καλύτερες επιλογές απ’ το να σουτάρει σε σημείο όπου μπορούσε να αποκρούσει ο τερματοφύλακας Ζιλμάρ (όπως κι έγινε). Αλλά και η Βραζιλία ανέβασε την απόδοσή της κι έχασε καλές ευκαιρίες με τον Βαβά. Ήταν όμως γραφτό να γίνει ήρωας ο Αμαρίλντο, ο οποίος πραγματοποίησε ένα από τα πιο εντυπωσιακά ντεμπούτα σε Παγκόσμιο Κύπελλο.

Λίγο πριν την εκπνοή, μάλιστα, ο σκόρερ της «Σελεσάο» ανατράπηκε από πίσω απ’ τον Πακίν μες στην περιοχή, όμως ο Χιλιανός διαιτητής Σαλβαδόρ Μπουσταμέντε αρνήθηκε το καταφανές πέναλτι. Τούτο, όμως, είχε μικρή σημασία. Η Βραζιλία βρισκόταν στους «8» και με τους Γκαρίντσα και Ντίντι να ανεβάζουν την απόδοσή τους, αλλά και τον Αμαρίλντο να μην επιτρέπει να φανεί πολύ το κενό του Πελέ, έφτασε εκ του ασφαλούς στον δεύτερο σερί τίτλο.

Μάγεψε και στον τελικό

Ο Αμαρίλντο δεν σκόραρε ούτε στον προημιτελικό με την Αγγλία (3-1) ούτε στον ημιτελικό με τη Χιλή (4-2). Το έκανε, όμως, στον τελικό, ενάμισι λεπτό μετά το γκολ του Γιόζεφ Μάζοπουστ που άνοιξε το σκορ για την Τσεχοσλοβακία.

Ύστερα από πλάγιο άουτ του Ζαγκάλο, απέφυγε τα μαρκαρίσματα τριών παικτών για να μπει από αριστερά στην αντίπαλη περιοχή και με σέντρα-σουτ έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Ίσως το γκολ να είχε και δόση τύχης, το πιθανότερο όμως είναι ότι ο ήρωάς μας είχε δει ότι ο τερματοφύλακας, Βίλιαμ Σρόιφ, είχε αφήσει… ορθάνοιχτη τη γωνία που έπρεπε να είχε «κλειστή» (αφού περίμενε σέντρα) κι έστειλε στοχευμένα την μπάλα εκεί.

Σε κάθε περίπτωση, το 1-1 ήταν γεγονός και το μομέντουμ το είχε η Βραζιλία, η οποία στο δεύτερο ημίχρονο επέβαλε τον ρυθμό της και επικράτησε με 3-1. Το δεύτερο γκολ προήλθε πάλι από ενέργεια του Αμαρίλντο στο 69′. Μπήκε στην περιοχή από αριστερά, «άδειασε» με ωραία ντρίμπλα τον Γίρζι Τίχι κι έστειλε συστημένη την μπάλα στο δεύτερο δοκάρι, όπου Ζίτο την έστειλε με κεφαλιά στη σχεδόν ανυπεράσπιστη εστία.

Ο Βαβά ολοκλήρωσε τον θρίαμβο στο 78′ τιμωρώντας ένα ακόμα λάθος του Σρόιφ κι έδωσε το έναυσμα για να αρχίσει το γλέντι στους δρόμους και τις φαβέλες της Βραζιλίας. Τα φώτα ήταν στραμμένα κυρίως στον Γκαρίντσα, όμως όλοι αναγνώριζαν τη συμβολή του Αμαρίλντο, του παίκτη που δεν είχε αφήσει να φανεί πολύ το κενό του κορυφαίου παίκτη στον κόσμο και είχε κερδίσει το παρατσούκλι «δαιμονισμένος» (possesso).

«Η ευθύνη ήταν τεράστια για μένα. Ο Πελέ ήταν ήδη σούπερ σταρ κι εγώ κλήθηκα να τον αντικαταστήσω. Ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου να τα πάω καλά», δήλωσε πολλά χρόνια αργότερα ο απρόσμενος πρωταγωνιστής της Βραζιλίας σε εκείνο το Παγκόσμιο Κύπελλο. Όπως παραδέχθηκε, τον βοήθησε πολύ να έχει λιγότερο άγχος το γεγονός ότι είχε δίπλα του πολλούς συμπαίκτες του στην Μποταφόγκο. Στην οποία, όμως, δεν έμελλε να μείνει για πολύ ακόμα.

Η καριέρα στην Ιταλία

Η φήμη που απέκτησε ο Αμαρίλντο με τις εμφανίσεις του στη Χιλή, τον έκανε περιζήτητο στην Ευρώπη. Αν τώρα μετράει πολύ ένα εντυπωσιακό Μουντιάλ, φαντάζεστε τι αντίκτυπο είχε τότε, που οι πληροφορίες ειδικά για τους Λατινοαμερικάνους ποδοσφαιριστές διακινούνταν πολύ αργά. Πρώτη έκανε κίνηση για τον αποκτήσει η Έβερτον, το καλοκαίρι του 1963, όμως οι αυστηροί κανονισμοί για τους ξένους στην Αγγλία δεν της επέτρεψαν να υλοποιήσει τη μεταγραφή.

Τον κέρδισε τελικά η Μίλαν, η οποία είχε μόλις αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης χάρη στα γκολ ενός πρώην συμπατριώτη του, του Ζοζέ Αλταφίνι. Η εντυπωσιακή παρουσία του Αμαρίλντο στο Τουρνουά του Παρισιού, είχε ως αποτέλεσμα να μην επιστρέψει στην πατρίδα του με την Μποταφόγκο! Η συγκρότηση ενός βραζιλιάνικου διδύμου στην επίθεση έκανε πολλούς να πιστέψουν ότι οι «ροσονέρι» θα ήταν αχτύπητοι, στο τέλος όμως της σεζόν 1963-64 είδαν την πλάτη της πρωταθλήτριας Μπολόνια και της Ίντερ του Ελένιο Ερέρα, που τους διαδέχθηκε στον ευρωπαϊκό θρόνο.

Σε ατομικό επίπεδο, πάντως, ο Αμαρίλντο έβγαλε τα λεφτά της μεταγραφής του, αφού τις δύο πρώτες σεζόν πέτυχε 29 γκολ σε 58 συμμετοχές μόνο στο πρωτάθλημα της Serie A. Μπορεί να μην ταίριαξε ως χαρακτήρας με τον Αλταφίνι, ο οποίος έφυγε για τη Νάπολι το 1965, όμως συνέχισε να είναι βασικό στέλεχος της Μίλαν και μάλιστα πέτυχε το νικητήριο γκολ στον τελικό του Κυπέλλου Ιταλίας του 1967 κόντρα στην Πάντοβα (1-0).

Λίγο καιρό αργότερα μεταγράφηκε στη Φιορεντίνα, με την οποία έμελλε να συνδεθεί περισσότερο αν και έμεινε στις τάξεις της μόλις τρία χρόνια. Κυρίως επειδή είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στο πρωτάθλημα που κατέκτησαν οι «βιόλα» τη σεζόν 1968-69, με προπονητή τον γνωστό μας Μπρούνο Πεζάολα, που παραμένει και το τελευταίο τους μέχρι σήμερα.

Το 1970 μετακινήθηκε στη Ρόμα, όπου έπαιξε για δύο χρόνια προτού επιστρέψει στη Βραζιλία για λογαριασμό της Βάσκο ντα Γκάμα. Εκεί κρέμασε τα παπούτσια του το 1974, σε ηλικία 35 ετών και σχεδόν αμέσως ανέλαβε ως προπονητής τις «μικρές» ομάδες της Φιορεντίνα, όπου παρέμεινε μέχρι το 1978, όταν ανέλαβε το ίδιο πόστο στην αγαπημένη του Μποταφόγκο. Τη δεκαετία του ’80 έκανε καριέρα ως προπονητής σε μικρές ομάδες της Ιταλίας (Σόρσο, Ροντινέλα, Τούρις, Ποντεντέρα), ενώ πέρασε για μια τριετία και από την Εσπεράνς της Τυνησίας.

Στα 85 του χρόνια σήμερα (γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 1939) ο Αμαρίλντο είναι ο τελευταίος παίκτης της παγκόσμιας πρωταθλήτριας του 1962 που παραμένει στη ζωή. Λόγω της μεταγραφής του στην Ιταλία δεν του επέτρεψε να συνεχίσει την καριέρα του με την Εθνική Βραζιλίας, μέχρι το 1967 όμως κατέγραψε αρκετές συμμετοχές με τη φανέλα της, κυρίως σε φιλικά παιχνίδια στην Ευρώπη.

 

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 6 Ιουνίου

2020: Επαναρχίζει το πρωτάθλημα της Super League 1 ύστερα από τρεις και πλέον μήνες, λόγω της πανδημίας του Covid-19, με τους αγώνες Πανιώνιος-Βόλος 1-0 για τα πλέι άουτ και Άρης-ΟΦΗ 3-1 για τα πλέι οφ. Η διακοπή των 97 ημερών είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια που έχει καταγραφεί ποτέ στην ιστορία του εθνικού μας πρωταθλήματος.

2017: Η ομάδα χάντμπολ του Ολυμπιακού, η οποία μετέχει για πρώτη φορά στην Α1 ύστερα από τη συγχώνευσή με τον Α.Σ. Σχολών Ξυνή το καλοκαίρι του 2016, κάνει το νταμπλ αφού μετά το Κύπελλο Ελλάδας, κατακτά και το πρωτάθλημα νικώντας 24-23 την ΑΕΚ στον πέμπτο τελικό των πλέι οφ.

2010: Πεθαίνει σε ηλικία 70 ετών ο Γιώργος Καραγεωργίου, ο σημαντικότερος σκηνοθέτης αθλητικών γεγονότων στη σουηδική τηλεόραση.

2004: Ο Αργεντινός Γκαστόν Γκαούντιο κατακτά το Ρολάν Γκαρός, τον μοναδικό μεγάλο τίτλο της καριέρας του, νικώντας στον τελικό με 3-2 σετ (0-6, 3-6, 6-4, 6-1, 8-6) τον συμπατριώτη του, Γκιγέρμο Κορία.

2001: Η Εθνική Ελλάδας ηττάται με 2-0 από την Αγγλία στο ΟΑΚΑ (63′ Σκόουλς, 86′ Μπέκαμ) για την προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002. Ο αγώνας αυτός θα αποδειχθεί ο τελευταίος για τον προπονητή, Βασίλη Δανιήλ, στη θέση του οποίου θα προσληφθεί αργότερα εκείνο το καλοκαίρι ο Ότο Ρεχάγκελ.

1999: Ο Αμερικανός Αντρέ Άγκασι κατακτά το Ρολάν Γκαρός για πρώτη φορά στην καριέρα του, νικώντας στον τελικό τον Ουκρανό Αντρέι Μεντβέντεφ με 3-2 σετ (1-6, 2-6, 6-4, 6-3, 6-4). Ο Άγκασι γίνεται έτσι μόλις ο δεύτερος τενίστας της σύγχρονης εποχής που συμπληρώνει το γκραν σλαμ μετά τον Ροντ Λέιβερ, αφού είχε κατακτήσει τον τίτλο και στο Γουίμπλεντον (1992), το Αυστραλιανό Όπεν (1995) και το US Open (1994).

1996: Επικυρώνεται η πρόσληψη του Ντούσαν Μπάγεβιτς στην τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού, ύστερα από συνάντηση δυόμισι ωρών με τον πρόεδρος της πειραϊκής ΠΑΕ, Σωκράτη Κόκκαλη.

1993: Η ΑΕΚ νικά με 3-1 τον αδιάφορο Ολυμπιακό στη Νέα Φιλαδέλφεια και στέφεται πρωταθλήτρια Ελλάδας για δέκατη φορά στην ιστορία της. Ο αγώνας προκαλεί συζητήσεις μια και το σκορ είναι 2-0 υπέρ της Ένωσης μόλις στο 5′.

1992: Σε έναν από τους πιο συναρπαστικούς τελικούς του Ρολάν Γκαρός στην ιστορία, η Μόνικα Σέλες νικά με 2-1 σετ τη Στέφι Γκραφ (6-2, 3-6, 10-8) και υπερασπίζεται τον τίτλο που είχε κερδίσει και τις δύο προηγούμενες χρονιές.

1987: Η 17χρονη Στέφι Γκραφ κατακτά τον πρώτο της τίτλο σε τουρνουά γκραν σλαμ, το Ρολάν Γκαρός, όταν επικρατεί στον τελικό της Μαρτίνα Ναβρατίλοβα με 2-1 σετ (6-4, 4-6, 8-6).

1986: Ο Χουάν Ραμόν Ρότσα παίρνει την ελληνική ιθαγένεια χωρίς να αλλάξει το ονοματεπώνυμό του, αφού έχει συμπληρώσει τα απαιτούμενα χρόνια συνεχούς παραμονής στη χώρα μας. Αργότερα μες στο ίδιο έτος θα παρουσιαστεί για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία.

1984: Ο Παναθηναϊκός νικά με 2-0 την ΑΕΛ στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας στο ΟΑΚΑ και κατακτά το τρόπαιο χωρίς να έχει δεχθεί γκολ σε έντεκα αγώνες!

1982: Ο Σουηδός Ματς Βιλάντερ κερδίζει τον πρώτο γκραν σλαμ τίτλο της καριέρας του, όταν νικά στον τελικό του Ρολάν Γκαρός τον Αργεντινό Γκιγέρμο Βίλας με 3-1 σετ (1-6, 7-6, 6-0, 6-4).

1981: Η 19χρονη Τσεχοσλοβάκα, Χάνα Μαντλίκοβα, κερδίζει τον τίτλο στο μονό γυναικών του Ρολάν Γκαρός νικώντας στον τελικό με 2-0 σετ (6-2, 6-4) τη Δυτικογερμανίδα, Σίλβια Χάνικα.

1978: Η Αργεντινή νικά με 2-1 τη Γαλλία και εξασφαλίζει την πρόκριση στους «8» του Παγκοσμίου Κυπέλλου που διοργανώνεται στα εδάφη της. Το νικητήριο γκολ πετυχαίνει με «κεραυνό» ο Λεοπόλδο Λούκε, ο οποίος λίγη ώρα μετά τη λήξη του αγώνα πληροφορείται ότι ο αδελφός του είχε χάσει τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα, ενώ κατευθυνόταν στο Μπουένος Άιρες για να τον δει να αγωνίζεται στο επόμενο παιχνίδι με την Ιταλία.

1973: Με γκολ των Γκάντοχα (7′) και Λουμπάνσκι (47′) η Πολωνία του Κάζιμιρ Γκόρσκι νικά με 2-0 την Αγγλία στο Χόζουφ και κάνει μεγάλο βήμα πρόκρισης στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974.

1965: Ο Παναθηναϊκός νικά 1-0 την ΑΕΚ στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας με γκολ του Τάκη Λουκανίδη που αμφισβητούν οι φιλοξενούμενοι και κάνει μεγάλο βήμα για την κατάκτηση του τίτλου για πέμπτη φορά τα τελευταία έξι χρόνια.

1960: Πεθαίνει σε ηλικία 52 ετών ο Χρήστος Μάντικας, ένας από τους κορυφαίους αθλητές στίβου της χώρας μας κατά την περίοοδδο του Μεσοπολέμου. Κορυφαία του διάκριση ήταν το χάλκινο μετάλλιο στα 400 μέτρα με εμπόδια στο 1ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου στο Τορίνο.

1941: Πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς σε ηλικία 62 ετών ο Ελβετός οδηγός αγώνων αυτοκινήτου, Λουί Σεβρολέ, ιδρυτής της ομώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας.

1932: Ο Γάλλος Ανρί Κοσέ κερδίζει το Γαλλικό Πρωτάθλημα (μετέπειτα Ρολάν Γκαρός) για έβδομη φορά στην καριέρα του, νικώντας στον τελικό τον Ιταλό Τζιόρτζιο Ντι Στεφάνι με 3-1 σετ (6-0, 6-4, 4-6, 6-3).

1930: Ο ελληνικής καταγωγής πρωτοπαλαιστής, Τζιμ Λόντος (κατά κόσμον Χρήστος Θεοφίλου), νικά τον Αμερικανό Ντικ Σίκατ στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ και ανακηρύσσεται παγκόσμιος πρωταθλητής στα βαρέα βάρη.

1925: Ο Ρενέ Λακόστ κερδίζει τον πρώτο από τους τρεις τίτλους του στο Γαλλικό Πρωτάθλημα (μετέπειτα Ρολάν Γκαρός), χάρη στη νίκη του επί του συμπατριώτη του, Ζαν Μποροτρά με 3-0 σετ (7-5, 6-1, 6-4).

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News